องค์หญิงหมอเทวะ - ตอนที่ 78 : ท่านไม่กลัวรี?
องค์หญิงหมอเทวะ World-shaking First Daugh…
บทที่ 78 : ท่านไม่กลัวรี?
ไม่จนกระทั่งซูมู่เกือกลับไปที่ลานดอกท้อ นางจึงนําคําเชิญงานล่าสัตว์ทั้งสองใบออกมาและวางไว้บนโต๊ะ
เมื่อมองแวบแรกไม่มีความแตกต่างระหว่างคําเชิญทั้งสองแต่เมื่อดูใกล้ๆพบว่าดอกไม้ที่ฝังไว้ที่มุมล่างขวาของคําเชิญนั้น แตกต่างกัน
คําเชิญที่ฮูหยินหลินมอบให้นางคือดอกโบตั๋นสีทองแต่คําเชิญของสาวใช้ตัวน้อยในวังนั้น เป็นดอกกล้วยไม้สีขาวตามจันทรคติ
“คุณหนูเจ้าค่ะ นี่เป็นคําเชิญไปงานงานชุมนุมล่าสัตว์หรือเจ้าคะ?”
เยวู่่เข้ามาในห้องพร้อมกับน้ําชาและพูดด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นคําเชิญบนโต๊ะ
“เจ้าจําได้ด้วยหรือ?”
เยวู่่พยักหน้า “ข้าน้อยเห็นยู่เอ๋อร์ของคุณหนูสองอวดโฉมเมื่อไม่กี่วันก่อนจึงได้รับรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เจ้าค่ะ คุณหนู ข้าน้อยเคยได้ยินจากยู่เอ๋อร์ว่าคําเชิญร่วมงานชุมนุมล่าสัตว์นี้หายากมากผู้ที่สามารถเข้าร่วมได้ส่วนใหญ่เป็นขุนนางและตระกูลชนชั้นสูงของ เมืองหลวง”
ซูมู่เก๋อรินชาให้ตัวเองโดยไม่สนใจอะไรมาก “งานชุมนุมล่าสัตว์นี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อการล่าสัตว์ใช่หรือไม่?”
“ไม่แน่ใจเจ้าค่ะ นายหญิงและสาว ๆ บางคนที่ไม่ชอบวิ่งเล่นจะมารวมตัวกันเพื่อเพลิดเพลินกับทิวทัศน์และพูดคุยกันเจ้าค่ะ”
พูดตรงไปตรงมา มันเป็นการนัดบอดที่คลุมเครือ
“คุณหนูเจ้าค่ะ เมื่อถึงเวลานั้น ท่านและนายหญิงจ้าวต้องแต่งตัวให้พวกเขาประทับใจ!”
เมื่อเห็นเยวรูพูดเหมือนแทบจะตะคอกเพื่อแสดงความไม่พอใจของนางซูมู่เก้อรู้สึกขบขัน
ชุมนุมล่าสัตว์จะจัดขึ้นในต้นเดือนหน้า ซึ่งหลังจากนี้อีกสิบวันท่านแม่ของนางสามารถตัดสินใจได้ด้วยตัวเองว่าจะเข้าร่วมหรือไม่ สําหรับนาง นางจะคิดเรื่องนี้ในภายหลัง
หลังจากอาบน้ํายาเป็นเวลาสามวัน องค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยไม่ได้ถูกล้างพิษแต่เขามีชีวิตชีวาและกระปรี้กระเปร่ากว่าเดิมมาก
ซูมู่เก๋อหยิบกระเป๋าเข็มเงินออกมาจากชุดเครื่องมือแพทย์ของนางและหันไปมองที่องค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุย เป็นเวลาสามวันแล้วที่รองเสนาบดีสํานักหมอหลวง หมอเฉินยังไม่หายจากอาการปวยดังนั้นการรักษาต่อไปนี้จะต้องดําเนินการโดยซูมู่เกือเพียงลําพัง
“ฝ่าบาทเพคะ โปรดถอดเสื้อคลุมของพระองค์เพื่อที่หม่อมข้าจะได้ทําการฝังเข็มเพค่ะ”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ขันทีอีก้าวเข้าไปหาเพื่อช่วยองค์จักรพรรดิเซียโฮวรุยถอดเสื้อคลุมของเขา
“มันจะเจ็บเล็กน้อยเมื่อสอดเข็มเข้าไปเพคะฝ่าบาทโปรดทรงผ่อนคลายและไม่กลัวอันใด”
