ที่จริงแล้วจากในคำพูดของซูเต๋ออาน ซูชิงก็ได้รู้คำตอบแล้วแต่ยังคงอยากที่จะถาม

หล่อนไม่กล้าเชื่อว่าพ่อแท้ ๆ ของตัวเองก็ต้องการผลักหล่อนตกลงไปในหลุมไฟที่อันตราย

การเอ่ยปากถามของซูชิงทำให้บนหน้าของซูเต๋ออานเขินอายขึ้นมา หลบสายตาอย่างรู้สึกผิดไม่กล้าสบตาของซูชิง

ลูกสาวคนโตของเขาคนนี้หลายปีมานี้ทำให้เขาหวาดกลัวยิ่งขึ้น

โดยเฉพาะคือดวงตาคู่นั้น มองดวงตาคู่นั้นอยู่เขาก็เหมือนมองเห็นแม่ของซูชิงทำให้ในใจของเขารู้สึกไม่สบายมากอยากที่จะหลบหนีไป

"เธอนี่มันน้ำเสียงอะไร ฉันเป็นพ่อแท้ ๆ ของเธอนะเป็นนักโทษเหรอ？เธอใช้น้ำเสียงสอบสวนชนิดนี้พูดกับฉัน"

ซูชิงยิ้มเย้ยหยันว่า"พ่อ คุณยังรู้ว่าคุณเป็นพ่อแท้ ๆ ของหนูงั้นเพราะอะไรต้องผลักหนูตกลงไปในหลุมไฟอันตราย？ปล่อยให้ฉินซู่ฉินวางยาหนูให้หนูแต่งไปบ้านตระกูลลู่"

ไม่มีการอนุญาตของซูเต๋ออาน ฉินซู่ฉินก็ทำเรื่องเหล่านั้นไม่ได้

ถึงยังไงเรื่องก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้แล้วฉินซู่ฉินก็ไม่เสแสร้งแล้วพูดว่า "บ้านตระกูลลู่เพียงพูดว่าแต่งงานกับลูกสาวบ้านตระกูลซูแต่ก็ไม่ได้พูดชัดเจนว่าจะแต่งกับใคร อีกอย่างที่เมืองหลวงบ้านตระกูลลู่กระทืบเท้าก็สามารถทำให้ทั้งเมืองหลวงสั่นสะเทือน เลือกการแต่งงานที่ดีอย่างนี้ให้เธอเธอควรจะขอบคุณพวกเรา"

"บ้านตระกูลลู่ดีอย่างนี้ทำไมไม่ให้ซูเซว่แต่งไป"ท่าทางและน้ำเสียงของซูชิงต่างก็เย็นเล็กน้อยแล้ว ก่อนที่หล่อนมาก็ไปบ้านตระกูลฉู่มาแล้ว

คนของบ้านตระกูลฉู่ได้บอกหล่อน ฉู่เทียนอี้และซูเซว่ออกไปฮันนีมูนแล้ว

นาทีนั้นซูชิงมีความรู้สึกเหมือนกับฟ้าทล่มลงมาชนิดหนึ่ง

ฉู่เทียนอี้ทิ้งหล่อนแล้ว

ฉู่เทียนอี้พบว่าเจ้าสาวผิดตัวเพราะอะไรไม่มาหาหล่อน？

"พอแล้ว"ซูเต๋ออานพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวว่า"เสี่ยวเซว่ร่างกายไม่ดี ถ้าหล่อนแต่งเข้าบ้านตระกูลลู่จะรับการลงโทษนั่นไหวได้ที่ไหน เธอเป็นพี่สาวแต่งไปแทนเสี่ยวเซว่แล้วมันจะเป็นยังไงอีก"

ได้ยินคำพูดนั้นซูชิงจ้องมองซูเต๋ออานด้วยใจที่เจ็บปวด หลายปีมานี้หล่อนไม่ใช่ไม่รู้ว่าซูเต๋ออานมีใจลำเอียงแต่คิดไม่ถึงว่าจะลำเอียงถึงขนาดนี้

