อหังการซาตานเถื่อน ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 13
สามวันต่อมา แผลที่เท้าของแสนดีเกือบจะหายสนิท หญิงสาวไม่ได้เดินกระโผลกกระเผลกอีกแล้ว
“แซนดี้”
เดลล่ากระโจนมาขวางหน้าเอาไว้ ทำให้แสนดีตกใจ
“เดลล่าน่ะ ทำฉันตกใจหมดเลย”
“ทำเป็นขวัญอ่อนไปได้ ว่าแต่เดินใจลอยคิดถึงใครอยู่ยะ” เดลล่าชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ มองอย่างจับผิด
“เปล่าสักหน่อย ฉันไม่ได้คิดถึงใคร”
“โกหก แก้มแดงระเรื่อแบบนี้ คิดถึงคุณชายใหญ่ล่ะสิท่า”
แสนดีรีบยกมือแตะปากเพื่อน พูดออกมาด้วยความไม่สบายใจ “เดลล่าอย่าเอ็ดไปสิ เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้าหรอก”
เดลล่าหันไปแลซ้ายมองขวาก่อนจะหัวเราะร่วนเมื่อไม่เห็นเงาของใครสักคน
“ไม่มีใครอยู่แถวนี้สักหน่อย”
“ถึงไม่มีใครอยู่ตรงนี้ ฉันก็ไม่อยากให้เธอพูดนี่น่า ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรอีก ฉันจะไม่บอกให้เธอรู้แล้วนะเดลล่า”
“โอ๋ๆ ไม่งอนนะแซนดี้คนงาม ฉันจะไม่พูดแล้วก็ได้” เดลล่าอ่อนลงเพราะกลัวว่าเพื่อนจะโกรธจริงจัง แต่คนอย่างแสนดีโกรธใครเป็นที่ไหนกันล่ะ
“รับปากฉันนะเดลล่า ห้ามพูดแบบนั้นอีก”
“อืม ฉันรับปาก”
แสนดียิ้มอย่างโล่งอก ก่อนจะเอ่ยถามเมื่อนึกอะไรขึ้นได้
“แล้วเมื่อวานออกไปไหนมาเหรอตอนบ่ายน่ะ ฉันไม่เห็นเธอเลย”
“อ๋อ เมื่อวานใช่ไหม ฉันออกไปทำธุระให้ป้าโซเฟียน่ะ”
“ทำธุระให้แม่เหรอ”
“อืม นี่ป้าโซเฟียไม่ได้บอกเธอเลยเหรอ” เดลล่ามองหน้าเพื่อนอย่างประหลาดใจ
แสนดีส่ายหน้าน้อยๆ
“แม่ไม่ได้พูดอะไรกับฉันเลยนะ”
คิ้วโก่งของเดลล่าเลิกสูง ก่อนจะขมวดพันกัน “ป้าโซเฟียก็ดูแปลกๆ นะหมู่นี้น่ะ”
“แม่ดูแปลกยังไงเหรอเดลล่า”
“ก็…” เดลล่าหยุดคิด “ก็เมื่อวานป้าโซเฟียใช้ให้ฉันไปซื้อผลไม้ที่ห้างสรรพสินค้าที่อยู่ไกลมากๆ น่ะสิ ฉันนั่งรถตั้งเกือบสองชั่วโมงกว่าจะถึง แต่แค่นั้นยังไม่พอนะ ยังให้ฉันรอพบผู้ชายคนหนึ่งด้วย”
“ผู้ชาย…?”
