หวางเฟยเสด็จ ท่านอ๋องหลีกไป - ตอนที่ 386 ทำไมเจ้าจึงต้องการฆ่าข้า

บทที่ 386 ทำไมเจ้าจึงต้องการฆ่าข้า

แม้ว่าจะเห็นเทพธิดาถูกวางยาพิษ และมีรอยขีดข่วนเล็กน้อยที่คิ้ว แต่เขาก็ยังรู้สึกว่ามีเสน่ห์มาก

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่เย้ายวนใจของนาง รูปร่างที่งดงามอ่อนช้อย องค์ชายสี่อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย

เป็นผู้ที่งดงามที่สุดจริงๆ!

เขากล้าคิด ก็กล้าที่จะมองไปยังเทพธิดาอย่างไร้ยางอาย แต่กลับไม่กล้าที่จะเข้าใกล้

แต่เขาไม่ใช่คนโง่

แม้ว่าในตอนนี้เทพธิดาจะได้สูญเสียความแข็งแกร่งไปแล้ว แต่นางแปลกมาก นอกจากจะสามารถเสกของกลางอากาศได้แล้ว ยังไม่รู้ว่ามีอะไรอื่นอีกหรือไม่

ดังนั้น!

เขาจึงไม่กล้าเข้าใกล้

“มีข่าวลือในชุมชน ว่าเจ้าล่วงประเวณี ก่อกรรมทำชั่ว แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนขี้ขลาดเหมือนหนู แม้แต่เข้าใกล้ข้าก็ยังไม่กล้า”

ความกล้าหาญเท่าขี้ไก่ ยังจะกล้ากระตุกหางเสืออีกหรือ

อะไรกัน!

ได้ยินดังนั้น!

องค์ชายสี่รู้สึกโกรธในใจ และพูดอย่างดุดัน

“ใช่ ข้าองค์ชายสี่ล่วงประเวณี กลั่นแกล้งผู้บริสุทธิ์ ก่อกรรมทำชั่ว

หลินเฟยหรันต้องการฆ่าข้า หลานจิ่นเอ๋อต้องการฆ่าข้า คิดไม่ถึงว่ายู่หลิวซูที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกันก็ยังต้องการฆ่าข้า เกือบทุกคนในโลกนี้ล้วนแต่ต้องการฆ่าข้า แต่ข้ายังไม่ตาย”

“ต้องการจะให้แสดงความยินดีด้วยไหม!”

“เจ้า……”

องค์ชายสี่ที่โกรธเกรี้ยวดูเหมือนถูกนางทำให้ยิ้มด้วยความโกรธ ใบหน้าก็ดุร้ายขึ้นมา

เขาคิดไม่ถึงว่า จนถึงตอนนี้แล้ว เทพธิดายังคงมีความคิดที่จะมาพูดเล่นกับเขา

“อย่าเลย ก็เหมือนที่เจ้าพูดทุกอย่าง ข้าสูงส่งเหนือใครๆ แบบนี้ ไม่มีใครอยู่ในสายตา และยังไม่ใช่ตัวตลกที่ถูกคนที่ถนัดในการทำร้ายราษฎรอย่างเจ้าเล่นงาน

ข้าไม่ได้โกรธอะไรเลย เจ้าโกรธอะไรหรือ

เจ้าควรจะดีใจ

ทำไมพวกเราถึงไม่มาคุยเรื่องที่ทำให้เจ้ามีความสุข อย่างเช่น เจ้าทำอย่างไรถึงได้แกล้งตายเพื่อดำเนินการต่างๆ อย่างแยบยล และยังหลอกลวงทุกคนได้

หากมีกลยุทธ์เช่นนี้ เจ้าควรจะบอกกับข้าบ้าง มันทำให้ข้ารู้สึกว่าตนเองไม่ดีเท่าคนอื่นอย่างมาก และจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต”

หลานเยาเยายังมีความสนใจในจุดนี้อยู่บ้าง

ถึงอย่างไร!

ยู่หลิวซู ก็เป็นคนที่ชาญฉลาด

องค์ชายสี่สามารถหลอกเขาได้ และยังได้หลอกจื่อเฟิงและจื่อซีที่คอยสังเกตการณ์อยู่ แต่เห็นได้ว่าการแกล้งตายที่องค์ชายสี่ใช้นั้นยอดเยี่ยมมาก

แม้แต่นางก็ยังนึกไม่ถึงด้วยซ้ำ!

“หากจะพูดถึงเรื่องนี้ ข้าก็ต้องขอบคุณบุญคุณของเทพธิดา ที่ช่วยข้ากำจัดหลานจิ่นเอ๋อเจ้าคนเลวทรามนั่น”

“ไม่เป็นไร เจ้าทำต่อไป”

คนที่ใช้คุณธรรมมาระงับความไม่พอใจนางเห็นมามากแล้ว

แต่กลับกันนางไม่ต้องการจะช่วยเขา ถึงกับคิดหาวิธีว่าจะฆ่าเขาอย่างไร!