องค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยรู้สึกสนุกที่ได้ยินน้ําเสียงปลอบโยนของนาง “ข้าจะไม่กังวลใจ”
“หม่อมข้าให้การรักษาด้วยการฝังเข็มเพื่อขับพิษในร่างกายของฝาบาทลงไปที่เท้าเพค่ะ ดังนั้นเท้าของฝาบาทจะอึดอัดเล็กน้อยก่อนที่จะล้างพิษออกไป แต่มันจะหายไปอย่างสมบูรณ์หลังจากนั้น” ในขณะที่พูด ซูมู่เก่อสอดเข็มเงินเข้าไปในร่า งกายของจักรพรรดิ
องค์จักรพรรดิเซียโฮวรุยรู้สึกเจ็บเล็กน้อยที่คอตามมาด้วยความรู้สึกเสียวซ่า ทําให้กล้ามเนื้อของเขาตึงขึ้นในทันที
“ฝ่าบาท โปรดทรงผ่อนคลายเพคะ อาการไม่สบายจะหายไปในไม่ช้า” เสียงของนางนุ่มนวล แต่ทรงพลัง องค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยค่อยๆผ่อนลมหายใจและรู้สึกสบายขึ้นมาก
องค์จักรพรรดิผู้ซึ่งนอนอยู่บนเตียงโดยหันหลังให้ซูมู่เก๋อมองไม่เห็นเทคนิคของนาง แต่ขันที่อีซึ่งยืนอยู่ข้างๆ เห็นได้ชัดว่าการใช้เข็มแม่นยําและมีทักษะของซูมู่เก๋อ ในวังหลวงและจักรวรรดิทั้งหมดของแคว้นอู่ มีแพทย์เพียงไม่กี่คนที่มีความเชี่ยวชาญในการฝังเข็มเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับเทคนิคการฝังเข็มที่เชี่ยวชาญของซูมู่เก้ อมาก่อน แต่เขาแทบไม่อยากเชื่อเลยจนกว่าจะได้เห็นมันด้วยตัวเองในตอนนี้
ในขณะที่ด้านหลังขององค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยถูกปกคลุมไปด้วยเข็มสีเงิน
ซูมู่เก้อเอื้อมมือไปเช็ดเม็ดเหงื่อบนหน้าผากของนาง
“อืม…”
ทันที่ที่ซูมู่เกื้อหมุนตัวกลับ องค์จักรพรรดิเซียโฮวรุยครวญครางด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับค่อยๆ เกร็งกล้ามเนื้อของเขา
“ฝ่าบาท พระองค์ทระเป็นอันใด?” เมื่อเห็นสิ่งนี้ ขันที่อีรีบเข้ามาดูและสอบถาม “คุณหนูซู มีปัญหาเกี่ยวกับการฝังเข็มหรือไม่?”
ซูมู่เก๋อขมวดคิ้ว “ขันที่อี โปรดมั่นใจ มันเป็นครั้งแรกที่องค์จักรพรรดิขับพิษจากเลือดและกระดูกด้วยเข็มความรู้สึกไม่สบายจึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เจ้าค่ะ”
“เอ่อ!”
องค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยงอหลังของเขาอย่างกะทันหันทําให้เข็มเงินบางส่วนหลุดออกจากหลังของเขา และบางเล่มก็แทงลึกเข้าไปเนื่อของเขาจนงอ!
“ฝ่าบาท! ข้าควรทําอย่างไร?”
ซูมู่เก่อก้าวไปข้างหน้าและดึงเข็มสีเงินบนร่างขององค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยออก หากไม่มีความอดทนเพียงพอ ตราบใดที่เขารู้สึกตึงเครียดในระหว่างการรักษาด้วยการฝังเข็ม กล้ามเนื้อของเขาจะเกร็งกระชับได้ง่ายและร่างกายของเขาก็แข็งที่อ มันไม่เพียงแต่จะสูญเสียผลการรักษา แต่ยังอาจนําไปสู่ความผิดปกติและความ ไม่ลงรอยกันของลมปราณและเลือดอีกด้วย!
