หลังจากที่เเฟนทิ้งผมไป จู่ๆสาวที่สวยที่สุดในโรงเรียนก็ลากคอผมไปที่บ้านซะงั้น - ตอนที่ 11 ความจริงในวันนั้น

[“มีอะไรหรอคะ รุ่นพี่อาซาฮิโอกะ? จู่ๆ เรียกฉันมาคุยหลังตึกเรียนเนี่ย~”]

โซระที่ผมพาขณะที่กำลังเตรียมฝึกช่วงเช้าออกมานั้น ไม่รู้ว่ากังวลต่อสายตาคนรอบข้างหรือยังไง แต่เธอพูดไปด้วยในขณะที่สอดส่องสายตาล่อกแล่กไปมา

[“อย่าบอกนะว่าจะสารภาพรัก~?”]

ดูจากที่โซระพูด ดูเหมือนว่าเธอเคยถูกสารภาพรักในที่เเบบนี้

[“ถ้าบอกว่าใช่ล่ะ?”]

[“ถ้าเกิดว่ารุ่นพี่อาซาฮิโอกะสารภาพรัก ฉันคงจะตอบว่าตกลงในทันที…เเต่อีกใจนึง ฉันก็ไม่อยากเป็นผู้ร่วมคบชู้ด้วยสิ…”]

โซระเลิกคิ้วด้วยท่าทางขอโทษ

[“ถ้างั้น ฉันควรจะทํายังไงดี?”]

[“เรื่องนั้น…มันก็เเน่นอนอยู่เเล้วค่ะ! เลิกกับรุ่นพี่ฟุตาบะเเล้วมาเป็นเเฟนกับฉันยังไงล่ะคะ!”]

จู่ๆ โซระก็ตะโกนเสียงดัง จนผมต้องถอยห่างด้วยความตกใจ

โซระเองอาจไม่ได้ตั้งใจที่จะเปล่งเสียงดังขนาดนี้ เเละเธอก็ได้เอามือมาปิดปากที่เปิดกว้างของตัวเอง

[“ขะ ขอโทษนะคะ ฉันนี่ล่ะก็ อยู่ดีๆก็ตะโกนออกมาเนี่ย~…”]

[“…เพราะงั้นเธอเลยทําเรื่องเเบบนั้นน่ะหรอ?”]

[“…เรื่องเเบบนั้น?”]

โซระเลิกคิ้วทั้งสองข้าง พูดวนไปมาราวกับว่าไม่รู้ว่าผมกําลังจะสื่อถึงอะไร

[“วันนั้น…ที่เธอชวนฉันไปที่ร้านหนังสือก็เพื่อที่จะให้ฉันเห็นฉากนอกใจของเรียใช่ไหม?”]

[“อ๊ะ!?”]

ดวงตาของโซระได้เบิกกว้างเมื่อได้ยินคําพูดของผม

ถ้าผมไม่ได้ไปเดินกับโซระเเต่เเรก ผมคงไม่มีทางรู้เห็นเรื่องนี้

เเต่ในทางกลับกันนั้น โซระเป็นคนหลอกล่อผมตอนที่ผมกําลังจะกลับบ้าน

ตอนเเรกผมไม่ได้สังเกตเรียที่อยู่ในฝูงชนด้วยซํ้า

เเต่โซระก็ยืนยันกับผมเพียงเเค่จากมองมุมมองข้างหลังว่านั่นคือเรีย

[“กะ ก็จริงอยู่ค่ะ~…ตอนนั้น ฉันเห็นว่ารุ่นพี่ชิอินะกําลังนอกใจรุ่นพี่อยู่…”]

โซระใช้นิ้วเกาเเก้มตัวเองเเละพึมพําอย่างงุ่มง่าม

[“เเต่ในตอนนั้นฉันกังวลว่าจะบอกให้รุ่นพี่รู้ยังไงดี~…ฉันเลยตัดสินใจให้รุ่นพี่เห็นฉากที่รุ่นพี่ชิอินะนอกใจไปเลย ขอโทษนะคะ ที่ไม่ได้บอก”]

[“คําพูดนั้น…เธอโกหกในส่วนที่สําคัญที่สุดสินะ?”]

[“อ๊ะ ฉันไม่ได้โกหกนะคะ~! รุ่นพี่อาซาฮิโอกะสงสัยฉันหรอคะ~?”]