เพียงแต่ถูกยู่หลิวซูได้ดำเนินการไปก่อนแล้วเท่านั้นเอง

“อันที่จริงแล้วง่ายมาก เดิมทีแม่ของข้าเป็นนางข้าหลวงที่ต่ำต้อย เป็นเพราะมีหน้าตาที่งดงาม จึงต้องตาเสด็จพ่อก็เท่านั้น

หลังจากได้เป็นพระสนมนางก็ไม่เป็นที่โปรดปราน แต่เรื่องนี้ก็ไม่มีอะไร พระสนมที่ไม่เป็นที่โปรดปรานก็มีอยู่มากมาย

โดยพื้นฐานแล้วล้วนแต่จะถูกเสด็จพ่อเยี่ยมเป็นการส่วนตัวมาหนึ่งครั้ง จากนั้นก็จะปิดผนึกหญิงงามที่มีความสามารถทิ้งไปปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรม พวกนางจะไม่มีการไปคุกคามใดๆ กับพวกพระสนมที่มีอำนาจเหล่านั้น

แต่เสด็จแม่ควรจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็เพราะมีข้า

พระสนมที่ตั้งครรภ์กับเผ่าพันธุ์มังกรนั่นแตกต่างออกไป นางเป็นเพียงนางข้าหลวงเล็กๆ ไม่มีอำนาจใดๆ ทำได้เพียงเอาตัวรอดไปวันๆ ปล่อยให้ผู้คนเหยียบย่ำ เพื่อปกป้องฆ่า

ต้องฝ่าฟันอันตรายมาอย่างตรากตรำ ไม่ง่ายเลยที่ข้าจะกำเนิดออกมา เสด็จพ่อมีความสุขมาก ถึงอย่างไรตอนนั้นเขาก็มีทายาทไม่มาก คนอื่นจึงไม่กล้าแตะต้องข้า

ดังนั้นจึงลงมือกับเสด็จแม่ของข้า หลังจากเสด็จแม่คลอดข้าออกมาแม้แต่เตียงก็ไม่มีให้นอน ก็ได้สิ้นใจไป ตอนหลังได้ยินมาว่านางใช้ชีวิตอย่างตายทั้งเป็น

ข้าต้องใช้ชีวิตวัยเยาว์อย่างระมัดระวัง ได้รับการดูถูกเหยียดหยามและกดขี่ หลายครั้งที่ต้องหนีจากความตายทำให้ข้าเรียนรู้ว่าไม่อาจจะเชื่อใครได้อีก

แม้ว่าจะเติบโตมาแล้ว มีอำนาจอยู่บ้างเล็กน้อย แต่ข้าก็ไม่กล้าที่จะประมาท

ถึงอย่างไร หลังจากมีอำนาจอยู่เล็กน้อย ข้าก็อยากจะเห็นว่าการกดขี่ข่มเหงผู้อื่นนั้นรู้สึกอย่างไร

ไม่คิดเลยว่าหลังจากได้ลิ้มรสการกำหนดความเป็นความตายของผู้อื่น สิ่งนี้เป็นความสุขอย่างมาก

สิ่งที่ข้าชอบที่สุดนั่นก็คือ คนที่อ่อนแอกว่าข้าพวกนั้น พวกเขามีอ้อนวอน มีท่าทางหวาดกลัวและหมดหนทาง

แต่ ข้ากลับแปลกใจที่ถูกหลานจิ่นเอ๋อเล่นงานเข้า อีกนิดเดียวก็จะตายแล้ว ดังนั้นข้าจึงต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ

หลังจากได้เห็นสิ่งที่น่ากลัวของหลานจิ่นเอ๋อ ข้าก็ไม่กล้าที่จะปล่อยวางได้เลย แม้ว่านางจะถูกจับไปแล้ว ข้าก็ยังกลัวว่านางจะยังมีทางหนีทีไล่

ดังนั้นในตอนที่ตื่นขึ้นมา ทันทีที่พวกเจ้าจากไป ข้าก็ให้คนปลอมเป็นข้า จากนั้นจึงได้หนีไปอีกครั้ง

คิดไม่ถึงเลยสักนิด ว่าคนที่ต้องการฆ่าข้าจะเป็นยู่หลิวซู หนำซ้ำเขายังเป็นผู้มีวรยุทธ์ยอดเยี่ยมคนหนึ่ง มันไม่ง่ายเลยที่ข้าจะลงมือฆ่าเขา เพียงแค่กลัวว่าถ้าเอาชนะเขาไม่ได้แต่กลับจะเป็นการเปิดเผยตนเอง

เดิมทีตั้งใจจะรอให้คนพวกนั้นพาเขาออกจากเมืองหลวงก่อนแล้วค่อยลงมือ แต่กลับคิดไม่ถึงเลยสักนิดว่าเมืองหลวง เขาจะเป็นคนของเจ้า

และสิ่งที่ทำให้ข้ายิ่งคาดไม่ถึงก็คือ ไม่เพียงแต่ยู่หลิวซูจะเป็นคนของ แม้แต่ถิงเมี่ยนที่มีทั้งทางขาวและทางดำก็เป็นคนของเจ้า

ไม่แปลกใจที่ที่เขาจะถูกปฏิเสธถึงสองสามครั้งเมื่อส่งคนมาขอความร่วมมือจากเขา ที่แท้ผู้ที่หนุนหลังเข้าก็คือเทพธิดา”

หลังจากได้ยิน

หลานเยาเยาแค่อยากจะพูดว่า แม่มึงสิ

บังเอิญเกิดไปหรือเปล่า

ยู่หลิวซูและถิงเมี่ยนเพิ่งจะได้รับการว่าจ้างไม่นาน นางรู้ดีว่ายู่หลิวซูต้องการจะฆ่าองค์ชายสี่ แต่ความขัดแย้งระหว่างถิงเมี่ยนและองค์ชายสี่ นางยังไม่รู้จริงๆ

แต่!

