เพเรอคลิสระบายยิ้มทรงอำนาจ หรี่ตามองดวงหน้าหวานของแสนดีนิ่งนาน พยายามซ่อนความหิวกระหายเอาไว้สุดกำลัง

“คุณชายใหญ่หยาบคาย”

“ไม่ใช่มั้ง เพราะฉันพูดความจริง”

หญิงสาวมองเขาอย่างตัดพ้อ ความอัปยศพุ่งเข้าใส่อย่างไม่ปรานี หล่อนเบี่ยงหน้าหนีเมื่อปลายจมูกโด่งรุกรานลงมา

“อย่าค่ะ”

ชายหนุ่มไม่สนใจจูบแก้มนวลฟอดใหญ่ ก่อนจะซุกไซ้ลงมาที่ซอกคอระหงหอมกรุ่น

“อย่า… คุณชายใหญ่คะ ได้โปรดอย่าทำอีกเลย…”

หญิงสาวผลักไสเต็มแรง และก็หลุดจากพันธนาการเถื่อนได้ แต่ก็ชั่ววินาทีเดียวเท่านั้น เพราะอึดใจต่อมาร่างของหล่อนก็ถูกคว้าเอาไว้ได้อีกครั้ง พร้อมกับถูกดันให้ชนเข้ากับผนังห้องเต็มแรง

“อย่าค่ะ…”

ปากร้อนจัดของเพเรอคลิสนาบลงบนแก้มนวลอีกครั้ง ฝ่ามือใหญ่กอบกุมปทุมถันอวบเอาไว้เต็มมือ บีบขยำเต็มแรงจนสาวน้อยเพลอครางเพราะลืมตัว

“อา…”

เพเรอคลิสระบายยิ้มหื่นกระหาย ก้มหน้าลงไปกระซิบชิดปากอิ่มแสนหวานที่ตัวเองลุ่มหลง

“ผู้ชายอย่างฉัน ไม่เคยพอกับเซ็กซ์แค่ครั้งเดียว”

“คุณ… ชายใหญ่”

“ในเมื่อเธอต้องการนอนกับฉัน เธอก็จะต้องรับความป่าเถื่อนของฉันให้ได้ แซนดี้”

“อ๊ะ… อื้อ”

นิ้วแกร่งบี้บดยอดถันแรงๆ จนสาวน้อยเสียวซ่านไปทั้งอุ้งเชิงกราน หล่อนพยายามเบี่ยงหน้าหนี แต่ก็ถูกมือใหญ่ตรึงปลายคางเอาไว้ และบังคับให้ตอบรับจุมพิตเดือดจากปากร้อนจัดของเพเรอคลิสอย่างเผด็จการ

หล่อนต้องต้านทานอำนาจมืดแสนวาบหวามของเพเรอคลิสให้ได้ หล่อนจะต้องไม่ยอม… ไม่ยอมให้ผู้ชายอันตรายล่วงล้ำเข้าไปในร่างกายได้อีก

แม้ว่าหล่อน… จะลุ่มหลงในความรู้สึกนั้นสักเท่าไหร่ก็ตาม

“อย่า… ได้โปรด…”

“ไม่มีอะไรหยุดฉันได้…” ปากร้อนจัดทาบประกบลงมา “แซนดี้… เธอจะต้องบีบรัดฉันอีกครั้ง และอีกครั้ง ทำให้ฉันระเบิดออกมาอีก เหมือนกับครั้งก่อนหน้านี้… เข้าใจหรือเปล่า”

เขาคำรามเยาะหยันแต่กลับทำให้หล่อนหวามในหัวใจได้อย่างประหลาด

“คุณ… คุณชายใหญ่ไม่ได้ต้องการแซนดี้จริงๆ หรอกค่ะ”

หล่อนตอบโต้หายใจหอบระรัวหลังจากปากอิ่มเป็นอิสระจากจุมพิตเดือด เพเรอคลิสยังคงแนบหน้าลงมาใกล้เช่นเดิม ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดจนหล่อนระทวย

“เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่ตอนนี้ฉันอยากเอาเธอจนแทบบ้า”

“คุณชายใหญ่หยาบคาย”

เขาหัวเราะหึหึในลำคออย่างไม่สะทกสะท้าน พร้อมกับขยับกายเข้ามาให้แนบแน่นยิ่งขึ้น จงใจถูไถความเป็นชายใหญ่โตกับกายสาวอ่อนนุ่มอย่างผยอง

“เธอเป็นของฉัน”

