สุดท้ายแล้ว คิว อีไป๋ ก็เอาถุงน้ำร้อนไป

ตอนที่ เซิน หนิงซิน เห็นว่าเธอกำลังจะโกรธ เธอรีบเปิดปากเพื่ออธิบาย 

เธออธิบายว่าเธอซื้อถุงน้ำร้อนนั้นมายังไง ลายที่เธอเลือก และเรื่องที่เธอได้อันที่ผิดมา

เธอหลุดพูดทุกอย่างเกี่ยวกับการซื้อขายนี้ออกมา

มันชัดเจนว่าความต้องการมีชีวิตรอดของเธอนั้นยิ่งใหญ่มาก

โชคดีที่ คิว อีไป๋ ตั้งใจฟังมันทั้งหมด สุดท้ายแล้วสีหน้าของเธอก็ผ่อนคลายลง

ดูเหมือนว่าเธอไม่มีแผนจะโตเถียงกับเธออีกแล้ว

เซิน หนิงซิน เงยหน้าขึ้นแอบมองสีหน้าของเธอก่อนจะแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก

ตอนที่เธอกำลังจะพูดต่อนั้นเอง เธอก็ได้ยินยัยเด็กนี้พึมพำอะไรบางอย่างด้วยเสียงเบาๆ “เธอแค่บังเอิญซื้อมันมาตอนไปซื้อของกับเพื่อนสินะ”

“มันไม่ใช่ของสำหรับฉันโดยเฉพาะ”

เธอเน้นเสียงที่คำว่า”โดยเฉพาะ” ด้วย

เธอดูเหมือนจะยังโกรธอยู่!

เซิน หนิงซิน อยากจะร้องไห้

เธอถอนหายใจและเพราะว่าเธอเขินนิดหน่อยเลยพูดออกมาเบาๆ

เธอถมอย่างระมัดระวัง “ทำไมคุณไม่คืนมันให้ฉันก่อนตอนนี้ ฉันจะเอาไปเปลี่ยนเป็นอันที่สวยและดูดีที่หลัง และฉันสัญญาว่าจะไม่เอามาผิดอันอีก!”

“และฉันจะซื้อมันมาสำหรับคุณโดยเฉพาะเลย”

น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยการประจบประแจ้งและการเอาอกเอาใจโดยที่เธอไม่รู้ตัว

คิว อีไป๋ ผงะไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดนั้น แก้มของเธอรู้สึกอุ่นขึ้นมาทันที

เธอเงียบอยู่ซักพัก ก่อนจะพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว

เมื่อเห็นเธอตกลง เซิน หนิงซิน รีบเดินเข้าไปเพื่อหยิบถุงน้ำร้อนออกมา

แต่ก่อนที่เธอจะได้จับมัน เหมือนกับนึกอะไรบางอย่างได้ คิว อีไป๋ คว้าเจ้าหมูแล้วถอยหลังไปสองสามก้าว

เซิน หนิงซิน “?”

เธอเปลี่ยนใจหรอ?

เธอนิ่ง ก่อนจะถาม “ประธาน คิว มีอะไรหรือเปล่าคะ?”

“ไม่เป็นไร” เธอได้ยิน คิว อีไป็พูดต่อ “เธอมีเงินเหลือเยอะหรอไง? ทำไมต้องซื้อถุงน้ำร้อนหลายอัน? มันไม่ใช่ว่าอันนี้จะใช้ไม่ได้ซักหน่อย”

“อีกอย่าง…เธอเอามันมาที่นี้แล้ว มันไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่ที่จะเอามันกลับไป”

เมื่อเธอพูด เธอก็ว่าถุงน้ำร้อนลงบนโต๊ะ

เธอจะเก็บมันไว้จริงๆ

ฟังจากที่เธอพูดแล้ว ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะเธออยากช่วยเธอเก็บเงิน

เมื่อเข้าใจ เซิน หนิงซิน ก็รู้สึกซาบซึ้งใจ

“เธอไปได้แล้ว” คิว อีไป๋ หันหนาแล้วเหล่ตามามองเธอเห็นได้ชัดเลยว่าเธอกำลังเขิน ก่อนจะโบกมือเพื่อไล่เธอออกไป “รีบๆกลับไปทำงานได้แล้ว”