[“ถ้างั้นฉันถามเธอหน่อย เธอรู้ได้ยังไงว่าเรียกับผู้ชายคนนั้น จะเจอกันในวันนั้น?”]

เเน่นอนว่ามีความเป็นไปได้ว่าโซระที่รู้เรื่องของเรียอาจจะใช้วิธีอ้อมๆเพื่อมาบอกผม

เเต่ว่า เพื่อให้ผมเห็นฉากนอกใจของเรีย เเสดงว่าโซระจะต้องรู้ก่อนว่าพวกเขาจะมากันเมื่อไหร่

เหมือนกับที่โชว ที่รู้ว่าโซระกับไอหมอนั่นมาเจอกันที่ร้านอาหารสําหรับครอบครัวในวันนั้น

โซระรู้เกี่ยวกับเเผนการของของสองคนนั้น เพราะเธอคงข้อมูลมาจากไอหมอนั่นล่วงหน้าสินะ

[“ฉันรู้อยู่เเล้วว่าโซระรู้จักกับผู้ชายคนนั้น เเล้วก็รู้ด้วยว่าโซระเเนะนําเรียให้รู้จักกับร้านเสื้อผ้าที่ผู้ชายคนนั้นทํางานอยู่”]

[“…รุ่นพี่อาซาฮิโอกะตั้งใจจะพูดอะไรกันเเน่คะ?”]

[“เพื่อที่จะให้ฉันกับเรียเเยกกัน…เธอชักใยอยู่เบื้องหลังใช่ไหม?”]

นั่นคือความจริงที่ผมได้รู้หลังจากจัดเรียงความคิดเมื่อคุยกับเรีย

โซระทํางานอยู่เบื้องหลังกับไอหมอนั่นเพื่อที่จะให้เราเลิกกัน

การที่โซระรู้จักใครบางคนในร้านที่ตนเเนะนําให้เรียรู้จัก มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

โซระจงใจเเนะนําเรียให้รู้จักกับร้านนั้น เพราะเธอรู้จักกับไอหมอนั่นซึ่งเป็นพนักงานที่ทํางานอยู่ร้านนั้น

ตอนที่เธอดูฉากนอกใจกับผม เธอก็ทําเป็นไม่รู้จักผู้ชายที่เดินอยู่ข้างๆ เรีย

เธอเเสร้งทําเป็นไม่รู้จัก เเม้ว่าในใจจะรู้จัก

ทั้งหมดนี้เพื่อทำให้พวกเราคิดว่า เธอไม่รู้จักกับไอหมอนั่น

เเละเพื่อทําให้เธอดูไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไร

พูดตามตรง ผมเลิกสงสัยเเล้วตั้งเเต่ หลังจากได้เห็นท่าทีของโซระก่อนหน้านี้เเล้ว เเต่ในตอนนี้ ความสงสัยของผมได้เเปลงเปลี่ยนไปเป็นความมั่นใจ

[“ระ…เรื่องเเบบนั้น ฉันไม่ได้เป็นคนทํานะคะ! รุ่นพี่อาซาฮิโอกะคงเข้าใจผิดไปเองเเล้วค่ะ~!”]

เธอพูดเเบบนั้นได้เพราะเราไม่มีหลักฐาน

นี่เป็นเรื่องราวที่ผมจินตนาการขึ้นมาจากความจริงที่ว่าโซระรู้จักกับไอหมอนั่น

เเต่ผมไม่เชื่อว่าทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นในวันนั้น จะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ

เพื่อที่จะให้พวกเราเลิกกัน โซระสั่งไอหมอนั่นให้เข้าใกล้เรีย

จากนั้นก็ เเสดงให้ผมเห็นว่า เรียออกเดทกับหมอนั่น เเละเธอก็พูดจาโน้มน้าวให้ผมเลิกกับเรียในเวลาเดียวกัน

สิ่งที่โซระพูดกับผมตอนที่ผมไปที่บ้านเธอ เธออาจจะจริงจังก็ได้

ด้วยการมีอะไรกัน เเม้จะรู้ว่าความจริงย้อนกลับมาเเก้ไม่ได้…

[“เธอ…ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยจริงๆหรอ?”]

