หวานรักจับหัวใจท่านประธาน - ตอนที่ 767 เราจะเผยตัวกันดีไหม? / ตอนที่ 768 เขาก็มีส่วนทำให้ลูกสาวเกิด

ตอนที่ 767 เราจะเผยตัวกันดีไหม?

ขณะที่พวกเขาเพิ่งหันไป เหนียนเสี่ยวมู่ก็เหมือนจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เธอเงยหน้ามองไปทางประตู

เมื่อไม่เห็นคนที่คุ้นเคยก็หรี่ตาลงเล็กน้อย

พลันรู้สึกผิดหวังอยู่ในใจ

นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย? นึกไม่ถึงว่าเธอจะคิดว่าอวี๋เยว่หานอยู่แถวๆนี้…

เวลานี้เขาน่าจะเพิ่งเลิกงานแล้วกลับคฤหาสน์ตระกูลอวี๋ เขาจะมาทานข้าวที่นี่ได้อย่างไร

“คุณเหนียนเจอคนรู้จักหรือครับ?” สจ๊วตที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอสังเกตเห็นปฏิกิริยาของเธอ จึงเอ่ยถาม

เหนียนเสี่ยวมู่ชะงักเล็กน้อยพลางส่ายหน้าให้เขา

“เปล่าค่ะ ฉันจำคนผิด”

เหนียนเสี่ยวมู่พูดพลางยกแก้วน้ำขึ้นมาจิบ

เนื่องจากทั้งสองเพิ่งเคยเจอกันเป็นครั้งแรก จึงไม่สนิทกันเท่าไหร่

ดังนั้นก็ไม่รู้ว่าจะคุยอะไร ได้เพียงแต่ดื่มน้ำ

เหนียนเสี่ยวมู่ดื่มน้ำไปหมดแก้ว เพิ่งจะวางแก้วได้สักพัก คนที่อยู่ตรงหน้าก็หยิบกาน้ำรินให้เธอ

“ขอบคุณค่ะ” เหนียนเสี่ยวมู่รับแก้วมาพร้อมกับเอ่ยขอบคุณ

อีกฝ่ายยิ้มเล็กน้อย “ไม่เป็นไรครับ”

ประโยคสุภาพเรียบง่าย แต่ในสายตาใครบางคนที่มองอยู่บนชั้นสองกลับรู้สึกคลุมเครือ

“ทำดีหวังผล!”

อวี๋เยว่หานเพิ่งจะนั่งลงได้ไม่นานก็สั่งชาเก๊กฮวย

จากนั้นหันหน้าจ้องไปที่คนสองคนที่อยู่ชั้นล่างอย่าเอาเป็นเอาตาย

เมื่อเห็นผู้ชายคนนั้นรินน้ำให้เหนียนเสี่ยวมู่ เขาก็ยกแก้วน้ำที่อยู่ตรงหน้าดื่มจนเกลี้ยง

ไม่รู้ว่าเหนียนเสี่ยวมู่กำลังพูดอะไร ผู้ชายคนนั้นถึงได้ยิ้ม

ยิ้มอย่างกับดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิ อยากอัดซะจริงๆ!

ก่อนที่อวี๋เยว่หานจะพูดอะไรบางอย่าง ถังหยวนซือก็หันหน้าไปทางผู้ช่วยข้างๆ “ตรวจสอบให้คุณชายหานของนายหรือยัง? ผู้ชายคนนี้มีที่มายังไง?”

“ตรวจสอบดูแล้วครับ ผู้ชายคนนี้ทำงานเป็นสจ๊วตอยู่บริษัทสายการบิน…” ก่อนที่ผู้ช่วยจะพูดจบ เลขาห่าวและเพื่อนสนิทของเธอที่เพิ่งไปเข้าห้องน้ำก็กลับมา

ผู้ช่วยผงะไปสักพัก “นั่นเพื่อนร่วมงานบริษัทเราไม่ใช่เหรอครับ? เลขาแผนกประชาสัมพันธ์”

และที่สำคัญก็คือผู้ช่วยเห็นชัดๆว่าพอหญิงสาวคนนั้นที่อยู่ข้างเลขานั่งลง เธอก็กอดสจ๊วตคนนั้นที่นั่งอยู่ข้ามเหนียนเสี่ยวมู่แล้วจูบไปหนึ่งที

จากปฏิสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างคนสองคน พอดูก็รู้แล้วว่าเป็นคู่รัก

สจ๊วตคนนั้นกับหญิงสาวคนนั้น…

ที่แท้แล้วก็เป็นแฟนกันนี่เอง!