หลังจากพูดจบเธอก็กดแป้นพิมพ์ของเธอต่อ

แต่เธอก็ยังแอบเหล่มองมาที่ เซิน หนิงซิน เหมือนกำลังรอว่าเธอจะออกไปเมื่อไหร่

เธอดูค่อนข้างจะ….น่ารัก

เซิน หนิงซิน มองเธอแล้วอดที่จะยิ้มไม่ได้

เธอก้าวออกไป ไม่ใช่เพราะเธอรีบออกมาแต่เธอกลับยื่นมือออกไปหยิบที่ชาร์ตออกมา

ก่อนที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกับเวลาพูดกับเด็ก “ไหนๆคุณก็รับมันไว้แล้ว ทำไมไม่เริ่มใช้มันเลยละค่ะ”

“ฉันจะชาร์ตมันให้คุณ โอเคไหมคะ?”

 

—

 

ถุงน้ำร้านทำงานได้ดี และ คิว อีไป๋ ก็ดูดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เธอรู้สึกสบายตัวตลอดทั้งบ่าย

เมื่อเห็นแบบนั้น เซิน หนิงซิน ก็รู้สึกพอใจ คิดว่ามันดีมากที่มันมีประโยชน์

ขณะคิดแบบนั้น เจ้ฉาง ก็โบกมือให้เธอ “เซี่ยวเซิน ตัวอย่างของฉันมาส่งแล้ว มันมีค้อนข้างเยอะ ลงไปรับมันกับฉันหน่อย”

“โอเคค่ะ” เซิน หนิงซิน พยักหน้าตอบ สลัดความคิดของเธอออกไปแล้วรีบลุกขึ้น

ทั้งสองคนเดินตรงไปที่ลิฟต์และพูดคุยกันเรื่องงาน

ก่อนที่จะได้พูดอะไรกันเยอะลิฟต์ก็มาถึง

เซิน หนิงซิน เดินตามเธอเข้าไป และก่อนที่เธอจะได้ถามวิธีการรับมือกับรายการสั่งซื้อจากประเทศไทย เธอก็เห็นเจ้ฉางโน้มตัวเข้ามา

น้ำเสียงของเธออ่อนโยน และเธอพูดด้วยเสียงเบาๆ “เซียวเซิน เธอได้ยินเรื่องที่ หวัง ฉี กำลังจะได้เลื่อนตำแหน่งไหม?”

มันเหมือนกับว่าเธอกำลังแอบซ้อนความลับอะไรบางอย่าง

เซิน หนิงซิน พยักหน้าเป็นคำตอบ แต่ความงุนงงก็เริ่มก่อตัวขึ้นในหัวของเธอ

มันไม่ใช่ความลับอะไรที่ หวัง ฉี กำลังจะได้รับการเลื่อนขั้น ทั้งออฟฟิศรวมถึงเด็กฝึกงานที่มาใหม่เธอก็รู้เรื่องนี้

เพราะว่าทุกคนรู้ นั้นเป็นเหตุผลที่เธอคิดว่าท่าทางของ เจ้าฉาง มันแปลกๆ

เป็นอย่างที่คิด ก่อนที่เธอจะได้คิดอะไรต่อ เจ้ฉางก็พูดต่อ “แล้วเธอรู้ไหมว่าใครจะขึ้นมาแทนที่ตำแหน่งเดิมของเธอ?”

อ่า ประเดนหลักมันอยู่ตรงนี้สินะ

เซิน หนิงซิน ไม่ได้พูดอะไร และทำแค่สายหน้า

“คนนั้นๆนั้งอยู่ใกล้เธอ” เธอพูด เริ่มจะขมวดคิ้ว “และไม่มีทั้งระดับการศึกษาหรือความสามารถ”

เมื่อพูดจบ เซิน หนิงซิน ก็ผงะไปและชื่อๆหนึ่งก็ลอยเข้ามาในหัวของเธอ

เจ้ฉางเหล่มองเธอแล้วหัวเราะเย็นๆ “ดูเหมือนว่าเธอจะเดาได้เหมือนกันสินะ”

