พูดไปชายอ้วนก็โอบซูชิง “คนสวย บริการพี่ดีๆ อีกเดี๋ยวจะทำให้ตายแบบไม่ทรมาน”

“อ๊ะ ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน” ซูชิงทั้งรนทั้งกลัวก่อนจะกัดไหล่ชายอ้วนอย่างเร่งรีบ

ชายอ้วนไม่หวั่นทั้งยังกดซูชิงเข้าไปในรถ

คนตัวสูงพูดอย่างช่วยไม่ได้ “เร็วหน่อย”

จากนั้นชายร่างสูงก็ไปสูบบุหรี่ข้างๆ

“คนสวย มา ขอพี่ชายจูบหน่อย” คนอ้วนทำปากจู๋แล้วโน้มตัวไปด้านหน้า

“ออกไปนะ” ซูชิงที่หวาดกลัวก็ยกขาของเธอขึ้นแล้วเตะไปที่ส่วนล่างของชายคนนั้น

“โอ้ย!”

เสียงกรีดร้องเหมือนหมูโดนเชือดกังวานกลางความมืด

ชายอ้วนลงไปนั่งยองๆบนพื้นด้วยความเจ็บปวด ซูชิงเองก็ฉวยโอกาสลงจากรถแล้ววิ่งทันที

ชายร่างสูงเห็นว่าผิดปกติก็ทิ้งบุหรี่ก่อนวิ่งตาม “หยุด หยุดนะ”

ชายอ้วนสงบลงเล็กน้อยก่อนจะวิ่งไล่ตามเช่นกัน

เธอรู้ว่าถ้าตกไปอยู่ในมือทั้งสอง ก็เหลือเพียงแต่ความตายเท่านั้น

ซูชิงรู้ว่าหากอยู่บนท้องถนน เธอต้องถูกจับได้ไม่ช้าก็เร็วขณะ เธอวิ่งไปที่ชายหาด มองคลื่นใต้หน้าผาก่อนจะหยุดโดยไม่รู้ตัว

ซูชิงหันกลับไปมองด้านหลัง เห็นว่ามีไฟรถยนต์อยู่บนทางหลวงจากที่ไกลๆ มีคนกำลังมา

แต่เธอรู้ว่าเธอไม่มีโอกาสได้ขอความช่วยเหลือเพราะชายทั้งสองได้ตามทันแล้ว

ชายร่างสูงพูดอย่างโหดเหี้ยม “จะโดดลงไปเอง หรือให้เราโยนลงไป”

“ทำอะไรไว้ก็ต้องได้รับผลกรรม พวกแกเองก็ต้องถูกลงโทษแน่”

เมื่อซูชิงกระโดด เธอจงใจเลือกที่ที่น้ำลึก ไม่อย่างนั้นหากตกไปแนวปะการังเธอคงได้ตายจริงแน่

ซูชิงว่ายน้ำเป็นแต่มือของเธอถูกมัดไว้ ขาก็ดันเป็นตะคริว หลังจากดิ้นรนอยู่สักพักก็เริ่มดิ่งลงเรื่อยๆ

“ไปโรงพยาบาล” ลู่หรงเยียนเหลือบมองซูชิงที่หมดสติก่อนแววตาจะเต็มไปด้วยความอำมหิต

…

ในโรงพยาบาล

ห้องวีไอพี

ชั้นนี้ทั้งชั้นได้ถูกลู่หรงเยียนจองไว้หมดแล้ว

ซูชิงมีไข้แต่ไม่อันตรายถึงชีวิต เพียงหมดสติไปชั่วคราวเท่านั้น

คำพูดของหมอทำให้ลู่หรงเยียนมีสีหน้าที่ดีขึ้นเล็กน้อย เขายืนขนาบอยู่ข้างเตียงซูชิง ดวงตาของเขาก็ดูอ่อนโยน

ว่างหยางเดินเข้ามา “พี่ใหญ่ เซี่ยตงได้ความจากคนที่ลักพาตัวคุณซูไว้แล้วแต่ผลลัพธ์กลับคาดไม่ถึง”

ดวงตาของลู่หรงเยียนเย็นชา “ใครอยู่เบื้องหลัง?”

“ไม่ใช่คนในตระกูลลู่ แต่เป็นตระกูลโจว โจวซงเฟยครับ” ว่านหยางเองรู้สึกประหลาดใจกับผลที่ออกมา “จริงสิ ยังได้ข่าวที่คาดไม่ถึงด้วยว่าฉินซู่ฉินเป็นชู้รักของโจวซงเฟย ที่คุณซูโดนจับต้องเกี่ยวกับฉินซู่ฉินแน่ มีโจวซงเฟยให้การสนับสนุนก็ไม่แปลกที่จะผยองขนาดนี้”

ลู่หรงเยียนเองก็ประหลาดใจก่อนจะขมวดคิ้ว “ไม่ว่าใครที่กล้าทำร้ายเธอก็รนหาที่ตายทั้งนั้น”

“พี่ใหญ่ ฝ่ายเราเองก็จะสูญเสียไม่น้อย” ว่านหยางรีบแนะ “ด้วยอำนาจตระกูลลู่ก็สามารถต่อกรกับตระกูลโจวได้ แต่เราก็จะสูญเสียหนัก หากเรื่องเกิดแดงขึ้นมาก็มีแต่จะทำให้คุณซูตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายกว่าเดิม”

ตระกูลโจวเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของเมืองหลวง ด้วยอายุเก่าแก่นับร้อยปีก็ไม่ง่ายที่จะเขย่าขวัญ

แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

เพียงแค่ตระกูลลู่เองก็ต้องประสบกับความสูญเสียอย่างหนักเช่นกัน

ลู่หรงเยียนกระจายข่าวลือว่าเขาจะอยู่ได้ไม่นานก็เพื่อกำจัดหนอนของตระกูลลู่

การปรากฏตัวของซูชิง เดิมก็เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิด หากลู่หรงเยียนเปลี่ยนแผยเพราะซูชิงอีก ผลที่ตามมาต้องลำบากแน่ๆ

ลู่หรงเยียนครุ่นคิดครู่หนึ่ง จับมือของซูชิงไว้ในมือ และความเย็นยะเยือกก็ส่องประกายผ่านนัยน์ตา “ไปจัดการขาของโจวเจ๋อซะ”

โจวเจ๋อคือลูกชายคนโปรดของโจวซงเฟย

“พี่ใหญ่ หากลงมือแล้วก็เป็นการปฏิปักษ์ตระกูลโจวนะครับ”

ลู่หรงเยียนเหลือบมองว่านหยางอย่างเย็นชา “เป็นตระกูลโจวที่คิดเป็นปฏิปักษ์กับฉันก่อน ขาแค่ข้างเดียวเป็นเพียงการชดเชย”

ว่านหยางรู้ว่านี่เป็นการให้โอกาสสุกท้ายของลู่หรงเยียน ไม่อย่างนั้นถ้าตามนิสัยของลู่หรงเยียนแล้วคงถึงขั้นเอาชีวิต

ซูชิงที่หมดสติไม่รู้เลยว่าลู่หรงเยียนโกรธจนเลือดขึ้นหน้าทั้งยังล้างแค้นให้เธอ

ขาข้างเดียวเป็นเพียงการชดเชย

จะไปชดเชยอาการบาดเจ็บที่เกือบจะจมน้ำตายของซูชิงได้อย่างไร?

ภายในเวลาเพียงสามชั่วโมง ตระกูลโจวกรุ๊ปได้สูญเสียมูลค่าตลาดไปถึง 10 พันล้านอย่างไม่ทราบสาเหตุ