หวานใจคุณชายเสิ่น - ตอนที่ 28
หญิงสาวที่กำลังขับรถผ่าน เหยียบเบรกอย่างกะทันหันแล้วหันกลับไปมอง หญิงสาวที่นั่งฝั่งคนขับถอดแว่นกันแดดออก จ้องมองอย่างพินิจอยู่นาน เธอขมวดคิ้วแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
ปลายสายรับสายแล้ว เธอเอ่ยขึ้น “อาหลี ฉันเจอเสิ่นมั่วเฉิงแล้ว เขามาทานข้าวกับผู้หญิงคนหนึ่ง แปลกมาก ผู้หญิงที่อยู่กับเขา.. ไม่ใช่เซียวหยูโหรว ผู้หญิงคนนั้นตามที่ฉันเห็น ดูตัวเล็ก เหมือนเด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยซ้ำ แต่สัดส่วนจริงๆ ก็…”
เสียงผู้หญิงจากปลายสายถามขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “เป็นเด็กผู้หญิงถักผมเปียสองข้างใช่ไหม?”
หญิงสาวเบิกตากว้าง “เธอรู้?”
“เคยเจอที่หน้าประตูบ้านเขา”
อีกฝั่งของปลายสาย หญิงสาวพูดคุยกันไม่กี่ประโยคแล้ววางสายไป เธอเปิดลิ้นชักข้างตัว หยิบแฟ้มเอกสารออกมา ชื่อหน้าปกเอกสาร: กู้สวงส่วง ภรรยาลำดับที่สอง
ใบหน้าราบเรียบ นิ้วเรียวจับเอกสารแน่น ขยำเอกสารจนยับยู่ยี่ กำมันไว้ในมือ
－
บนโต๊ะอาหาร กู้สวงส่วงหยิบตะเกียบขึ้นมาแล้วก้มหน้าก้มตารับประทานอาหาร เมื่อเงยหน้าขึ้นมา ปรากฏว่าที่นั่งฝั่งตรงข้ามว่างเปล่า!
เธอสอดส่องสายตามองหา เห็นเขานั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ไกลๆ ใบหน้าขาวๆ ถูกกลิ่นพริกรมควันจนเป็นสีแดง
กู้สวงส่วงแปลกใจ “คุณลุงไม่กินเผ็ดเหรอ?”
เสิ่นมั่วเฉิงขมวดคิ้วแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง ดวงตาของชายหนุ่มถูกความเผ็ดรมควันจนลืมแทบไม่ขึ้น
“ฉันพาคุณมาที่นี่ เพราะเห็นว่าคุณเป็นหวัดต้องทานของเผ็ดๆ ให้เหงื่อออกแล้วจะดีขึ้น ผู้ชายเขาไม่กินเผ็ดกันเหรอ? จุ๊ๆ เปราะบางจริงๆ”
“อาหารบนโต๊ะหยุดปากเธอไม่ได้เลยรึไง?” เขาอารมณ์ไม่ดี เมื่อเปิดปากพูดกลิ่นพริกก็เข้ามาในลำคอ ทำให้ไอออกมาอีกครั้ง
กู้สวงส่วงแลบลิ้น เอาล่ะ ในเมื่อเขาไม่กิน ทั้งหมดก็เป็นของฉัน
－
เวลาสามทุ่ม เบนท์ลีย์คันหรูหยุดลงที่ X Great South Gate
ข้างๆ ไร้การเคลื่อนไหวใดๆ เสิ่นมั่วเฉิงเหลือบมอง นักกินที่กำจัดอาหารแปดจานคนเดียว กำลังนอนคอพับหลับสบาย
มือสวยๆ ของชายหนุ่มละออกจากพวงมาลัยเลื่อนไปยังผมหน้าม้าที่กำลังถูกลมพัดปลิวของเธอ นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขาเปิดช่องเก็บของออก
ในกล่องเล็กๆ สวยงาม เขาหยิบกิ๊บติดผมออกมาสองตัว กำลังครุ่นคิดถึงของขวัญชิ้นเล็กกับเด็กคนนี้ พิจารณาอยู่นาน สุดท้ายก็เจอตำแหน่งที่ใช้ได้ นึกถึงตำแหน่งที่เธอติดวันนั้น ข้างละอันเหมาะเจาะพอดี ติดแล้วก็ไม่เลว แต่สีหน้าเขาดูไม่ดีเอาซะเลย ทำไมยิ่งเหมือนเด็กประถมนะ?
มองใบหน้าอวบอิ่มของเธอ ผิวขาวอมชมพู การเกิดมาหน้าตาดีไม่ใช่ความผิดของคุณ แต่การยั่วยวนแบบนี้มันเป็นความผิดของคุณ
ลูกกระเดือกขยับขึ้นลง นัยน์ตานุ่มลึกร้อนรุ่ม เอี้ยวตัว ประกบริมฝีปากลงไปอย่างแนบแน่น——
แต่ในวินาทีต่อมา คนบางคนก็ต้องตัวแข็งทื่อ ใบหน้าขาวๆ เปลี่ยนเป็นสีแดง เขารีบผละออกมาทันที
เผ็ด เผ็ด เผ็ด เผ็ดจะตายอยู่แล้ว!
