หวานใจคุณชายเสิ่น - ตอนที่ 32

ป้าโจวลูบศีรษะเธอเบาๆ เลียนแบบน้ำเสียงจริงจังของคุณผู้ชาย “ธรรมดา พอทานได้”

“อะไรกัน!” กู้สวงส่วงกลอกตาไปมา เธอไม่เคยจริงจังกับการทำอาหารขนาดนี้มาก่อน! กลับได้รับคำประเมินเพียงแค่นี้?

ชั้นล่างปกคลุมไปด้วยบรรยากาศอึมครึม กู้สวงส่วงรับประทานอาหารกับป้าโจวโดยไม่มีความอยากอาหารเลยสักนิด ประการแรก คือไม่มีพริกและเนื้อที่เธอโปรดปราน ประการที่สอง คือเพราะคนที่อยู่ชั้นบน

บรรยากาศกดดันแบบนี้ ระบบย่อยอาหารเธอจะย่อยได้ดีไหมเนี่ย?

เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า กู้สวงส่วงครุ่นคิดภายในใจ เขาก็รับประทานอาหารไปแล้ว เมื่อไหร่จะลงมาชั้นล่างสักที เธอจะได้พูดคุยเรื่องของครอบครัวกู้ แล้วเมื่อคุยกันเสร็จเขาจะออกไปข้างนอกไหมนะ?

－

เวลาสามทุ่ม ป้าโจวลงมาชั้นล่าง เห็นกู้สวงส่วงกำลังล้างจานอยู่ในครัว จึงรีบดึงเธอออกมา

“ป้าโจวเป็นยังไงบ้างคะ?”

ป้าโจวชำเลืองมอง แล้วตีหลังมือเธอเบาๆ “คุณผู้ชายบอกว่าคืนนี้ไม่ไปค่ะ คุณผู้หญิงซื่อบื้อ ยังจะไปล้างจานแบบนั้นอีก รีบไปเข้าห้องน้ำล้างตัวเองเลยนะคะ!”

“อะ…อะไรนะ?” ถ้วยในมือกู้สวงส่วงหล่นลงพื้น ของตกกระแทกพื้นแตกเสียงดังสนั่น ราวกับว่าวินาทีนั้นหัวใจเธอแตกเป็นเสี่ยงๆ ——

เธอลืมไปได้อย่างไร? ตาเฒ่าที่อยู่ชั้นบนเป็นสามีเธอ ในช่วงเวลาที่ยังแต่งงานกันอยู่เขามีสิทธิ์หลับนอนกับเธอ! ค้างคืนที่นี่โดยไม่ออกไปไหน มันชัดเจนแล้วว่าเขาต้องการจะ…

เส้นเลือดฝาดบนใบหน้ากู้สวงส่วงหายไปทันที

หลีกเลี่ยงหน้าที่ภรรยาของเขามากว่าสองปี หลังผ่านพ้นคืนวิวาห์ คืนนี้คงไม่อาจหลีกหนีได้อีกแล้วใช่ไหม?

เธอต้อง…กับตาเฒ่าคนนั้นน่ะเหรอ?

…………***…………

กู้สวงส่วงตื่นตกใจ ถูกป้าโจวฉุดกระชากขึ้นบันไดมาชั้นบน

กู้สวงปีติยินดีวงต่อสู้ดิ้นรน “ป้าโจฉิบหายคะ?”

ป้าโจวมองขึ้นไปยังห้องหนังสือชั้นบน กดน้ำเสียงให้เบาลงกระซิบใกล้ๆ หูกู้สวงส่วงอย่างปลอบโยน “สาวน้อยซื่อบื้อ ผู้หญิงเรายังไงต้องมีประสบการณ์คืนนี้สักวันอยู่แล้ว ป้าเข้าใจว่าคุณกลัว ไม่ต้องกลัวนะคะ คุณผู้ชายเป็นคนอ่อนโยน คุณยังเด็ก เขายิ่งต้องปฏิบัติต่อความเจ็บปวดของคุณอย่างระมัดระวังเป็นพิเศษ แค่เจ็บนิดหน่อย หลังจากนั้นคุณจะชอบมัน”