หล่อนช้อนตามองเขาหลังจากหลบเลี่ยงอยู่นาน ก่อนจะถูกดึงดูดให้ตกลงไปในบ่วงสวาทจนไม่อาจจะช่วยตัวเองได้อีก

“มันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อีกแล้ว รู้เอาไว้ด้วย”

“คุณชายใหญ่”

หล่อนมองคนตั้งคำถามที่หน้าแดงก่ำเพราะไฟราคะไม่ต่างจากตัวเอง มองเขาพร้อมๆ กับเลื่อนมือต่ำลงไปเรื่อยๆ จนในที่สุดก็สามารถกอบกุมท่อนชายใหญ่แข็งชันเอาไว้ด้วยสองมือนุ่ม

เพเรอคลิสที่คิดว่าตัวเองคือผู้คุมเกมและมั่นใจว่าตัวเองคือผู้ชนะคำรามลั่นสุ่มเสียงดุร้ายราวกับเค้นออกมาจากจิตวิญญาณ และแน่นอนว่าไม่อาจจะทานทนต่อความหิวกระหายได้อีกต่อไป ไฟสวาทลุกโชติช่วง และเขาก็พุ่งทะยานเข้าใส่กลีบสาวที่เบ่งบานรอคอยเต็มแรง ล้ำลึก

“อ๊ะ… อา…”

สาวน้อยเบิกตากว้างกับความอึดอัดที่ได้รับ หล่อนยังคงเจ็บกับความใหญ่โตของเพเรอคลิส แต่พอเขาขยับ… แค่เขาขยับจ้วงจุ่มลงมาซ้ำๆ เท่านั้น ความเจ็บก็ถูกแทนที่ด้วยความเสียวกระสันทันที

“อา… อา…”

บั้นท้ายอวบเด้งรับแรงปะทะดุดันจากคนตัวโตอย่างกระตือรือร้น ใบหน้างามส่ายสะบัดไปมาด้วยความกระสันซ่านรุนแรง

เพเรอคลิสกระแทกกระทั้นไม่ลืมหูลืมตา เขาสอดใส่เข้าอย่างเหี้ยมเกรียมป่าเถื่อน ขยี้สวาทแม่สาวน้อยแสนหวานด้วยความบ้าคลั่ง เติมเต็มซอกหลืบหวานด้วยความแข็งชันประดุจท่อนเหล็กครั้งแล้วครั้งเล่า

“โอว พระเจ้า แน่นเหลือเกิน”

ชายหนุ่มกัดฟันข่มความกระสันจนใบหน้าหล่อจัดบิดเบี้ยวแดงก่ำ ร่างเปลือยอวบอิ่มส่ายสะบัดตอบรับการสอดใส่ถี่ระรัวของเขาตลอดเวลา สองร่างโหมกระหน่ำความปรารถนาบ้าคลั่งเข้าใส่กันอย่างดุเดือด ผนังห้องที่รองรับแผ่นหลังของแสนดีสั่นสะเทือนจวบจนสองร่างเกร็งกระตุกปลดปล่อย

“โอว… โอว…”

ธารรักร้อนจัดฉีดพ่นเข้าใส่ซอกหลืบสาวอย่างล้ำลึกอีกครั้งและอีกครั้ง กายหนุ่มกำยำสั่นเทากับกระแสสวาทที่มหัศจรรย์และไม่เคยพานพบมาก่อนในชีวิต

เขาหรี่ตาแคบลงมองแม่แสนดีคนงามที่ตอนนี้เกาะเกี่ยวกอดร่างของเขาเอาไว้อย่างหมดเรี่ยวหมดแรงด้วยความพิศวง ทำไมเซ็กซ์ครั้งนี้ถึงได้ยอดเยี่ยมกว่าครั้งแรกเสียอีก

ชายหนุ่มสูดโกยอากาศเข้าปอดสุดแรง กัดฟันอดทนต่อแรงบีบรัดจากกล้ามเนื้อสาวที่ยังคงเต้นระริกอยู่รอบแก่นชายอย่างสุดความสามารถ เขาไม่เคย… ไม่เคยมีความสุขกับเซ็กซ์แบบนี้มาก่อนเลย

“แซนดี้…”

“ขา…”

คนที่หมดเรี่ยวแรงจนหนังตาแทบลืมไม่ขึ้นแล้วขานรับเสียงหวานด้วยความลืมตัว

เพเรอคลิสสั่นเทาไปทั้งร่าง หัวใจที่ไม่คุ้นเคยกับความอ่อนหวานถูกจู่โจมจนมึนงง

“ฉันจะอุ้มเธอไปที่เตียง”

