เพเรอคลิสลืมตาขึ้นท่ามกลางความมืดสลัว รอยยิ้มบางเบาแต้มใบหน้าหล่อจัด ชายหนุ่มพลิกกายไปหาคนตัวเล็ก วาดมือรวบร่างอรชรหวังจะกอดแนบอก แต่สิ่งที่ได้สัมผัสมีแต่ความว่างเปล่า

โคมไฟที่หัวเตียงถูกทำให้สว่างขึ้น พร้อมๆ กับความหงุดหงิดที่พลุ่งพล่านอยู่เต็มอก

กรามแกร่งที่มีไรหนวดขบกันแน่นจนเป็นสันนูน

“มันน่านักเชียว”

เขาบ่นพึมพำ พยายามจะล้มตัวลงนอน แต่ก็ทำไม่ได้ รอยยับย่นของที่นอนข้างตัวปลุกปั่นให้ตัณหาราคะภายในกายค่อยๆ ลุกโชนอีกครั้ง

“บ้าชิบ” เสียงห้าวสบถอย่างหงุดหงิด กัดฟันล้มตัวลงนอนได้สำเร็จ แต่ดวงตานี่สิกลับไม่อาจจะข่มให้มันหลับลงได้ เมื่อร่างกายร้อนรุ่มราวกับถูกสุมด้วยเปลวไฟ

ทำไมถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย เพราะอะไรกันเขาถึงได้ตกอยู่ในบ่วงสวาทล้ำลึกเช่นนี้

แสนดี… เพราะหล่อนใช่ไหม เขาถึงได้กลายเป็นคนที่ใจร้อน เอาแต่ใจได้ราวกับซาตานร้าย

แม้จะพยายามปฏิเสธ บอกตัวเองว่าไม่ใช่เพราะแสนดี ไม่มีทางใช่หล่อนที่ทำให้ไฟหนุ่มในกายลุกโชนยากจะดับ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่สำเร็จ เพราะในหัวของเขา ในสมองที่เคยมีแต่งาน กลับมีแสนดีแทรกเข้ามามากมายจนน่าตกใจ

เขาเกลียดโสภา และก็พาลเกลียดขี้หน้าแสนดีไปด้วย แต่ความเกลียดที่พยายามสร้างขึ้นมา กลับไม่อาจจะหักห้ามความปรารถนาที่เกิดจากการถูกตาต้องใจได้เลย สุดท้ายเขาก็ได้หล่อน ได้ลิ้มรสความสาวความอ่อนเดียงสา มันควรจะจบสิ ควรจะจบตั้งแต่ค่ำคืนนั้น แต่เขากลับสลัดแสนดีออกจากสมองไม่ได้ ร่างกายของเขายังคงโหยหา หิวกระหายเจียนคลั่ง

เพเรอคลิสผุดลุกขึ้นนั่ง ยกมือขึ้นเสยเส้นผมหนาดกแรงๆ พยายามเรียกสติให้กับตัวเอง แต่ความงดงามของแสนดีก็ยังคงตามหลอกหลอนไม่หยุด ผิวกายขาวเนียนมือ และแดงก่ำทุกครั้งที่ถูกส่งขึ้นสวรรค์ เสียงครวญครางหวานฉ่ำปลุกเร้าให้เขายิ่งเต็มไปด้วยราคะร้าย

เขายังคงจดจำวินาทีแรกที่ล่วงล้ำเข้าไปภายในความคับแน่นหนั่น ดวงตากลมโตเบิกกว้างตกใจ และหวาดกลัว เขาต้องใช้ความพยายามมากที่สุดในชีวิตเพื่อที่จะปลอบประโลมให้หล่อนคลายสะท้าน และเดินหน้าต่อไปจนเสร็จสิ้นความกระสันซ่าน

บ้าชะมัด ทำไมผู้ชายที่ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วนเช่นเขา จะต้องมาลุ่มหลงกับสาวใช้เนื้อหวานอย่างแสนดีด้วย หล่อนไม่ได้มีดีอะไรไปกว่าผู้หญิงที่เขาเคยสนุกสุดเหวี่ยงบนเตียงเลย ไม่ได้สวยกว่า ไม่ได้เซ็กซี่กว่า จะแตกต่างกันนิดก็คือหล่อนเป็นสาวพรหมจรรย์

สาวพรหมจรรย์

คำนี้ทำให้เรือนกายหนุ่มสะท้านยะเยือก เขาไม่อาจจะปฏิเสธได้ว่าไม่ยินดีกับสิ่งที่ได้รับ

เพเรอคลิสถอนใจยาวเหยียด และก็ไม่อาจจะข่มตัณหาราคะที่อัดแน่นอยู่ภายในกายได้อีก ร่างกำยำเปลือยเปล่าก้าวลงจากเตียง คว้าเสื้อคลุมมาสวมใส่ ก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้องนอน

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%