กู้สวงปีติยินดีวงเข้าใจความหมายของประโยคหลังว่าป้าโจวหมายถึงอะไร ใบหน้าเล็กขึ้นสีแดงระเรื่อ ก้มหน้าลง แต่เมื่อนึกบางอย่างขึ้นมาได้ ใบหน้านั้นเปลี่ยนเป็นขาวซีดอีกครั้ง

เจ็บ…? ลืมเรื่องนี้ไปแล้วหรือไง! ฉิบหาย ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วเธอจะเจ็บได้อย่างไร?

สามีเธออายุมากแล้ว มีศักดิ์มีอำนาจ ใช้เงินมากมายขนาดนั้นเพื่อแต่งงานกับเธอ ยิ่งต้องสนใจเรื่องความบริสุทธิ์ของเธอ?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจของกู้สวงส่วงเต้นตึกตักขึ้นมาทันใด สำหรับเรื่องนี้ยิ่งน่าหวาดกลัว “ป้าโจวคะ เสื้อผ้าฉันยังอยู่ชั้นล่าง…”

“คุณผู้ชายเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้คุณผู้หญิงแล้วค่ะ รีบไปอาบน้ำเถอะ อย่าปล่อยให้คุณผู้ชายรอนาน”

กู้สวงส่วงไม่มีข้อแก้ตัวอีกต่อไป ถูกลากขึ้นไปชั้นบน ในที่สุดป้าโจวก็พาเธอมาถึงห้องนอนใหญ่จนได้ ไม่ใช่ห้องนอนที่กู้สวงส่วงนอนประจำ

ทันทีที่เปิดประตู กู้สวงส่วงก็ต้องประหลาดใจ——

สีแดงโรแมนติกน่าปีติยินดีถูกประดับประดาทั่วทั้งห้อง! พรมสีขาวบริสุทธิ์ปกคลุมด้วยกลีบกุหลาบ ผ้าปูที่นอนคุณภาพสูงมีลวดลายขนาดใหญ่อยู่ด้านบน เขียนเป็นคำว่า ‘ซวงสี่’

ทำไมต้องทำเหมือนกับว่าอยู่ในเรือนหอของคืนวันวิวาห์ขนาดนี้…

เมื่อกู้สวงส่วงผลักประตูห้องน้ำเข้าไป เห็นกลีบดอกไม้ลอยอยู่บนน้ำนมในอ่างอาบน้ำ เธอตะลึงตาค้างเป็นครั้งที่สอง ฉากหรูหรามีระดับที่มักปรากฏให้เห็นเฉพาะฉากละคร!

“ซื่อบื้อจัง คุณผู้หญิงถอดเสื้อผ้าสิคะ”

กู้สวงส่วงจับซิปเสื้อไว้แน่น เห็นสิ่งที่อยู่ในมือป้าโจว ใบหน้าเธอขึ้นสีแดงระเรื่อ——

“ป้าโจว เสื้อผ้าพวกนั้น…” เธอไม่กล้าแม้จะถามออกไป

ป้าโจวยิ้มแล้วเดินผ่านไป “หน้าแดงทำไมคะ? คุณผู้ชายซื้อให้คุณ สวยไหมคะ? สไตล์นี้เป็นแบบอนุรักษนิยม คำนึงว่าคุณยังเด็ก จึงไม่เป็นทางการนัก เกรงว่าจะทำให้คุณกลัว”

อ…อนุรักษนิยม!

สิ่งนั้นคืออะไร? ชิ้นผ้าบางๆ? บางแบบนั้นปกปิดอะไรได้ ตรงหน้าอกก็เปิดออกซะขนาดนั้น มีไว้เพื่ออะไร? ไอ้ตาเฒ่าโรคจิต!

