อหังการซาตานเถื่อน ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 18
ไม่ใช่เพราะเสียงนกร้อง และไม่ใช่เพราะเสียงนาฬิกาปลุกดั่งเช่นทุกเช้าที่ทำให้แสนดีรู้สึกตัวตื่นขึ้น แต่เป็น…
“อ๊ะ… อา…”
หล่อนกำลังถูกเพเรอคลิสโลมเลีย หล่อนผงกศีรษะขึ้นจากหมอน เห็นเขากำลังกลืนกินหล่อนอยู่ที่กลางลำตัว
“อา… คุณชายใหญ่…พอ… พอเถอะค่ะ”
คนตัวเล็กกัดฟันต่อสู้กับความปรารถนาแรงกล้าที่กำลังปะทุขึ้นภายในเรือนกายอย่างสุดความสามารถ
“พอ… เถอะนะคะ”
เพเรอคลิสหยุดลิ้น แต่นิ้วของเขายังคงเคลื่อนไหวอยู่ ดวงตาคมกริบของเขาเต็มไปด้วยความหื่นกระหาย
“เธอเป็นคนทำให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นเอง ดังนั้นเธอต้องยอมรับผลที่เกิดขึ้นด้วย”
“แต่… อา…” นิ้วแกร่งยังขยับ และก็สร้างความร้อนวูบวาบให้กับเรือนกายสาวมากมาย
“ไอ้ความอหังการของฉันน่ะ เวลามันตื่นแล้วสงบยาก จำเอาไว้เสียด้วย”
“แต่… แต่แซนดี้… อา… ต้องกลับห้องนะคะ”
ชายหนุ่มโน้มหน้าลงมาหา ก่อนจะก้มลงดูดอมยอดถันแรงๆ แต่ดวงตาจ้องมองหล่อนไม่หยุด
“อา… อื้อ…”
“เธอนี่แตะต้องตรงไหนก็ครางได้ตลอดเลยนะ” เขาหัวเราะเบาๆ อย่างชอบใจ พร้อมกับพลิกกายหนุ่มขึ้นคร่อมทับ
“อย่า… อย่าค่ะ แซนดี้ต้องกลับห้องแล้ว ต้องรีบไปทำงาน”
“เสียใจด้วย เพราะฉันต้องได้กินเธอก่อน”
ต้นขาอวบถูกกระชากให้แยกกว้างออก และนิ้วมือที่สอดใส่อยู่ภายในกลีบสาวก็ถูกแทนที่ด้วยอะไรที่ใหญ่และแข็งกว่ามากมาย
“อ๊ะ… อา…”
“อืมม… แน่นจริงๆ” คนตัวโตหลับตา ครางด้วยความกระสันซ่านอย่างที่ไม่เคยพบพานมาก่อน จากนั้นสะโพกเพรียวก็เริ่มต้นขยับหมุนวนคลึงส่าย
“อา… คุณชายใหญ่… พอ… พอเถอะค่ะ”
เจ้าของชื่อระบายยิ้มเหี้ยมเกรียม ขณะโยกคลึงเข้าใส่อย่างไม่ลืมหูลืมตา ปากก็คำรามลั่นด้วยความกระสัน
“โอว… โอว… รัดดีเหลือเกินแซนดี้”
เมื่อถูกทั้งโยกคลึง ถูกทั้งขยำขยี้ยอดทรวง แสนดีที่ไร้เดียงสานักก็พ่ายแพ้มังกรร้ายอย่างสิ้นเชิง สะโพกอวบหยัดร่อนขึ้น กรีดร้องด้วยความสุขสมยามที่เขากระแทกกลับลงมาหา