กู้สวงส่วงกำลังฝันหวาน ทันใดนั้นศีรษะก็ถูกคนบางคนตบ กระแทกกับพนักพิงเก้าอี้ด้านหลัง เธอตกใจตื่นขึ้นมา เมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นขายาวๆ ของชายหนุ่มรีบก้าวลงรถ แล้วกระแทกประตูปิด!
เธอลงจากรถตามไป เห็นเพียงแผ่นหลังของร่างสูงเดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อริมถนนอย่างรีบร้อน
เมื่อเธอเดินตามไป เห็นคนบางคนกำลังเทน้ำเย็นราดหน้าตัวเองอย่างบ้าคลั่ง จนเส้นเลือดปูดนูนขึ้นมาตรงหน้าผากและขมับ
“ลุงตัวท็อป?”
“กลับหอไปซะ!” คนบางคนตะโกนลั่น และหยิบเอาน้ำเย็นอีกสามขวดขึ้นมา ริมฝีปากเด็ดเดี่ยวของชายหนุ่มกลายเป็นสีหวานแหวว ยิ่งดูมีเสน่ห์
ชายหนุ่มเดินจากไปด้วยอาการหนาวสั่น
กู้สวงส่วง “…”
อีตาเฒ่าโรคจิตเป็นอะไรของเขา? เข้าใจยากจริงๆ ไม่พอใจก็เอาแต่ด่าคนอื่น!!
กู้สวงส่วงกลับไปที่หอพัก โจวเป้ยจ้องมองศีรษะของเธอ “มันไม่แพงไปเหรอ? ซื้อกลับมาทำไม?”
“อะไร?”
โจวเป้ยหยิบกระจกขึ้นมา
กู้สวงส่วงส่องกระจก รู้สึกสยองพองเกล้ากับกิ๊บติดผมสองตัวบนศีรษะเธอ เป็นของสองสิ่งนั้นที่เธอไม่มีปัญญาซื้อมัน ตอนไปช้อปปิ้งเมื่อสองวันก่อน!
“ต่อรองราคากับพนักงานได้เหรอ? ” จ้าวเสี่ยวเอ๋อร์ถาม
สายตางงงวยของกู้สวงส่วงมองไปยังกิ๊บติดผมอัศจรรย์ ติดไว้อย่างเหมาะเจาะกับผมหน้าม้าของเธอทั้งสองข้าง ติดไว้ในตำแหน่งที่เป็น ‘ลมหายใจของหญิงสาว’ และเกี่ยวผมเธอติดไปด้วย เห็นได้ว่าคนที่ติดให้ไม่ค่อยชำนาญ
เธอขมวดคิ้ว
ความฉลาดในสมองของหญิงสาวประมวลผลปัญหาได้ช้ามาก แต่คราวนี้ ใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาที
คุณลุงตัวท็อป!
เธอถือกระจกส่องกิ๊บติดผมอย่างกับคนโง่ ใบหน้าค่อยๆ ขึ้นสีแดงระเรื่อ หัวใจก็ไม่เชื่อฟัง เต้นรัวขึ้นมาอย่างไม่ทันได้ทักท้วง
หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เพิ่งถามเบอร์เขามาวันนี้ เธอรู้สึกเขินอายเล็กน้อย กลั้นหายใจ แล้วเรียกความกล้าออกมา
โทรหาเขาเป็นครั้งแรก เธอประหม่าอย่างมาก
เนิ่นนานราวศตวรรษ สุดท้ายก็ผ่านไป!
ปลายสายยังไม่มีเสียงตอบกลับ เงียบกริบ มีเพียงเสียงลมหายใจทุ่มต่ำและมั่นคงตามแบบฉบับของผู้ชาย เวลาเขาเงียบรัศมีความหล่อเหลายิ่งเปล่งปลั่ง กระแสไฟฟ้ากั้นไว้ยังรับรู้ได้
กู้สวงส่วงกำโทรศัพท์แน่น มองไม่เห็นว่าตนเองหน้าแดงขนาดไหน แต่รู้สึกได้ว่าหัวใจกำลังจะทะลุออกมาจากอก “คุณลุงตัวท็อป ฉันเพิ่งเห็นกิ๊บเมื่อกี้ มันสวยมาก ขอบคุณนะคะที่ให้ฉัน”
ปลายสายยังไร้เสียงตอบกลับ แต่แน่นอนว่ากู้สวงส่วงมองไม่เห็นริมฝีปากสวยยกยิ้มของคนบางคน
ไม่นาน ก็มีเสียงผู้ชายเย็นชาดังออกมา “กิ๊บเหรอ? ฉันกะจะซื้อให้หลานสาว เลยลองติดบนหัวเธอดู สงสัยลืมหยิบออกน่ะ?”
