“แม่เรียกฉันมา มีอะไรให้ฉันทำเหรอคะ”

แสนดีมาหยุดยืนอยู่ด้านหลังของมารดาที่กำลังง่วนอยู่กับจัดการแก้วนมอุ่นๆ สองแก้วตรงหน้า

“มาก็ดีแล้ว ยกนมขึ้นไปให้คุณชายสี่แทนแม่หน่อย”

“ได้ค่ะแม่” หญิงสาวรับแก้วนมหนึ่งแก้วจากมือของมารดา “แล้วแก้วนั้นของใครเหรอคะแม่”

“ของคุณชายใหญ่น่ะ”

เมื่อได้ยินชื่อของเพเรอคลิส ดวงตาของแสนดีก็เศร้าสลดลง แต่ก็พยายามจะฝืนเอาไว้

“ฉัน… ฉันขอตัวนะแม่”

“อืม แล้วรีบกลับมาล่ะ”

“ค่ะ แม่”

แม้จะพยายามไม่คิดถึงเพเรอคลิสแค่ไหน แต่น้ำตาก็เอ่อซึมออกมาท่วมท้นจนได้ เมื่อไหร่นะหล่อนถึงจะหยุดคิดถึงผู้ชายคนนี้ได้ แล้วเมื่อไหร่หล่อนถึงจะหมดรักในตัวของเพเรอคลิสได้สักที

ไม่มีวัน… คงไม่มีวันนั้นแน่ๆ

แสนดีรีบกะพริบตาไล่หยาดน้ำตา เมื่อสองเท้าเดินมาหยุดที่หน้าห้องนอนของมาริออส มือเล็กยกขึ้นเคาะประตูแผ่วเบาหนึ่งครั้ง

“คุณมาร์ซคะ แซนดี้เอานมมาให้ค่ะ”

“แปบนะแซนดี้”

เสียงทุ้มของมาริออสดังขึ้นและอึดใจเดียวชายหนุ่มก็โผออกมาจากบานประตู ในสภาพที่พึ่งจะอาบน้ำเสร็จมาใหม่ๆ ทั้งเนื้อทั้งตัวจึงมีเพียงแค่ผ้าขนหนูสีขาวพันหมิ่นๆ เอาไว้รอบสะโพกเท่านั้น

“อย่า… อย่าเลยค่ะ แซนดี้ไม่เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ”

“กลัวอะไรฉันเนี่ย ฉันไม่ได้ดุร้ายเหมือนพี่เพนน์เสียหน่อย”

มาริออสที่อุ้มร่างอรชรของแสนดีเอาไว้ในอ้อมแขน กำลังจะก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามาภายในห้อง แต่เสียงกระด้างของเพเรอคลิสดังขึ้นด้านหลังเสียก่อน

“นายกำลังจะทำอะไร มาริออส”

เอาอีกแล้ว เพเรอคลิสเรียกชื่อเขาเต็มยศแบบนี้ แสดงว่ากำลังไม่พอใจ

“พี่เพนน์นั่นเอง”

นัยน์ตาของเพเรอคลิสมืดลึกไม่บอกความรู้สึก เขาจับจ้องใบหน้าของน้องชาย ก่อนจะลดสายตาลงมองแสนดีที่หน้าซีดเผือดอยู่ในอ้อมแขนของมาริออส

“วางแซนดี้ลงซะ”

“แซนดี้เหยียบโดนเศษแก้วเข้าน่ะครับ ผมจะพาเข้าไปทำแผลในห้อง”

สายตาคมกริบของเพเรอคลิสเลื่อนไปจ้องที่ฝ่าเท้าขาวสะอาดที่ตอนนี้มีคราบเลือดสีแดงฉานเปื้อนอยู่ไม่น้อย

“ส่งเธอมาให้พี่”

“แต่ผม…”

“ส่งแซนดี้มาให้พี่ แล้วนายก็เข้าไปแต่งตัวให้เรียบร้อย และอย่าให้พี่เห็นว่านายนุ่งผ้าขนหนูออกมาคุยกับสาวใช้คนไหนอีกเชียวนะ”

“พี่เพนน์ครับ ผมไม่ได้แก้ผ้านะครับ”

“แต่มันไม่สุภาพ”

เพเรอคลิสเค้นเสียงดุดันลอดไรฟันออกมา ก่อนจะคว้าร่างอรชรของแสนดีมาอุ้มเอาไว้เสียเอง และก้าวยาวๆ จากไป

“ผมก็นุ่งผ้าขนหนูหลังอาบน้ำแบบนี้มาตั้งนานแล้วนะ แล้วทำไมพี่เพนน์ต้องมาตำหนิด้วยผมเนี่ย” มาริออสมองตามร่างของพี่ชายไปอย่างมึนงง ก่อนจะดึงประตูห้องนอนให้ปิดสนิทลงในเวลาต่อมา