เพเรอคลิสไม่เคยพานพบเซ็กซ์ที่มหัศจรรย์แบบนี้มาก่อน เขาลุ่มหลง และหิวกระหายจนถึงขั้นตะกละตะกลาม เขาอัดใส่เข้าจนเตียงสั่นคลอน บีบขยำเต้าสวยจนเละคามือ
“อา… อา… อื้อ…”
สักพักเดียวแม่สาวน้อยก็กรีดร้อง พร้อมกับโก่งร่างงามขึ้นสูง เกร็งกระตุกอย่างรุนแรง เขาระบายยิ้มพึงพอใจกับภาพยวนตาที่ได้เห็น แสนดียามสุขสมช่างละมุนตาเหลือเกิน
“โอว…”
แม้จะพยายามยื้อฉุดรั้งเอาไว้ยังไง แต่ความซ่านกระสันรุนแรงที่เกิดขึ้นจากการบีบรัดของกล้ามเนื้อสาวหวานจัดก็ทำให้เขาแตกระส่ำรุนแรงได้อย่างง่ายดาย
“โอว… อ๊ากกก…”
เขาเกร็งกระตุกไปทั้งตัว ใบหน้าบิดเบี้ยว และฉีดพ่นหยาดรักเข้าใส่ร่างเล็กอย่างล้ำลึกอีกครั้ง
แสนดีหอบหายใจระรัว และพยายามจะหลีกหนี แต่เพเรอคลิสคว้าร่างเปลือยเอาไว้ และจับยกให้ขึ้นมาคร่อมทับบนเรือนร่างกำยำ
“ปล่อย… ปล่อยแซนดี้เถอะค่ะ”
เขาอมยิ้ม นัยน์ตายังไม่คลายความหิวกระหาย “ขี่ฉัน… ควบฉันแรงๆ แซนดี้”
“ไม่… อย่าทำเลยนะคะ”
กลีบสาวชอกช้ำกำลังจะถูกบีบบังคับให้กลืนกินความเป็นชายยาวใหญ่พร้อมพรักได้สำเร็จอยู่แล้ว หากประตูห้องจะไม่ถูกดันพรวดให้เปิดเข้ามาอย่างไร้มารยาทเสียก่อน
เพเรอคลิสรีบพลิกร่างของแสนดีให้ลงไปอยู่ใต้ผ้าห่มด้วยความหวงแหนทันที จากนั้นก็ตวัดตามองผู้บุกรุกอย่างเกรี้ยวกราด
“ออกไปให้หมด”
โสภาหันไปหาลาซาลอส มาริออส และเนโลคลิสที่เดินตามเข้ามาหาด้านหลัง พร้อมกับขอร้องความเห็นใจ
“เห็นไหมล่ะคะว่าที่ดิฉันพูดมันเป็นเรื่องจริง ลูกสาวของดิฉันถูกคุณชายใหญ่ลากมาย่ำยีจริงๆ ด้วย” โสภาบีบน้ำตาแสดงละครจัดเต็ม
“พี่เพนน์ ผม… ผมไม่อยากจะเชื่อว่า…”
ในบรรดาพี่น้องอีกสามคน มีมาริออสคนเดียวที่สามารถสลัดความตกใจและเค้นเสียงออกมาจากลำคอได้
“พี่จะทำกับแซนดี้แบบนี้”
“พวกนายออกไปนอกห้องของพี่ให้หมด”
“แต่…”
“ออกไปให้หมด เดี๋ยวนี้เลย!”
