หวานใจคุณชายเสิ่น - ตอนที่ 30
กู้สวงส่วงส่ายหัว เดินไปที่ห้องครัวแล้วหยิบเอามีดปอกผลไม้ยัดใส่ไว้ในกระเป๋านักเรียน “เรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว วันที่ฉันแต่งงาน ฉันเอาเงินไปสองแสนและต้องการจะหนี พ่อจับตัวเสี่ยวซวงและน้องชายเธอไว้!”
นิ้วอันทรงพลังของเขาจับปลายคางที่สั่นเทาของเธอ บังคับให้เงยหน้าขึ้นมองความเด็ดเดี่ยวในดวงตาเขา “ใจเย็น ลุงรับปาก เมื่อเธอกลับไปแล้วพ่อเธอจะสุภาพกับเธอและเพื่อนเธอแน่นอน”
บางทีอาจเป็นเพราะดวงตาของเขาที่สยบเธอได้ แม้ว่ากู้สวงส่วงจะไม่เชื่อ แต่ใจกลับเย็นลงจริงๆ
－
เบนท์ลีย์จอดห่างจากคฤหาสน์ตระกูลกู้ประมาณหนึ่งร้อยเมตร
กู้สวงส่วงเป็นห่วงเสี่ยวซวงมากจึงรีบลงรถ
เสิ่นมั่วเฉิงหยิบเอาบุหรี่บนหน้าปัดรถขึ้นมาแล้วจุด ใบหน้าเย็นชาของชายหนุ่มท่ามกลางหมอกควัน หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา
“จังชิง ภายในสิบนาที ฉันอยากให้หุ้นกู้โป๋ตกจนกู้ไห่เป็นบ้าไปเลย”
พ่นควันออกมาช้าๆ นัยน์ตาสีเข้มหรี่ลง “บอกกู้ไห่ไปด้วยว่าจะติดต่อกับฉันได้ยังไง รอให้เขาโทรกลับมา นายรับสาย และบอกเขาไปว่า การขอความช่วยเหลือ คนที่จะพูดได้มีเพียงคุณผู้หญิงเท่านั้น”
－
กู้สวงส่วงเข้ามา รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกู้ไห่ “ยอมกลับมาแล้วเหรอ?”
กู้สวงส่วงกวาดสายตามองไปรอบๆ “เพื่อนฉันอยู่ไหน?”
“กู้กู้ ตอนนี้พี่สาวแกยังไม่ได้ออกมาเลยนะ แกกำเริบเสิบสานเกินไปแล้ว”
กู้สวงส่วงยิ้มเย้ย “ไม่มีอำนาจไปสั่งเบื้องบนไม่ให้เธอออกมาสักหน่อย!”
กู้ไห้สูบบุหรี่ “แกมีอำนาจและมีมากด้วย คอยปรนนิบัติสามีแกไม่ให้ขาดตกบกพร่อง เขาก็ยอมที่จะปกป้องแกแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“ความหมายว่ายังไง?”
“ยังจะมาเสแสร้งกับฉันอีก?” กู้ไห่เดินเข้ามาคว้าคอเธอไว้ “พ่อเคยถามถึงสามีของแก แกตอบว่าไงนะ? ตอนนี้ยังไม่ปรากฏตัวออกมา? คนที่ไม่เคยปรากฏตัวออกมาสักครั้งรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับแก ก่อกวนครอบครัวนี้จนอยู่กันไม่สุขได้งั้นเหรอ? แกกลับไปขอร้องสามีแกให้ฉันเดี๋ยวนี้! ถ้าพี่สาวแกไม่ได้ออกมา ก็อย่าคิดว่าเพื่อนของแกจะได้กลับบ้านอย่างปลอดภัย!”
“เขาไม่เคยปรากฏตัวออกมาจริงๆ!”
กู้สวงส่วงกลั้นน้ำตาไว้ “คุณเป็นพ่อฉัน แต่ทำกับฉันราวกับว่าฉันเป็นศัตรู ในสายตาของคุณฉันมันก็ไม่ต่างอะไรกับหมาข้างถนน คุณปล่อยให้เจียงหรงกับกู้จื่ออี้รังแกฉัน แบบนั้นไม่เป็นไร! แต่ที่ทำเลวระยำกับเสี่ยวซวง มันมากเกินไปแล้ว!”
กู้สวงส่วงกำลังเสียสติ มือคว้าเอากระเป๋านักเรียน จวนจะดึงมีดออกมาสู้ให้ตายกันไปข้าง ทันใดนั้นโทรศัพท์ของกู้ไห่ก็ดังขึ้น เขาปล่อยเธอแล้วเดินไปรับโทรศัพท์
ภายในเสี้ยววินาที สีหน้าของกู้ไห่ก็เปลี่ยนไป “จู่ๆ ตกลงมาได้ยังไง? กู้โป้ไม่ได้มีเรื่องอะไรสักหน่อย”
เขาถามเสียงแสบแก้วหู ทางนั้นไม่รู้ว่าพูดอะไร สายตาน่ากลัวของกู้ไห่หันมาจ้องเขม็งที่กู้สวงส่วง
หลังจากวางสาย กู้ไห่เดินกลับมาหาเธออีกครั้ง กู้สวงส่วงหยิบมีดออกมา อุปกรณ์น่าหวาดกลัวส่องกระทบแสง
เขาหยุดฝีเท้า ท่าที่เขาเปลี่ยนจากหลังเท้าเป็นหน้ามือ “กู้กู้ วางมีดลงก่อน จะทำอะไร?”
