อหังการซาตานเถื่อน ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 27

“ใช่ ผัวเมีย หรือเอ็งไม่รู้ว่าลูกสาวข้าเป็นเมียของคุณชายใหญ่แห่งดาร์กอน คาสเทลโลแล้ว ถ้าไม่รู้ก็จงรู้ไว้ซะ อีกไม่นานนังแซนดี้ก็จะได้เป็นคุณหญิงใหญ่ของที่นี่” โสภาพูดจบก็หมุนตัวเดินลงบันไดไป ปล่อยให้เดลล่ายืนงงอยู่เพียงลำพัง

“อะไรน่ะ ทำไมป้าไม่เห็นเป็นห่วงแซนดี้มันเลย” เดลล่าหันไปมองทางที่ทอดยาวไปยังห้องนอนของเพเรอคลิสด้วยความเป็นกังวล “ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะแซนดี้ จะสุขสม เฮ้ย… จะเสียใจแค่ไหนนะ”

“นังเดลล่าลงมา แกจะไปยุ่งเรื่องผัวเมียทำไม ลงมานี่ เร็วเลย”

แม้จะลังเลแต่ก็ไม่มีทางเลือก จำต้องขานรับโสภาออกไป

“ค่ะ ค่ะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

ร่างเล็กถูกจับโยนลงบนเตียงโครมใหญ่ ไม่มีแม้แต่เสี้ยวเศษความปรานีมอบให้เลย

หญิงสาวเจ็บจนต้องนิ่วหน้า แต่ก็จำต้องรีบลนลานลุกขึ้นนั่ง ในขณะที่เพเรอคลิสยืนเท้าสะเอวจ้องมองด้วยสายตาแข็งกระด้างน่าสะพรึงกลัว

“ดิฉัน… จะกลับห้องค่ะ”

หล่อนตวัดขาลงจากเตียง และจะวิ่งหนี แต่แขนถูกกระชากเอาไว้ และเหวี่ยงกลับไปล้มลงบนที่นอนเหมือนเดิม

“ยังกลับไม่ได้ เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง”

“แต่ดิฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคนเผด็จการอย่างคุณชายใหญ่หรอกค่ะ โอ๊ย…”

หญิงสาวอุทานเบาๆ เพราะเจ็บที่ต้นแขน เมื่อถูกสองมือใหญ่ขยุ้มอย่างไม่ปรานี เพื่อกระชากให้ลุกขึ้นมาเผชิญหน้า

“เดี๋ยวนี้ปากดีจังนะ หรือว่าเจอที่หมายใหม่แล้วล่ะ”

“ดิฉันไม่รู้หรอกนะคะว่าคุณชายใหญ่หมายถึงอะไร แต่กรุณาปล่อยดิฉันเถอะค่ะ”

แสนดีพยายามเข้มแข็ง แต่ก็ทำได้ไม่ดีเลย เพราะหล่อนสั่นเทาตั้งแต่ริมฝีปากจนถึงฝ่าเท้า

“ปล่อย… ปล่อยเถอะค่ะ”

ดวงตาคมกริบหรี่แคบจ้องมอง โทสะยังคงคุกรุ่นอยู่ในเรือนกายเต็มเปี่ยม

“จะรีบไปหาผู้ชายแก่คราวพ่ออย่างนายเพอร์ซูสสินะ”

“ก็แล้วแต่คุณชายใหญ่จะคิดเถอะค่ะ”

หล่อนเบื่อหน่ายที่จะแก้ตัว เพราะไม่ว่าจะพูดยังไง เพเรอคลิสก็ไม่ยอมเข้าใจ

“นี่เธอยอมรับแล้วสินะว่าอยากจะไปเป็นเมียของมันจริงๆ”

“โอ๊ย ปล่อยนะคะ ดิฉันเจ็บ”

คนตัวโตที่กำลังหึงจนหน้ามืด เลื่อนฝ่ามือแกร่งขึ้นไปตรึงท้ายทอยสวยเอาไว้ กระตุกเส้นผมนุ่มแรงๆ เพื่อให้เจ้าหล่อนเงยหน้าขึ้น

“ได้โปรด… อา… คุณชายใหญ่ขา…”

แสนดีครางลึก สั่นระริกไปทั้งตัว มือเล็กดึงทึ้งศีรษะทุยให้แนบชิดกับมาที่หว่างขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตอบสนองต่อการดูดเลียอันเชี่ยวชาญของหนุ่มหล่อร้ายอย่างยินดี

“อา… ได้โปรด… อา…”

“จำเอาไว้ เธอเป็นของฉันคนเดียว แซนดี้”

เพเรอคลิสเงยหน้าขึ้น เลื่อนตัวขึ้นมาชะโงกอยู่เหนือร่างระทดระทวย นิ้วแกร่งคีบยอดทรวงแรงๆ จนสาวน้อยกรีดร้องทรมาน เขาหัวเราะนัยน์ตาหิวกระหาย