หนุ่มซาเวลลาสหันมองหน้ากัน ก่อนจะยอมออกไปเงียบๆ และเมื่อภายในห้องเหลือแต่โสภาแล้ว เพเรอคลิสก็เริ่มต้นสงครามทันที
“ใช่ ผมขยี้แซนดี้ทั้งคืน พอใจไหมครับ”
แสนดีน้ำตาไหลพราก ก้มหน้ามองผ้าปูเตียงด้วยความทุกข์ทรมาน
“คุณชายใหญ่ต้องรับผิดชอบ ลูกสาวของดิฉัน”
“รับผิดชอบหรือ”
เพเรอคลิสเอื้อมไปคว้าเสื้อคลุมมาสวม และก้าวลงไปจากเตียง เผชิญหน้ากับโสภาด้วยความผยอง
“ใช่ค่ะ คุณชายใหญ่จะต้องจดทะเบียนสมรสกับแซนดี้ให้เร็วที่สุด”
“แม่คะ…”
แสนดีได้ยินก็รีบแย้ง แต่ก็ถูกโสภาหันมาจ้องหน้ามองตาขุ่นจนหญิงสาวต้องก้มหน้าร้องไห้เงียบๆ ต่อไป
“ถ้าผมทำแบบนั้น ก็เท่ากับว่ายอมติดกับดักของคุณแม่บ้านใหญ่ง่ายๆ น่ะสิครับ”
“คุณชายใหญ่”
“ผมน่ะไม่ใช่คนโง่ และก็เพราะว่าผมไม่ได้โง่ ผมถึงได้ฟาดลูกสาวของคุณแม่บ้านใหญ่ทั้งคืน อ้อ เมื่อเช้าก่อนที่ทุกคนจะเปิดประตูเข้ามา ผมก็พึ่งเสร็จไปสองรอบ นี่ถ้าไม่มีใครเข้ามาขัดรอบสามก็คงใกล้เสร็จแล้วล่ะ”
เพเรอคลิสยิ้มหยัน นัยน์ตาแข็งกระด้างน่ากลัว
“คุณชายใหญ่!”
“อย่าทำท่าดีใจแบบนั้นสิครับ เพราะถึงผมจะเอาลูกสาวของคุณแม่บ้านถี่ขนาดไหน แต่ผมก็ไม่คิดจะยกคนใช้ขึ้นมาเป็นเมียออกหน้าออกตาหรอกครับ”
โสภากัดฟัน กำมือแน่น “นี่คุณชายใหญ่จะไม่รับผิดชอบ… แซนดี้ใช่ไหมคะ”
“จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกซะทีเดียวหรอกครับ” ดวงตาคมกริบสีน้ำเงินเข้มตวัดมองไปยังร่างเล็กสั่นเทาที่เอาแต่ก้มหน้าร้องไห้อยู่บนเตียงเล็กน้อย ก่อนจะหันมาจ้องหน้าคู่สนทนาอีกครั้ง “เพราะผมยินดีจะจ่ายค่าสึกหรอให้น่ะครับ อยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามาเลย ผมจะเซ็นเช็คให้เดี๋ยวนี้แหละ”
“คุณชายใหญ่ทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ คุณชายใหญ่จะต้องรับผิดชอบแซนดี้”
“ผมก็รับผิดชอบแล้วไงครับ ด้วยการจ่ายเงิน”
“แต่ดิฉันต้องการให้คุณชายใหญ่จดทะเบียนสมรสกับแซนดี้”
เพเรอคลิสหัวเราะร่วน โน้มตัวที่สูงใหญ่กว่ามากลงมาใกล้โสภาด้วยท่าทางของผู้ชนะ
“มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ เพราะผมไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงที่มาแก้ผ้าให้เอาถึงบนเตียงอย่างแน่นอน”
“คุณชายใหญ่…”
แสนดีครางแผ่วเบาอย่างหมดแรง หัวใจเจ็บร้าวราวกับถูกขยี้ด้วยฝ่าเท้าของมัจจุราช
“ดิฉันไม่มีวันยอม ดิฉันจะไปแจ้งตำรวจ ยังไงซะคุณชายใหญ่ก็ต้องรับผิดชอบแซนดี้!”