กู้สวงส่วงที่ได้ฟังน้ำเสียงอ่อนโยนของเขา เธอคิ้วขมวด พลางขนลุกไปทั่วทั้งตัว
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากนี้ ยิ่งทำให้เธอไม่อยากเชื่อสายตา——
อย่างแรก กู้ไห่ให้คนรับใช้พาเสี่ยวซวงลงมาจากชั้นบน กู้สวงส่วงมั่นใจว่าเสี่ยวซวงไม่มีอะไรบุบสลาย และถูกกู้ไห่เรียกให้เธอตามขึ้นไป
ณ ห้องหนังสือชั้นบน จู่ๆ เจียงหรงก็เข้ามา สายตาที่กู้สวงส่วงมองราวกับจะฉีกเธอออกเป็นชิ้นๆ แต่ที่น่าแปลกคือ เจียงหรงขอโทษเธอกับเรื่องที่เกิดขึ้นในมหาวิทยาลัยวันนั้น
กู้สวงส่วงไม่ได้ตอบสนองใดๆ …
ในที่สุด กู้ไห้ก็เปิดเผยสาเหตุที่แท้จริงว่าทำไมพวกเขาถึงเปลี่ยนจากหลังเท้าเป็นหน้ามือกันขนาดนี้
เธอกับเสี่ยวซวงออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลกู้ กู้สวงส่วงยังคงสับสนมึนงง
เป็นไปได้อย่างไร? ที่กู้จื่ออี้อยู่สถานีตำรวจออกมาไม่ได้เพราะสามีเธอเป็นคนกดดันอยู่เบื้องหลัง? ตอนนี้กู้โป้กำลังมีโครงการใหญ่อีกหลายโครงการ บริษัทคู่สัญญาก็ยุติความร่วมมือโดยไม่ทราบสาเหตุ และเมื่อสักครู่ ราคาหุ้นก็ดิ่งลง กู้ไห่ยังบอกอีกว่าเป็นเพราะสามีเธอ!
กู้สวงส่วงรู้สึกขนสยองพองเกล้า ตาเฒ่าที่ไม่เคยปรากฏตัวออกมาสักครั้ง กำลังตามหลังเธออยู่เงียบๆ ความรู้สึกแบบนี้ ทั้งอึดอัดและน่ากลัว
เจียงหรงร้องไห้ขอร้องเธอ ไหว้วอนขอให้เธอติดต่อกับเขา ให้ช่วยปล่อยตัวกู้จื่ออี้
กู้สวงส่วงรับปากไป เพราะไม่อยากไปเร่งบีบบังคับให้คนเลวๆ พวกนั้น มาทำร้ายคนรอบข้างเธอ
－
อยู่เป็นเพื่อนเสี่ยวซวงจนถึงบ่าย เมื่อส่งเธอกลับบ้าน กู้สวงส่วงก็ขึ้นรถสาธารณะกลับไปที่คฤหาสน์ฮวาซี
และไม่ลืมที่จะโทรหาคุณตัวท็อป
“คุณลุง ขอบคุณนะคะที่มาส่ง หลังจากที่ฉันออกมาทำไมถึงไม่เจอคุณเลยล่ะ? …อืม คุณนี่น่าทึ่งชะมัด! ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่คุณพูด พ่อฉันสุภาพกับฉันและเพื่อนมากขึ้นจริงๆ”
อีกด้าน ชายหนุ่มรับฟังเรื่องทั้งหมดอย่างเงียบๆ คิ้วคมเลิกขึ้นเล็กน้อย
หลังจากวางสาย ชายหนุ่มร่างสูงในชุดสูทสีดำเอนกายพิงผนัง หลังมือสีขาวซีดวางไว้บนหน้าผากที่ยังมีไข้ พลางขมวดคิ้วแน่น
เพื่อยัยเด็กโง่คนนี้ ฉันต้องจัดงานเลี้ยงสังสรรค์สำหรับนักลงทุนระดับสูงในตลาดหลักทรัพย์ ชนแก้วต่อแก้ว สามีเธอทำงานอย่างหนักเลยนะ
นิ้วเรียวยาวดึงเนกไทให้หลวม แล้วเรียกป้าโจว
นัยน์ตาสีดำขลับหม่นลงจนดูอันตราย “ป้าโจว สักหน่อยถ้าคุณผู้หญิงกลับให้คุณติดต่อฉันทีนะ ตามจัดการให้หน่อย”
“แต่ก่อนหน้าคุณชายกำชับไม่ใช่เหรอคะ ว่าไม่ให้คุณผู้หญิงรู้ว่าท่านเป็นใคร?”