“ใช่ ผู้ชายเอเชียเหมือนกับเธอและป้าโซเฟียนั่นแหละ”
แสนดีพยายามนึกว่าผู้ชายเอเชียคนที่มารดาสั่งให้เดลล่าไปรอพบนั้นคือใคร และก็นึกขึ้นได้
“อาจจะเป็นน้าของฉันก็ได้ น้าก็มาทำงานในกรีซด้วย”
“คงใช่มั้ง เพราะดูโครงหน้าแล้วคล้ายกับป้าโซเฟียเหมือนกัน”
เดลล่าพยักเพยิดเห็นด้วย
“แล้วแม่ให้เธอไปรอพบทำไมกันล่ะ”
“รอของน่ะ ผู้ชายคนนั้นที่เธอสันนิฐานว่าอาจจะเป็นน้าชายของเธอฝากของมาให้ป้าโซเฟีย แต่ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันคืออะไร เพราะมันอยู่ในกล่อง ไม่กล้าแกะดูน่ะ และอีกอย่างคนให้ก็กำชับนักกำชับหนาว่าห้ามแกะดู ฉันก็เลยไม่ได้แกะ”
แสนดีหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความประหลาดใจ “ต้องเป็นของสำคัญแน่ๆ เลย แม่ถึงให้เธอนั่งรถไปตั้งไกล”
“คงงั้นมั้ง แต่ช่างเถอะ ว่าแต่วันนี้เห็นหน้าคุณชายใหญ่แล้วหรือยังล่ะ”
เดลล่าเปลี่ยนเรื่องคุยทันควัน และนั่นก็ทำให้แก้มนวลของแสนดีเป็นสีระเรื่อขึ้นเฉียบพลัน
“เดลล่าน่ะ ไหนว่าจะไม่พูดแล้วไงล่ะ”
“อ้อ โทษทีฉันลืมตัวไป งั้นเราไปกินข้าวเที่ยงกันดีกว่า นี่ก็เลยเวลามาตั้งห้านาทีแล้ว”
แสนดียังคงยืนอยู่กับที่ด้วยความรู้สึกขัดเขิน เพียงแค่ได้ยินชื่อของเพเรอคลิส หล่อนก็ร้อนวูบวาบไปเสียทั้งตัวแล้ว
“ยังจะยืนนิ่งอยู่อีก ไปในครัวได้แล้วแม่แซนดี้คนงาม”
เดลล่าหันมาทำเสียงดุใส่ เมื่อหันกลับมาแล้วเห็นเพื่อนรักยังยืนอยู่ที่เดิม
“ไปแล้วจ้า ไปเดี๋ยวนี้แหละ”
“ต้องให้ดุอยู่เรื่อยเลยนะเธอเนี่ย”
เดลล่าเดินไปบ่นไป ในขณะที่แสนดีระบายยิ้มบางตามหลังไปติดๆ โดยที่ทั้งสองคนไม่ทันได้สังเกตว่าตรงจุดที่ตัวเองสนทนากันอยู่นั้น ด้านบนมีร่างของใครยืนนิ่งอยู่ตรงระเบียงที่ยื่นยาวออกมาจากตัวตึกชั้นบน
สีหน้าของเพเรอคลิสยังคงเรียบเฉย มีแต่แววตาประดุจนักล่าของเขาเท่านั้นที่ไหวระริก
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
“พี่รู้แล้วน่า เดี๋ยวจะโอนเงินค่ายาไปให้ เลขบัญชีเดิมใช่หรือเปล่าล่ะ”
และเมื่อคนปลายสายตอบยืนยันกลับมา โสภาก็รับคำและตัดสายทิ้งทันที ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันที่แสนดีเดินกลับเข้ามาในห้องพอดี
“เข้ามาไม่เคาะประตูก่อนล่ะ แซนดี้”
ท่าทางตกใจต่างไปจากทุกครั้งของมารดาทำให้แสนดีประหลาด แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยถาม
“ขอโทษค่ะ ครั้งหน้าฉันจะเคาะประตูก่อนค่ะ”
โสภามองหน้าลูกสาวอย่างสำรวจตรวจตรา ก่อนจะลดสายตาลงไปมองที่ฝ่าเท้าบอบบางของแสนดี
“เท้าหายดีแล้วใช่ไหม”
แสนดียิ้มกว้างดีใจเมื่อมารดาถามอย่างห่วงใย “หายดีแล้วค่ะแม่ แผลไม่ได้ลึกอะไรมาก”
“หายแล้วก็ดี แกจะได้ทำงานให้ฉันได้สักที”
“ทำงาน?”
“ไปอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อย แล้วค่อยออกมาคุยกัน”
แสนดีไม่ค่อยเข้าใจมารดานัก แต่ก็ไม่อาจจะขัดคำสั่งได้
“ค่ะแม่”
“แล้ววันนี้ขัดเนื้อขัดตัวให้สะอาดด้วยล่ะ”
คนเป็นลูกที่กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำอดไม่ได้ที่จะหันมามองมารดาด้วยความประหลาดใจ
“วันนี้แม่สั่งฉันแปลกๆ นะคะ”
“ทำตามที่ข้าบอกก็แล้วกัน อ้อ แล้วใช้ครีมอาบน้ำขวดใหม่ที่วางไว้บนเคาน์เตอร์หน้าอ่างล่างหน้าด้วยล่ะ ข้าซื้อมาให้”
เมื่อเห็นบุตรสาวมองอย่างสงสัยจึงต้องรีบแก้ตัวออกไป “เห็นกลิ่นมันหอมดีก็เลยนึกเลยแก”
“ขอบคุณมากค่ะแม่”
“ไปอาบน้ำได้แล้ว”
แสนดียิ้มอย่างดีใจกับความใจดีของแม่ ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ โสภามองตามไปด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจ
YOU MAY ALSO LIKE