[“ฉันไม่ได้ทําเเบบนั้นค่ะ! ฉันไม่ทําเรื่องเเย่ๆเเบบนั้นกับรุ่นพี่อาซาฮิโอกะหรอกนะคะ…”]

โซระนั่งลงไปกับพื้น จากนั้นเอามือปิดหน้าเเละก้มศีรษะลง

[“ฉะ ฉันมาเป็นผู้จัดการชมรมเพื่อจะมาคอยช่วยรุ่นพี่นะคะ…? เเล้วก็…ฮือ~”]

นํ้าตาที่ไหลออกมาจากดวงตาของเธอค่อยๆ หยดลงกับพื้น

[“รุ่นพี่อาซาฮิโอกะ ฉันบริสุทธิ์นะคะ…ถ้ารุ่นพี่เชื่อจริงๆล่ะก็ ช่วยยืนมือมาช่วยฉันได้ไหมคะ…?”]

โซระที่เสียนํ้าตาเงยหน้าขึ้นมาเเละยื่นมือขวามาหาให้ผม

บอกตามตรง ผมไม่เชื่อสิ่งที่โซระพูดเลย

จะเชื่อหรือไม่ สุดท้ายเเล้วมันก็ขึ้นอยู่กับผมซึ่งเป็นคนถามเธอเอง

เเต่ถ้าใครมาเห็นพวกเราในสภาพนี้คงจะมีปัญหาตามมา ผมจึงตัดสินใจจับมือโซระ──

[“…ทําเเบบนั้นไม่คิดบ้างหรอคะว่าฉันจะหลอกน่ะ?”]

[“หะ…?”]

ตอนที่ผมนํามือไปจับมือของโซระ เธอดึงมือของผมเข้าหาตัวเธออย่างรุนเเรง

ผมวางมือเเละเข่าลงกับพื้นหลังจากที่ถูกเธอดึงอย่างรุนเเรง จากนั้นผมก็เงยหน้าขึ้นต่อหน้าโซระที่ยิ้มอย่างมีเลศนัย

[“อื้อ…!?”]

จากนั้น โซระก็ได้วางริมฝีปากของตนลงบนปากผมอย่างเป็นธรรมชาติ

เป็นเพียงไม่กี่วินาที ทําให้ผมลืมเเม้กระทั่งการหายใจ จากนั้นผมก็ได้ผลักโซระออกไป

[“นะ นี่เธอ…คิดอะไรอยู่ห๊ะ!?”]

หญิงสาวตรงหน้าเรา ควรที่จะเป็นน้องสาวของเพื่อนสนิทที่เรารู้จักกันเเละเป็นรุ่นน้องเเสนดีเเท้ๆ

เเต่สําหรับผมในตอนนี้ เธอดูเหมือนคนเเปลกหน้า

[“รู้สึกยังไงบ้างคะ ที่ขโมยจูบเเรกของฉันไปเนี่ย~?”]

โซระซึ่งนั่งอยู่ ค่อยๆยกบั้นท้ายขึ้น

เธอได้เเสดงรอยยิ้มมุมปากเล็กน้อย โดยไม่มีเสียงหัวเราะจากนัยน์ตาของเธอ

[“เพียงเท่านี้รุ่นพี่อาซาฮิโอกะก็กลายเป็นคนนอกใจเเล้วสินะคะ~”]

โซระนั่งย่องๆ อยู่ตรงหน้าเเล้วเข้ามากระซิบข้างหูผมเเละพูดเช่นนั้น

[“อย่างที่คิด…เธอตั้งใจจะทําเเบบนี้ตั้งเเต่เเรกกับเรียใช่ไหม…?”]

[“ถูกต้องเเล้วค่า~ เพื่อให้รุ่นพี่ชิอินะเลิกกับรุ่นพี่ ฉันวางเเผนไว้หลายอย่างมาเลยล่ะ”]

[“ทําไม…ถึงทําเรื่องเเบบนั้น?”]

[“ก่อนที่ฉันจะตอบคําถามนั้น…ไม่คิดจะออกมาเผยตัวตนหน่อยหรอคะ~? รุ่นพี่ฟุตาบะ”]

โซระพูดข้ามหลังผมไปโดยไม่มีการบอกล่วงหน้า

เมื่อผมหันกลับไปมอง ผมเห็นเงาของคนๆหนึ่งราวกับว่ามีใครบางคนที่มุมตึกเรียน

ไม่น่าเชื่อ เรย์นะมาที่นี่เนี่ยนะ…ผมไม่รู้สึกเลยด้วยซํ้า

เรย์นะรู้ว่าฉันผมคุยกับโซระ เธอคงจะมาเฝ้ามองผมสินะ

เเม้ว่าโซระจะจับได้ว่าผมทําตัวไม่ถูก เเต่ต่อหน้าเรย์นะที่เชื่อมั่นในตัวผม…ผมได้บางสิ่งที่ทรยศต่อความเชื่อใจของเธอไปซะเเล้ว

