หวานใจคุณชายเสิ่น - ตอนที่ 13

กู้สวงส่วงดื่มซุปอุ่นๆหวานๆอยู่ภายในห้องนั่งเล่น ชายหนุ่มเหยียดขาที่ยาวบนโซฟา และกำลังดูทีวีอยู่

กระเป๋าหนังสืออยู่บนโซฟา เธอรีบก้มศีรษะไปหยิบมันมา โดยไม่มองเขา และรีบตามพี่หวังขึ้นไปชั้นบน

เมื่อเสียงฝีเท้าหายไป ชายหนุ่มก็ปิดทีวี เขาจุดบุหรี่ด้วยอารมณ์ที่ไม่ดี

ตั้งแต่เธอเข้ามาข้างในก็มักจะหลบสายตาของเขา เสิ่นมั่วเฉิงรู้ว่าเมื่อตอนยาทาทำให้เธอตกใจกลัว ในตอนนั้นเขามีจิตใจที่ชั่วร้าย เขาเพียงแค่อยากจะเห็นเรือนร่างของเธอ อยากสัมผัส เขาเสพติดความรู้สึกแข็งกระด้างเมื่อสัมผัสเธอ ความปราถนาในร่างกายที่อยากทำของเขาเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ นี่เป็นเรื่องดี ที่ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น เขารู้สึกว่าเธอเป็นยาที่เขาตามหามาหลายปี ความคิดที่อยากจะสัมผัส ไม่ช้าก็เร็วเขาก็ต้องได้เธอ

－

ห้องนอนแขกชั้นบน

กู้สวงส่วงและพี่หวังกำลังปูเตียง

เสี่ยวซานแกว่งหางไปมาและสร้างความวุ่นวาย

ตอนนี้กู้สวงส่วงมองดูอย่างละเอียด แมวตัวนี้ไม่น่ากลัว ตัวไม่ใหญ่ ขาสั้น ขนปุกปุยที่รุงรังราวกับลูกบอล มันน่ารักมาก

 

“ทำไมถึงชื่อว่าเสี่ยวซานเหรอคะ”

พี่หวังหัวเราะ “คุณชายเป็นคนตั้งให้ คุณเห็นไหมทั้งตัวมันเป็นสีขาว แต่เท้ากลับเป็นสีเหลือง ราวกับใส่รองเท้าบูท แต่ว่ามีเพียงสามข้าง เท้าซ้ายหลังเป็นสีขาว และรองเท้าบูทที่เหลือก็ไปอยู่ตรงหางของเธอ”

กู้ส่วงสวงชำเลืองดูมัน เป็นจริง ที่ขาสามข้างและหางเป็นสีเหลืองอำพัน เธอรู้สึกว่ามันตลก และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

ขนของเสี่ยวซานแทบจะพันกัน เธอพลิกตัวไปมาอย่างยากลำบากและกำลังจะข่วนเธอ

กู้สวงส่วนหลบแมวตัวนี้อย่างระมัดระวังและเกลียดชังเหมือนเจ้าของของมัน!

－

 

เธอเปลี่ยนชุดนอนแล้วปิดประตู เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าขึ้นมาข้างบน เธอก็โผล่หัวออกมาจากรอยแยกประตูห้อง สายตาของเธอสบเข้ากับชายหนุ่มที่เอามือใส่กระเป๋าเดินมาด้วยความเกียจคร้านพอดี

กู้สวงส่วงตกตะลึง จนลืมที่จะหันศีรษะกลับ ชายหนุ่มเดินผ่านประตูห้องของเธอ ร่างสูงหยุดชะงักลง เขาไม่ได้หันมาแต่พูดกับเธอว่า "ใส่ชุดชั้นในนอน อยากเป็นมะเร็งเต้านมหรือไง"

“……..”

"เกี่ยวอะไรกับคุณ!"

กู้สวงส่วงปิดประตูด้วยใบหน้าที่แดงฉาน！

เธอปีนกลับขึ้นเตียงด้วยหัวใจที่เต้นรัว เตียงนุ่มมาก ผ้าห่มก็นุ่ม กลิ่นก็เป็นระดับไฮเอนด์ที่สะอาดมาก

เมื่อตอนที่ศีรษะลงหมอน กู้สวงส่วงก็มีความคิดแปลกประหลาดขึ้นมาในหัว เขาเคยรับแขกเตียงนี้หรือไม่นะ

โอ๊ย！ยัยบื้อ คิดอะไรเนี่ย……….

เธอพลิกตัวนอนราบ ร่างกายก็รู้สึกอึดอัดกับชุดชั้นใน ทันใดนั้นเธอก็คิดถึงประโยคมะเร็งเต้านมของเขาขึ้นมา อันที่จริงเธอก็ค่อนข้างที่จะกลัว ความคิดเธอตีกันไปมา ถ้าไม่ดูแลให้ดีก็มีโอกาสสูงที่จะเกิดปัญหา

ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ถอดออก สบาย！เธอสวมชุดนอนแล้วห่มผ้าห่ม ไม่กลัวไม่กลัว!

