อหังการซาตานเถื่อน ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 23
แสนดีวิ่งร้องไห้ออกมาจากห้องของเพเรอคลิส แล้วก็มาชนกับร่างของพิมรักที่เดินสวนเข้ามาเต็มแรง
“ขะ ขอโทษค่ะคุณแพท”
แสนดีที่ล้มไปกับพื้นไม่ต่างจากพิมรักรีบละล่ำละลักขอโทษอย่างรู้สึกผิด
“เดินไม่มองทางเลยนะเธอน่ะ”
พิมรักเจ็บที่บั้นท้ายไม่น้อย แต่ก็ไม่อยากหาความ
“ดิฉันขอโทษจริงๆ ค่ะ”
“อืม ช่างๆ มันเถอะ ว่าแต่เห็นพี่เพนน์หรือเปล่า”
ชื่อของเพเรอคลิสทำให้แสนดีหน้าซีดเผือด
“คือ… คือว่า…”
“อ้าว เห็นหรือไม่เห็นก็พูดมาสิ อ้ำอึ้งทำไมเนี่ย” พิมรักอารมณ์เสีย มองหน้าแสนดีอย่างหงุดหงิด
“ไม่… ไม่เห็นค่ะ”
“ก็แค่นี้แหละ จะไปไหนก็ไปเลย”
แสนดีหมุนตัวจะเดินหนี แต่เหมือนว่าพิมรักจะนึกอะไรขึ้นได้ “เดี๋ยวก่อน”
“คะ…?”
“เธอมีแฟนหรือยัง”
แสนดีอ้ำอึ้งไม่ได้ตอบ
“ทำไมไม่ตอบล่ะ มีแฟนหรือยัง”
“ไม่… ไม่มีค่ะ”
พิมรักอมยิ้ม นัยน์ตาสุกใส “งั้นก็ดีเลย ฉันน่ะมีญาติห่างๆ อยู่คนหนึ่ง หล่อ รวย และก็คลั่งไคล้สาวเอเชียมาก เดี๋ยวฉันจะแนะนำให้รู้จักเอาไหม้”
“อย่า… อย่าเลยค่ะ” แสนดีส่ายหน้าปฏิเสธ
“ทำไมล่ะ ความจริงเธอน่าจะดีใจนะที่จะได้มีโอกาสพบกับผู้ชายรวยๆ น่ะ”
แสนดียังไม่ทันจะได้ตอบ เสียงกระด้างของมาริออสก็ดังขึ้นด้านหลังเสียก่อน พร้อมกับสงครามกำลังเริ่มต้นขึ้น แสนดีเห็นเช่นนั้นจึงปลีกตัวเดินจากไปเงียบๆ
“ใครจะไปเห็นแก่เงินเหมือนกับเธอล่ะ พิมรัก”
พิมรักจำเสียงได้ จึงรีบหันไปเผชิญหน้า
มาริออส ซาเวลลาส หล่อจัดระดับพระเอกหนัง แถมรูปร่างก็ยังสูงใหญ่สมบูรณ์แบบ แต่ความเกรียน ความกวน และความยียวนของพ่อเจ้าประคุณกลบเสน่ห์พวกนั้นจนหมดเกลี้ยงเลยทีเดียว
“เมื่อไหร่ฉันถึงจะไม่ได้ต้องเห็นหน้าห่วยๆ ของนายกันนะ นาย มาริออส”
“ก็เมื่อเธอไม่มาเหยียบดาร์กอน คาสเทลโลยังไงล่ะ”
พิมรักยิ้มหยัน ก่อนจะเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าของชายหนุ่ม “เสียใจด้วย ฉันจะมาที่นี่จนกว่าจะได้เป็นพี่สะใภ้นายนั่นแหละ”
“ฝันไปเถอะ ยายมนุษย์ประสาท”
“นายมันก็เด็กน้อยไม่รู้จักโต ตัวก็ใหญ่ๆ แต่สมองน้อยนิดจนน่าหัวเราะ” แล้วพิมรักก็ยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะขบขัน
มาริออสกัดฟันกรอดอย่างโมโห“ถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิง ฉันต่อยคว่ำไปแล้ว”
“เหรอ” พิมรักลอยหน้าลอยยั่วยวน “งั้นฉันก็ควรจะดีใจใช่ไหมที่นายไม่กล้าต่อยผู้หญิง”
“พิมรัก!”
