มาริออสกัดฟันแน่นเพื่อข่มโทสะ

“ถ้าไม่อยากให้ฉันทำลายงานวันเกิดพ่อเธอพังก็หลีกไป”

พิมรักเชิดหน้าสูงอวดดี พลางยิ้มเยาะ “เด็กไม่รู้จักโตอย่างนายจะทำอะไรได้”

“นี่เลิกเรียกฉันแบบนั้นได้แบบได้ ก่อนที่ฉันจะฆ่าเธอ”

“อีกหน่อยฉันก็จะมีศักดิ์เป็นพี่สะใภ้ใหญ่ของนายแล้ว หัดเกรงอกเกรงใจกันเสียบ้าง”

พิมรักเดินเข้ามาหา ในขณะที่มาริออสถอยหลังหนีเพราะไม่อยากมีเรื่อง

“และที่สำคัญฉันจะไม่มีวันเป็นพี่สะใภ้ใจดีกับนายแน่”

มาริออสหยุดก้าวถอยหลังกะทันหัน ทำให้คนที่เดินต้อนเข้ามาเบรกไม่ทัน ร่างสองปะทะกันอย่างจัง

พิมรักตกใจเซจะล้ม แต่มาริออสคว้าเอวคอดเอาไว้ได้ทัน

“ไอ้บ้า นี่นายคิดจะลวนลามฉันหรือไง”

มาริออสได้ยินคำด่าก็ปล่อยมือทันที และนั่นก็ทำให้ร่างของพิมรักที่ยังไม่ได้ตั้งหลักร่วงลงไปกระแทกกับพื้น

“คนบ้า นี่นายแกล้งฉันใช่ไหม มาริออส!”

“เปล่าสักหน่อย แค่ฉันไม่อยากถูกหาว่าลวนลามผู้หญิงสติไม่ดีน่ะ ขอตัวนะยายผู้หญิงประสาท”

เสียงหัวเราะของมาริออสที่ทิ้งท้ายเอาไว้ให้ทำให้พิมรักเจ็บใจจนแทบจะสะกดกลั้นเสียงกรีดร้องเอาไว้ไม่ได้

“ฝากไว้ก่อนเถอะ ไอ้คนบ้า!”

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

เพเรอคลิสที่กำลังยืนคุยกับนักธุรกิจหลายคนหันมาทางน้องชาย เมื่อเห็นมาริออสเดินหน้าบูดเข้ามาหา

“เป็นอะไรไปมาร์ซ”

“เจอสุนัขตัวเมียกัดมาน่ะครับ กัดไม่ปล่อยซะทีด้วย” คนพูดเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างหงุดหงิด

เพเรอคลิสอยากให้น้องชายอารมณ์ดีจึงแนะนำลูกสาวของนักธุรกิจคู่ค้าให้รู้จัก

“เห็นสาวสวยๆ ตรงนู้นไหม”

“ไหนครับพี่เพนน์”

“นู้นไง ผมยาวๆ สีทองน่ะ”

มาริออสมองตามสายตาของพี่ชายไป ก่อนจะหัวเราะร่วน “เห็นแล้วครับ หุ่นดีชะมัด”

“ชอบไหมล่ะ พี่รู้จัก”

“ได้ก็ดีครับ ผมกำลังเบื่อๆ อยู่พอดี”

“เดี๋ยวพี่พาไปแนะนำ”

“ไม่ต้องหรอกครับพี่เพนน์ เดี๋ยวผมจัดการเอง”

“ขอบใจมากลูกแพท แต่กล่องใหญ่ขนาดนี้ คงไม่ใช่รถยนต์แบบพับได้ใช่ไหมลูกแพท” เพอร์ซูสกล่าวติดตลก ทุกคนในงานพากันหัวเราะ และลุ้นว่าของในกล่องคืออะไร เพเรอคลิสก็เช่นกัน

“แกะเลยค่ะคุณพ่อ”

แล้วพิมรักก็เดินลงจากเวทีมาควงแขนของเพเรอคลิสเช่นเดิม

“น้องแพทนี่เป็นเจ้าแม่แห่งการเซอร์ไพรส์จริงๆ นะครับ”