ในขณะที่ผมรู้สึกผิด โซระก็ได้หรี่ตาเเละมองมาที่ผม

[“วันนั้น…ฉันต้องการพารุ่นพี่อาซาฮิโอกะไปที่บ้านเเละนอนกับเขา…เเต่รุ่นพี่ฟุตาบะทําเเผนของฉันพังหมดเลยนะคะ~? เรื่องนี้จะรับผิดชอบยังงะ…”]

[“เรื่องที่พูดเมื้อกี้…เป็นเรื่องจริงหรอ? โซระจัง…”]

ตรงกันข้ามกับความคิดของโซระ เพราะคนที่ปรากฏตัวขึ้นคือ เรีย

[“ทําไมเรียมาอยู่ที่นี่…?”]

[“อะไรกัน รุ่นพี่ชิอินะหรอกหรอ~”]

โซระพึมพําด้วยความเบื่อหน่าย ราวกับตั้งใจจะขัดจังหวะความคิดผม

 

 

[“โซระจังตอบฉันมาเดี๋ยวนี้! เพื่อที่จะให้ฉันเลิกกับชินเซย์ เลยเเนะนําให้ฉันรู้จักกับผู้ชายคนนั้นหรอ!?”]

เรียพูดจาดูหอบเหนื่อย ก้าวเท้ากว้างเเละเดินเข้ามาจับไหล่ของโซระพร้อมกับเขย่าอย่างรุนเเรง

โซระปัดมือของเรียทิ้งด้วยความโมโหเเละปัดผมที่ยุ่งเหยิงออกจากใบหน้า

[“เเล้วจะทําไมล่ะคะ? ยังไงซะ เรื่องที่รุ่นพี่ชิอินะนอกใจ ก็ไม่มีวันเปลี่ยนเเปลง จริงไหมล่ะคะ?”]

[“ฉันไม่ได้นอกใจซะหน่อย! ยังไงซะตอนที่หมอนั่นจับมือฉัน โซระเป็นคนออกคําสั่งให้ใช่ไหมล่ะ!?”]

[“ใช่เเล้ว”]

[“ถ้างั้นก็หมายความว่าโซระเป็นคนทําให้ชินเซย์เข้าใจผิด คิดว่าฉันนอกใจเขาสินะ!”]

[“อย่ามาโยนความผิดให้ฉันสิคะ ถ้าไม่อยากให้เกิดเรื่องเเบบนั้น ทําไมไม่อธิบายให้รุ่นพี่อาซาฮิโอกะฟังตั้งเเต่เเรกล่ะคะ?”]

[“นั่นมันก็…จริง…”]

จริงอยู่ที่เรียถูกโซระหลอก เเต่สิ่งที่โซระมันก็ไม่ผิด

ถ้าเรียบริสุทธิ์ใจจริงๆ เธอจะต้องเเนะนําผู้ชายคนนั้นให้ผมรู้จัก

เเต่เธอกลับบอกกับผมว่า ไอหมอนั่นเป็นคนรู้จักที่มักจะชอบขอปรึกษา

[“รุ่นพี่ชิอินะอาจจะไม่ได้ตั้งใจนอกใจก็จริง เเต่ไม่ว่าจะมองยังไงมันก็คือการนอกใจอย่างสมบูรณ์เเบบนะคะ รุ่นพี่อาซาฮิโอกะ ไม่คิดเเบบนั้นบางหรอคะ?”]

ต่างคนต่างขีดเส้นแบ่งระหว่างนอกใจกับไม่นอกใจ

ถ้าคุณจับมือหรือพบกับเพศตรงข้ามโดนไม่ให้เเฟนตัวเองรู้ ก็หมายความว่าคุณกําลังนอกใจ

เเต่ในทางกลับกัน อาจมีบางคนอาจเพิกเฉยกับเรื่องเเค่นี้ก็ได้

ท้ายที่สุดเเล้ว ก็มีคู่รักบางคนบนโลกในนี้ยอมให้คนรักของตัวเองสัมผัสกับอีกฝ่าย

เเต่ ประเด็นหลักคงจะอยู่ที่…คนรักของเราไปทําอะไรกับคนอื่นรึเปล่า

[“ฉันเชื่อว่า…เรียไม่ได้ตั้งใจที่จะนอกใจฉัน…”]

