หวานใจคุณชายเสิ่น - ตอนที่ 1

ค่ำคืนวันแห่งความรักที่อิ่มเอมไปด้วยบรรยากาศแห่งความหอมหวาน บนถนนใหญ่ ทุกที่ล้วนแต่เป็นคู่ชายหญิงจูงมือและจูบกันอย่างดูดดื่ม บนใบหน้าของทุกคนนั้นก็เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข

กู้สวงส่วงพึ่งเสร็จจากงานพาร์ทไทม์ ก็ได้นั่งรถประจำทางมาถึงโรงแรมตี้เหา ตอนนี้เธอได้กระโดดลงมาจากรถและมองไปทางโรงแรมที่มีแสงนีออนส่องระยิบระยับข้างถนน แก้มกลมๆนุ่มนิ่มๆของเธอฉีกรอยยิ้มออกอย่างมีเลศนัย ภายในตาดวงโตๆแฝงไปด้วยความเขินอาย แล้วก็รวบชุดคลุมยาวที่อยู่บนตัวให้มิดชิดขึ้นอีกทันที

ไม่มีใครรู้หรอกว่าใต้เสื้อโค้ทยาวจรดข้อเท้าของเธอนั้น สวมเพียงแค่ชุดนอนสีชมพูที่เกือบจะโปร่งแสงมองเห็นด้านใน แล้วก็ไม่มีอะไรอีกเลยนอกจากนั้น..

สูดหายใจเข้าสุดลึก ใจของกู้สวงส่วงเริ่มเต้นแรงขึ้น แรงขึ้น

ข้อความที่ลู่เฮ่าเซวียนส่งมาแวบเข้ามาในสมองโดยไม่อาจห้ามใจ : สวงส่วง ผมกลับบ้านมาก่อนเวลา คืนนี้ผมอยากเจอคุณ ผมคิดถึงคุณมากๆเลย! คุณใส่ชุดนอนที่ผมเตรียมให้มาได้ไหม? ผมอยากนอนกอดคุณ…..

ลู่เฮ่าเซวียนคนรักที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก รักใคร่กันมาก็หลายปี กู้สวงส่วงยังคงปกป้องความบริสุทธิ์ของตัวเองเสมอมา ต่อให้เป็นเวลาสองปีก่อนที่เขาจะไปต่างประเทศ แต่เธอก็ไม่ยังเคยมอบตัวเองให้เป็นของเขาเลย

ตอนนี้เขากลับมาแล้ว กู้สวงส่วง เธอใจกล้าอีกหน่อยเถอะ เขาส่งซิกให้ขนาดนี้แล้ว ก็มอบเซอร์ไพร์สสุดพิเศษให้เขาหน่อยจะเป็นไรไป!

ถึงแม้ว่า..ทันใด กู้สวงส่วงก็นึกถึงความลับของตัวเองขึ้นมา..สีหน้าพลันค่อยๆซีดเผือด แต่เธอก็ส่ายหัว ความรู้สึกอยากเจอแฟนหนุ่มมันเกินกว่าความหวั่นวิตกอะไรทั้งสิ้น!

โรงแรมตี้เหาชั้นที่18 ทางเดินถูกปูไปด้วยพรมอันหรูหรา กู้สวงส่วงตื่นเต้นมาก หาประตูห้องหมายเลข 0006 ที่ลู่เฮ่าเซวียนบอกพบ เธอสูดหายใจเข้าลึกสุดหนึ่งครั้ง ลูบแก้มแดงแจ๋ครั้งแล้วครั้งเล่า หัวใจเต้นระรัวเหมือนกลองกับ พร้อมกับรอยยิ้มหวาน กำลังที่จะเปิดประตูเข้าไป แต่กลับต้องได้ยินเสียงอันแปลกประหลาดออกจากข้างในนั้น!

เมื่อเข้าไปฟังใกล้ๆ เป็นเสียงผู้หญิงที่ระเริงกับความสุขแว่วออกมาจากข้างใน มันดังขึ้น ดังขึ้นเรื่อยๆ “เฮ่าเซวียน…อ่าาาส์..”

