ความเย็นชาของพ่อ เธอตระหนักได้อย่างชัดเจน

“พี่” ซูเจี๋ยรีบเข้าพยุงซูชิงและตะโกนใส่ซูเต๋ออาน “คุณกล้าดียังไงทำพี่ผม”

ซูเจี๋ยพับแขนเสื้อขึ้นและกำลังจะลงมือ

“เสี่ยวเจี๋ย” ซูชิงทนกลั้นความเจ็บปวดช่วงเอวและห้ามซูเจี๋ยก่อนจะมองซูเต๋ออานอย่างอย่างเย็นชา “คุณซู ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ดึงคุณไปเกี่ยวด้วยแน่”

เธอมีเลือดของซูเต๋ออาน แม้ว่าเธอจะโกรธและใจเจ็บแค่ไหนก็ไม่สามารถทำอะไรซูเต๋ออานได้

ซูเต๋ออานสัมผัสดวงตาที่เย็นชาของซูชิงก็เกิดรู้สึกผิด นัยน์ต่ฉายแววรู้สึกผิดแต่พอเห็นหลี่ขุยหวาเดินเข้ามา ความรู้สึกผิดก็หายไปเหลือเพียงความขุ่นเคืองที่มีต่อซูชิง

จะออกไปตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว

“คุณหลี่มา ช่างเป็นเรื่องน่ายินดีจริงๆ” ซูเต๋ออานยิ้มก่อนจะทักทายเขา

ฉินซู่ฉินและซูเซว่ชำเลืองมองกัน ดวงตาก็ฉายแววพอใจเหมือนได้เห็นเรื่องสนุก

“คุณซู” หลี่ขุยหวาไม่อ้อมค้อมก่อนจะอธิบายเจตนาของเขา “ผมมาวันนี้เพราะเรื่องของซูชิง ลูกสาวคนโตของคุณซูกับลูกชายของผม”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของซูเต๋ออานก็ซีดเพราะคิดว่าเขามาที่นี่เพื่อเอาเรื่อง ก่อนที่หลี่ขุยหวาจะเปิดปาก  ผมมีลูกสาวเพียงคนเดียวคือซูเซว่ ไม่ได้มีลูกคนโตชื่อซูชิง เรื่องเมื่อคืน ผมเองก็ได้ยินมาบ้าง คุณหลี่อยากจะจัดการซูชิงยังไงก็ไม่เกี่ยวกับตระกูลซูแล้ว ทางเราเองก็ไม่ขอเข้าไปเกี่ยว”

หลี่ขุยหวายังไม่รู้เรื่องที่ซูเต๋ออานตัดพ่อตัดลูกกับซูชิงทางอินเทอร์เน็ต แต่เขาก็เป็นคนฉลาด พอได้ยินซูเต๋ออานพูดก็เข้าใจได้ทันที

ฉินซู่ฉินที่อยู่ด้านข้างก็พูด “ใช่ค่ะใช่ คุณหลี่ เป็นซูชิงที่ไปก่อเรื่อง ไม่เกี่ยวกับรตะกูลซูของเรานะคะ ซูชิงอยู่ทางนั้นค่ะ คุณจะเอาเรื่องก็ไปเอาเรื่องจากเธอเลยค่ะ”

ฉินซู่ฉินชี้ไปทางซูชิง

หลี่ขุยหวามองไปทางซูชิงด้วยดวงตาเปล่งประกายของความตกใจ

หลี่ขุยหวาหัวเราะ “ผมจะโทษคุณชิงทำไมล่ะ ลูกผมนิสัยยังไง คนเป็นพ่ออย่างผมรู้ดี เมื่อคืนหลี่เซินไปรังควานคุณซู คนที่ควรเป็นฝ่ายขอโทษก็ต้องเป็นตระกูลหลี่ คุณซู นี่คือของขวัญที่ทางเราเตรียมไว้เพื่อขอโทษคุณซู และเป็นการขอให้คุณให้อภัยลูกผมด้วย”

ท่าทีของหลี่ขุยหวาทำให้ทั้งซูเต๋ออานและฉินซู่ฉินตกใจมาก

ซูชิองก็งเรู้สึกประหลาดใจและสับสนมากเช่นกัน

หลี่เซินโดนซะขนาดนั้น ไม่ได้มาเอาเรื่องเธอ แต่มาเพื่อขอโทษเธอเนี่ยนะ?

หลี่ขุยหวาเป็นใคร เป็นถึงตระกูลหลี่กรุ๊ปผู้มีอิทธิพลในเมืองหลวงเลยนะ เป็นถึงชนชั้นสูงแต่กลับมาขอโทษซูชิงด้วยตัวเอง

นี่มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว

เมื่อเห็นว่าหลี่ขุยหว่าไม่ได้มาเอาเรื่อง ซูเซว่ก็โพล่งออกมาอย่างโกรธเคือง “สมองมีปัญหาไปแล้วเหรอ ลูกตัวเองโดนทำร้ายแต่กลับมาขอโทษเนี่ยนะ”

เป็นประโยคที่ไม่ดังไม่เบาแต่ทุกคนในห้องโถงได้ยินอย่างชัดเจน

กล้าพูดว่าสมองหลี่ขุยหวามีปัญหา?

ในเมืองหลวงก็มีไม่กี่คน

ใบหน้าหลี่ขุยหว่านิ่งลงอย่างไม่มีความโกรธ “หมาที่ไหนมันเห่ากัน”

ซูเซว่ที่พูดจบก็รู้สึกเสียใจทันที แต่ก็เรียกคำพูดคืนไม่ได้แล้ว เผชิญหน้ากับสายตาหลี่ขุยหว่าก็หน้าซีดด้วยความตกใจจนกายสั่นและซ่อนตัวอยู่ด้านหลังฉินซู่ฉิน

ไม่เห็นซูชิงถูกตำหนิ แต่กลับเป็นตัวเองที่หาเรื่องใส่ตัว

ซูเซว่กลัวเกินกว่าจะพูด ซูเต๋ออานก็ห่วงลูกสาว แต่นาทีนี้ก็แทบอยากตัดขัดซูเซว่และทำเป็นไม่รู้ลูกสาวคนนี้ เธอไม่รู้จักเธอ

ซูเต๋ออานพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “คุณหลี่ เด็กแกปากไม่มีหูรูด ได้โปรดยกโทษให้ด้วยเถอะครับ อย่าถือโทษเอาความเลย”

หลี่ขุยหัวพ่นลมอย่างเย็นชา “คุณซู ได้ยินมาว่าลูกสาวคนเล็กของคุณควรจะแต่งงานกับตระกูลลู่ แต่ตอนนี้เธอกลับเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลฉู่ หน้าตาก็ไม่ได้แย่อะไร มีแค่สมองนี่แหละที่มันชักจะฉลาดเกินไป”

ตระกูลลู่เป็นตัวเลือกที่ดีดันไม่เลือก ไปเลือกตระกูลฉู่ ไม่เรียกว่าโง่แล้วจะเรียกว่าอะไร?