“มันคือ เป๋ย ฉิง”

 

—

 

ตัวอย่างสินค้านั้นหนักมาก หลังจาก เซิน หนิงซิน และเจ้ฉางขนพวกมันขึ้นมา มันเหมือนกับครึ่งชีวิตของพวกเธอได้หายไป

เซิน หนิงซิน หายใจเข้าเฮือกใหญ่ และหลังจากว่างตัวอย่างลงเธอก็นั่งลงที่โต๊ะทำงานของเธอเพื่อผ่อนคลาย หน้าผากของเธอชุมไปด้วยเหงือ

ตอนที่เธอคิดว่าจะพับกระดาษเพื่อใช้เป็นพัด ก่อนที่เธอจะได้ขยับตัวลมเย็นๆก็ไหล่มาจากด้านหลังของเธอ

เหมือนเธอหันไปมอง เธอก็เห็น เป๋ย ฉิง ที่มีพัดอยู่ในมือและกำลังพัดให้เธออยู่ โดยมีร้อยยิ้มอ่อนโยนอยู่บนใบหน้าของเธอ

เธอดูต่างจากปกติมากเลย

“ร้อนมากเลยเนอะ” เธอพูด ยิ้มแล้วยื่นมืออกมาและยัดพัดไว้ที่มือของ เซิน หนิงซิน “ใช้มันพัดเธอซะนะ”

“ฉันมีผลไม้ตรงนี้ด้วย” หลังจากพูดเสร็จเธอก็หยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วยืนขึ้น ว่างแอปเปิ่ลบนโต๊ะของ เซิน หนิงซิน

วัตถุประสงค์ของนั้นชัดเจนมาก

เซิน หนิงซิน ขอบคุณเธอและเมื่อหันไปมองอีกที่เธอก็พบคนๆนี้ได้เดินออกไปพร้อมกับกระเป๋าแจกจ่ายสิ่งของให้กับเพื่อนร่วมงานคนอื่น

เมื่อเห็นว่าอยู่ๆเธอก็เริ่มจะสร้างความสัมพันธ์ ดูเหมือนว่าข่าวลื่อเกี่ยวกับการเลื่อนขั้นของเธอจะเป็นเรื่องจริง

เซิน หนิงซิน มองเธอออก แต่เธอไม่ได้พูดอะไรและไม่ได้สนใจมันอีก

ยังไงซะเธอก็ยังเป็นเด็กฝึกงาน เพราะงั้นสิ่งที่ต้องทำก็แค่ทำหน้าที่ของเธอ ไม่ว่าใครจะได้เลื่อนขั้น ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอ

แต่ในฝั่งของเจ้ฉางนั้นเมื่อได้เห็น เป๋ย ฉิง ทำแบบนั้นก็กำหมัดและสถบออกมาเบาๆ

เซิน หนิงซิน ได้ยินและเข้าใจในสิ่งที่เธอพูดอย่างรวดเร็ว

เธอพูดว่า “เสแสร้ง”

 

—

 

หนึ่งวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากเลิกงาน เซิน หนิงซิน หยิบกระเป๋าของเธอและตรงไปที่ลิฟต์ เมื่อเธอเดินผ่านห้องพักเบรก เธอก็เจอกับ คิว อีไป๋

คนๆนี้คงรอกาแฟอยู่ เธอยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับแก้วเซรามิกในมือ หลังของเธอตั้งตรง มุมจากด้านข้างนั้นช่างสวยงาม และผมของเธอผาดอยู่บนไหล่อย่างเรียบร้อย ท่ามกลางความเย็นชาและเครียดเครียดของเธอนั้นซ้อนความอ่อนที่ยากจะสังเกตเอาไว้

ออร่าของเธอนั้นสุดยอดมาก

สุดยอดมากจนต่อให้ดูตัวตนที่แท้จริงของเธอ เซิน หนิงซิน ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเชิดชูความงดงามของเธอ

ยังไงก็ตามเมื่อเธอมองลงมา โฉมงามนั้นมีถุงน้ำร้อนผูกไว้ที่เอวไม่เข้ากับออร่าของเธอแบบสุดๆ

มันเป็น….หมูที่ไม่ว่าดูยังไงก็ดูโง่เง่า

ทำไมเธอถึงเอามันออกมากับเธอด้วยหละ!