เข็มเงินถูกดึงออกทั้งหมด อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการต่อสู้ของเขาในตอนนี้ แผ่นหลังของจักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยถูกทิ่มแทงด้วยบาดแผลเลือดไหลหลายจุดซึ่งดูน่ากลัว
“ฝ่าบาท อย่าทรงทําให้หม่อมขาตกใจ!”ขันที่อีรู้สึกกังวลมากจนตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงและเขามองไปที่ซุมู่เกือด้วยความโกรธ
“คุณหนูซู เกิดอะไรขึ้นฮะ?”
ซูมู่เกือลูบจุดต้าซุยของจักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยด้วยความขมวดคิ้วหลังจากนั้นไม่นาน องค์จักรพรรดิก็ค่อยๆฟื้นคืนสติ
ขันที่อีรีบเข้ามาช่วยองค์จักรพรรดิลุกขึ้นพิงหมอนนุ่มๆ
จักรพรรดิเซียโอวรุยต่อสู้ดิ้นรนด้วยสายตาอันเฉียบคมของเขาที่จ้องมองไปยังซูมู่เก้อ
รู้สึกได้ถึงสายตาอันเฉียบคม ซูมู่เกือบิดริมฝีปากแน่นและคุกเข่าลงที่หน้าแท่นบรรทมขององค์จักรพรรดิ
“ซูมู่เกือ เจ้ากล้าฆ่าข้าได้อย่างไร?!”
“หม่อมข้าไม่กล้าเพคะ ฝ่าบาท”
“เจ้าไม่กล้างั้นเหรอ? เจ้ากําลังทําอะไรในตอนนี้! เข้ามานี่”
“ฝ่าบาท ราชาแห่งจินขอเข้าเฝ้า พะย่ะค่ะ ”
ก่อนที่องค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยจะพูดจบ พระองค์ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงของขันทีที่เฝ้าอยู่ด้านนอกประตู
จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยเหล่มองซูมู่เก้ออย่างเย็นชา
“ให้เขาเข้ามา”
” พะยะค่ะ”
เซี่ยโฮวโม่ได้ยินเสียงคํารามของเซี่ยโฮวรุยที่ด้านนอกประตูในตอนนี้เขาเข้าไปในห้อง มองไปที่ซูมู่เกือที่คุกเข่าอยู่บนพื้นและคํานับองค์จักรพรรดิ
”เสด็จพ่อ”
องค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยตะคอกอย่างเย็นชา “เจ้าช่างมาได้ทันเวลาพอดี!เจ้ารู้ไหมว่านางเกือบจะฆ่าข้าแล้ว!” เขายังคงจํา ความรู้สึกหมุนเวียนในสมองได้อย่างชัดเจน ความรู้สึกของชีวิตของเขาที่ถูกควบคุมและความไร้พลังของเขาทําให้จักรพรรดิเซีย โฮวรุยหงุดหงิดมาก!
ซูมู่เก๋อเงยหน้าขึ้นมองดวงตาที่โกรธเกรี้ยวขององค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยอย่างใจเย็น
“หม่อมข้าไม่มีเจตนาที่จะฆ่าพระองค์เพค่ะฝ่าบาทพระองค์เพิ่งมีอาการคล้ายจะเป็นลมหมดสติจากการฝังเข็มซึ่งเป็นผลมาจากสุขภาพที่ไม่ดีของพระองค์”
“เจ้าหมายความว่าตอนนี้ข้าเกือบจะเป็นลมเพราะข้าอ่อนแอ!?” คําอธิบายของซูมู่เก้อไม่ได้ทําให้อารมณ์ขององค์จักรพรรดิเซี่ยโอวรุยเย็นลง
เซี่ยโฮวโม่มองไปที่ซูมู่เกือและพบว่านางค่อนข้างสงบและเรียบง่ายนางไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้านางทําให้องค์จักรพรรดิหงุดหงิดหรืออย่างไร? หรือนางเชื่อว่าเขาจะช่วยนางได้อย่างแน่นอน?
อย่างไรก็ตาม ข้อสันนิษฐานหลังทําให้เซี่ยโฮวโม่ยิ้มเล็กน้อย
“เสด็จพ่อ ซูมู่เกื้อกําลังพูดความจริง พะยะค่ะ”
เมื่อได้ยินคําพูดของเซี่ยโฮวโม่ องค์จักรพรรดิเซียโฮวรุยมองไปที่เขา“ข้าสงสัยว่าเมื่อใดที่เจ้าเริ่มเข้าใจเรื่องการรักษา”
เซี่ยโฮวโม่รักษาสีหน้าของเขา “ในเมืองชุนหยาง หม่อมข้าได้ รับบาดเจ็บโดยบังเอิญ และคุณหนูซูก็ปฏิบัติกับหม่อนข้าด้วยวิธีนี้พะยะค่ะ”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ องค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยโล่งใจเล็กน้อยจากสีหน้าแข็งกร้าวของเขา
“นั่นเป็นความจริงหรือ?”
