น่าเสียดายที่เด็กที่เธอคลอดออกมาไม่ใช่ลูกชาย แต่เป็นลูกสาว

“ลุงโจวรักหนูมาก หนูมีเลือดตระกูลโจว ไม่ช้าก็เร็วยังไงก็ต้องได้ตำแหน่ง

ฉินซูฉินมองซูเซว่ที่คาดหวัง เธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดประโยคที่โจวซงเฟยพูดเอาไว้

“แม่ จริงสิ ยัยซูชิงนั่นเป็นยังไงบ้าง”

“ไม่รู้สิ คนที่ลุงซูของลูกส่งไปไม่มีใครกลับไปเลย” ฉินซู่ฉินนึกขึ้นได้บางอย่างก็จะเอ่ยถาม “เสี่ยวเซว่ ที่ลูกเคยพูดก่อนหน้านี้ว่าซูชิงมีแฟนแล้ว แถมยังให้หัวใจเทพธิดามูลค่า 8 ล้านอีก ชายคนนั้นเป็นมายังไงลูกหรือไหม?”

ซูเซว่กล่าวอย่างดูถูก “ก็แค่คนยากจน สวมชุดจากพวกแผงลอย รถที่ขับราคาแค่ไม่กี่แสนจะไปให้สร้อยข้อมือแพงขนาดนั้นได้ยังไงล่ะคะ สร้อยนั่นต้องเป็นของปลอมแน่ แอนดี้ก็แค่มองพลาดไปเท่านั้นแหละ”

ซูเซว่ไม่เชื่อว่าเป็นสร้อยข้อมือนั้นเป็นของจริง ถึงจะใช่ ก็ต้องเป็นซูชิงเอาร่างกายไปแลกกับเศรษฐีใหม่มาแน่

…

ซูชิงได้สติก็เป็นเช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากไข้ลดแล้ว ทั้งร่างกายก็ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง

เมื่อลืมตาขึ้น

เจ็บลำคอจนไอออกมา เธอถึงสังเกตเห็นว่าตัวเองยังมีชีวิต ยังไม่จมน้ำตาย

ความทรงจำเมื่อคืนนี้หลั่งไหลเข้ามาในหัว หลังจากลงไปในน้ำ เหมือนเธอจะได้ยินเสียงของลู่หรงเยียน

หรือเขาช่วยชีวิตเธอ?

เสียงเคลื่อนไหวภายในห้องทำให้ผู้คนภายนอกตื่นตระหนก ลู่หรงเยียนผลักประตูเข้ามาก็เห็นซูชิงฟื้นแล้ว หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสุข

“ชิงชิง ฟื้นแล้วเหรอ” ลู่หรงเยียนช่วยเธอลุกขึ้นนั่งและถามด้วยความเป็นห่วง “ไม่สบายตัวตรงไหนหรือเปล่า?”

ซูชิงเห็นดวงตาของลู่หรงเยียนแดงก่ำก็ใจสั่น ไปที่ https://th.readeraz.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! เมื่อคืนเธอเกือบตายแล้ว

พอมาคิดอีกทีก็ยังกลัวอยู่ดี

ลู่หรงเยียนกอดซูชิงไว้ในอ้อมแขนทั้งยังพูดอย่างอบอุ่น “ผมอยู่นี่ ไม่ต้องกลัว”

เขารู้สึกถึงซูชิงกำลังสั่นอยู่ในอ้อมแขน เมื่อคืนเธอต้องหวาดกลัวมากแน่ๆ

ในขณะนั้น ในใจลู่หรงเยียนที่ไม่เคยคิดจะแข็งแกร่งอะไรก็รู้สึกว่าเขาอยากจะปกป้องผู้หญิงในอ้อมแขนของเขาไปตลอดชีวิต

อาการจักจี้จนแก้มซูชิงแดงก่ำ

ขณะนั้นเองพยาบาลก็นำยาเข้ามา “คุณซูคะ ได้เวลาทานยาแล้วค่ะ”

ซูชิงหน้าแดงและดึงมือของเธอกลับก่อนจะทำตาโตใส่ลู่หรงเยียน

ลู่หรงเยียนยิ่งยิ้มหนักขึ้น

พยาบาลวางยาลงและจากไปหลังจากให้คำแนะนำเล็กน้อย

ซูชิงกลัวการกินยามากที่สุด มองไปยังเม็ดยาก็ตกใจยา “ไม่กินได้ไหม มันขม”

“ไม่ได้” ลู่หรงเยียนเทน้ำแล้วยื่นให้เธอ “ยาขมน่ะสิถึงดี”

ซูชิงขมวดคิ้ว หยิบยามากินก่อนจะดื่มน้ำอย่างรวดเร็ว แต่ยังมีรสขมแผ่ซ่านอยู่ในปากของเธอ

ก่อนที่เธอจะคลายความขมขื่นกลับได้ยินลู่หรงเยียนพูด “อ้าปาก”

ซูชิงอ้าปากโดยไม่รู้ตัวแต่ก่อนที่จะทันได้โต้ตอบ ลู่หรงเยียนก็กดจูบและดันลูกอมรสหวานเข้ามาในปากเธอเสียเเล้ว

ความนุ่มนวลประทับลงบนริมฝีปาก

ในปากกลับมีแต่ความหวาน ลูกอมค่อยๆละลายในปาก ซูชิงรู้สึกถึงทั้งร่างกายเหมือนถูกแช่อยู่ในหม้อน้ำผึ้ง

แม้ว่าทั้งสองได้ทำเรื่องที่สนิทสนมที่สุดด้วยแล้ว แต่การจูบก็ยังทำให้หัวใจของพวกเขาเต้นเร็วขึ้น

ใบหน้าซูชิงแดงขึ้นอย่างรวดเร็วและร่างกายของเธอก็ร้อนขึ้นเช่นกัน

ลู่หรงเยียนทนความอึดอัดเอาไว้ก่อนจะปล่อยเธอไปพร้อมพูดด้วยเสียงแหบพร่า “ช่างเป็นนางฟ้าตัวน้อยจริงๆ ผมล่ะอยากทำเรื่องอย่างว่าเลย”

ถ้าไม่ได้อยู่ในโรงพยาบาล ลู่หรงเยียนคงจะรักซูชิงทันทีที่ไข้ลด

เขาบอกตัวเองให้อดกลั้น แต่ซูชิงก็อยู่ที่นี่ เขากลับไม่มีความยับยั้งชั่งใจเลย

เธอเป็นเหมือนดอกป๊อปปี้ที่อันตรายถึงตาย ทำให้คนเสพติด

ซูชิงไม่สงสัยในคำพูดของลู่หรงเยียนเลยสักนิด

เธอได้เห็นแล้วว่าในขั้นตอนอย่างว่า ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งขนาดไหน

ซูชิงรู้สึกอายกับคำพูดรักที่ชัดเจนของลู่หรงเยียนและรู้สึกประทับใจกับความอดกลั้นของเขา

เมื่อเห็นเขาอดทนอย่างหนัก จู่ๆซูชิงก็ยิ้ม จับคางของลู่หรงเยียนและพูดอย่างยั่ว “ใครจะไปกลัวกันล่ะ”

พูดไปซูชิงก็เป็นคนเริ่มโอบคอ มือลูบไล้ร่างกายของเขา

ซูชิงรู้สึกประหลาดใจกับที่เธอเป็นคนเริ่มก่อน

แต่ในเวลานี้เธอก็รู้สึกสงสารที่เขาต้องอดทนอย่างหนัก