“…”
หัวใจของหญิงสาวที่กำลังสั่นไหว แตกเป็นเสี่ยงๆ โดยไม่มีการแจ้งเตือนล่วงหน้า…
ผิดหวัง อับอาย อึดอัด…
ขายาวๆ ของชายหนุ่มวางพาดอย่างเกียจคร้านบนโต๊ะน้ำชา โดยไม่สนใจต่อสายตาเป็นกังวลของพี่หวังและเสี่ยวซาน ยังคงนอนตีพุงอย่างสบายใจ “จ่ายให้ฉันหนึ่งร้อยหยวน แบบนี้ หรือพรุ่งนี้เธอก็เอามาคืน ที่อยู่ตามถนนXX…”
“ตูด ตูด ตูด——”
ชายหนุ่มหน้านิ่ว “กล้าวางสายฉันเหรอ?”
เสี่ยวซานหันตูดใส่เขา
พี่หวัง “คุณชายคะ ให้ก็ให้ไปแล้ว ฉันขอพูดตรงๆ หน่อยได้ไหม? คุณซื้อหนังสือเคล็ดลับจีบสาวมาตั้งเยอะแยะ มีประโยชน์บ้างไหม? ความฉลาดทางอารมณ์ของคุณทำร้ายคุณ อยากให้คุณผู้หญิงมาบ้านมีตั้งหลายวิธี ตอนนี้คุณผู้หญิงคงกำลังเสียใจอยู่แน่ๆ เด็กผู้หญิงน่ะหน้าบางจะตาย เข้าใจผิดคิดว่าคนอื่นให้ของขวัญตัวเองเป็นเรื่องที่น่าอายที่สุด”
－
หอพัก กู้สวงส่วงกำลังตัวสั่นเทา เธอกดวางสาย แล้วมุดเข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่มไม่อยากพบเจอหน้าใครทั้งนั้น!
เข้าใจผิดคิดว่าเขามอบให้เธอ…
กู้สวงส่วงเธอคิดไปเองฝ่ายเดียวขนาดนี้เลยเหรอ? เผยให้เห็นว่าชีวิตที่น่าเวทนานี้ไม่ได้รับของขวัญจากเพศตรงข้ามมานานแค่ไหนแล้ว!
และคนอย่างอีตาตัวท็อปนั่น เธอคิดได้อย่างไรว่าเขาจะเป็นคนโรแมนติกแอบซื้อกิ๊บติดผมให้เธอ! เขาเป็นหนุ่มคาวบอย ทั้งใจแคบและขี้งก ยาแก้ไข้หวัดหนึ่งกล่องยังหลอกเธอว่าร้อยยี่สิบหยวน สารเลว!
หญิงสาวทั้งโกรธทั้งอับอาย เธอร้องไห้ขี้มูกโป่ง เช็ดน้ำตาและพลางดูถูกตัวเองไปด้วย ไม่นึกเลยว่าเธอจะคิดไปเองว่าเขาชอบเธอ จึงกล้ามาติดกิ๊บให้!
－
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น โทรศัพท์สั่น มีข้อความจากหมายเลขไม่รู้จัก
【คุณผู้หญิงคะ ฉันพี่หวังเองนะคะ คุณชายเป็นไข้หวัดหนักมากจนลุกไม่ไหว วันนี้ฉันมีธุระต้องออกไปข้างนอก คุณช่วยแวะมาดูแลเขาให้สักวันได้ไหมคะ? 。】
กู้ส่วงสวงขมวดคิ้ว แน่นอนว่าไม่เต็มใจ! แต่สองครั้งที่ไปบ้านเขาพี่หวังก็คอยต้อนรับอย่างอบอุ่นเสมอมา พี่หวังใจดีมาก แล้วจะปฏิเสธคำขอร้องของเธอได้อย่างไร?
มุ้ยปาก แล้วตอบกลับไป 【พี่หวังมีธุระสินะคะ ฉันตื่นแล้วเดี๋ยวรีบไปค่ะ】
－
ณ ประตูห้องครัวของคฤหาสน์ ร่างสูงหน้าตาหล่อเหลา เลิกคิ้วแล้วกดยกเลิกข้อความ ใบหน้าหล่อเหลานั่นใส่โทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของพี่หวัง
หึ! กล้าว่าฉันอีคิวต่ำ
ทุกอย่างอยู่ในสายตาของเสี่ยวซาน: เวลาทำเรื่องสกปรกล่อลวงสาวน้อย คิดว่าจะหลบหลีกสายตาแมวใจดีและแสนซื่อสัตย์ไปได้สินะ? ตาเฒ่าหัวงู!
กู้สวงส่วงบิดตัวอยู่ในผ้าห่ม จนกระทั่งจ้าวเสี่ยวเอ๋อร์ที่อยู่เตียงข้างๆ เริ่มคำราม จากนั้นเธอก็คลานลงจัดการล้างหน้าบ้วนปากอย่างยากลำบาก
เวลาไปเยี่ยมผู้ป่วยควรมีของอะไรติดไม้ติดมือไปด้วย เธอเข้าไปในร้านสะดวกซื้อขนาดใหญ่ที่ชั้นล่างหอพัก โห… กล่องของขวัญราคาแพงมาก!
YOU MAY ALSO LIKE