กู้สวงส่วงหยุดฝีก้าวลงทันใด เสียงหัวใจเต้นตึกตัก เสียงของผู้หญิงนั่นเธอคุ้นเคยอยู่นะ?

เธอแง้มประตูเข้าไปเล็กน้อยอย่างไม่เป็นตัวเอง หลังจากนั้นก็ได้เห็นเสื้อผ้าของผู้ชาย กระโปรงสั้นของผู้หญิง ถุงน่องสีดำ รองเท้าส้นสูงกระจัดกระจายอยู่บนพื้น..และการผสมผสานกันระหว่างเสียงลมหายใจของชายหนุ่มและหญิงสาว

กู้สวงส่วงหายใจไม่ถนัด สายตาจ้องมองเรือนร่างทั้งสองที่กำลังผสานกันอยู่บนเตียงอันใหญ่โต…..และเสียงอันน่าลุ่มหลงของผู้ชายก็แว่วออกมา.. “ยัยร่าน..ทำไมคืนนี้ถึงรุกได้แบบนี้ล่ะ?”

“กว่าคุณจะกลับมามันไม่ง่ายเลยนะ เฮ่าเซวียน ฉันคิดถึงคุณ! คุณสุดยอดมากๆเลยค่ะ! กู้สวงส่วงให้ความสุขกับคุณแบบนี้ได้บ้างไหม..”

“ยังมีแรงพูดเรื่องอื่นอยู่อีก ดูเหมือนว่าผมจะรุนแรงไม่พอนะ!”

"ในเมื่อมีพี่สาวของฉันอยู่กับคุณแล้ว ลู่เฮ่าเซวียน คุณจะส่งข้อความเรียกฉันมาทำไม? ให้ฉันมาเห็นการเล่นชู้อันน่ารังเกียจของพวกคุณงั้นหรอ!" ใบหน้าของกู้สวงส่วงซีดเซียวราวกับหิมะ ตะโกนออกมาด้วยเสียงสั่นพร้อมสีหน้าหมดอาลัย เธอยืนอยู่ที่หน้าประตู มันสกปรกจนไม่คิดที่จะก้าวเข้าไปแม้เพียงครึ่งก้าว

พอลู่เฮ่าเซวียนได้ยินเสียง ก็ชะงักในทันใด หันหน้ากลับไป ก็ได้เห็นกู้สวงส่วงยืนอยู่ที่หน้าประตู สีหน้าของเขาพลันตกใจ "สวงส่วง….คุณ มาได้ยังไง?"

เด็กหนุ่มหล่อเหลาในความทรงจำของกู้สวงส่วงตอนนี้กลับกลายเป็นคนที่น่ารังเกียจเป็นที่สุด ท้องไส้ปั่นป่วนไปด้วยความเจ็บที่ยากจะทนไหว แต่เธอกลับอ่านอาการตกใจของลู่เฮ่าเซวียนได้ มันทะแม่งๆไปหน่อย และสายตาก็เปลี่ยนจุดจับจ้อง เห็นร่างกายเปลือยเปล่าเย้ายวนของกู้จื่ออี้ ค่อยๆเข้าไปในอ้อมอกของลู่เฮ่าเซวียน รอยยิ้มของการได้รับชัยชนะก็ปรากฎขึ้นมาบนหน้าของเธอ

กู้สวงส่วงก็เข้าใจขึ้นมาทันใด เป็นกู้จื่ออี้นี่เองที่แอบส่งข้อความให้

"ฮึฮึ กู้สวงส่วงเธอมาจริงๆด้วยหรอเนี่ย? ข้างในนั้นโล่งโจ้งเลยใช่ไหมล่ะ ใส่ชุดนอนสีชมพูราคาถูกที่แกซื้อมานั่นอยู่ใช่ไหม? ไร้ยางอาย! ยังคิดจะมายั่วยวนเฮ่าเซวียน เขาคบกับฉันตั้งนานแล้ว!" กู้จื่ออี้แซะปนเยาะเย้ย นิ้วมือรูปคลำไปที่หน้าอกของลู่เฮ่าเซวียน

คบกันนานแล้ว? นานแค่ไหน?