อย่างที่โซระพูดก็ถูก ตอนนั้นเรียอาจจะไม่คิดจริงจังก็ได้

เเต่หลังจากที่เรียเลิกกับผม เธอก็พยายามที่จะกลับมาคบกับผมเเทนที่จะไปสานสัมพันธ์กับผู้ชายคนนั้นต่อ

ท้ายที่สุดเเล้ว เรียก็ไม่ได้หักหลังผม

ในตอนนั้น ผมคิดว่าเรียกําลังนอกใจผม ซึ่งทางเลือกเดียวของผมคือการเลิกกับเธอ

ถ้าผมใจเย็นเเละคุยกับเรียให้รู้เรื่อง ผมอาจจะรู้ถึงเจตตาของโซระเร็วกว่านี้

เเต่ถึงกระนั้น…ที่มันจบลงเเบบนี้ เป็นเหตุมาจากที่ผมไม่เชื่อใจเรีย

เเต่ด้วยทัศนคติที่ดูเรียบง่ายของเรียเเละปัจจัยอื่นๆ ทําให้สรุปไปเองว่าเธอนอกใจ

ทั้งๆที่ผมควรตระหนักว่าเรียจะไม่มีวันหักหลังผม

[“ดูเห็นเเก่ตัวไปหน่อยนะคะที่เชื่อใจรุ่นพี่ชิอินะ ทั้งๆที่เป็นเเฟนรุ่นพี่ฟุตาบะอยู่เเล้วเเท้ๆ เเล้วต่อจากนี้ตั้งใจจะทําอะไรกันเเน่คะ~?”]

โซระหันมามองผมด้วยสายตาอันเย็นชา

[“จะกลับมาคบกับรุ่นพี่ชิอินะเพราะหายข้องใจกันเเล้วหรอคะ? หรือว่า การที่ไปคบกับรุ่นพี่ฟุตาบะเพราะต้องการทิ้งรุ่นพี่ชิอินะงั้นหรอคะ~?”]

[“…”]

[“ถ้าดูจากนิสัยรุ่นพี่เเล้ว คงจะกลับมาคบกับรุ่นพี่ชิอินะสินะคะ? เเต่อีกใจหนึ่งก็ทิ้งรุ่นพี่ฟุตาบะไปไม่ได้เหมือนกัน…เฮ้อ ถ้าตัดสินใจคบกับฉัน ก็ไม่ต้องมาใช้เวลาคิดเรื่องพวกนี้เลยเเท้ๆ~”]

[“เดี๋ยวสิ…โซระจัง!”]

ทันใดนั้นเอง เรียก็ได้คว้าคอเสื้อของโซระเเละผลักเธอไปที่กําเเพงของอาคารเรียน

[“ที่โซระจังทําเรื่องเเบบนี้ขึ้นมา ก็เพราะชอบชินเซย์ใช่ไหมล่ะ!?”]

[“เรื่องนั้นมันยังไม่ชัดเจนอีกหรอคะ? ป่านนี้เเล้วจะมา…”]

[“ทั้งๆที่ชอบชินเซย์เเท้ๆ เเต่พวกเธอไม่เข้าใจเขาเลยสักนิดเดียวเลย! ทั้งโซระจัง…ทั้งคุณฟุตาบะ!”]

[“…รุ่นพี่ฟุตาบะเหรอ?”]

โซระถูกเรียกชื่อด้วยความสงสัย เเละผมก็อยู่ในอารมณ์เดียวกัน

[“ฉันมาที่นี่…โดยที่ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเขารู้ได้ยังไง เเต่คุณฟุตาบะมาหาฉันที่บ้านเมื่อเช้านี้ เเล้วบอกเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฉันฟังว่า ชินเซย์กําลังทําอะไรบางอย่างที่ฉันไม่รู้”]

ตอนที่ผมรายงานความคืบหน้าให้เรย์นะฟังเมื่อคืน ผมก็คิดอยู่ในใจว่าเธออาจจะได้ข้อสรุปเดียวกับผม

ดูเหมือนว่า เรย์นะจะได้ข้อสรุปเดียวกับผม เธอจึงไปบอกเล่าเรื่องราวต่างๆให้กับเรีย

[“เธอยังบอกอีกว่า ถ้าฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะนอกใจจริงๆ เเล้วชินเซย์ยกโทษให้กับความไม่รอบคอบของฉัน ตัวเธอพร้อมที่จะหลีกทางให้…”]

[“เรย์นะ…พูดอย่างงั้นหรอ…?”]