” พะย่ะค่ะ”
ซูมู่เก้อประหลาดใจ เมื่อไหร่ที่นางรักษาเชี่ยโฮวโม่ในเมืองชุนหยาง?
ในอีกความคิด นางเดาว่าเซี่ยโฮวโม่แค่หาข้อแก้ตัวดังนั้นนางจึงไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป
“ซูมู่เก่อเนื่องมาจากราชาแห่งจิน ข้าจะเชื่อเจ้าอีกครั้งแต่ถ้าถ้าเจ้ากล้าที่จะไม่ซื่อสัตย์ต่อข้า ข้าจะไม่ปล่อยตระกูลซูทั้งหมด!”ดวงตาขุ่นของจักรพรรดิเซี่ยโอวรุยเต็มไปด้วยความเย็นชา
ซูมู่เกือจับมือของนางไว้ในแขนเสื้อ “ฝ่าบาทเพค่ะ หม่อมข้าเป็นหมอที่ฝึกฝนรักษาด้วยอาชีพแพทย์ไม่ใช่นางฟ้าที่ร่ายเวทย์มนตร์ไม่ว่าหมอจะเชี่ยวชาญแค่ไหน เขาไม่สามารถรักษาโรคได้หากไม่ได้รับความร่วมมือจากผู้ปวย”
“โอ้ นี่เจ้ากําลังโทษว่าข้าไม่ร่วมมือกับเจ้า?”
ซูมู่เกือก้มหัวลงอย่างเงียบ ๆ
“เจ้าเด็กน้อย เจ้ากล้ามาก!”
ในชั่วพริบตา ซูมู่เก้อรู้สึกว่าอากาศเย็นยะเยือกกระจายไปทั่ว
ทั้งห้อง
“ฝ่าบาท หากพระองค์ไม่สามารถแบกเข็มได้ครั้งละมากๆหม่อมข้าจะใช้น้อยลงในครั้งต่อไปเพค่ะ แต่ด้วยวิธีนี้กระบวนการบําบัดจะใช้เวลานานขึ้น”
“ฮัม” จักรพรรดิเชี่ยโอวรุยเห็นด้วย ด้วยน้ําเสียงต่ํา
“ลุกขึ้น”
“ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงเมตตา เพคะ”
“ไหนๆเจ้าก็อยู่ที่นี่ในวันนี้แล้ว อย่าเสียเวลาเริ่มใหม่อีกครั้ง”
จักรพรรดิเซี่ยโฮวโม่เดินไปที่เก้าอี้ข้างๆ และนั่งลงซูมู่เกือลุกขึ้นเปิดชุดเครื่องมือแพทย์ของนาง หยิบผ้าฝ้ายออกมาแล้วจุ่มลงไปในแอลกอฮอล์เพื่อเช็ดเลือดที่หลังของจักรพรรดิเซี่ยโฮวรุย
“ฝ่าบาท โปรดทรงผ่อนคลายเพคะ การกระวนกระวายมีแต่จะทําให้การฝังเข็มส่งผลให้เป็นลมหมดสติอีกครั้งเพคะ”
“ข้ารู้”
ซูมู่เกือฆ่าเชื้อเข็มเงินและเริ่มสอดเข้าไปในจุดฝังเข็มที่คอของจักรพรรดิเซียโฮวรุย
บางที่การเตรียมจิตใจในครั้งนี้ องค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยรู้สึกว่ามันไม่อึดอัดเหมือนเมื่อครั้งก่อนและซูมู่เกือใช้เข็มเพียงหนึ่งในสาม
มองไปที่ซูมู่เกือ เซี่ยโฮวโม่พบว่านางจริงจังดูน่าสนใจ
หลังจากสอดเข็มเงินเล่มสุดท้ายแล้ว และเห็นว่าองค์จักรพรรดิเซี่ยโฮวรุยไม่มีอาการที่ไม่พึงประสงค์ใดๆ ซูมู่เกือลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ซูมู่เก๋ออกมาจากตําหนักหยางอี้การได้ออกไปสูดอากาศข้างนอก นางรู้สึกโชคดีมาก
“ทําไม? เจ้ากลัวหรือไม่?”
