หวานใจคุณชายเสิ่น - ตอนที่ 36

เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงแรมสามคนออกมา เสิ่นมั่วเฉิงขมวดคิ้วและเรียกพวกเขา จากนั้นชี้ไปที่ผู้หญิงที่กำลังร้องไห้ "ชั้นแปดเป็นพื้นที่ส่วนตัว รบกวนพาผู้หญิงคนนี้ลงไปด้วย"

ลู่ซีหลียืนงงอยู่ที่นั่นและหยิบป้ายชื่อขึ้นมา

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลำบากใจ คนหนึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มที่ใหญ่ที่สุดในเมือง A อีกคนเป็นประธานหญิงเสื้อผ้าสตรีแบรนด์ชั้นดัง ทั้งคู่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมการประชุมสุดยอดนี้เพื่อแลกเปลี่ยนความคิดของผู้ประกอบการในช่วงบ่าย ไม่มีใครควรถูกเชิญออกไป

เสิ่นมั่วเฉิงกัดริมฝีปากล่างอย่างเย็นชา และเสียงที่เกลียดชังของเขาก็ดังขึ้น “ จะเอายังไง หรือจะต้องให้ผมติดต่อคนที่รับผิดชอบในโรงแรมของคุณ?”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรู้ทันทีว่าใครมีอำนาจมากกว่ากัน

“ท่านประธานลู่ เชิญลงไปข้างล่าง ”

“รอเดี๋ยว เอาแฟ้มเอกสารในมือเธอมาให้ผมด้วย ”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทำตาม

เมื่อเข้ามาในลิฟต์ ลู่ซีหลีเธอก็เช็ดน้ำตาของเธอและมองไปยังชายผู้เย็นชาที่อยู่นอกลิฟต์ เธอยิ้มอย่างเย้ยหยัน “จะรีบไล่ฉันไปไหน? ทุกๆ เดือนของวันที่ 20 คุณต้องมาหาฉันไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณถึงไม่อยากเจอฉันแม้แต่นาทีเดียว คุณเกลียดฉันมากขนาดนั้นเลย หรือสมองคุณไม่มีปัญญาที่จะจัดการกับมัน อยู่กับฉัน คุณจะจำทุกเรื่องราวในอดีตของเราได้ใช่ไหม? คุณต้องการชี้แจงกับฉันไหม คุณลองถามหัวใจคุณเองดู ! เกลียดแค่ไหนก็รักมากเท่านั้น จริงไหม? "

ประตูลิฟต์ปิดลง และพื้นที่นั้นก็เงียบลงอีกครั้ง——

เสิ่นมั่วเฉิงหลับตาลง เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ มือข้างหนึ่งถือเอกสารหนักๆ มืออีกข้างดึงเนกไทลง เขาหันหลังกลับและเดินไม่กี่ก้าวก็หยิบคีย์การ์ดห้องออกจากกระเป๋ากางเกง แล้วเดินเข้าไปในห้องคู่อย่างรวดเร็ว

เขาใช้โทรศัพท์บ้านของโรงแรมที่วางอยู่ข้างเตียงและกดเรียกแผนกแม่บ้าน

ในห้องไม่ได้เปิดไฟ แต่มีแสงจากหน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดานเลดลอดเข้ามา ทำให้เห็นแสงสีน้ำเงินบนหน้าผากของชายคนนั้น

หน้าเขาดูซีดมาก เขาจุดบุหรี่ สูดลมหายใจยาวๆ หนึ่งครั้งและเอนตัวพิงกำแพงอย่างกับว่าถึงสามารถยืนได้

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา "จังชิง ไปที่ร้านตัดเสื้อชายในห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ ซื้อเสื้อมาหนึ่งตัว แล้วเอาขึ้นมาให้ผม ใช่ ! มันสกปรก"

เขากวาดสายตาไปที่ชายเสื้อด้านขวาอย่างเย็นชา ราวกับว่ากลิ่นหอมบนนิ้วมือของผู้หญิงยังคงติดอยู่

ทันทีที่วางสาย ประตูก็ดังขึ้น และพนักงานก็ยืนอยู่ที่หน้าประตู "คุณผู้ชาย มีอะไรให้ช่วยไหม?"

เขาดับก้นบุหรี่ที่เหลือครึ่งหนึ่งแล้วโยนลงในที่เขี่ยบุหรี่ "ปรับอุณหภูมิน้ำในอ่างในห้องน้ำเป็น 45 องศา"

“คุณผู้ชาย มันจะร้อนเกินไปหรือเปล่า ?”