"พ่อ แม่ของหนูตายไปหลายปีอย่างนี้ คุณกลัวว่าคงลืมไปนานแล้วว่ายังมีหนูลูกสาวคนนี้อยู่ กระทั่งหนูมีชีวิตอยู่ยังไงในบ้านตระกูลซูจะทำการบ้านเสร็จยังไงคุณต่างก็ไม่รู้ คุณก็ไม่รู้ฉินซู่ฉินหล่อนทำยังไงกับหนู…"

ซูเต๋ออานพูดด้วยความโมโหว่า"นี่คือแม่ของเธอ เธอพูดออกมาแต่ละคำก็ฉินซู่ฉิน มันเป็นเหตุผลอะไร？"

"แม่ของหนูตายไปนานแล้ว"

สายตาของซูชิงเจ็บปวด หลังฉินซู่ฉินแม่ลูกเข้ามาในบ้านตระกูลซูหล่อนก็ไม่เคยนั่งโต๊ะกินข้าวเลย ทุกวันหิวมื้อหนึ่งก็อิ่มไปมื้อหนึ่ง ที่กินต่างก็คือข้าวและอาหารที่เหลือมา

หลังมัธยมปลายค่าเล่าเรียนทั้งหมดต่างก็เป็นเงินที่หล่อนเองหามาจากการทำงานพาร์ไทม์

หล่อนเป็นคุณหนูใหญ่ของบ้านตระกูลซูแต่กลับมีชีวิตที่ยังสู้หมาไม่ได้

ซูเซว่เพลิดเพลินกับรัศมีของคุณหนู แบรน์เนมทั้งตัวเข้าออกคลับไฮโซ แต่หล่อนกลับใส่เสื้อผ้าที่วางข้างทางไปทำงานเบียดเสียดกับรถไฟใต้ดินและรถบัส

ทั้งเมืองหลวงก็ไม่มีคนรู้ว่าบ้านตระกูลซูยังมีคุณหนูใหญ่ที่ชื่อว่าซูชิงคนนี้อยู่ ทุกคนต่างก็รู้เพียงแค่ว่าบ้านตระกูลซูมีลูกสาวที่เรียกว่าซูเซว่

หล่อนคิดว่าสามารถแต่งงานกับคนที่รักได้แล้วหลุดพ้นจากบ้านตระกูลซูจากนี้ไป แต่คิดไม่ถึงว่าจะถูกฉินซู่ฉินแม่ลูกวางแผนทำร้าย

ฉินซู่ฉินยิ้มพูดไกล่เกลี่ยแต่จริง ๆ พูดให้เรื่องร้ายแรงขึ้นว่า"เต๋ออาน คุณอย่าถือสาเสี่ยวชิงเลยถึงยังไงฉันก็ไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของหล่อน หล่อนก็ไม่ใช่เป็นครั้งแรกที่เรียกชื่อตรง ๆ ฉันได้รับความน้อยใจเล็กน้อยก็ไม่เป็นอะไร อย่าทำให้ความสัมพันธ์ของพ่อลูกของพวกคุณแตกแยก"

"ดูสิ น้าฉินของเธอจนถึงตอนนี้ยังพูดแทนเธอ"ซูเต๋ออานยิ่งผิดหวังต่อซูชิงยิ่งขึ้น"บ้านตระกูลลู่มาขอถอนการแต่งงานแล้วเธอก็ไม่ต้องแต่งไปแล้ว เรื่องนี้ก็จัดการอย่างนี้แล้วเธอรีบกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่าทำให้ขายหน้า บริษัทยังมีเรื่องฉันไปก่อนแล้ว"

ซูเต๋ออานทิ้งคำพูดนี้แล้วก็ไปเลยทันที เดิมทีก็ไม่ได้มองซูชิงสักแวบหนึ่ง

ท่าทางบนใบหน้าของซูชิงก็ยิ่งเย็นชามากขึ้น สิบกว่าปีแล้วที่ซูเต๋ออานไม่สนใจใยดีต่อหล่อนลูกสาวคนนี้นานแล้ว หล่อนยังพูดเหล่านั้นเพื่ออะไร？