ผู้ช่วยถอนหายใจ เขาหันไปทางอวี๋เยว่หานที่เพิ่งคิดจะฆ่าคนอยู่หยกๆ

พอเห็นเพียงใบหน้าอวี๋เยว่หานก็ตกตะลึง

วินาทีต่อมามุมปากก็ยกขึ้น

เขาจิบชาเก๊กฮวยตรงหน้าพลางขมวดคิ้ว “มีอะไรน่าสนุก? ใครสั่งเก๊กฮวย? เปลี่ยนกา”

ผู้ช่วย “…”

คุณชายหาน ชานี่คุณเพิ่งสั่งมาเองนะครับ

เมื่อได้ยินที่อวี๋เยว่หานพูด ถังหยวนซือก็ย้ายชาเก๊กฮวยมาที่หน้าตัวเอง จากนั้นก็สั่งคนไปเอาเหล้ามาให้อวี๋เยว่หาน

อวี๋เยว่หานไม่คิดเล็กคิดน้อยที่เขาเป็นคนป่วย จึงให้เขาดื่มน้ำ ส่วนตัวเองดื่มเหล้า

ขณะยกขวดเหล้าก็ไม่สนถังหยวนซือที่เอาแต่พูดพร่ำเรื่อยเปื่อย เขาเอนตัวเล็กน้อยแล้วมองไปทางเหนียนเสี่ยวมู่ที่อยู่ชั้นล่าง

พอใกล้จะทานอาหารกันเสร็จแล้ว จู่ๆเธอก็ลุกขึ้นเดินไปทางห้องน้ำ

ไม่นานมากนัก โทรศัพท์ของผู้ช่วยก็ดังขึ้น

พอเห็นหมายเลขที่ปรากฏ ผู้ช่วยก็สูดหายใจพลางมองไปทางอวี๋เยว่หานอย่างเคร่งเครียด ตกใจจนพูดติดอ่าง

“ค..คุณชายหาน คุณเหนียนโทรมาหาผม เราจะเผยตัวกันดีไหม?”

“……”

อวี๋เยว่หานถือแก้วเหล้าโดยไม่พูดอะไร ถังหยวนซือกดตัวผู้ช่วยนั่งลงบนเก้าอี้เพื่อให้เขาทำใจให้สงบ

“ตำแหน่งนี้มองเห็นชั้นล่างได้ แต่ชั้นล่างมองไม่เห็นพวกเรา นายจะกลัวอะไร? รับโทรศัพท์แล้วฟังดูซิว่าเธอจะพูดอะไร!”

ตอนที่ 768 เขาก็มีส่วนทำให้ลูกสาวเกิด

ถังหยวนซือพูดยุ ผู้ช่วยมองไปทางอวี๋เยว่หานสักพัก เมื่อเห็นเขาไม่พูดอะไรก็รับสายด้วยความระมัดระวัง

“คุณ.. คุณเหนียน สวัสดีตอนเช้าครับ” ผู้ช่วยเอ่ยปาก ถังหยวนซือแทบทนไม่ไหวที่จะตบหน้าผากตัวเอง

พระอาทิตย์ตกดินแล้ว สวัสดีตอนเช้าอะไรกัน!

คนกินปูนร้อนท้อง แม้แต่จะพูดอะไรก็พูดไม่เป็น

แค่อ้าปากก็แทบจะเผยพิรุธออกมาแล้ว

ผู้ช่วยตั้งสติ อีกนิดเดียวก็จะร้องไห้ให้กับความโง่เขลาของตัวเอง

โทรศัพท์กำลังเปิดลำโพง มือทั้งสองจับโทรศัพท์แน่นราวกับว่ากำลังประคองบรรพบุรุษตัวเองและแทบจะคุกเข่าลงไปกับพื้น

ดูเหมือนว่าเหนียนเสี่ยวมู่ที่อยู่ปลายสายกำลังตะลึงกับประโยคที่ว่า “สวัสดีตอนเช้า” ของเขาอยู่ เธอชะงักไปสักพักโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ

ทั้งสองฝ่ายเงียบไปสิบวิก่อนที่เสียงของเหนียนเสี่ยวมู่จะลอยเข้ามาจากปลายสาย

“ขอโทษนะคะที่โทรหาคุณกะทันหัน ไม่ทราบว่ารบกวนคุณหรือเปล่าคะ?”

ผู้ช่วย “ปะ เปล่าครับ ไม่ได้รบกวน…” แค่อีกนิดเดียวก็ตกใจจนจะฉี่ราดแค่นั้นเอง

ผู้ช่วย “คุณเหนียนมีอะไรหรือเปล่าครับ?”