เซิน หนิงซิน ชะงักไปทันที

โชคดีที่คนๆนี้แค่ผูกมันไว้ชั่วคร่าวตอนที่เธอเดินออกมาเอากาแฟ หลังจากเติมแก้วจนเต็ม เธอก็แกะถุงน้ำร้อนออก

หลังจากนั้น เธอก็ปรับทิศทางของมัน หมุนเจ้าหมูที่เข็มขัดของเธอให้มองไม่เห็นด้านหน้าของมัน

ไม่เลวเลย เธอยังรู้ว่าต้องซ้อนมันไว้

เซิน หนิงซิน ถอนหายใจอย่างโล่งอก หลังจากสังเกตุเจ้าหมูเธอก็เห็นว่ามีอะไรบางอย่างโป๊ะอยู่ที่หน้าของมัน

ก่อนที่เธอจะมองออก คิว อีไป๋ ก็ซ้อนมันไว้

เมื่อเธอมองขึ้นมาอีกที เธอก็มาอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว

เซิน หนิงซิน รีบทักทายเธอ “ประธาน คิว”

“อืม” คิว อีไป๋พยักหน้า เผลอจิบกาแฟมากว่าปกติตอนที่มุ้ยปาก

หลังจากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองเธอ ก่อนจะเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ เธอยิ้มอย่างมีเลศนัย “เซิน หนิงซิน เธอกำลังกลับบ้านแล้วหรอ?”

“ใช่ค่ะ” เซิน หนิงซิน ตอบด้วยการพยักหน้า

ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง เธอคิดว่า ร้อยยิ้มของ คิว อีไป๋ นั้นไม่ปกติ

เธอกำลังแอบคิดอะไรไม่ดีอีกแล้วใช่ไหม?

เธอเงยหน้าขึ้น และก่อนที่เธอจะเดาออก คิว อีไป๋ ก็หันหลังแล้วเดินจากไปแล้ว

เซิน หนิงซิน จ้องมองหลังของเธออยู่ซักพัก ก่อนจะตัดสิ้นใจเลิกคิดแล้วรีบออกมาเพื่อขึ้นรถบัส

ไม่นานเธอก็มาถึงบ้าน

เธอไม่ได้มีงานเยอะมากนักวันนี้ เพราะงั้นเธอเลยไม่ได้เหนื่อยเหมือนปกติ

หลังจากกินมื้อเย็น เซิน หนิงซิน อาบน้ำอย่างสบายตัวและรีบขึ้นไปนอนบนเตียง

เธอเปิดแอปดูหนัง และเปิดหาละครดู

พวก หลี่ ฉ่าง แนะนำมันให้กับเธอ พวดเธอบอกว่าเนื้อเรื่องมันตลกมากและหลังจากได้ดูมัน เธอก็จะต้องหัวเราะจนปวดท้อง

เซิน หนิงซิน ไม่เชื่อในตอนแรก แต่หลังจากได้ดูไปซักพัก เธอก็ดูไปรวดเดียวถึงหกตอน

มันมีประโยคเดียวในหัวของเธอ : เหมือนกับโดนตบหน้า

หลังจากนั้นเธอก็เปิดแชทกลุ่มแล้วส่งความเห็นในแง่ดีเกี่ยวกับละครไป ก่อนที่เธอจะหาวและจะปิดโทรศัพท์เพื่อที่จะนอน

แต่ทว่าร่างกายของเธอดูเหมือนจะเริ่มชิ้นกับอะไรบางอย่างแล้ว เธอไม่ได้ปิดโทรศัพท์ เธอกดเข้าไปที่แอคเค้าเวย์ปั๋วลับของ คิว อีไป๋แทน

หลายวันที่ผ่านมามันค้อนข้างจะยุ่งมาก เพราะงั้นคนๆนี้เลยอัพเดตน้อยลงกว่าเมื่อก่อน เซิน หนิงซิน คิดว่าเธอจะไม่ได้เห็นโพสต์อะไรวันนี้ แต่เมื่อเธอกดเข้าไป เธอก็พบว่ามันมีโพสต์ใหม่

มันถูกตั้งเป็นโพสต์ปักหมุด เธอไม่รู้ว่า คิว อีไป๋ สมัครสมาชิก VIP ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วไปเรียนรู้ว่าธีการใช่งานตอนไหน

“เซิน หนิงซิน ให้ถุงน้ำร้อนฉันมาวันนี้ ถึงมันจะดูน่าเกลียดนิดหน่อย แต่มันก็มีประโยชน์มาก สุดยอดไปเลยใช่ไหม ฉันไม่ปวดท้องแล้ว!”