“รีบไปอาบน้ำเถอะค่ะคุณผู้หญิง ยังต้องนวดน้ำมันหอมระเหยด้วย คุณผู้ชายชอบความสะอาด”

กู้สวงส่วง “ฉันทำเองได้ค่ะ คุณยืนอยู่ตรงนี้ฉันไม่สบายใจเลย”

ป้าโจวเหลือบมองนาฬิกา ใกล้สี่ทุ่มแล้ว การประชุมทางวิดีโอของคุณผู้ชายกำลังจะสิ้นสุดลง

“งั้นคุณอาบน้ำเถอะค่ะ อย่ามั่วเสียเวลาเล่นเลย”

ป้าโจวหันหลังเดินออกไป สะโพกของกู้สวงส่วงล้มลงกระแทกพื้นเย็นๆ พร้อมเสียงถอนหายใจ เธอหันไปมองหน้าต่างห้องน้ำ สูงขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้เลยที่จะปีนออกไป

ออกมาจากห้องน้ำมองไปยังห้องนอนใหญ่ เดินไปที่ประตูกระจกดาดฟ้า แม่งเอ๊ย รู้ว่าเธอจะหนีออกไปใช่ไหม! เพราะมันถูกล็อกไว้ทั้งหมด!

เธอเดินวนไปรอบๆ หลังจากที่พยายามดิ้นรนหนีและครุ่นคิดอยู่สักพัก จึงเงยหน้าขึ้นด้วยใบหน้าเศร้าหมอง

ตาเฒ่าให้เงินกู้ไห่สองร้อยล้านหยวนเพื่อแต่งงานกับเธอ ตัวเธอเองยังได้อีกตั้งสองแสนหยวน ตอนนั้นที่รับปากแต่งงานก็คิดอยู่แล้วว่าต้องเสียสละร่างกาย

และเวลานี้ ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์กำลังจะได้รับในสิ่งที่ควรได้รับ พูดว่าไม่สมควรทั้งหมดก็ไม่ได้

ตอนนี้ภายในใจของกู้สวงส่วงยุ่งเหยิงไปหมด ไม่ใช่ครั้งแรกของเธอ จะหลอกเขาได้อย่างไร? ถ้าเขารู้ จะไม่ให้เธอนำเงินสองแสนนั่นมาคืนเขาใช่ไหม?

－

ที่อ่างอาบน้ำในห้องน้ำ กู้สวงส่วงหน้าซีดเผือด เธอโทรขอความช่วยเหลือจากเสี่ยวซวง

“อะไร? สามีแกกลับมาอยู่บ้านแล้วเหรอ?”

ใบหน้าของกู้สวงส่วงสงบนิ่งรอให้เธอกรีดร้องจนหนำใจ เอ่ยถามออกไปตามตรง “คืนนี้ฉันต้อง…กับตาแก่นั้น แกบอกฉันที มันไม่ใช่ครั้งแรกของฉัน ฉันจะโกหกว่าเขาเป็นคนแรกยังไงดี ครั้งแรกของแกล่ะ?”

“เอ่อ…” เสี่ยวซวงทำหน้าไม่ถูก เธอเป็นสาววัยใสและยังไม่ได้แต่งงาน “รอเดี๋ยว ฉันจะไปถามเจียงโจว”

กู้สวงส่วง “…”

หลังจากนั้นไม่นาน ก็ได้ยินจากทางด้านเสี่ยวซวง “กู้กู้ เจียงโจวบอกว่าให้เธอแสดงว่ายังใสซื่อบริสุทธิ์อยู่ก็โอเคแล้ว”

“ไม่เข้าใจ…"

“ก็แบบเขินอายหน้าแดงทุกครั้งไง”

“ปิดไฟ ตาแก่นั่นจะได้มองไม่เห็น…”

“งั้นแกก็ต้องเรียนรู้ที่จะเป็นนางเอกในหนังเอวี เพียงแค่เขาสัมผัสแก แกก็ครางออกมาว่าเจ็บ เช่นเดียวกับผีเสื้อและดอกไม้ ยากที่จะปฏิเสธได้ ยิ่งสงวนท่าทีไว้มากเท่าไหร่ ยิ่งดีเท่านั้น”