เซี่ยโฮวโม่ตามนางออกมาจากตําหนักหยางอี้และอดไม่ได้ที่จะยิ้มเมื่อเห็นนางกําลังงุนงง
ซูมู่เก้อเรียกความรู้สึกตัวของนางกลับมา และเร่งฝีเท้าเพื่อให้ไปไกลจากตําหนักหยางอี้
“เจ้าไม่เคยเกรงกลัวฝ่าบาทเลยหรือ?!”
มันเป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่าการให้ความช่วยเหลือองค์จักรพรรดิก็เหมือนกับการไปพบเสือ และความคิดขององค์จักรพรรดิเป็นสิ่งที่คาดเดาได้ยากที่สุด
“อะไรที่ต้องกลัว?”
ซูมู่เก๋อตระหนักว่าองค์จักรพรรดิเป็นคนที่น่ากลัว เขามีความรู้สึกแบบเดียวกับนางได้ยังไง!
ทั้งสองเดินไปจนสุดประตูพระราชวัง เป็นอีกครั้ง ซูมู่เก้อรู้สึกอายที่พบว่าไม่มีรถม้านอกวังเพื่อส่งนางกลับ!
หลังจากขึ้นมาแล้ว เซี่ยโฮวโม่เห็นซูมู่เกือยืนอยู่นอกประตูพระราชวังพร้อมกับเม้มริมฝีปากของนางด้วยความโกรธเกรี้ยวและรู้สึกมีความสุขมากขึ้น
“ตงหลิน ไปขับรถม้าของข้ามาที่นี่”
ตงหลินมองไปที่ซูมู่เกือและรีบเดินออกไป
ในขณะที่ซูมู่เก้อรู้สึกหดหูที่จะเดนิผ่านถนนสายนี้ รถม้าก็แล่นผ่านนางไปอย่างช้าๆ
นางก้าวออกไปเพื่อหลักทาง แต่รถม้าหยุดข้างๆนาง
ตงหลินยิ้ม “ฝ่าบาททรงรับสั่งให้หม่อมข้าส่งท่านกลับจวนเชิญขึ้นรถม้าขอรับ คุณหนูซู”
ซูมู่เกือมองขึ้นไปและพบว่ารถม้าสีดําสนิทมีป้ายชื่อตําหนักของราชาแห่งจินอยู่ด้านนอก ไม่มีอะไรพิเศาเกี่ยวกับมันจากรูปลักษณ์ของมัน
เมื่อพิจารณาว่าความสัมพันธ์ระหว่างเซี่ยโฮวโม่และนางเป็นเพียงการใช้ประโยชน์จากกันและกัน นางรู้สึกว่าไม่จําเป็นต้องให้เกียรติขนาดนี้!
จากนั้นซูมู่เก๋อก็ก้าวเหยียบและเข้าไปในรถม้า
“ขอบคุณสําหรับการแก้ไขปัญหานี้ให้ข้า”
ซูมู่เกือยกม่านประตูเพื่อเข้าไปในรถม้า ทันทีที่นางเข้าไป นางได้กลิ่นชาหอมจาง ๆ
ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับรถม้าคันนี้เมื่อมองจากภายนอก แต่ความงามที่ซ่อนอยู่ภายในนั้นยอดเยี่ยมมาก
พรมขนสัตว์ใต้เท้าของนางเป็นสีขาวละเอียดและนุ่ม ทําให้นางรู้สึกเหมือนเหยียบฝ้าย นอกจากนี้ยังมีโต๊ะน้ําชาขนาดเล็กพร้อม ชุดน้ําชากลิ่นของชาน่าจะมาจากกาน้ําชานี้
ขณะที่ซูมู่เก่อนั่งด้านในสุดและเอื้อมมือไปรินชาให้ตัวเองทันใดนั้นม่านประตูก็ถูกยกขึ้น และมีร่างสูงเพรียวเข้ามา
เมื่อเห็นเขา ซูมู่เก่อตัวแข็งที่อ มือของนางที่ถือกาน้ําชาแข็งเกร์
YOU MAY ALSO LIKE