“ค่ะ” เหนียนเสี่ยวมู่ที่อยู่ปลายสายลังเลได้สักพัก จากนั้นก็พูดว่า “อวี๋เยว่หานเลิกงานหรือยังคะ? คือ…ฉันอยากไปเยี่ยมเสี่ยวลิ่วลิ่วที่บ้านน่ะค่ะ แต่ว่า…ฉันรู้ว่าเขามักจะทำงานล่วงเวลา ถ้าเขายังไม่กลับบ้านละก็…”

เหนียนเสี่ยวมู่ยังไม่ทันพูดจบ ผู้ช่วยก็เข้าใจแล้ว

เธออยากไปเยี่ยมลูกสาวตัวเองที่คฤหาสน์ตระกูลอวี๋ แต่กังวลว่าจะเจออวี๋เยว่หานเข้าพอดี

จึงอยากให้เขาเป็นสายลับ!

ผู้ช่วยเย็นหลังวาบ เขาหันไปมองอวี๋เยว่หานที่นั่งตรงข้ามเขาด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้ง

โดยไม่กล้าพูดต่อ

อวี๋เยว่หานหน้าตาบึ้งตึง ดูก็รู้แล้วว่าเขาไม่พอใจ

ดวงตาดำขลับเป็นประกายซับซ้อน เขาวางแก้วเหล้าลงแล้วพยักหน้า

ผู้ช่วยจึงรีบตอบกลับไปว่า “คุณชายหานยังทำงานล่วงเวลาอยู่ที่บริษัทอยู่เลยครับ วันนี้มีประชุมกับบริษัทข้ามชาติ…ใช่แล้วๆ อาจจะยุ่งจนสายกว่าปกติ…”

ผู้ช่วยตอบเหนียนเสี่ยวมู่ที่อยู่ปลายสายตามความหมายของอวี๋เยว่หาน

หลังจากวางสาย ผู้ช่วยก็เครียดจนเหงื่อแตก

เขามองไปทางอวี๋เยว่หานเหมือนอยากจะพูดอะไร อวี๋เยว่หานกลับยกแก้วเหล้าดื่มจนหมดอย่างเงียบๆ

บรรยากาศบนโต๊ะเปลี่ยนเป็นอึมครึม

แม้กระทั่งถังหยวนซือที่เอาแต่เซ้าซี้เขาก็เงียบลงไปมาก

เขายกแก้วน้ำที่อยู่ตรงหน้าชนกับอวี๋เยว่หาน

“เพื่อน พวกนายยังดีที่มีลูกสาว เธอก็แค่ไม่สนนาย แต่ทิ้งลูกสาวไปไม่ลงหรอก อย่างน้อยก็ยังติดต่อกับนายได้ ไม่เหมือนฉัน จากไปไม่เหลือเงา”

ขณะที่ถังหยวนซือพูด ก็ไม่รู้ว่าอวี๋เยว่หานน่าสงสารหรือว่าตัวเองน่าสงสาร

เขาโผไปซบบนตัวอวี๋เยว่หานและยืนกรานที่จะดื่มกับเขา

อวี๋เยว่หานมองเขาด้วยสายตาเมินเฉย

ต้องการแค่ลูกสาว แต่ไม่ต้องการเขามีอะไรให้น่าดีใจ?

โชคดีที่เขาก็มีส่วนทำให้ลูกสาวเกิด ผู้หญิงคนนี้เป็นห่วงแค่ว่าลูกสาวจะสบายดีไหม แต่กลับไม่ถามเขาเลยสักคำ…

“ตู้ดตู้ด!” โทรศัพท์ผู้ช่วยที่เพิ่งวางไป จู่ๆก็ดังขึ้นอีกครั้ง

คราวนี้ไม่รอให้อวี๋เยว่หานกำชับ เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

เหลือบไปเห็นข้อความจากเหนียนเสี่ยวมู่ สะดุ้งเล็กน้อยแล้วคลิกเปิด

ก่อนที่ผู้ช่วยจะตอบสนอง ถังหยวนซือที่เห็นท่าทางเขาตกใจก็ยื่นมือหยิบโทรศัพท์ของเขาไป

“ใครเป็นคนส่งข้อความมา นายถึงได้ตกใจ?”

ผู้ช่วยเห็นว่าถังหยวนซือนั่งบนตัวอวี๋เยว่หานจึงไม่ได้ห้ามเขา

เห็นเพียงเขาอ่านข้อความ อวี๋เยว่หานก็ดูด้วย

ใบหน้าที่เศร้าหมองในตอนนี้ก็เปลี่ยนไปทันที

เอื้อมมือมาหยิบโทรศัพท์จากมือถังหยวนซือแล้วเตะเขาออกไป อวี๋เยว่หานอ่านข้อความในโทรศัพท์มือถืออีกครั้งโดยไม่ให้ตกไปแม้แต่ตัวเดียว