“ขา ว่าที่น้องเขย”
มาริออสพยายามนับหนึ่งสิบในใจ “ฝันไปเถอะว่าจะได้เป็น”
“ไม่ได้ฝันยะ แต่จะเป็นจริงๆ นายก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าฉันกับพี่เพนน์รักกัน”
หนุ่มหล่อแค่นยิ้ม ก่อนจะหัวเราะออกมา “รักพี่ชายฉันข้างเดียวสิไม่ว่า”
“ไม่จริง พี่เพนน์ก็รักฉัน”
มาริออสยังคงอมยิ้ม ขณะโน้มตัวลงมาหาคนที่ตัวเล็กกว่าใกล้กว่าทุกครั้งที่เคยทำ ดวงตาสองคู่ประสานกันนิ่ง
พิมรักตะลึงราวกับถูกสะกด
“ถ้าพี่เพนน์รักเธอจริงๆ พี่เพนน์คงไม่นอนกับแซนดี้หรอกมั้ง”
มาริออสยืดตัวตรงแล้วนั่นแหละ พิมรักถึงหลุดจากมนต์ขลัง
“นาย… นายว่าอะไรนะ ใครนอนกับใคร”
“พี่เพนน์นอนกับแซนดี้ ชัดไหม”
“ไม่จริง!”
“ไม่เชื่อก็ไปถามเอาเองสิ ฉันไปล่ะ บาย” มาริออสหัวเราะสะใจ ก่อนจะเดินผิวปากจากไปอย่างอารมณ์ดี
พิมรักยืนนิ่งด้วยความตื่นตกใจ “แซนดี้… ก็แม่สาวใช้คนเมื่อกี้นี้น่ะสิ”
ความตกใจทำให้พิมรักพุ่งตรงไปตามหาเพเรอคลิส แต่ยังไม่ทันก้าวขึ้นบันได ชายหนุ่มก็ปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน
“สวัสดีครับ น้องแพท”
พิมรักไม่ทักทายกลับ แต่พุ่งตรงเข้ามาพร้อมกับคำถามทันที
“พี่เพนน์นอนกับสาวใช้ด้วยเหรอคะ”
เพเรอคลิสหรี่ตาแคบมองพิมรัก “น้องแพทไปเอาเรื่องนี้มาจากที่ไหนครับ”
“พี่เพนน์ไม่ต้องรู้หรอกค่ะ แค่บอกมาก็พอว่าจริงหรือไม่จริง”
กรามแกร่งของเพเรอคลิสขบกันแน่น
“จริงครับ”
“พี่เพนน์! ทำอย่างนี้ได้ยังไงกันคะ”
“มันก็ไม่เห็นแปลกนี่ครับ ปกติพี่ก็นอนกับผู้หญิงบ่อยๆ อยู่แล้ว”
ท่าทางไม่ทุกข์ไม่ร้อนของเพเรอคลิสยิ่งทำให้พิมรักโมโห “แต่พี่เพนน์ไม่เคยจับสาวใช้มาทำเมียนี่คะ”
“สำหรับพี่คำว่า ‘เมีย’ คือผู้หญิงที่พี่คิดจะแต่งงานด้วยครับ”
“นั่นแหละค่ะ ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม แต่พี่เพนน์ไม่ควรนอนกับสาวใช้ในบ้านของตัวเอง แพทหึงเข้าใจไหมคะ”
เพเรอคลิสส่ายหน้าน้อยๆ พลางยกมือขึ้นลูบศีรษะของพิมรัก
“แพทไม่ได้รักพี่หรอก ลองคิดดูดีๆ สิครับ”
พิมรักอึ้ง รู้สึกสับสนเหมือนกัน แต่ก็รีบสลัดความรู้สึกนั้นทิ้งไปทันที
“ทำไมพี่เพนน์พูดแบบนี้ล่ะคะ แพทรักพี่เพนน์จริงๆ นะคะ”
เพเรอคลิสระบายยิ้ม ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “มีอะไรกับพี่หรือครับ ถึงมาหาแต่วันเลย”
พิมรักทำหน้าตากระเง้ากระงอดขัดใจ แต่ก็รู้ดีว่ายังไงซะก็ไม่อาจจะเอาชนะเพเรอคลิสได้
