หวานใจคุณชายเสิ่น - ตอนที่ 11
เขาปลดเสื้อของเธอ กู้สวงส่วงถอนหายใจออกมา ก่อนจะรู้สึกได้ว่ามือของเขาอยู่บนเสื้อผ้าของเธอ มือใหญ่ลงน้ำหนักบนเอวเธอเบาๆ และหลงเหลือไอร้อนของฝ่ามือไว้
ขณะที่เธอตกใจเขาก็รีบเอามือออกอย่างรวดเร็ว เขาควบคุมมันได้ ทำให้เธอไม่แน่ใจว่าเขาตั้งใจจับหรือไม่ทันระวังกันแน่
กู้สวงส่วงหันไปมองเขาด้วยความโกรธจนหน้าแดงก่ำ ในขณะที่เขายังคงแสดงสีหน้าปกติ มีเพียงดวงตาดำสนิทล้ำลึกที่ดูปิดบังอะไรไว้อยู่แต่ไม่สามารถเดาได้
เขาเหล่ตามองเธอและขยับริมฝีปากบาง “ยังยืนอยู่อีก ชอบโดนลงโทษหรอ”
“…”
เข้มงวด! ไม่ซื่อสัตย์! ไร้คุณธรรม!
กู้สวงส่วงสูดหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาของเธอแดงก่ำ เขาตั้งใจทำมันแน่นอน เขารังแกเธอ แสดงความแย่ออกมา ไอ้คนสารเลว
เธอคงไม่ได้เรียนอย่างสงบสุขอีกต่อไป วันนี้เรียกเธอขึ้นมาเป็นนางแบบ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะให้ทำอะไรอีก เธอจะยอมให้เขารังแกได้ยังไง
ต้องเอาคืน
หลังเลิกเรียน
กู้สวงส่วงยืนโบกรถ “ตามรถเบนท์ลีย์คันหน้าไปเลยค่ะ”
เธอยอมทุ่มทั้งสองร้อยเจ็ดสิบหยวน ทนสะกดรอยตามเขา เธอไม่เชื่อว่าจะไม่ได้ภาพเขารับแขกเลย
—
สี่แยกไฟแดง
ชายหนุ่มนั่งขมวดคิ้วและสูบบุหรี่อยู่ที่เบาะหลังของรถ เขาจ้องมองกระจกหลังเงียบๆด้วยดวงตาล้ำลึก
ทันทีที่ไฟแดงหมดลง ริมฝีปากบางของเขาก็เปิดออกเล็กน้อย “จั่วเฮ่า เปลี่ยนเส้นทางกลับคอนโด”
จังชิงอึ้ง “ประธานเสิ่น ใกล้จะสี่โมงแล้ว มีประชุมคณะกรรมการ”
“เลื่อนออกไป”
คนที่นั่งข้างหน้าได้แต่มองกันด้วยความแปลกใจ
เขาเล่นบุหรี่ครึ่งมวนในมือเบาๆ สายตามืดมัวและชั่วร้าย “คุณผู้หญิงโกรธฉัน ที่ฉันแกล้งเธอในห้องเรียน ทนไม่ไหวเลยตามฉันมา”
รอยยิ้มที่ละเอียดอ่อนปรากฏขึ้นท่ามกลางแสงแดดที่ส่องผ่านหน้าต่างรถดูช่างช่างชั่วร้ายยิ่งนัก “ไม่ง่ายที่คุณผู้หญิงจะขึ้นแท็กซี่ บอกที่อยู่ของคอนโดให้เธอรู้ เธอจะได้มาเคาะประตูในตอนกลางคืน”
จั่วเฮ่า : …
จังชิง : …
คุณผู้หญิง! คุณไม่สามารถสู้หมาป่าผู้หิวโหยนี้ได้หรอก! จริงๆนะ!