“เธอเป็นของฉันคนเดียว”

“ค่ะ ค่ะ ได้โปรด… คุณชายใหญ่ขา… ได้โปรด…”

เพราะถูกปลุกเร้าจนร้อนยิ่งกว่าไฟ ทำให้แสนดีไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้อีก ขาเรียวทั้งสองข้างยกตวัดขึ้นรัดเกี่ยวสะโพกเพรียวเอาไว้ และรั้งให้ลงมาหา บั้นท้ายอวบยกหยัดรอคอย

“ได้โปรด… กรุณาเถอะค่ะ อา… อา…”

เพเรอคลิสคำรามอย่างสิ้นสุดความอดทนต่อการยั่วยวนแสนหวานของแสนดี เขาจดจ่อท่อนชายพรักพร้อมกับร่องหลืบสาว และพุ่งทะยานเข้าใส่เต็มแรง

“อ๊า…” หญิงสาวแอ่นรับด้วยความกระตือรือร้น ใบหน้าหวานแดงก่ำด้วยฤทธิ์สวาท ขยับตอบรับลูกรับลูกส่งของชายหนุ่มอย่างร้อนแรงชนิดที่ทำให้เพเรอคลิสครางแทบคลั่ง

“โอว… พระเจ้า… ลีลาดีเหลือเกินแซนดี้”

เพเรอคลิสขยับโยกเข้าใส่อย่างดุดัน ใบหน้าตาถมึงทึงดุร้ายด้วยแรงสวาท

“โอว… โอว”

เขาสอดใส่ไม่ยั้ง อัดกระหน่ำเข้าใส่ถี่ระรัว สะโพกเพรียวเคลื่อนไหวเร็วปานสายฟ้าฟาด แต่กระนั้นก็ยังไม่อาจสนองตอบเซ็กซ์ดิบเถื่อนที่กำลังเกิดขึ้นได้

“อา… คุณชายใหญ่ อา…”

สาวน้อยครางเสียงหวาน ก่อนจะกรีดร้องออกมาด้วยความสุขสม ใบหน้านวลแดงก่ำ เพเรอคลิสก้มลงจูบปากอิ่ม บดคลึงแน่นหนา ลิ้นใหญ่บุกทะลวงเข้าไปในอุ้งปากหวาน ในขณะที่ช่วงล่างก็ยังคงโยกคลึงไม่หยุด แสนดีครางอู้อี้สุขสมอีกครั้งในปากของเพเรอคลิส

“โอว…”

ร่างอรชรที่ผ่านการสุขสมมาแล้วหลายครั้ง ถูกจับพลิกให้ขึ้นไปคร่อมอยู่ด้านบน มือใหญ่กุมเอวคอดเอาไว้ จับยกให้หล่อนกระแทกกระทั้นบั้นท้ายลงมาหา

“โอว วิเศษมาก… แรงๆ แซนดี้”

แม้จะขัดเขิน แต่พอถูกนิ้วแกร่งล้วงเข้าบี้คลึงเกสรรักอ่อนไหว บั้นท้ายอวบก็ส่ายระริก ใบหน้างามแหงนไปด้านหลัง จนเส้นผมยาวละไปกับต้นขากำยำ

มันเป็นภาพที่สวยงามเหลือเกิน จนเพเรอคลิสต้องหยัดตัวขึ้นมา ดูดปลายถันที่ชูชันเย้ายวนแรงๆ เพื่อระงับอาการคลั่ง

“วิเศษเหลือเกิน แซนดี้ โยก แบบนั้น กระแทกฉันลงมาแรงๆ โอว… โอว…”

เพียงไม่นานแสนดีก็สามารถทำเพเรอคลิสลอยละลิ่วขึ้นสู่สรวงสวรรค์ได้อย่างง่ายดาย

“อ๊ากกก…”

เสียงคำรามเต็มไปด้วยความซ่านกระสัน หยาดรักฉีดกระฉูดพุ่งเข้าใส่ซอกหลืบเร้นอย่างล้ำลึก สาวน้อยอ่อนแรงพับลงมาทาบทับบนกายกำยำ เพเรอคลิสสวมกอดไว้แนบอกแน่น บางส่วนของสองร่างยังคงผนึกหล่อหลอมรวมกัน

“ห้าม… เป็นของใครอีกนะ แซนดี้…”

แสนดีอยากเอ่ยถามว่าทำไม เพราะอะไรเพเรอคลิส ผู้ชายที่ไม่เคยมองเห็นหล่อนเลยถึงได้สั่งห้ามแบบนี้ แต่เพราะสุขสมติดต่อกันหลายครั้ง ทำให้แม้แต่แรงที่จะหายใจยังขาดแคลนและสุดท้ายก็ต้องนอนนิ่งอ่อนแรงอยู่บนแผงอกกว้างจนหลับใหลไปในที่สุด