“คุณพ่อให้แพทมาเชิญพี่เพนน์กับน้องๆ ไปงานเลี้ยงวันเกิดท่านน่ะค่ะ”
“พี่ได้การ์ดเชิญแล้วล่ะ แต่ก็ขอบใจมากนะที่มาเชิญด้วยตัวเองอีกรอบ”
หน้าตาของพิมรักยังคงบึ้งตึงเช่นเดิม
“ค่ะ แล้วห้ามเบี้ยวนะคะ
“พี่เคยเบี้ยวเหรอครับ ถ้าพี่รับปากแล้วก็ต้องไปครับ”
พิมรักจ้องหน้าเพเรอคลิสนิ่ง ก่อนจะนึกแผนการขึ้นมาได้ “แพทขอยืมตัวสาวใช้ของเพเรอคลิสไปช่วยงานสักคนสองคนได้ไหมคะ”
“เอาสิ จะกี่คนก็ตามสบายครับ”
“ขอบคุณมากค่ะ งั้นแพทกลับแล้วนะคะ”
“เดี๋ยวพี่เดินไปส่งที่รถนะครับ”
“ไม่ต้องค่ะ เพราะแพทยังโกรธพี่เพนน์อยู่ ขอตัวค่ะ”
พิมรักสะบัดหน้าหนี และรีบเดินออกไป
เพเรอคลิสมองตามไปด้วยสายตาเอ็นดู เขามองออกว่าพิมรักแค่ติดเขาเหมือนติดพี่ชายคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ได้คิดรักชอบอย่างที่เจ้าหล่อนเข้าใจแม้แต่นิดเดียว
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
ก่อนจะกลับห้องพัก เดลล่าก็แวะมาหาแสนดีที่ห้องก่อนเหมือนเช่นทุกคืน
“รู้หรือยังแซนดี้ว่าที่บ้านของคุณแพทจะจัดงานเลี้ยงน่ะ”
แสนดีส่ายหน้าน้อยๆ เดลล่าจึงเล่าต่อ
“เห็นว่าเป็นงานเลี้ยงใหญ่โตเลยทีเดียว น่าสนุกจังเลย”
“อืม”
แสนดีรับคำสั้นๆ รู้สึกละอายใจที่หึงหวงพิมรักกับเพเรอคลิสทั้งๆ ที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์เลย
“ทำหน้าทำตาให้มีชีวิตชีวาหน่อยสิ แม่แซนดี้ ยิ้มกว้างๆ น่ะเป็นไหม แบบนี้น่ะ”
เดลล่าฉีกยิ้มกว้างจนปากแทบฉีก แสนดีเงยหน้าขึ้นมองก็ฝืนยิ้มตาม แต่ก็ไม่สดใสเลย จนเดลล่าอ่อนใจ
“แล้วนี่เธอรู้หรือเปล่าว่าคุณแพทขอสาวใช้จากคุณชายใหญ่สองคนเพื่อเอาไปช่วยงานเลี้ยงน่ะ”
“ฉันไม่รู้เลยเดลล่า”
“ฉันกับเธอไง”
“…?”
แสนดีเบิกตากว้างตกใจ “ฉันกับเธอเหรอเดลล่า”
“ก็ใช่น่ะสิ นี่ป้าโซเฟียยังไม่ได้บอกเธออีกเหรอ”
“ฉันยังไม่เจอแม่เลยน่ะ”
เดลล่าถอนใจยาวๆ “และฉันก็ได้ข่าวมาว่าคุณแพทรู้เรื่องเธอกับคุณชายใหญ่แล้วนะ”
แสนดีสีหน้าตกใจเบิกตากว้าง “คุณแพทคงโกรธฉันมาก”
“แหงล่ะ และฉันว่าที่คุณแพทเจาะเลือกเธอไปช่วยงานครั้งนี้ จะต้องมีแผนร้ายแน่ๆ”
แสนดีก้มหน้าไม่ได้พูดอะไรออกมานอกจาก ปล่อยน้ำตาแห่งความทรมานให้ไหลอาบแก้มช้าๆ เท่านั้น เดลล่าดึงร่างของเพื่อนรักเข้ามากอดปลอบใจ
“อาทิตย์หน้าเราลาพักร้อนไปเที่ยวกันเถอะนะแซนดี้ เธอจะได้สบายใจขึ้น”
“อืม” แสนดีตอบรับทั้งน้ำตา
YOU MAY ALSO LIKE