── ถ้าเกิดชินเซย์ เจอกับความรักครั้งใหม่ เมื่อถึงเวลานั้นจะปล่อยฉันทิ้งไปเลยก็ได้นะ ฉันไม่คิดมาก

คําพูดนั้น…คือคําที่เรย์นะคาดการณ์ไว้เเล้วว่า จะเกิดเหตุการณ์เเบบนี้เกิดขึ้น

[“อะไรกัน รุ่นพี่ฟุตาบะก็รู้ด้วยหรอเนี่ย

[“โซระจังเนี่ย…ไม่เข้าใจอะไรชินเซย์เลยจริงๆเลยนะ”]

[“…หมายความว่าอะไรคะ?”]

โซระดูโกรธเคืองเล็กน้อย เเละรีบปัดมือของเรียออก

[“…เฮ้อ ช่างมันก็เเล้วกัน วันนี้ได้จูบเเรกจากรุ่นพี่อาซาฮิโอกะมาเเล้วด้วยสิ วันนี้ฉันขอตัวก่อนนะคะ~”]

จากนั้นโซระก็เริ่มเดินกลับไปที่สนามฝึกซ้อม

[“รุ่นพี่อาซาฮิโอกะ นอกใจฉันตลอดเวลาสินะคะ?”]

เธอเข้ามากระซิบข้างหูผมก่อนเดินจากไป

[“…”]

[“…”]

ตอนนี้เหลือเพียงเเค่ผมกับเรียเท่านั้น เรียหันหลังให้ผมเเละไม่หันกลับมาด้วย

เเม้กระทั่งตอนนี้ ผมก็ยังคุยกับเธอไม่ได้

ผมยังมีความกล้าไม่พอ ที่จะยอมรับความจริงที่ว่าตัวเองถูกหักหลังจากคนรัก

ดังนั้นผมจึงได้เเต่ เฝ้ามองเรียที่ทิ้งผมไว้จากข้างหลัง ในขณะที่เธอไปที่ไหนสักเเห่งโดยที่ไม่มีผม

เเต่ว่า เรียอยู่ไกลเกินที่จะเอื้อมถึงจริงๆ

สุดท้ายเเล้ว──

[“…ขอโทษนะเรีย ฉัน…”]

[“บอกไว้ก่อนเเล้วกัน ฉันไม่ได้บังคับให้นายกลับมาคบกับฉัน”]

[“…เอ๊ะ?”]

[“ฉันผิดด้วยที่ฉันทําอะไรไม่ซื่อสัตย์กับชินเซย์ …เเถมฉันไม่คิดที่จะคบกับคนที่ไม่ชอบฉันเป็นทุนเดิมอยู่เเล้วด้วย”]

จากนั้น เรียค่อยๆหันกลับมา ทําให้ผมไม่เห็นนํ้าตาของเธอเเม้เเต่หยดเดียว

เธอเป็นคนรักของผมซึ่งใจดีกับทุกๆคน เเละเธอก็ยังยิ้มอย่างสดใสราวกับโกหก

[“เพราะฉะนั้น ชินเซย์ไปคบคุณฟุตาบะเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงฉันนะ”]

[“…อะ อ่า เข้าใจเเล้ว”]

ผมยืนขึ้นอย่างไม่มั่นคงเเละเดินจากไป โดยหันหลังให้เรีย

เพื่อบอกความรู้สึกของผมกับคนรักที่มีปัญหาไม่เข้าใจผม

[“นี่ ชินเซย์ รักฉันขนาดไหนหรอ?”]

เรียถามกับผมเช่นนั้น ราวกับว่าเธอจําได้

[“…มาถามอะไรป่านนี้อีก ก็ต้องเป็นคนที่รักที่สุดในโลกอยู่เเล้ว”]

[“เข้าใจเเล้ว…งั้น ฉันก็รักชินเซย์มากที่สุดในจักรวาลก็เเล้วกัน”]

ด้วยเหตุนี้ ความสัมพันธ์ของพวกเราก็ได้จบลง

 

——

ติดตามผู้เเปลได้ที่เพจ FB : Mxgic

ปล. ปัจฉิมลิขิตลงพรุ่งนี้ครับ สามารถไปอ่านล่วงหน้าได้ในเพจครับ เนื่องจากเก็บไว้กลัวโดนดัน