“คุณแม่บ้านไม่ต้องลำบากเรียกตำรวจมาหรอกครับ เพราะผมจะจัดการให้เอง”
โสภายืนอึ้งยังไม่ทันได้พูดอะไร
“เพราะผมสงสัยนมแก้วนั้น” เพเรอคลิสแย้มยิ้ม แต่ดวงตาลุกเป็นไฟด้วยความเหี้ยมเกรียม
โสภามองไปที่แก้วนมบนโต๊ะเตี้ยริมหน้าต่าง ก่อนจะแปลกใจเพราะเห็นมันยังอยู่เต็มแก้ว
“คุณชายใหญ่ไม่ได้ดื่มนม”
“ครับ ไม่ได้ดื่ม เพราะถ้าดื่มเข้าไป สงสัยคุณแม่บ้านใหญ่จะต้องพาลูกสาวไปยกเครื่องใหม่ในเช้าวันนี้เป็นแน่นอน”
ยิ่งฟังแสนดีก็ยิ่งอดสู หล่อนร้องไห้ปริ่มจะขาดใจ ภาวนาให้สองคนเลิกทะเลาะกัน และปล่อยหล่อนออกไปจากขุมนรกตรงนี้เสียที
“แม่… เรากลับห้องกันเถอะค่ะ แซนดี้อยากกลับห้อง”
“ไม่ จนกว่าแกจะได้รับในสิ่งที่ควรจะได้ แกเป็นเมียคุณชายใหญ่แล้ว จำไม่ได้หรือไง”
“แต่… แต่แซนดี้…”
“หุบปาก ฉันจะจัดการเอง”
โสภาตวาดลูกสาว ก่อนจะหันมาจ้องหน้าเพเรอคลิสอีกครั้ง “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม คุณชายใหญ่จะต้องจดทะเบียนสมรสกับแซนดี้ ไม่อย่างนั้นเราได้เห็นดีกันแน่”
“ก็อย่างที่บอกนั่นแหละครับ ผมให้ได้แค่เงินค่าสึกหรอ”
เขาพูดกับแม่ของหล่อน แต่สายตากระด้างตวัดมองมาอย่างอำมหิต แสนดีเจ็บร้าวไปทั้งหัวใจ
“และถ้าไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โตจนอับอายไปทั่วทั้งเอเธนส์ เลิกพยายามได้แล้วครับ เพราะดาร์กอน คาสเทลโลไม่ใช่ของคุณ คุณแม่บ้านใหญ่” ท้ายประโยคของเพเรอคลิสดุกระด้างน่ากลัว
“แต่ดิฉันไม่ยอม… คุณชายใหญ่ได้แซนดี้ไปแล้ว”
“งั้นก็เจอกันที่สถานีตำรวจ แต่อยากจะเตือนเอาไว้นะครับ คนอย่างผมไม่แพ้ไม่เป็น”
“คุณชายใหญ่!”
“ผมจะให้ตำรวจมานำนมในแก้วไปตรวจสอบ ซึ่งผมแน่ใจว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างที่ไม่ควรมี”
“อย่านะคะ คุณชายใหญ่”
โสภาค้าน ท่าทางตกใจจนระงับเอาไว้ไม่อยู่
“คราวหน้าคราวหลังถ้าอยากจะให้ลูกสาวนอนกับผม ไม่ต้องใช้ยา แค่บอกตรงๆ ก็พอครับ”
เพเรอคลิสแค่นยิ้มหยันหัวเราะสะใจขณะเดินไปที่หัวเตียงหยิบสมุดเช็คขึ้นมาเขียน และยื่นมาให้โสภา
“รับและก็ออกไปได้แล้วครับคุณแม่บ้านใหญ่”
โสภากำมือแน่นอย่างเคียดแค้น ดวงตาแดงก่ำ แต่ก็จำใจต้องรับเช็คจากมือของเพเรอคลิสมาอย่างไม่มีทางเลือก
“กลับห้อง แซนดี้”
แสนดีกระวีกระวาดจะก้าวลงจากเตียง แต่เสียงทรงอำนาจดังขัดขึ้นเสียก่อน
“เฉพาะคุณแม่บ้านคนเดียวครับที่ต้องออกไป”
“แต่ดิฉันจะพาแซนดี้ไปด้วย”
“ตัวเลขที่ผมใส่ให้ไปในเช็คมันมีมูลค่ามากเกินกว่าความสนุกที่ลูกสาวของคุณแม่บ้านใหญ่มอบให้ผมเมื่อคืนและเมื่อเช้านี้อีกนะครับ” ชายหนุ่มเดินไปกระชากร่างอรชรของแสนดีเข้ามากอดแนบอก “ผมคงต้องใช้บริการลูกสาวของคุณแม่บ้านอีกสักสองสามรอบ เพื่อที่จะได้คุ้มกับเงินที่ผมใส่ให้ไปในเช็ค”
“คุณชายใหญ่!”