แววตากู้สวงส่วงสั่นไหว หัวใจราวถูกมีดเฉือน เธอกำเสื้อผ้าแน่น รู้สึกว่ากระโปรงที่อยู่ข้างในนั้นเหมือนดั่งมีไฟที่กำลังแผดเผาความเสียรู้ของเธอ ไม่อาจที่จะทนได้อีกต่อไป เธอบุกเข้าไป ดึงกู้จื่ออี้หน้าตาเฉย และยกมือขึ้นตบเธอเสียงดังลั่นไปหนึ่งครั้ง

"แกกล้าตบฉันหรอ?!" กู้จื่ออี้ไม่ได้เตรียมรับมือ ถูกเหวี่ยงไปอีกฟาก เธอโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

ลู่เฮ่าเซวียนท่าทางสับสน ดึงใบหน้านิ่ง ใส่กางเกงเสร็จก็เข้ามาจับกู้สวงส่วง "สวงส่วง อย่าสร้างปัญหา!"

"ฉันสร้างปัญหา?" กู้สวงส่วงสลัดเขาออกราวกับเป็นสิ่งสกปรก เธอสะบัดฝ่ามือตบเขาทั้งๆที่น้ำตาซึมอยู่ในดวงตา และเอ่ยอย่างไร้อารมณ์ "ตบนี้เป็นรางวัลตอบแทนของคุณอีกครั้ง! คู่ชู้อย่างพวกคุณ ฉันขยะแยงพวกคุณจริงๆ….."

"แกหรอจะมาขยะแขยงพวกเรา?!"กู้จื่ออี้หัวเราะแห้งเยาะเย้ย โอบเอวเล็กๆของลู่เฮ่าเซวียน มองไปที่กู้สวงส่วงอย่างหยิ่งผยอง "ยัยตอแหลที่น่าขยะแขยงนั่นมันแกมากกว่า! เฮ่าเซวียน คุณรู้ไหม? กู้สวงส่วงโกหกคุณตั้งนานแล้ว! สองปีก่อน พอคุณไปต่างประเทศ เธอก็แต่งงานกับผู้ชายที่ทั้งน่าเกลียดทั้งแก่ไปแล้ว! แล้วก็เป็นการแต่งงานครั้งที่สองด้วย รู้ไหมล่ะว่าทำไม? เพราะว่าคุณไม่มีเงิน แต่ไอ้แก่นั่นมันมีเงินไง!"

"อะไรกัน?" ลู่เฮ่าเซวียนมองกู้สวงส่วงอย่างไม่อาจจะเชื่อ "กู้สวงส่วง ที่พี่สาวของคุณพูดมันเรื่องจริงไหม? คุณไร้ยางอายแบบนี้จริงๆหรอ? ปากก็บอกแต่ว่าคุณรักผมเนี่ยนะ!"

"เหอะ" กู้สวงส่วงหัวเราะแห้งด้วยความเจ็บใจ ในตอนนี้ ความลับสุดลึกในก้นบึ้งของหัวใจได้ถูกเปิดเผยแล้ว ทว่าใบหน้าของเธอกลับไม่รู้สึกกระดากอายเลยเพียงนิด ที่เหลืออยู่กลับเป็นความเจ็บปวดและความเย้ยหยัน เธอยิ้มหวาน หัวเราะออกมาทั้งน้ำตา พยักหน้า "มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก เพื่อจะได้ที่ดินราคา200ล้าน พ่อก็เลยให้ฉันไปแต่งงาน…แต่คุณ ลู่เฮ่าเซวียน คุณไม่มีทางรู้หรอกว่าฉันทำเพื่อคุณไปเท่าไหร่แล้ว! ชายแก่แล้วยังไง? ชายแก่นั่นก็ดีกว่าผู้ชายเลวๆอย่างคุณ! คุณกับฉัน เราอย่าได้พบเจอกันอีกเลย!"