รถเบนท์ลีย์หยุดจอดในบริเวณที่จอดรถเฉพาะของคฤหาสน์
กู้สวงส่วงรีบหยุดแท็กซี่ “คนขับคะ ฉันจะลงไปทำธุระแปบนึง รอก่อนนะคะ”
“ไม่เกินสิบนาที”
“โอเค” อย่าเพิ่งแหวกหญ้าให้งูตื่น แค่สังเกตการณ์สิบนาทีก็พอแล้ว
กู้สวงส่วงซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ แอบมองร่างสูงเข้าไปในตึกผ่านประตูรักษาความปลอดภัยจากระยะไกล เขากำลังกดลายนิ้วมือเพื่อเข้าไปในคฤหาสน์หมายเลขหนึ่ง
นี่คือบ้านของเขา
หึ ถ้าไม่ใช่คุณนายคนรวยให้มา ก็คงเป็นสาวๆสักคน
ด้วยระยะห่างที่ไกลเกินไป ทำให้กู้สวงส่วงไม่เห็นว่าข้างในเป็นยังไง
คนขับรถทนไม่ได้อีกต่อไป จึงบีบแตรเรียก ดังนั้นเธอจึงรีบถ่ายรูป แล้วเอาไปดูต่อที่โรงเรียน
—
บนระเบียงชั้นสองของคฤหาสน์ เสิ่นมั่วเฉิงดับบุหรี่ สายตานิ่งเรียบมองตามแท็กซี่ที่ขับออกไป
พี่หวังได้ยินเสียงฝีเท้าเดินลงมาที่ชั้นล่าง จึงโผล่หัวออกมาจากห้องครัวมองชายหนุ่มรูปงามที่เปลี่ยนเสื้อเป็นเชิ้ตสีอ่อนและกางเกงลำลองแล้ว
“นายท่านจะกินข้าวที่บ้านไม่ใช่หรอคะ ถึงได้ให้ฉันเตรียมอาหารที่สาวๆชอบกินไว้ด้วย ฉันก็เฝ้ารอให้มีแขกผู้หญิงมาที่บ้าน ทำไมนายท่านถึงจะกลับออกไปอีกล่ะ”
เขายิ้มโดยไม่แสดงออกว่าดีใจหรือเสียใจ “น่าจะต้องเป็นวันอื่น พวกจิ่นไหวนัดผมไว้ คุณกินไปคนเดียวก่อน”
พี่หวังถอนหายใจ นายท่านยังไม่แก่ แต่ใช้ชีวิตอย่างกับคนแก่ ถ้าไม่ทำงานก็นัดเพื่อนไปตีกอล์ฟ ไม่เคยพาผู้หญิงไปเดท เธอดูแลนายท่านมาแปดปี นอกจากคนที่สร้างปัญหาคนนั้น เธอก็ไม่เคยเห็นเขาจริงจังกับเพศตรงข้ามคนไหนอีก ช่างโดดเดี่ยวนัก
เสิ่นมั่วเฉิงหยิบกุญแจรถ เปลี่ยนรองเท้าที่ประตู เมื่อได้ยินเสียงเมี๊ยวในชั่วพริบตา ขายาวของเขาถูกก็เจ้าก้อนอ้วนๆขนนุ่มถูไถ
เขาโน้มตัวลง ยื่นมือที่สวยงามของเขาออกมา ลูบบนหัวแมวที่คลอเคลียเขาอยู่
เขาเล่นหูสีขาวของมัน “แม่ใหม่จะไม่มาเย็นนี้ น้องชายพ่อหงอยมาก เลยจะไปดื่มเหล้าให้คลายเศร้าหน่อย หนูอยู่บ้านอย่าดื้อเข้าใจมั้ย”
“เมี๊ยว”
“ไม่ต้องรู้หรอกว่าน้องชายแปลว่าอะไร ยังไงหนูก็ไม่มี”
เหมียว : “….”
—
เวลาสามทุ่ม ณ.คลับหรูใจกลางเมือง
ในห้องส่วนตัวที่สะอาดและหรูหรา เวินจิ่นไหวเหลือบมองชายหนุ่มที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว “จะออกวางไพ่ได้ยัง ใจลอยทั้งคืน คิดถึงชีวิตเซ็กซ์รึไง”
เซียวอี้เฉินหัวเราะออกมา ส่วนผู้หญิงคนเดียวบนโต๊ะอย่างเซียวหยูโหรวก็เมาจนหน้าแดง พร้อมกับแอบมองชายหนุ่มเงียบๆ
เสิ่นมั่วเฉิงยกมือซ้ายหยิบบุหรี่ออกมาจากปาก พร้อมโยนทิ้ง และยืนขึ้นโดยไม่พูดอะไร
เมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำ ทั้งสามคนก็ขี้เกียจรอแล้ว เกมวงไพ่จึงจบลง
และพนักงานเสิร์ฟก็นำไวน์แดงเข้ามาเสิร์ฟ
เขาไม่ดื่ม จึงขมวดคิ้วเดินไปนั่งที่โซฟาริมหน้าต่าง มุมนี้มืดที่สุด จึงสามารถเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ยามค่ำคืนของริมแม่น้ำนอกหน้าต่างได้
เวินจิ่งไหวและเซียวอี้เฉินคุยกันเสียงเบา เซียวหยูโหรวทนฟังคำพูดของพวกผู้ชายไม่ได้ จึงลุกขึ้น มองไปที่ใบหน้าสมบูรณ์แบบของผู้ชายที่นั่งริมหน้าต่าง เขานั่งขัดสมาธิ ก้มหน้าเล็กน้อยสูบบุหรี่ ความเงียบขรึมของเขาทำให้เขามีเสน่ห์ เมื่อเทียบกับความสงบและเฉียบแหลมของเขาเมื่ออยู่ในวงธุรกิจแล้ว ตอนนี้เขาดูสบายลงมาเป็นอย่างมาก
คืนนี้เขาเงียบ สูบบุหรี่ห้ามวนแล้ว และดูเหมือนอารมณ์ของเขาจะไม่สูงมาก
ท่าทางโดดเดี่ยวและเศร้าโศกนี้ทำให้เธอนึกถึงอดีต หลังจากที่เขาเลิกรากับผู้หญิงคนนั้น เขาก็โทรมอยู่เป็นเวลานาน เธอรู้สึกหวาดกลัวเขาในสภาพนั้นเหมือนกัน การรักษาทั้งร่างกายและจิตใจไม่ได้ผ่านไปได้อย่างราบรื่น ตอนนั้นเธอฉวยโอกาสเข้าหาเขาโดยไม่ขออะไร ต่อมาเธอกับเขาก็มีความสัมพันธ์แบบไม่ใช่คู่รัก มันค่อนข้างซับซ้อน พวกเขาทำสิ่งที่ใกล้ชิดกัน แต่ก็ไม่ได้ใกล้ชิดกันขนาดนั้น เขาไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองต่อผู้หญิงที่เข้ามาใกล้ เธอจึงใช้วิธีพิเศษเพื่อช่วยเขาปลดปล่อย….