“ออกไปได้แล้วครับ ถ้าผมเอาแซนดี้จนคุ้มเมื่อไหร่ ผมจะปล่อยไปทันที ไม่รั้งเอาไว้หรอกครับ”
โสภาตาแดงก่ำด้วยความคลั่งแค้นอับอาย
“แม่จ๋า… ช่วยแซนดี้ด้วย” แสนดีวิงวอนมารดา แต่โสภาก็เดินหายออกไปเสียแล้ว หญิงสาวน้ำตาทะลักออกมาอาบแก้ม
“ปล่อยแซนดี้นะคะ ปล่อยสิ”
หล่อนดิ้นรน แต่เพเรอคลิสไม่ปล่อย ตรงกันข้ามเขากอดรัดแน่นขึ้นจนร่างเล็กแทบแหลกละเอียด
“ปล่อยนะคะ”
“ก็อย่างที่เธอได้ยินนั่นแหละ ฉันจะเอาเธอให้คุ้มกับเงินที่ฉันจ่ายให้แม่เธอไป”
“คุณชายใหญ่รังเกียจแซนดี้มากขนาดนี้ แล้วทำไมถึง… ไม่ปล่อยแซนดี้ไปล่ะคะ” หล่อนอ้อนวอนทั้งน้ำตา
เพเรอคลิสจ้องมองดวงหน้าหวานที่มีน้ำตานองด้วยสายตาไม่บอกความรู้สึก
“ฉันไม่ได้เกลียดเธอจนถึงขนาดลากขึ้นเตียงไม่ได้นี่น่า อย่าพูดมาก ยังไงซะเธอก็ต้องเป็นของฉันอีกครั้ง แซนดี้…”
“อย่าค่ะ…”
เขาไม่สนใจการวิงวอนน่าเวทนาของหล่อนเลย เพราะวินาทีต่อมาปากร้อนจัดก็กระแทกลงมาหา ประกาศกร้าวความเป็นเจ้าของอย่างเผด็จการ เขาจูบหล่อนอย่างดุดัน สอดแทรกลิ้นเข้ามารัดรึงลิ้นสาวด้วยความกระหายจัด หล่อนพยายามต่อต้าน แต่ยามทรวงอกถูกกอบกุมด้วยฝ่ามือร้อนผ่าว สติที่พึ่งมีก็จางหายไปในพริบตา ร่างบางสั่นระริก หวามไหวกับความช่ำชองจากฝ่ามือและริมฝีปากของมังกรร้าย
“อา…”
หญิงสาวเผลอครางออกมาอย่างลืมตัว เมื่อถูกลิ้นแสนช่ำชองดูดเม้มเนื้อนุ่มที่ซอกคอระหง มือใหญ่ขยำเต้างามหนักหน่วง ต่อจากนั้นหล่อนก็ถูกเขาผลักให้นอนหงายลงบนเตียง
“เธอเป็นทาสของฉัน แซนดี้” เขาคำราม และตามลงมากัดกินกายสาวด้วยความหิวกระหาย ฝ่ามือร้อนกระด้างลูบไล้ไปมา และลดลงไปกอบกุมเนินสาวเอาไว้ บีบเคล้นรุนแรง
“อา… อย่า…”
เขาไม่สนใจการต่อต้านอ่อนแรงของหล่อน เพราะไม่ช้ายอดถันสีสวยก็ถูกดูดอม หญิงสาวสะท้านเยือก ครางลึกด้วยความเสียวซ่านที่ไม่อาจจะต้านทานได้อีกแล้ว
“อา… ได้โปรด… คุณชายใหญ่ขา… อา…”
เพเรอคลิสดูดกัดจนยอดถันแข็งชูชัน ก่อนจะเลื่อนใบหน้าหล่อจัดต่ำลงไปหยุดที่หว่างขาอวบ เขาผลักสองขาให้แยกกว้างออกจากกัน มองจ้องกลีบสาวบวมช้ำด้วยความลุ่มหลง
“เธอเป็นของฉัน แซนดี้ เธอเป็นของฉันเดียวเท่านั้น”