ก่อนหน้านี้ที่ตลาดมืดคนที่วางแผนจะฆ่าลูกน้องของถิงเมี่ยน เพื่อข่มขู่ให้ถิงเมี่ยนเชื่อฟัง ก็คงจะเป็นคนที่องค์ชายสี่ส่งมา

“ใช่! เป็นคนของข้าแล้วจะทำไม”

เกี่ยวกับเรื่องที่บังเอิญ หลานเยาเยาไม่อยากจะอธิบายเลยแม้แต่น้อย

ท้ายที่สุด!

นางก็ยังคาดหวังต่อองค์ชายสี่

“ยู่หลิวซู ฆ่าข้า เกรงว่าจะไม่ใช่เพื่อการแก้แค้นของหลินเฟยหรัน แต่เป็นการได้รับคำสั่งของเจ้าสินะ! เพียงแต่……ทำไมเจ้าถึงต้องการจะฆ่าข้า”

เทพธิดาต้องการจะฆ่าเขา

เขาไม่อาจหาเหตุผลใดๆ มาได้

สุดท้ายแล้ว มีคนอย่างเขามากมายนับไม่ถ้วน นางไม่สามารถจะฆ่าได้

หลานเยาเยาไม่ตอบคำถามขอเขา แต่ก็พูดอย่างไม่รีบร้อน

“ถ้าอย่างนั้น หลังจากที่เจ้ารู้ว่ายู่หลิวซูและถิงเมี่ยนเป็นคนของข้า ก็เลยวางแผนที่จะใช้ประโยชน์จากกลไกในสุสานหลวงเพื่อฆ่าข้าใช่ไหม”

“ใช่! สำหรับคนที่ต้องการฆ่าข้า ข้าจะไม่มีทางปล่อยไปแน่ ก็เหมือนกับคนที่เคยทำร้ายเสด็จแม่ข้า จะต้องตายทั้งหมด”

เดิมทียู่หลิวซู เพียงคนเดียวก็ทำให้เขารับมือได้ยากแล้ว

ตอนนี้ได้รู้ว่าคนที่ต้องการฆ่าเขาจริงๆ นั้นคือเทพธิดาผู้ลึกลับ เขายิ่งไม่มีทางเอาชนะได้

ดังนั้น!

เขาจำเป็นต้องเป็นคนชิงลงมือก่อน ไม่เช่นนั้นหากรอต่อไปภายหน้าเขาเกิดมีพิรุธออกไป อย่างนั้นเขาก็คงไม่มีโอกาสแม้แต่จะลงมือ

“ทำไมเจ้าถึงต้องการฆ่าข้า” เขาถามอีกครั้ง

“พูดตามตรง ต่อให้ยู่หลิวซูจะฆ่าเจ้าก็ไม่ใช่ความคิดของข้า แต่ข้าต้องการฆ่าเข้าจริงๆ และเหตุผลก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าเพื่อขจัดความชั่วร้ายให้ราษฎร

เจ้าควรจะขอบคุณยู่หลิวซู หากข้าลงมือด้วยตนเอง เกรงว่าเจ้าก็คงจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน”

หลานเยาเยาไม่รีรอ ก็ได้ลุกขึ้นยืนตัวตรง เริ่มจัดเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือด ราวกับว่านางไม่ได้เป็นอะไรเลย

“เป็นไปไม่ได้ อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ คนที่คอยไล่ล่าชื่อเสียงเงินทองแบบนี้อย่างพวกเจ้า จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะคิดทำเพื่อราษฎรทั้งหมด เข้าจะต้องความลับซ่อนเร้นอย่างแน่นอน

เจ้า……เจ้าไม่ได้ถูกวางยาพิษหรือ ทำไมตอนนี้ถึงลุกขึ้นยืนได้”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ องค์ชายสี่ก็ตกใจ

หลังจากถูกวางยาพิษ เทพธิดาควรจะสูญเสียกำลังภายใน แขนขาไร้เรี่ยวแรงร่วงลงกับพื้นไม่ใช่หรือ

เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่นี้นางอ่อนแอมากจนต้องพิงกับโลงศพเพื่อไม่ให้ล้มลงกับพื้น อีกทั้งช่วงเวลานี้ เขาก็เฝ้าดูนางอยู่ตลอด

ไม่เห็นว่านางจะทำการถอนพิษใดๆ เลย หรือจะมีการเคลื่อนไหวอื่นๆ ที่น่าสงสัย……