“อ๋อ! เข้าใจแล้ว”

หญิงสาวกลับมาดื่มด่ำกับบรรยากาศ นอนแช่ตัวในอ่างน้ำนมระดับพรีเมียมที่สุดในชีวิตเธอ เสร็จแล้วคลุมชุดคลุมอาบน้ำเดินออกมาจากห้องน้ำตัวสั่นระริก ตลอดทางคิดอยู่ในใจซ้ำไปซ้ำมา ‘อย่าทำหนูเจ็บนะคะ อย่านะคะ หนูกลัวค่ะ มันเจ็บ อ๊ะ! เจ็บเหลือเกิน’

เธอนอนลงบนเตียงใหญ่สีแดงด้วยจิตใจกระสับกระส่าย

กู้สวงส่วงมองริบบิ้นแดงผูกไว้บนหมอนคู่ที่วางอยู่ข้างๆ คิดว่าตาเฒ่ายังมีอารยธรรมอยู่บ้าง กลัวว่าเธอจะอาเจียนออกมาเมื่อเห็นรูปร่างของตนเอง จึงเอามาไว้จะปิดตาเธอใช่ไหม?

ถอนหายใจให้กับชีวิตอันน่าเศร้าสลดของตนเอง ที่ต้องถูกกำหนดไว้ภายใต้ชายชราผู้นี้ เธอปิดไฟทุกดวง ผูกริบบิ้นนั่น แล้วเอนตัวนอนด้วยหัวใจอันอ่อนแรง

ด้วยเหตุนี้——

เขามีอารมณ์กระตือรือร้นอย่างยิ่งแต่แฝงไปด้วยความกดดัน หลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ชายหนุ่มผลักประตูห้องเข้ามา ได้ยินหญิงสาวเอาแต่พูดว่า ‘เจ็บ…อ๊ะ อย่า หนูกลัว…’

เสิ่นมั่วเฉิงเลิกคิ้ว ยัยทึ่มนี่ กำลังศึกษาบทเรียนบนเตียงล่วงหน้าอยู่หรือไง?

นิ้วเรียวยาวที่จับประตูไว้คลายออก คิ้วเข้มของร่างสูงขมวดเล็กน้อย ปรับสภาพให้เข้ากับความมืดมิดภายในห้อง

ม่านหนาสองชั้นแบบดึงปิดเข้ามากัน ทำให้มีช่องว่างให้แสงจันทร์ได้สาดส่องเข้ามาภายในห้อง

คืนนี้พระจันทร์งดงามมาก

ช่างเหมาะ…สำหรับเรื่องโรแมนติก

……***……

กู้สวงส่วงเตรียมใจไว้แล้ว เพียงแต่ยังประหม่าว่าจะถูกเปิดโปง เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู เสียงฝีเท้าย่างก้าวอย่างสุขุม และเสียงสูดลมหายใจ

สมองของเธอก็ขาวโพลน ได้กลิ่นหอมฉุยของไวน์และกลิ่นครีมอาบน้ำสำหรับผู้ชายตามมา กลิ่นฟุ้งกระจายใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

ความรู้สึกรับรู้ได้ว่า ผู้มาเยือนได้ยืนอยู่ข้างเตียงแล้ว ไร้การเคลื่อนไหวใดๆ ดูเหมือนว่าเขากำลังจดจ่อจ้องมองมาที่เธอเพียงผู้เดียว

แม้ว่าจะคลุมโปงด้วยผ้าห่ม แต่เมื่อโดนคนแก่แอบมองแบบนี้ กู้สวงส่วงยิ่งรู้สึกอึดอัดใจ

เป็นเวลาเนิ่นนานที่ชายหนุ่มเอาแต่จ้องมองเธอ เขาก้มตัวลงเล็กน้อย นิ้วเรียวยาวหยิบรีโมตคอนโทรลไฟโคมหัวเตียง——

กู้สวงส่วงตกใจ “อย่า…อย่าเปิด”