ร่างอรชรอ่อนเปลี้ยถูกช้อนขึ้นมาแนบอก สักพักก็ถูกวางราบลงบนเตียงด้วยความนุ่มนวล เพเรอคลิสคร่อมทาบทับลงมาหา ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยความปรารถนาแรงกล้า

“ฉันจะเข้าไปในตัวของเธออีกครั้งนะ แซนดี้”

คนตัวเล็กปรือหนังตาที่หนักอึ้งขึ้นอย่างยากลำบาก “แต่แซนดี้… ไม่ไหวแล้ว… แซนดี้หมดแรง…”

มือใหญ่สีแทนลดลงไล้แก้มนวลแผ่วเบาแสนทะนุถนอม “บอกแล้วไง… ว่าเธอจะต้องร้องขอชีวิตกับฉัน แม่แซนดี้แสนหวาน”

“คุณชายใหญ่…”

“เธอเป็นของฉัน” เพเรอคลิสรวบร่างเล็กขึ้นมากอดแนบอก ปากร้อนจัดกระซิบเสียงแปร่งพร่า “เพราะฉะนั้น ฉันจะนอนกับเธออีกกี่ครั้งก็ได้ หรือจะไม่ให้เธอได้พักเลยจนกว่าจะเช้าก็ย่อมทำได้ จริงไหม”

“คุณ… ชายใหญ่…”

“ฉันต้องการเธอ”

ร่างเล็กถูกดันให้นอนราบลงบนเตียง โดยที่คนตัวโตทาบทับลงมาหาทั้งตัว ปทุมถันอวบอิ่มถูกบดเบียดด้วยแผงอกกำยำที่เต็มไปด้วยเส้นขนหนาดกจนสาวน้อยเสียวสยิว

“อา…”

แม้จะอ่อนเพลียกับบทพิศวาสดุเดือดที่ผ่านมาสองครั้งขนาดไหน แต่ชายหนุ่มผู้ช่ำชองในเกมสวาทอย่างเพเรอคลิสก็สามารถปลุกเร้าให้หล่อนตื่นขึ้นมารับความเสียวซ่านจากปากร้อนจัด นิ้วมือซุกซน และปลายลิ้นอัจฉริยะของเขาได้อย่างง่ายดาย

“อา… ได้โปรด… คุณชายใหญ่ขา…”

สองขาอวบแยกกว้างออกจากกัน หยัดยกถูไถความงดงามชุ่มฉ่ำแห่งอิสตรีเพศกับความเป็นชายอย่างสิ้นความละอาย เพียงไม่นานเขาก็พุ่งทะยานเข้ามาใส่ โยกคลึงความแข็งแกร่งประดุจเหล็กกล้ากับความอ่อนนุ่มหวานละมุนของหล่อนซ้ำแล้วซ้ำเล่า รุนแรง ป่าเถื่อนเหลือเกิน แต่กระนั้นก็ทำให้แสนดีบิดเกร็งซ่านเสียวได้อย่างน่าอัศจรรย์ หล่อนกรีดร้องท่ามกลางการรุกรานดิบทมิฬ ตะกุยแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความคลุ้มคลั่ง

“อ๊ายยย… อา…”

หล่อนถูกจับโยนขึ้นสวรรค์อีกแล้ว นับครั้งไม่ถ้วนกับความเสียวสุขที่ยากจะทานทน หล่อนควรจะอับอาย ต่อต้าน แต่ความรู้สึกดีงามยามที่มีความแข็งขึงของเขาเต้นอยู่ภายในเรือนกายมันทำให้หล่อนยอมศิโรราบด้วยความเต็มใจ มึนเมาอยู่ในหมอกสวาทจนหาทางออกไม่ได้

“อา… อา…”

เขาเริ่มต้นใหม่อีกแล้ว เพเรอคลิสดูดอมยอดถันบวมช้ำของหล่อนซ้ำอีกครั้ง ปรนเปรอปลุกเร้าทุกตารางนิ้วบนร่างเปลือยด้วยลีลาปรมาจารย์ และสุดท้ายเขาก็ทำให้หล่อนสะอื้นครางวิงวอนร้องขอชีวิตกับเขาได้จริงๆ

“พอ… พอก่อนเถอะค่ะ…แซนดี้… จะขาดใจแล้ว… อา…”