ว่านหยางพูดอย่างกังวล “พี่ใหญ่ ลูกพี่จะปล่อยให้คุณป้าไปหาคุณซูจริงๆเหรอ? หากเสียเรื่องขึ้นมาล่ะ”

“แม่ฉันรู้ตัวดี” ลู่หรงเยียนกระตุกมุมปาก “ยังไงภรรยาก็ต้องเจอแม่สามี”

วิลล่าตระกูลซู

หลังจากที่ซูชิงเห็นข่าวทางอินเทอร์เน็ตก็ลางานครึ่งวันก่อนจะมาบ้านตระกูลซู

ขณะนี้ซูชิงก็ได้ยืนอยู่ด้านหน้าประตูวิลล่าของตระกูลซู เป็นที่ที่เธอเกิดและเติบโตมาแต่กลับทำให้เธอรู้สึกไม่คุ้ยเคย และที่นี่ก็ไม่ใช่บ้านของเธอแล้ว

คนใช้เปิดประตูและเห็นว่าเป็นซูชิงก็ผงะไปครู่หนึ่งก่อนจะตะโกนเข้าไปด้านใน “คุณหญิง คุณผู้ชายคะ คุณหนูใหญ่กลับมาแล้วค่ะ”

“คุณหนู่ใหญ่อะไรกัน ตัดขาดกับตระกูลซูไปแล้ว ตระกูลซูไม่มีคุณหนูใหญ่” เสียงเฉียบขาดของฉินซู่ฉินดังมาจากด้านในก่อนจะเดินเข้ามา

เมื่อฉินซู่ฉินเห็นซูชิงก็กัดฟันด้วยความเกลียดชัง ที่เธอเจ็บไปทั้งตัวก็เพราซูชิง

ตอนนี้เธอไม่มีหน้าที่จะออกไปพบปะผู้คน จมูกช้ำใบหน้าก็บวม ทำได้เพียงหลบอยู่ในบ้านเท่านั้น

ผ่านไปคืนเดียว ใบหน้าของฉินซู่ฉินก็ช้ำหนักขึ้น

เธอรู้ว่าซูเต๋ออานคงไม่ปล่อยฉินซู่ฉินไว้แน่ แต่ไม่คิดว่าจะลงมือได้โหดเหี้ยมขนาดนี้

ซูชิงสงบจิตใจก่อนจะยิ้ม “น้าฉิน เกือบจะจำไม่ได้เลยนะเนี่ย ยังเจ็บหน้าอยู่ใช่ไหม”

“ซูชิง” ฉินซู่ฉินกัดฟันและจ้องไปที่ซูชิงอย่างแค้นเคือง “ยัยเด็กบ้า อย่าเพิ่งดีใจไป ตอนนี้พ่อเธอก็ตัดขาดกับเธอแล้ว ไม่ใช่คนตระกูลซูก็ไสหัวไปซะ”

“ฉันมาเพื่อเอาของ เสร็จแล้วจะไป” ซูชิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันก็ไม่อยากก้าวเข้ามาในบ้านหลังนี้อีก”

“ข้าวที่กิน ของที่ใช้ก็เป็นของตระกูลซูทั้งนั้น ไม่ให้ชดใช้ก็ดีบุญแค่ไหนแล้ว อย่าได้คิดเอาสมบัติของตระกูลซู”

หัวใจซูชิงเหมือนมีกระแสน้ำอุ่นไหลผ่าน

ซูชิงขึ้นไปชั้นบน ซูเต๋ออานที่อยู่ในห้องหนังสือเมื่อเห็นซูชิงเข้ามา ใบหน้าก็เย็นชาไร้ซึ่งอารมณ์ “เธอยังจะมาทำไมอีก รีบออกไปได้แล้ว อย่าลากตระกูลซูไปเกี่ยวด้วย นี่เป็นปัญหาของเธอ อย่ามาโทษฉัน”

“พ่อ ไม่สิ ตอนนี้เราไม่ใช่พ่อลูกกันแล้ว คงไม่เหมาะที่เรียกอย่างนั้น” ซูชิงพูดจาเสียดเทียง “คุณซู”

เป็นคำพูดสองคำที่ทิ่มแทงจนนัยน์ตาของซูเต๋ออานฉายแววรู่สึกผิด

“นี่คือเช็คหนึ่งแสน เธอเอาไป ถือเป็นค่าตอบแทนสุดท้ายที่ฉันจะมอบให้” ซูเต๋ออานหยิบเช็คที่เตรียมไว้ออกมา