นับๆดูแล้วก็ผ่านมาครึ่งปีแล้วที่เขาไม่เรียกให้เธอไปทำ….เรื่องลับ
มือขาวกำแน่น เธอรวบรวมความกล้าที่จะเข้าไปหาเขา
ในขณะนั้น ประตูห้องพิเศษก็ถูกผลักเปิดจากด้านนอกอย่างกะทันหัน——
จังชิงหอบหายใจ ทำท่าทางขอโทษกับเพื่อนของเจ้านาย และเดินเข้าไป “คุณเสิ่น ไม่ดีแล้ว เกิดเรื่องกับคุณผู้หญิงแล้ว!”
เสิ่นมั่วเฉิงชะงักการสูบบุหรี่ไปชั่วขณะ
“พี่หวังติดต่อท่านไม่ได้ เลยโทรมาหาผม คุณผู้หญิงเธอ….”
“เดินไปพูดไป” เขาขมวดคิ้วลุกขึ้น หยิบกุญแจ และเพียงครู่เดียวทั้งสองคนก็ออกไปจากห้อง
ภายในห้องเงียบลงห้าหกวิ ก่อนที่เซียวอี้เฉินจะได้สติก่อน จึงหันไปพูดกับเวินจิ่นไหว “คุณผู้หญิงหรอ พี่ห้ามันมีผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่ แถมยังดูกังวลขนาดนั้น”
เวินจิ่นไหวสูดหายใจเข้าลึกๆ “คนที่อยู่ในบัตรประชนของเขา”
เซียวอี้เฉินขมวดคิ้ว “คนนั้นไม่ใช่เอาไว้….แตะต้องไม่ได้นี่นา! ทำไมพี่ห้าถึงไม่ยั้งคิด”
“เมื่อความอยากเข้าสมอง ผู้ชายยังรู้จักยั้งคิดด้วยหรอ” เวินจิ่นไหวแสยะยิ้ม “ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้มีดีอะไร ถึงทำให้คนที่ไม่ยอมมีใครมาเจ็ดแปดปีอย่างเทพเจ้าอู่เหยียตื่นตัวได้”
พูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของเขาเริ่มจริงจัง แววตาเต็มไปด้วยความกังวล “ร่างกายจะดีแค่ไหนก็ได้ ฉันก็แค่เป็นห่วง มั่วเฉิงเท่านั้น ทุกวันนี้มันเปลี่ยนไป เหมือนเป็นวัยรุ่นคลั่งรัก ถึงกับยอมเสียเงินหลายสิบล้านให้มหาลัย X เพื่อให้ได้เป็นอาจารย์ของผู้หญิงคนนั้น วิธีเลี้ยงผู้หญิงของมันแบบนี้ใช้ไม่ได้ แปดปีก่อนเขาเลี้ยงผู้หญิงสารเลวนั่นยังไง แล้วได้อะไรกลับมา ขนาดการทำรักก็ยังกลายเป็นเรื่องยาก”
เมื่อเพื่อนต่างเคารพตัวเขาและคนข้างกายในครอบครัวของเขาร้อยเปอร์เซ็น จึงอดไม่ได้ที่จะโกรธและด่าผู้หญิงสารเลวคนนั้นออกมา
“อย่าพูดถึงผู้หญิงสกปรกนั่น! เสียอารมณ์!” เซียวอี้เฉินโน้มตัวไปพูด “หนานหนาน บอกฉันมาโดยละเอียดว่าทำไมพี่ห้าถึงได้เมียคนนี้มา”
YOU MAY ALSO LIKE