พูดจบ กู้สวงส่วงก็หยิบไฟแช็คขึ้นมา จุดของขวัญในมือที่เตรียมจะมอบให้กับลู่เฮ่าเซวียน ทิ้งบนร่างกายของคู่ชู้รัก หันตัวเดินจากไปอย่างไม่ทิ้งเยื้อใยอีกต่อไป

"อ๊ะๆ….." กู้จื่ออี้ตะโกนออก เอ่ยคำเสียดสีอย่างไม่ยินยอม "ฮึ กู้สวงส่วง! ในเมื่อไอ้แก่นั่นดีอย่างนั้น งั้นพี่สาวคนนี้ก็อยากจะเชิญแกก่อนเลยนะ พิธีหมั้นของฉันกับเฮ่าเซวียน แกต้องชวนผัวของแกมาให้ได้น้า~~!"

เสียงปังของประตูกระแทกปิดลงไป ตัดขาดทุกความน่าขยะแขยงทั้งหมด กู้สวงส่วงขอบตาเปียกชื้นจนมองอะไรไม่ชัดเจน เธอวิ่งลงไปโดยไม่สนอะไรทั้งนั้น

น่าตลกนักที่เธอยังคิดว่าถึงแม้ว่าตัวเองจะต้องแต่งงานกับชายแก่ แต่ช่วงการแต่งงานก็แค่สองปี และภายหลังจากสองปีนั้นเธอก็สามารถคบกับลู่เฮ่าเซวียนอย่างมีความสุขได้

ที่แท้ลู่เฮ่าเซวียนก็หักหลังเธอตั้งนานแล้ว คบกับพี่สาวของเธอเอง!

พวกเขาจะหมั้นกันแล้วด้วย?!

'ชายแก่' ที่เธอแต่งงานด้วยคนนั้น ได้ยินมาว่าลึกลับมาก แม้แต่ใบหน้าเธอยังไม่เคยเห็น มีกี่จมูกกี่ดวงตาเธอก็ไม่แน่ใจ แล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องจะพาไปออกงานหมั้นของคู่ชู้นั่นอีก!

แพ้ทางหนึ่งแล้วก็ต้องยอมแพ้ทั้งหมดเลยใช่ไหม?

กู้สวงส่วงที่ไม่รู้ว่าดื่มไวน์ไปแล้วกี่ขวด หัวเราะเบาๆด้วยความขมขื่น เธอเกาะเก้าอี้บาร์ด้วยใบหน้าแดงก่ำ และกอดขวดไวน์เดินโซซัดโซเซวนเวียนอยู่ในร้านเหล้า เพื่อหาห้องน้ำ…..สายตาก็เหลียวมองด้วยความไม่ตั้งใจ พลันได้เห็นโฆษณาแผ่นใหญ่บนกำแพง : บริการส่วนตัวตามใจท่าน เพียงแค่ท่านมีเงิน ชายหล่อพร้อมเต็มที่!

"บริการส่วนตัว…." ถ้ามีเงินอะไรก็ซื้อได้จริงๆ

แต่ในวินาทีให้หลัง เธอก็ค่อยๆแน่นิ่งลงไป สมองที่มึนเมาด้วยแอลกอฮอล์ก็คิดอะไรออก เธอครุ่นคิดอะไรอยู่สักอย่าง เหมือนกับเป็นความอยากสนุก นิ้วอ่อนนุ่มของเธอสะบัดไป และชี้ไปที่ชายหล่อเหลาบนป้ายโฆษณานั้น "ต้องเป็นคุณแล้วล่ะ คุณลุงสุดหล่อ! เหอะ กับอีแค่แฟนที่นอกใจไปแค่คนเดียว งั้นฉันก็ซื้อคนที่ชำนาญกว่าก็จบ"

ในป้ายโฆษณานั้น รูปร่างหน้าตาของผู้ชายทั้งหล่อและฟิตปั๋ง คนที่หล่อนั้นก็คมดุจมีดคม อยู่ภายในเงามืดยิ่งลึกล้ำน่าค้นหาไปใหญ่ เหมือนกับเป็นฝีมือแกะสลักของช่างฝีมือผู้ชำนาญ กล้ามเนื้อในเสื้อเชิ้ตของเขากระชับได้สัดส่วน มันเพอร์เฟคสุดไปเลยแหละ!

คงไม่ต้องบอกแล้วล่ะ นี่ก็คือโฆษณาบาร์โฮสที่อยู่ในร้านเหล้านั่นแหละ!