แล้วเขาก็บุกรุกพรวดพราดเข้ามาหา กระแทกกระทั้นเข้าใส่ร่างสาวอย่างดุดันทรงพลัง
“อา… อา…”
แสนดีดิ้นพล่าน ขานรับการสอดใส่รุนแรงด้วยความยินดี ขาเรียวเกี่ยวกระหวัดรอบเอวแกร่ง ดึงรั้งให้เขากระแทกอัดเข้ามาให้ลึกที่สุด หล่อนหยัดขึ้นหา และครางระงม
“แบบนี้… มันต้องแบบนี้สิ แซนดี้”เพเรอคลิสไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้อีกแล้ว เขาโยกส่ายเข้าหารุนแรงยิ่งขึ้น ถอนถอยออกมาจนสุดความยาวก่อนจะตะกุยตะกายเข้าไปหาความคับแน่นใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“โอว… พระเจ้า วิเศษเหลือเกิน”
เขากระแทกบดอัดอย่างไม่ลืมหูลืมตา บดอัดความอหังการเข้าใส่ร่องรักด้วยความเถื่อนทมิฬ เสียงครางสะอื้นเรียกชื่อเขาจากปากอิ่ม ยิ่งทำให้เขาเจียนระเบิดร่อมร่อ
“อ๊า… อา…”
เขาก้มลงจูบปิดปากอิ่มและเสียงอู้อี้เพราะความเสียวซ่านของแสนดีถูกเขากลืนหายลงไปในลำคอจนหมด หล่อนถึงแล้ว และเขากำลังจะตามหล่อนขึ้นสวรรค์เดี๋ยวนี้
“โอว… ไม่ไหวแล้ว แซนดี้… โอว…”
จำไม่ได้ว่ามีเซ็กซ์ครั้งไหนที่เขาระเบิดรุนแรงแบบนี้ จำไม่ได้จริงๆ นอกจากแสนดีแล้วยังมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาสั่นเทาได้มากถึงเพียงนี้อีก ชายหนุ่มก้มลงมองดวงหน้าแดงก่ำของสาวน้อยที่พึ่งผ่านเซ็กซ์ดิบเถื่อนไปเพียงเสี้ยววินาทีด้วยความพิศวง
“ยังไหวใช่ไหม แซนดี้”
หญิงสาวเบิกตากว้าง แต่ก็ไม่ทันได้พูดอะไร เพราะร่างเปลือยอ่อนแรงถูกช้อนขึ้นแนบอกเสียก่อน พร้อมกับการที่คนตัวโตเดินดุ่มๆ พาหล่อนเข้าไปในห้องน้ำ
เสียงปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นพร้อมกับสงครามสวาทในอ่างน้ำใหญ่ที่เริ่มต้นขึ้นด้วยเช่นกัน
หล่อนพอจะรู้อยู่แล้วล่ะว่ามังกรดำหนุ่มอย่างเพเรอคลิสนั้นดุดัน และป่าเถื่อนในทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องบนเตียง แต่ก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า เขาจะร้อนแรง และไม่รู้จักอิ่มเอมมากมายถึงเพียงนี้
“อา… คุณชายใหญ่… พอ… พอก่อนเถอะค่ะ อา…”
“ยัง… ยังไม่พอ…”
YOU MAY ALSO LIKE