"ผมต้องการฆ่าเชื้อ"

เปิดเครื่องระบายอากาศในห้องและเปิดหน้าต่างให้ระบายอากาศครึ่งหนึ่ง และแล้วเขาก็ถอดเสื้อผ้าออกครึ่งตัว ยืนอยู่ใต้ฝักบัวที่มีน้ำร้อนจนเปียก เขาเงยหน้าขึ้น ขมวดคิ้วและหลับตาลงจากนั้นค่อยๆ พ่นลมหายใจออกมาช้าๆ

ตอนนี้เขา​เข้าใจ​ดีว่าเขาเสพติดความสะอาดเป็นอย่างมาก และนี่มันเป็นโรคชนิดหนึ่งในใจเขา

ไอน้ำร้อนที่ระเหยอย่างรวดเร็วดูเหมือนจะท่วมความคิดของผู้คน ชายคนนั้นเดินจากไปใต้ฝักบัวด้วยร่างสูงและเปลือยเปล่า เขาดูแข็งแรงและแข็งทื่อ จากนั้นก็เดินไปหยิบบุหรี่และไฟแช็กอันมีค่าที่อยู่บนชั้นวาง

เขาถือไฟแช็กไว้ในมือพร้อมกับควันไฟที่ริมฝีปากบางๆ ของเขา เขาสูบเข้าลึกๆ อยู่สองครั้งและควันสีขาวก็ลอยขึ้นต่อหน้าใบหน้าที่หล่อเหลาและเงียบงันของชายผู้นั้น

เมื่อกี้เธอพูดอยู่มากมาย แต่มีประโยคเดียวแวบเข้ามาในหูของเขาคือ–

"ฉันคิดถึงคุณมาก ……"

เขาหรี่ตาลง และบนร่างกายก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้น ใบหน้าของเขาก็ยิ่งแข็งทื่อราวกับน้ำแข็ง ไม่แยแสและน่ากลัว

…

จังชินยืนอยู่นอกห้องพร้อมเสื้อสูทหนึ่งชุดของท่านประธาน ซึ่งเป็นเสื้อสูทสำหรับนักธุรกิจระดับสูงอย่างเขา

“ท่านประธานเสิ่น”

เสิ่นมั่วเฉิงสวมเสื้อคลุมอาบน้ำและนั่งอยู่บนโซฟา

ถือบุหรี่ในมือชี้ไปที่เอกสารบนโต๊ะ นัยน์ตาเคร่งขรึม “การประมูลบนถนนย่านการค้าของมหาวิทยาลัย ผมจำได้ว่ามันอยู่ในเขตของบริษัทที่บริษัทประมูลแล้ว ระดับบริษัทเสื้อผ้า CC แบบนี้ ทำไมถึงมีเงื่อนไขกับบริษัทของเราได้ ?"

ซีซี…

จังชิงตระหนักถึงเรื่องนี้และส่ายหัว “ประธานเสิ่น ผมรับประกันว่าไม่มีเจ้าหน้าที่ตำแหน่งสูงคนไหนของบริษัทเปิดเผยความลับทางการค้าใดๆ หรือเสนอราคาใดๆ ให้กับคุณผู้หญิงลู่ซีหลี”

ชายคนนั้นเหลือบมอง "เธอรู้ด้วยซ้ำว่าการประมูลจะเริ่มขึ้นเมื่อไร!"

“การก่อสร้างห้างสรรพสินค้าบนบริเวณของมหาลัย ประธานเสิ่นและรัฐบาลยังคงให้ความสำคัญกับการกระจายอำนาจ ชายชราก็แอบตรวจสอบธุรกิจนี้เช่นกัน คุณลู่ต้องการเคาน์เตอร์ระดับไฮเอนด์และร้านค้าอีกสักสองร้านเป็นพิเศษ เกรงว่าทางคุณปู่ฝั่งนู้นได้อนุมัติไปตั้งแต่แรกแล้วดังนั้นเธอถึงกล้า”

“ประธานเสิ่น ที่จริงแล้ว ในสายตาของคุณปู่ คุณและคุณลู่ยังคงเป็นสามีภรรยากัน” จังชิงกระซิบอีกครั้ง

“เขาคิดแบบนี้ ไม่รู้สึกว่าเขาป่วยไปหน่อยเหรอ ?”

เสิ่นมั่วเฉิงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา ในมือบี้ก้นบุหรี่เป็นชิ้น ๆ ในตาที่เยือกเย็นของชายผู้นั้น มีความเย็นเยียบออกมา

แก่แล้วไม่ยอมตาย เขาต้องการก่อกวนอะไรก่อนเข้าโลง?

…

คฤหาสน์ฮวาซีชั้นสอง ห้องส่วนตัวของหญิงสาว

กู้สวงส่วงดื่มน้ำสาาแก้วติดต่อกัน จนกระทั่งเสี่ยวซวงเห็นจึงหยิบแก้วน้ำไปเก็บอย่างไม่พอใจ

“เรียกฉันมา เพื่อดูแกดื่มน้ำ ? ”

“… นี่ไม่ต้องเติมน้ำแล้วใช่ไหม ?”