พิมรักระบายยิ้ม “เดี๋ยวพี่เพนน์รอดูของในกล่องนะคะ รับรองพี่เพนน์จะต้องแปลกใจมากแน่ๆ”

ไม่นานกล่องของขวัญก็ค่อยถูกเปิดออก เสียงฮือฮาจากคนในงานดังกึกก้อง พร้อมๆ กับร่างของหญิงสาวในชุดราตรีสีแดงสดปรากฏขึ้น

“แซนดี้?!” เพเรอคลิสตกใจ ประหลาดใจ และอารมณ์สุดท้ายก็คือไม่พอใจ เขาหันมาหาพิมรัก

“นี่มันอะไรกันน้องแพท”

“ก็ไม่มีอะไรนี่คะ แพทก็แค่จ่ายเงินให้คนใช้ของพี่เพนน์ แล้วจ้างให้มาเป็นของขวัญสำหรับคุณพ่อน่ะค่ะ”

เนื้อตัวของเพเรอคลิสเต้นระริก เลือดภายในกายเดือดพล่านด้วยความหึงหวง ยิ่งได้เห็นเพอร์ซูสใช้สองมือแตะต้นแขนของแสนดีเพื่อให้หญิงสาวก้าวออกมาจากกล่องของขวัญ เขาก็ยิ่งโมโห

“แต่แซนดี้เป็นคนของพี่”

“แพทรู้ค่ะ แต่แพทก็ขออนุญาตพี่เพนน์แล้วนี่คะ”

กรามแกร่งของเพเรอคลิสขบกันแน่น ดวงตาลุกโชน “แต่พี่ไม่รู้ว่าจะเป็นแซนดี้”

“ทำไมล่ะคะ ถ้าเป็นแม่สาวใช้หน้าหวานคนนี้พี่เพนน์จะไม่อนุญาตใช่ไหมคะ” พิมรักเถียงกลับอย่างโมโห

เพเรอคลิสกัดฟันกรอด จ้องหน้าพิมรักเขม็ง “ใช่” เขาตอบสั้นๆ แต่กระด้างจนพิมรักต้องถอยหลังหนี

“จำเอาไว้ อย่ามายุ่งกับคนของพี่อีก พิมรัก!”

“พี่เพนน์!”

พิมรักจะวิ่งตามเพเรอคลิสที่เดินตรงไปยังเวที แต่ถูกมาริออสกระชากแขนเอาไว้เสียก่อน

“นี่ปล่อยฉันนะ!”

“ไม่อายบ้างหรือไง วิ่งตามผู้ชายที่เขาไม่สนใจน่ะ”

“นายจะไปรู้อะไร…”

พิมรักหันมาจ้องหน้ามาริออส ก่อนจะชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นผู้หญิงหน้าตาสะสวยคนหนึ่งเกาะแขนชายหนุ่มเอาไว้แน่น “วันๆ ก็เอาแต่กกอีตัวไม่ซ้ำหน้า”

“นี่คุณว่าใครเป็นอีตัวคะ ฉันน่ะลูกท่านทูตเชียวนะ”

“ฉันก็ว่าเธอนั่นแหละ”

พิมรักสวนกลับ ก่อนจะสะบัดแขนแรงๆ “ปล่อยฉัน แล้วก็เอาเวลาไปสนุกกับคนของนายเถอะ ปล่อยสิ!”

“เอาไว้เรานัดเจอกันนะครับ คืนนี้คงไม่สะดวกแล้ว”

มาริออสกระซิบกับผู้หญิงผมทอง และจูบปากกันต่อหน้าต่อตาพิมรัก หญิงสาวสะบัดหน้าหนีอย่างรังเกียจ

“ไปนอนกันนู้น อย่ามายุ่งกับฉัน”

“แน่นอนอยู่แล้วว่าฉันกับเดียน่าจะต้องเอากันแต่มันต้องหลังจากที่ฉันเอาผีบ้าออกจากตัวเธอเสียก่อน”

“ไอ้บ้า!”

“มานี่เลย ร้ายกาจนัก”

มาริออสฉุดกระชากลากถูร่างของพิมรักออกไปจากงานอย่างไม่ไยดีต่อสายตาของคนอื่นแม้แต่น้อย