ริมฝีปากบางของชายหนุ่มยกยิ้มอย่างชั่วร้าย “อืม ตอนนี้ อยากให้เธอรู้แล้ว”
－
กู้สวงส่วงกลับมาที่คฤหาสน์ฮวาซี ทุกอย่างตีกันวุ่นไปหมด
ไม่เกี่ยวข้องกันเลยมาเกือบสองปี ปล่อยอีกปีเดียวก็จะได้อิสรภาพคืนแล้ว เธอไม่อยากเกี่ยวข้องกับสามีชราคนนี้เลยสักนิด
แต่คำขอร้องกึ่งขู่ของกู้ไห้ยังก้องอยู่ในหู กลัวมากว่าเขาจะสร้างเรื่องอีก
ลังเลอยู่จนถึงเก้าโมงครึ่ง ในที่สุดกู้สวงส่วงก็ยอมเอ่ยปาก “ป้าโจวคะ คุณช่วยติดต่อคุณชายให้หน่อยได้ไหมคะ?”
“คุณผู้หญิงมีธุระอะไรกับคุณผู้ชายหรือเปล่าคะ?” ป้าโจวแสร้งทำเป็นประหลาดใจ “คุณผู้ชายยุ่งมาก ไม่กล้ารบกวนเขา แต่เดี๋ยวป้าลองติดต่อให้ค่ะ”
กู้สวงส่วงนั่งลงหน้าโทรศัพท์อย่างซาบซึ้งใจ ป้าโจวกดหมายเลขโทรศัพท์แล้วส่งโทรศัพท์ให้เธอ เสียงตูด ตูด ดังอยู่ในสาย หัวใจของกู้ส่วงสวงค่อยๆ เต้นแรงขึ้นทีละนิด
“โทรหาแต่ละครั้งก็ยาก”
ป้าโจวเหลือบมองกู้สวงส่วง น้ำเสียงทั้งเคารพและระมัดระวังทุกคำพูด “คุณผู้ชายคะ คุณผู้หญิงมีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ”
ไม่รู้ว่าทางนั้นพูดว่าอย่างไร ป้าโจวยื่นหูฟังโทรศัพท์ให้เธอ “คุณผู้ชายให้คุณพูดค่ะ”
กู้ส่วงสวงแน่นิ่งไปกะทันหัน!
ฝ่ามือมีเหงื่อออก ตัวสั่นงันงกรับโทรศัพท์มา ใบหน้าเลวร้ายแฝงไปด้วยความเย็นชาของชายชราผุดขึ้นมาในหัวทันที
ใบหน้าของเธอไร้เส้นเลือดฝาด คอแห้งราวกับถูกอุดไว้ด้วยก้อนน้ำแข็ง คิดไตร่ตรองอยู่นาน กลืนคำพูดและคายออกอยู่อย่างนั้น สำหรับคนแปลกหน้ายิ่งทำให้เธอหวาดกลัว——
“…คุณสา คุณสามีคะ”
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ขายาวของชายหนุ่มนั่งไขว้กันอยู่ที่เบาะหลังรถ ท่ามกลางลมเย็นที่พัดเข้ามาจากนอกหน้าต่าง เมื่อได้ยินเสียงพูดว่า ‘สามี’ ที่เบาราวกับเสียงยุง
ริมฝีปากบางเซ็กซี่ยกยิ้ม คิดย้อนกลับไป ‘สามี’ ฟังแล้วรื่นหูชะมัด
กู้สวงส่วงรอแล้วรอเล่า แต่ปลายสายเงียบจนไม่อาจคาดเดาได้ เธอบีบหูฟังโทรศัพท์แน่น ไม่รู้ว่าต้องให้จำใจเรียกว่า ‘สามี’ อีกกี่เสียง
ยังไร้การเคลื่อนไหว
หัวใจของกู้สวงส่วงลอยคว้างอยู่กลางอากาศ เธอไม่ได้ยินแม้แต่เสียงหายใจของอีกฝ่าย ลึกลับและน่ากลัว
เลียริมฝีปากที่แห้งผาก เธอรวบรวมความกล้าพูดคำขอร้องของตนเองออกไป และเน้นยำว่าเธอไม่เป็นไร ขอบคุณคุณสามีที่ดูแลเธอ และวิงวอนให้ปล่อยเขาไป
แต่ก็ยังไร้การตอบกลับ
ใบหน้าซีดเผือดขึ้นสีเพราะความอับอาย เธอส่งหูฟังโทรศัพท์ให้ป้าโจว
ดูเหมือนว่าทางนั้นกำลังพูดบางอย่าง ป้าโจวพยักหน้าด้วยความเคารพเป็นการรับรู้ หลังจากวางสายเธอพูดกับกู้สวงส่วง “คุณชายบอกว่าเขารู้แล้วค่ะ”
“แค่นี้?”
กู้สวงส่วงพูดอะไรไม่ออกและไม่กล้าพูดอะไรอีก
YOU MAY ALSO LIKE
