ซูชิงที่อยู่ในอ้อมแขนของลู่หรงเยียนมองออกไปนอกหน้าต่าง ความกังวลและอาการดูถูกตัวเองก็เริ่มปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ในวันต่อมา ซูชิงพักฟื้นที่บ้าน

ทุกวันลู่หรงเยียนจะซื้ออาหารมาให้ ทานอาหารด้วยกันและเดินเล่นด้วยกันอีก เห็นทั้งสองเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามัน แต่ลู่หรงเยียนรู้สึกได้ถึงความคลุมเครือว่าซูชิงกำลังออกห่างเขาและรักษาระยะห่าง

พักผ่อนเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์

ซูชิงกลับมาทำงานที่บริษัท เพราะเรื่องสร้อยข้อมือก่อนหน้านี้ เธอเลยทำให้ทั้งเจิ้งหมิงจูและหลิวตงเคือง

ความสัมพันธ์ของหลิวตงและเจิ้งหมิงจูมีปัญหาและความฝันของหลิวตงในการเป็นเจ้านายใหญ่และลูกเขยก็ใกล้พังทลาย

ตอนนี้หลิวตงเกลียดซูชิง คอยหาอุบายหาเรื่องซูชิงทุกวันอย่างการให้ซูชิงทำงานโอทีจนถึงดึกดื่น

สร้อยข้อมือราคา 8 ล้านทำให้เพื่อนร่วมงานในบริษัทแอบเดาว่าซูชิงมีแฟนที่รวยจริงหรือเปล่า

เพื่อนร่วมงานต่างก็เป็นผู้สังเกตการณ์ ไม่เข้าใกล้ซูชิงมากเกินไปแต่ก็ไม่เหินห่างเกินไปเช่นกัน ทั้งสองฝ่ายไม่หาเรื่องกัน นี่เป็นวิธีเอาตัวรอดในที่ทำงาน

ไช่จิ้งเหมยพูดแนะ “ซูชิง ถ้าเธอไม่อ่อนข้อกับผู้จัดการหลี่ก่อน เธอจะกลายเป็นเป้าหมายทุกวัน มันจะใช้ชีวิตยากนะ”

“ไม่เอาด้วยหรอก” ซูชิงรู้ดีว่าต่อให้เธอจะอ่อนข้อก็ไร้ประโยชน์ แถมเธอก็ไม่ผิด ก็จะไม่อ่อนข้อแน่

ไช่จิ้งเหมยถอนหายใจก่อนเอ่ยถาม “ซูชิง แฟนเธอทำงานอะไรเหรอ?”

นี่ไม่ใช่คนแรกที่มาสอบสวนเรื่องแฟนของซูชิง ซูชิงเคยได้ยินข่าวลือของบริษัทหลายครั้งแล้ว

ซูชิงรู้ความคิดของไช่จิ้งเหมยก่อนจะยิ้ม “ก็แค่คนธรรมดาที่ขับแกร็บ”

ไช่จิ้งเหมยไม่เชื่อ “ซูชิง ไม่บอกความจริงแม้แต่กับฉันด้วยเหรอ ไม่คิดว่าฉันเป็นเพื่อนสินะ วันนั้นฉันก็อ้อนวอนเพื่อเธอนะ”

ซูชิงยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “ฉันไม่ได้โกหกเธอนะ นี่คือความจริง”

เธอเองก็เห็นไช่จิ้งเหมยพูดเพื่อเธอ เธอเลยบอกความจริง

ไช่จิ้งเหมยยู่ปาก “คนขับแกร็บจะซื้อสร้อยข้อมือราคา 8 ล้านได้เหรอ?”

“นั่นเป็นของเกรดดี ไม่ใช่ของจริงซะหน่อย” ซูชิงยิ้ม “อาจเพราะของฉันเลียนแบบได้ดีกว่าของเจิ้งหมิงจูก็เลยมองไม่ออกน่ะ”

ของปลอมเกรดดีโผล่มา ก็แสดงว่าต้องมีเกรดที่ดีกว่านั้น

ไช่จิ้งเหมยถามอย่างสงสัย “ถ้าอย่างนั้นแฟนเธอไปซื้อจากไหนแล้วราคาเท่าไรกัน?

“ฉันไม่รู้ว่าจะซื้อจากไหนหรอก ไว้ฉันจะถามให้ ไม่แพงแค่ไม่กี่ร้อยหยวน”

เมื่อเห็นว่าใกล้เวลาเลิกงาน ซูชิงก็ส่งงานที่ทำเสร็จแล้วใหไช่จิ้งเหมย “วันนี้ฉันมีธุระ ไปก่อนนะ ไม่งั้นเดี๋ยวโดนผู้จัดการหลี่รั้งให้ทำโอทีอีก รบกวนเธอช่วยส่งให้หน่อยนะ”

หลังจากอยู่ดึกมาหลายวัน ในที่สุดซูชิงก็คว้าโอกาสต่อกรกลับ

เธอได้บอกไว้แล้วว่าเธอจะได้คิดบัญชีฉินซู่ฉินคืน

ซูชิงออกจากบริษัทก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาซูเต๋ออาน “พ่อ คืนนี้ทานข้าวด้วยกันเถอะค่ะ ฉันมีวิธีที่จะแก้ปัญหาเรื่องทุนของบริษัท”

ประโยคหลังเป็นเรื่องที่ซูชิงพูดไร้สาระล้วนๆ

เธอจะไปหาวิธีจากไหนได้ ทั้งหมดที่เธอต้องการคือหลอกให้ซูเต๋ออานออกมาดูละครดีๆเท่านั้น