－

 

เช้าตรู่ ชายคนนั้นถูกปลุกด้วยกรงเล็บของแมวบนเตียง

เมื่อคืนเขานอนไม่หลับทั้งคืน ซึ่งมันเกี่ยวข้องกับผู้หญิงที่อยู่ข้างห้อง

เสี่ยวซานใช้หางมาเล่นที่หูของเขา เธอเป็นนาฬิกาเล็กๆ เจ็ดโมงเช้าก็จะมาเล่นกับเขา

เสิ่นมั่วเฉิงกลัวคัน จึงนอนต่อไม่ได้ เขาจึงลืมตาขึ้นมา และพบบางอย่างบนหน้าของเขา

เขาหยิบมันขึ้นมาดู ชุดชั้นในของผู้หญิง

ชายหนุ่มจดจ่ออยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าของเขาดูจริงจัง ดวงตาของเสี่ยวซานกลม และหางที่มีขนดกก็ค่อยๆหย่อนลงมา เพื่อขอรางวัลจากเขา

นิ้วเรียวยาวกดระหว่างคิ้ว รู้สึกปวดหัว

แมวก็มีนิสัยของมัน อย่างเช่นชอบเอาของมาวางบนเตียง เพราะในโลกของแมวแล้ว นี่คือของขวัญ

เสิ่นมั่วเฉิงรู้สึกหมดหนทาง เขาลูบหัวกลมของมันและพูดว่า “ขอบคุณนะ แต่หนูรู้รึเปล่าว่านี่คืออะไร”

“เมี๊ยว”

“เธอยังไม่ตื่น เอากลับไปคืนเธอเดี๋ยวนี้ ”เขาพูดอย่างจริงจัง

ทันใดนั้นก้นแมวก็หันมาที่เขา——

ล้มเหลวในการสื่อสาร เขาลุกขึ้นมา ขมวดคิ้ว จุดบุรี่ นิ้วเรียวยาวของชายหนุ่มติดอยู่กับของชิ้นเล็กชิ้นนี้ ดวงตาเขาหรี่ลงครึ่งหนึ่ง ดูมืดมนและสุขุมเล็กน้อย เป็นสีชมพูอ่อนที่สดใสและน่ารัก น่าจะซักมาหลายครั้งแล้ว รู้สึกเก่าเล็กน้อย แต่ยังคงสะอาดมาก

เสิ่นมั่วเฉิงขมวดคิ้ว มันเป็นสิ่งที่ไม่คาดคิด สูดควันและลงจากเตียง เพยงแค่ผ่านไปครู่เดียวใบหน้าของเขาก็กลับมานิ่งสงบ และการแสดงออกก็ดูนิ่งเล็กน้อย ——

ที่ประตู ใบหน้าของกู้สวงส่วงซีดเซียวมองดูไอ้บ้าที่อยู่ข้างเตียง และในมือก็ถือชุดชั้นในของเธออยู่ ！

เมื่อสบตากัน โลกทั้งโลกก็เงียบสงัด——

ในฉากนี้ชายที่มีอายุสามสิบสองปีทนไม่ได้แล้ว

เขาเลียริมฝีปากด้วยความเขินอาย และอธิบายว่า “อย่าเข้าใจผิด นี่เสี่ยวซานคาบมา ฉันเอามาคืนให้เธอ”

ผู้หญิงตรงหน้าของเขาโมโหราวกับลมบ้าหมู จากนั้นใบหน้าที่หล่อของเขาก็ถูกตบ!

ใบหน้าและดวงตาของกู้สวงส่วงแดงก่ำ ไม่มีน้ำตาไหลลงมา มือของเธอสั่น “หน้าด้าน ไร้ยางอาย!”

เธอหันหลังด้วยความโกรธและกำลังจะจากไป แต่ข้อมือเรียวยาวของเธอกลับถูกบีบอย่างแรง ชายหนุ่มใช้เพียงสามนิ้วเท่านั้น เธอก็ไม่สามารถดิ้นรนได้อีก

ในชั่วพริบตาเธอก็ถูกโยนลงบนเตียงที่เต็มไปด้วยกลิ่นของชายหนุ่ม ยังไม่ทันที่จะพลิกตัว ร่างที่หนักอึ้งของชายหนุ่มก็กดทับลงมา จากนั้น เขาก็หัวเราะ เสียงของเขาดุลึกเข้าไปถึงกระดูก “เอาชนะคนอย่างไม่เลือกปฏิบัติ อธิบายดีๆแล้วไม่ฟัง คุ้นเคยกับความป่าเถื่อนใช่ไหม！อะไรที่เรียกว่าหน้าด้านไร้ยางอาย ฉันจะบอกเธอเดี๋ยวนี้”