เธอแปะรุปเอาไว้ด้วยในตอนท้าย ถึงมันจะดูไม่ชัดเท่าไหร่ แต่เธอก็มองออกว่ามันคือถึงน้ำร้อนเจ้าหมู

เซิน หนิงซิน รู้สึกซึ้งขึ้นมา!

ในที่สุดเวย์ปั๋วที่ไม่ได้กำลังตำหนิเธอ!

เซิน หนิงซิน อารมณ์ดีขึ้นมาทันที ดวงตาของเธอโค้งงอเป็นพระจันทร์เมื่อเธอยิ้ม เธอกดที่รูปภาพขณะที่ถอนหายใจ

หลังจากรูปภาพถูกขยายใหญ่ขึ้น มันก็ดูชัดขึ้นมากว่าเดิม เธอเห็นคีย์บอร์ดและเม้าที่ด้านซ้าน และแก้วเซรามิกของ คิว อีไป๋ ที่ด้านขวา

ตรงกลางนั้นคือถึงน้ำร้อน มันมีแม้แต่โน๊ตที่ก่อนห้า เซิน หนิงซิน ได้เห็นโดยบังเอิญ

มันเขียนว่าอะไรนะ?

เซิน หนิงซิน รู้สึกสงสัยนิดหน่อยและกดซูมเข้าไปเพื่อดูให้ชัดๆ

แล้วเธอก็เห็นตัวอักษรภาษาอังกฤษเขียนเอาไว้….SNX

เธอคิดว่ามันคือคำศัพท์ทางเทคนิคบางอย่าง และรีบออกมาเพื่อค้นหามัน แต่เมื่อเธอค้นหามากเท่าไหร่มันก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดไป

ไม่ใช่ว่าตัวย่อของชื่อเธอก็เป็น…SNX หรอ?

คิว อีไป๋ อย่างจะสื่ออะไรถึงติดชื่อเธอไว้บนถุงน้ำร้อน? ร้อยละ90เลย เธอกำลังจะบอกว่าเธอเป็นหมูใช่ไหม?!

คนๆนี้จะเด็กน้อยเกินไปแล้ว!

เซิน หนิงซิน เกือบจะตายเพราะความโกรธ

เธอต้องตาบอดไปแล้วถึงรู้สึกซาบซึ้งก่อนหน้านี้ เซิน หนิงซิน ไม่สามารถปล่อยว่างมันได้ และออกจากเวย์ปั๋วเพื่อเปิดวีแชท เตรียมตัวจะล้อเลี่ยนเธอเหมือนกัน

ขยับนิ้วของเธอ เธอลบชื่อเลนเก่าของ คิว อีไป๋ และหลังจากคิดซักพัก เธอก็ขยับมือแล้วเปลี่ยนมันเป็น “เด็กสามขวบ คิว อีไป๋”

หลังจากนั้นเธอรู้สึกว่ามันยังไม่ใช่และกดที่มันอีกครั้ง ครั้งนี้เธอเปลี่ยนมันเป็น “ยัยเด็กขี้แง คิว อีไป๋ อายุแค่สองขวบครึ่ง”

ตอนนี้มันตรงกับความจริงแล้ว

ยังไงซะ เด็กสามขวบก็โตกว่าเธอเยอะ

สองขวบครึ่งเป็นอายุมากที่สุดที่เธอจะเป็นได้แล้ว

 

—

 

สาวก็สาวเรื่องอ้วนยอมกันไม่ได้ 555 ไปว่าเขาแต่ซินซินตอนนี้ก็เด็กน้อยพอกันเลยนะ

 

-A Cup of Owls