กู้สวงส่วงอ้าปาก กำมือแน่น เธอปิดตาแล้วลุกขึ้น "ฉันจะเริ่มพูดแล้วนะ ! เมื่อคืน…"

กู้สวงส่วงอ้าปากอีกครั้ง กำมือแน่น ปิดตาลง "ฉันจะเริ่มพูดแล้วนะ ! เมื่อคืนหลังจากที่ฉันโทรหาแกแล้วจากนั้นก็ขึ้นเตียงกับ… "

หลังจากเสี่ยวซวงฟังจบ เธอก็ยกนิ้วโป้งขึ้น “สุดยอดคน ยังจะกล้ามาพูดแบบนี้ หน้าตาของเขาเป็นยังไง แกเคยเห็นหรือยัง ?”

"มืดขนาดนั้นใครจะไปมองเห็น " กู้สวงส่วงเล่า "ฉันรู้สึกว่ารูปร่างดีไม่ใช่น้อย ไม่มีพุงอ้วนและเขาดูมีพละกำลังมาก"

“นั่นคงจะเป็นตาเฒ่าร่างผอม เหมือนพ่อของแกที่ออกกำลังกายอย่างหนักเพื่อรักษารูปร่างของตัวเองจะได้มีแรงเล่นกับสาวๆ ”

"…"

เสี่ยวซวง ถามอีกครั้ง “หรือจะพูดอีกอย่างก็คือ เมื่อคืนแกปลอดภัยดีและไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับแกใช่ไหม?”

กู้สวงส่วงพยักหน้า จากนั้นก็ส่ายหัวอีก เธอก้มหน้าลงกัดริมฝีปากของตัวเอง " ร่างกายส่วนอื่นไม่มีปัญหาอะไร แต่หน้าอก… ไม่รู้ว่าทำไมถึงแดงจัง"

"ให้ฉันดู "

กู้สวงส่วงค่อยๆ ปลดชุดชั้นในของเธอออก

เสี่ยวซวงรู้ว่าคนโง่อย่างเธอไม่เข้าใจ เธอจึงพบคอมพิวเตอร์และดาวน์โหลดบางอย่าง ปกติพวกผู้ชายจะซ่อนหนังประเภทนี้ไว้ เธอไปขั้นตอนต่อไป เธอเลื่อนหน้าจออย่างรวดเร็วและส่งให้เธอดู

"ยังไง ?"

เสี่ยวซวงรู้ว่าคนโง่อย่างเธอไม่เข้าใจ เธอจึงพบคอมพิวเตอร์และดาวน์โหลดบางอย่าง ปกติพวกผู้ชายจะซ่อนหนังประเภทนี้ไว้ เธอไปขั้นตอนต่อไป เธอกรอหน้าจออย่างรวดเร็วและส่งให้เธอดู

หลังจากที่กู้สวงส่วงดูจนจบอย่างไม่ชอบใจ เธอหายใจไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง เธอมองลงไปที่แผลของเธอ หน้าของเธอก็ขาวซีดในทันที!

“เข้าใจหรือยัง ?” เสี่ยวซวงโกรธอย่างบังคับไม่ได้ “เฮ้ ใครบอกให้เธอใหญ่ขนาดนี้ล่ะ ?”

กู่สวงส่วงกำมือแน่น รู้สึกว่าร่างกายของเตัวเองสั่นเล็กน้อย ดวงตาและใบหน้าของเธอแดงก่ำ และเธอไม่อยากพูดอะไรด้วยความอาย

จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าหลังจากนอนกับตาเฒ่าครั้งที่แล้ว วันรุ่งขึ้นตื่นมาก็เป็นแบบนี้เช่นกัน หรือว่าตาเฒ่าจะทำกับเธอแบบนี้…

สถานการณ์ในตอนนี้คืออะไร? หือ… ลูกส้มโอทั้งสองข้างของเธอปนเปื้อนด้วยชายสองคนนี้หรือเปล่า?

–

วันนี้ทั้งวัน กู้สวงส่วงรู้สึกหดหู่ใจมากและไม่ค่อยกล้ามองหน้าอกของตัวเอง

เสี่ยวซวงอยู่เป็นเพื่อนเธอ ทั้งดุด่าและสอนเธอ “แต่ก็ไม่เป็นไร มันถูกใช้สองครั้งเอง ดูดาราสาวในทีวีเหล่านั้นโผล่มาให้เห็นทั้งวัน ไม่รู้ว่าโดนจับมากี่คน ”

"…"

มันจะเหมือนกันเหรอ ? การถูกมือผู้ชายจับกับโดนผู้ชายทำแบบนั้น ทั้งสองอย่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงไม่ใช่เหรอ