ไม่ใช่แค่การคุกคาม ไม่มีแม้แต่ที่ว่างสำหรับการต่อต้าน กู้สวงส่วงถูกเขาจูบอย่างดุเดือด！

เขาไม่ได้ให้ความอ่อนโยนแก่เธอ คางของกู้สวงส่วงถูกควบคุมด้วยมือใหญ่ของเขา จนไม่สามารถต่อสู้ได้

สมองของเธอเหมือนจะระเบิด ในที่สุดน้ำตาที่อดทนอยู่นานก็ไหลออกมา

ไฟในร่างกายของเสิ่นมั่วเฉิงโหมกระหน่ำ เขามองริมฝีปากของเธออย่างเย็นชา และดวงตาที่เปียกชื้นก็เต็มไปด้วยความโกรธ

เขาควรจะใจอ่อน แต่สิ่งเล็กๆที่กำลังสั่นเทาอยู่ตรงนี้ ยิ่งทำให้สัตว์ร้ายในใจของเขาระเบิดออกมา

ใบหน้านี้ถูกผู้หญิงตบเป็นครั้งแรก และยังเป็นหญิงสาวที่อายุน้อยกว่าเขาไปรอบหนึ่ง

ความโกรธนี้ยากที่จะหายไป และในสายตาของเธอ เขาเป็นคนน่ารังเกียจที่แอบขโมยเสื้อผ้าของผู้หญิง！

เมื่อกู้สวงส่วงหายใจไม่ออก ในที่สุดเขาก็ปล่อยริมฝีปากของเธอ ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาตกตะลึง มือทั้งสองข้างถูกเขาพันด้วยเนคไท และยกขึ้นไว้เหนือศีรษะ！

“คุณจะทำอะไร!” เธอตกใจกลัว

ริมฝีปากของชายหนุ่มกดแน่นโดยไม่พูดอะไร เขาโยนเธอลงเตียง และเอนกายลง…….

………

เวลาผ่านไปอย่างยากลำบาก ผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วเธอก็ไม่รู้ ตัวเธอค่อนข้างเฉยเมย จนคนคนนี้ใช้มือสวมเสื้อผ้าให้เธออย่างอ่อนโยน

 

ลมหายใจของชายหนุ่มค่อยๆหายไป กู้สวงส่วงตกตะลึง สีหน้าซีดเซียว และนานกว่าที่เธอจะกล้าหายใจ เมื่อรู้ว่า ภายในห้องไม่มีคนอยู่แล้ว

ในหัวของเธอราวกับมีไข้สูง เธอคิดอะไรไม่ออก เธออยากจะวิ่งหนีออกไป แต่พี่หวังก็ถือกระเป๋าหนังสือยืนอยู่ข้างบันได มองดูเด็กผู้หญิงตัวเล็กคนนี้ที่ใส่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อยและตาบวมแดง มีบางอย่างแวบเข้ามาในตาของเธอ กู้สวงส่วงเห็นและรู้ดีว่า พี่หวังอาจจะได้ยินทุกอย่างจากภายนอก

“คุณผู้หญิง นายท่านได้จัดรถไว้ให้แล้ว……….”

กู้สวงส่วงหยิบกระเป๋าหนังสือ และร้องไห้เสียงของเธอยังคงสั่นเทา “ขอบคุณค่ะ แต่ไม่จำเป็นหรอก”

เธอรีบลงไปข้างล่าง และพี่หวังก็รีบตามลงไป

－

สิบนาทีต่อมา

ประตูห้องหนังสือถูกเคาะดังขึ้น

ชายในชุดนอนยืนอยู่ริมหน้าต่าง สูบบุหรี่ เขาพูดขึ้นมาด้วยเสียงเบาว่า“ ดูเธอจนขึ้นรถประจำทางอย่างปลอดภัย”

“ครับ นายท่าน”

สายตาที่ตึงเครียดค่อยๆอ่อนลง นิ้วเรียวยาวคีบบุหรี่ไว้ แล้วนวดตรงกลางระหว่างคิ้ว เขาเงยศีรษะขึ้นเล็กน้อยและหลับตาลง

บนรถประจำทาง หลายคนมองดูกู้สวงส่วงร้องไห้ ไม่มีที่นั่ง เธอยืนอยู่ และร่างกายก็ยังคงสั่นเทา

ในหู ลมหายใจของชายหนุ่มราวกับยังร้อนอยู่ในหู ราวกับแผดเผาเธอ ดวงตาที่ปิดและเปิด ทั้งหมดล้วนเป็นสายตาที่อันตราย ท่าทางที่เย็นชาของเขา และท่าทีที่สูงส่งที่มองดูเธอนั้น………

เธอกลับหอพักด้วยความงุนงง รีบเข้าไปในห้องน้ำ เธอเปิดฝักบัวและเปิดน้ำเย็นมารดหัวของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นหลับตาลง แต่มันก็ไม่สามารถล้างความรู้สึกกลัวที่ถูกเขารังแกออกไปได้