พอซูเต๋ออานไปแล้วฉินซู่ฉินก็แสดงสีหน้าท่าทางที่ไม่ไว้หน้าว่า "แกนังเด็กบ้า คิดไม่ถึงว่าแกยังกล้าหนีการแต่งงาน มองร่องรอยบนตัวของแกนี่เมื่อคืนจะต้องสดชื่นมากใช่ไหมล่ะ ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร？ของขวัญชิ้นใหญ่ที่น้าส่งให้เธอนี้เป็นยังไง？ยังพอใจหรือเปล่า？"

แววตาของซูชิงเยือกเย็นเหมือนมีด พูดว่า"ฉินซู่ฉิน เธอมันต่ำทรามจริง ๆ ก็ไม่กล้วเจอกรรมตามสนองเหรอ？"

ฉินซู่ฉินยิ้มอย่างได้ใจว่า"ลูกสาวของฉันได้นั่งตำแหน่งคุณนายฉู่อย่างมั่นคงแล้ว แต่เธอล่ะ？ก็แค่เป็นผู้หญิงสำส่อนที่ถูกคนเล่นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซูชิงสองสามปีก่อนเธอได้อยู่กับคนชั่วกระทั่งต่างก็มีลูกแล้ว เรื่องนี้ฉู่เทียนอี้กลัวว่าจะยังไม่รู้ใช่ไหม เธอคิดว่าทำรีแพร์แล้วก็สามารถปิดบังบ้านตระกูลฉู่ได้เหรอ？"

ถูกทิ่มแทงความลับที่ลึกที่สุดในหัวใจ สีหน้าของซูชิงน่าเกลียดมาก

"ปีนั้นพวกเธอแม่ลูกวางแผนทำร้ายฉัน"

ใช่แล้ว ซูชิงเมื่อห้าปีก่อนเคยเกิดลูกคนหนึ่งจริง ๆ เพียงแต่เด็กคนนั้นพอเกิดมาก็ตายแล้ว และหล่อนจนถึงตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นในปีนั้นเป็นใคร

เรื่องนี้หล่อนไม่มีความกล้าที่จะบอกฉู่เทียนอี้ นั่นเป็นฝันร้ายของหล่อนหล่อนอยากที่จะหลุดพ้นจากฝันร้าย

ฉินซู่ฉินยิ้มอย่างเย็นชาพูดว่า"แล้วยังไง？ถึงแม้เธอพูดออกไป พ่อของเธอก็คงจะไม่เชื่อ ซูชิง บ้านตระกูลซูทั้งหมดนี้ต่างก็เป็นของลูกสาวของฉัน พ่อของเธอได้ทิ้งเธอไปนานแล้ว"

"ใช่แล้ว จะบอกเธออีกเรื่องหนึ่ง เด็กนั่นที่เธอคลอดมาปีนั้นเขายังไม่ตายเป็นเด็กผู้ชายที่สวยมากคนหนึ่ง"

"อะไร？ลูกของฉันอยู่ที่ไหน？"ซูชิงช็อคมากนึกถึงลูกที่อุ้มท้องมาสิบเดือนนั่นบีบหัวใจอย่างแรง

"เธออยากรู้？"ฉินซู่ฉินยิ้มอย่างเย็นชาพูดว่า"คุกเข่าขอร้องฉัน ฉันก็จะบอกเธอ"

"ฉินซู่ฉิน"ซูชิงแทบจะกัดฟันฝืนพูดออกมาประโยคหนึ่งจากในร่องฟันว่า"สักวันหนึ่งฉันจะคิดบัญชีเก่าและใหม่พร้อมกันกับคุณ"

ไม่พูดก่อนว่าเด็กนั่นจะมีชีวิตอยู่จริงหรือเปล่า ถึงแม้มีชีวิตอยู่ไม่ว่าหล่อนก้มหัวจนตาย ฉินซู่ฉินก็จะไม่บอกหล่อน

……

บาร์เหล้าสุ่ยเยว่

ซูชิงดื่มเหล้าแก้วแล้วแก้วเล่า หล่อนไม่รู้แล้วว่าดื่มไปมากเท่าไหร่แล้วทั้งสมองก็สะลึมสะลือเมาจนเละเทะมาก