มองเช็คใบนั้น ซูชิงก็ยิ่งรู้สึกน่าขัน “ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณซูเก็บไว้เองดีกว่า ฉันไม่ได้มาเอาเงิน ในเมื่อคุณซูตัดขาดกับฉันแล้ว งั้นก็แยกฉันออกจากทะเบียนบ้าน ฉันกับตระกูลซูจะได้ไม่เกี่ยวกันอีก”

นี่คือจุดประสงค์ของซูชิง

หากไม่จัดการเรื่องทะเบียนบ้าน อนาคตอาจเกิดปัญหา

ซูเต๋ออานไม่คิดว่าซูฉิงจะมาเพื่อทะเบียนบ้าน เมื่อเห็นว่าซูฉิงเย็นชากว่าเขา เขาจึงพ่นลมและเก็บเช็ค “ฉันจะให้คนแยกทะเบียนบ้านให้”

“งั้นก็ขอบคุณคุณซูมากค่ะ” น้ำเสียงของซูชิงนิ่ง “ในบ้านยังมีของของแม่ ฉันจะเอาไปด้วย”

“ตามใจเธอ” ซูเต๋ออานเองที่รู้สึกว่าของเหล่านั้นไม่เอื้ออำนวยก็ตกลงอย่างง่ายดาย “ของของแม่เธออยู่ในห้องเก็บของ เธอไปเอาเองแล้วกัน เสร็จก็รีบไป เผื่อคนตระกูลหลี่มาก็ห้ามไม่ได้แล้ว”

เมื่อเห็นท่าทางข่มขู่ของซูเต๋ออานที่อยากจะตัดเธอให้หมดจด ซูชิงก็ในเย็นวาบ

“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฉันจะไม่เอาตระกูลซูไปเกี่ยวด้วยอยู่แล้ว เรื่องที่ฉันก็ฉันรับผิดชอบเองได้ ฉันชินกับมันมาหลายปีแล้ว” ซูชิงหัวเราะเบาๆ “ตอนที่พ่อในดวงใจของฉันพาฉินซู่ฉินเข้ามา หักหลังแม่ของฉัน เขาคนนั้นก็ได้ตายไปจากใจฉันแล้ว”

“ซูชิง เธอพูดอะไร ไร้มารยาทถึงขั้นกล้าสาปแช่งพ่อตัวเอง” ซูเต๋ออานโกรธจัด

“ทำคุณซูโกรธเหรอคะ ฉันไม่ได้เรียนรู้มาจากคุณซูหรอกเหรอ?” ซูชิงแค่นเสียง “แต่ฉันก็ชื่นชมคุณซูนะ ฉินซู่ฉินสวมเขาให้คุณขนาดนี้แล้ว แต่คุณก็ยังไม่ไล่ออกไป ตอนนั้นแม่ฉันไม่ได้ทรยศคุณ แต่คุณกลับยืนยันว่าแม่ฉันทรยศ ตอนนี้ดูจะโดนสวมเขาจนชิน”

ซูเต๋ออานตบโต๊ะอย่างโมโห “ซูชิง เธอนี่เหมือนแม่เธอไม่มีผิด ทั้งร้ายกาจและเลือดเย็น เรื่องเมื่อคืนไม่ใช่ว่าเธอเป็คนจัดฉากหรือไง? ฉันไม่ได้แก่แล้วก็ไม่ได้ตาบอดที่จะมองไม่ออกหรอกนะ”

“ใช่ ฉันประเมินคุณซูต่ำเกินไป คนแก่มักมีประสบการณ์เยอะ” ซูชิงจ้องไปที่ซูเต๋ออานอย่างแน่วแน่ “บริษัทต้องการเงินทุนหมุนเวียน เมื่อคืนฉันก็ไม่ได้โกหกคุณซะทีเดียว ไม่ใช่ว่าให้โอกาสการลงทุนไปแล้วเหรอ? คุณซูเก็บฉินซู่ฉินไว้ไม่ใช่เพราะเงินของโจวซงเฟย?”

ซูชิงเองก็เพิ่งเห็นความตั้งใจของซูเต๋ออานเมื่อกี้