พอหล่อนนึกถึงความสุขของตัวเองถูกฉินซู่ฉินแม่ลูกทำลายแล้ว คิดถึงฉู่เทียนอี้ที่ทิ้งหล่อนไป หน้าอกพองโตเจ็บปวดมาก

"ซูชิงไม่ต้องดื่มแล้ว"อันรั่วแย่งเหล้าจากในมือของซูชิงมา มองท่าทางที่เจ็บปวดของซูชิงในใจของหล่อนก็เจ็บปวดมาก พูดอย่างโมโหว่า"สลับเปลี่ยนเจ้าสาว พวกหล่อนก็ทำออกมาได้ไม่ใช่มนุษย์มากแล้ว โชคดีที่เธอหนีการแต่งงานไม่ได้แต่งเข้าบ้านตระกูลลู่ไม่งั้นนี่ก็จะทำลายทั้งชีวิตแล้ว"

อันรั่วเปลี่ยนการสนทนาว่า"ที่จริงถ้าคุณชายลู่ไม่ใช่คนที่มีชีวิตสั้น ชื่อเรียกตำแหน่งของคุณผู้หญิงของคุณชายลู่นั่นไม่ใช่ว่าจะได้เปรียบกว่าบ้านตระกูลฉู่เหรอ ต่อหน้าบ้านตระกูลลู่คุณผู้หญิงของคุณชายฉู่ก็ไม่ถือว่าเป็นอะไร"

คุณชายใหญ่บ้านตระกูลลู่ลึกลับไม่แสดงใบหน้าที่แท้จริง คนที่เคยเห็นจริง ๆ น้อยมาก บนถนนหนทางต่างก็มีข่าวลือต่าง ๆ นา ๆ

"รั่วรั่ว ใจฉันเจ็บปวดมากในสายตาของพ่อฉันเดิมทีฉันก็ไม่มีอยู่ เขายอมรับการกระทำของฉินซู่ฉินแม่ลูกให้ฉันตกหลุมไฟที่อันตราย"

ถูกญาติที่สนิทที่สุดวางแผนทำร้าย ซูชิงจะไม่เจ็บปวดได้ยังไงอีก？

ที่ยิ่งเจ็บปวดก็คือถึงตอนนี้หล่อนก็ติดต่อกับฉู่เทียนอี้ไม่ได้

"เทียนอี้เขาก็ไม่ต้องการฉันแล้ว รั่วรั่วฉันไม่เหลืออะไรแล้ว"ซูชิงร้องไห้อย่างเสียใจ

"เธอยังมีฉันนะ ซูชิงอย่าร้องไห้"อันรั่วทั้งปวดใจทั้งโมโห พูดว่า"ก็แค่ฉู่เทียนอี้คนเดียว ฉันหาคนหนึ่งที่ดีกว่าให้เธอ ฉันได้ยินว่าในบาร์เหล้านี้มีผู้ชายบริการที่ดูแลเป็นกลุ่มหนึ่งมา ไม่งั้นฉันเรียกให้เธอสองสามคน？"

ดูแลคนเป็น？

ในสมองของซูชิงจู่ ๆ ปรากฏใบหน้าของผู้ชายคนนั้นเมื่อคืนขึ้นมา นึกถึงความบ้าคลั่งของเมื่อคืนใบหน้าก็เกิดร้อนอีกครั้ง

ทำไมหล่อนถึงนึกถึงผู้ชายคนนั้นได้

"ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ฉันก็ไปเรียกผู้ชายให้เธอตอนนี้ "พูดอยู่อันรั่วก็ไปแล้ว

ซูชิงที่ดื่มมากแล้วก็นอนหมอบบนโต๊ะยิ้มซื่อ ๆ ยื่นมือไปหยิบเหล้าสายตาจู่ ๆ กลับเหลือบเห็นร่างเงาที่คุ้นเคยหนึ่ง

ทันใดนั้นหล่อนก็ตื่นจากเหล้าเล็กน้อย เดินโซเซไล่ตามไปแล้ว