เซี่ยตงก้าวไปข้างหน้าและตบซูเซว่หลายสิบครั้ง

"โอ้ย! โอ้ย!" ในห้องมีแต่เสียงซูเซว่กรีดร้อง แต่ก็ไม่มีใครกล้าไปขัด และยิ่งไม่มีใครกล้าพูดขัด

คนตระกูลฟู่ที่เห็นสถานการณ์ก็ไม่กล้าแสดงตัว เพราะกลัวว่าจะโดนลูกหลง

"แม่ แม่ ช่วยหนูด้วย!" ซูเซว่ร้องไห้ขอความช่วยเหลือ

ฉินซู่ฉินเองก็ไม่กล้าส่งเสียง ทำได้เพียงมองหน้าลูกสาวที่บวมเป็นซาลาเปา เลือดไหลออกจากมุมปากทั้งยังมีเลือดออกทางจมูก

เซี่ยตงลงมืออย่างไม่มีแผ่ว

ทางเขานั้น ไม่มีคำพูดไหนที่บอกว่าผู้ชายจะตบตีผู้หญิงไม่ได้ คำสั่งของเจ้านายอยู่เหนือสิ่งอื่นใด

ทั้งหมดสิบแปดครั้ง

หลังการตบเสร็จ ซูเซว่ก็นั่งนิ่งอยู่กับพื้น ไม่กล้าจับหน้าตัวเอง เจ็บแสบ แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไร "แม่ เจ็บจังเลยค่ะ เจ็บหน้าจังเลย"

"เสี่ยวเซว่" ฉินซู่ฉินกอดลูกสาวอย่างเป็นห่วง

แก้มของซูเซว่ทั้งสองข้างบวมและรอยนิ้วมือทั้งห้าก็ชัดเจนมาก

ซูชิงกลืนน้ำลาย แม้แต่เธอที่มองดูก็ยังรู้สึกเจ็บ

คุณชายลู่โหดเหี้ยมอย่างที่ข่าวลือบอก ไม่มีแม้แต่ความสงสารเลยแม้แต่น้อย

ดูเหมือนว่าข่าวลือที่ว่าภรรยาทั้งสามคนก่อนหน้านี้ถูกทรมานจนตายนั้นจะเป็นความจริง

โชคดีที่เธอไม่แต่งงานด้วย

ซูชิงจะดูออกได้อย่างไรว่าลู่หรงเยียนตรงหน้าเธอคือแฟนที่อยู่ด้วยกันทุกวันของเธอ

มีเพียงเสียงที่ฟังดูคุ้นเคย แต่ก็ลบล้างความคิดในหัวออกไปได้อย่างรวดเร็ว

แค่ชื่อคล้ายกันเท่านั้น

ลู่หรงเยียนคนนี้เป็นคนพิการ นั่งรถเข็น ใบหน้าก็เละแบบนี้ จะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะ

ซูชิงจ้องไปที่ลู่หรงเยียน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นคุณชายลู่ที่อยู่ในข่าวลือ

ไม่รู้ว่าหน้าตาก่อนจะเละแบบนี้จะเป็นยังไง?

ลู่หรงเยียนท่าทางดูป่วย มองไปยังซูเตออาน ไอและพูดว่า "คุณซู คุณคิดว่าสั่งสอนหนักไปไหม?"

"ไม่หนักเลยครับ ไม่หนักเลย" ซูเต๋ออานจะไปกล้าแสดงความไม่พอใจได้ยังไง ต่อหน้าลู่หรงเยียนเขาเป็นราวกับหลาน ไร้ซึ้งท่าทีสั่งสอนซูชิงเมื่อกี้ "ผมยังอยากจะขอบคุณคุณชายลู่ที่สั่งสอนแทนผม เสี่ยวเซว่ไม่รู้จักสงบปากก็สมควรโดนสั่งสอนแล้วครับ"

"คุณซูก็ยังเป็นคนมีเหตุผล" ลู่หรงเยียนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา มองไปทางซูชิงและถามอย่างรู้เท่าทัน "คนนี้คือ?"

"นี่คือ ซูชิง ลูกสาวคนโตของผมครับ" ซูเต๋ออานสังเกตปฏิกิริยาของลู่หรงเยียนก็สงสัยว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่

ซูเต๋ออานฉลาดมาก เขาไม่ได้พูดถึงซูชิงมากนัก และส่งซิกให้ซูชิงเพื่อให้ซูชิงรีบออกไป

ในเมื่อบ้านตระกูลลู่ก็ได้ถอนงานแต่งไปแล้ว แสดงว่าไม่ต้องการซูชิงแล้ว ตราบใดที่ผ่านวันนี้ไป การแต่งงานระหว่างตระกูลซูกับตระกูลฟู่ก็ดำเนินต่อไปได้

แล้วซูชิงจะให้ความปรารถนาของซูเต๋ออันเป็นจริงได้ไงกันล่ะ?

"พ่อ ในเมื่อตระกูลซูกับตระกูลฟู่จะแต่งงานกัน งานใหญ่แบบนี้ก็ต้องเชิญคุณชายลู่ดื่มสิคะ ถึงฉันจะไม่ได้แต่งกับคุณชายลู่ ทั้งตระกูลซูกับตระกูลลู่ก็เป็นเหมือนคนสนิท ในแง่ของมารยาทก็ควรเชิญไม่ใช่เหรอคะ?"

ซูชิงจงใจพูดอย่าง เธอกำลังเดิมพันว่าคุณชายลู่จะออกหน้าแทนเธอหรือเปล่า

แม้ว่าเธอจะถูกตระกูลลู่ถอดถอนงานแต่งไป และเธอก็เกือบจะได้ดองกับตระกูลลู่ ถึงตระกูลลู่จะไม่ต้องการแล้ว ก็จะไปแต่งงานกับคนปัญญาอ่อนไม่ได้ นี่ไม่ใช่การหักหน้าตระกูลลู่หรอกเหรอ?

นอกจากนี้ยังเป็นการดูถูก เป็นการเปรียบเทียบผู้นำตระกูลลู่กับคนปัญญาอ่อนด้วย

ลู่หรงเยียนขดริมฝีปากของเขาเล็กน้อย

ผู้หญิงคนนี้ฉลาดจริงๆ

ทันทีที่ซูชิงพูด สีหน้าของซูเต๋ออานก็เปลี่ยนไป ก่อนที่เขาจะได้พูดไป ลู่หรงเยียนก็ยิ้มอย่างกระหายเลือด และน้ำเสียงที่ค่อนไปทางเป็นกันเอง "โอ้? ตระกูลซูกับตระกูลลู่จะดองกันเหรอ? เมื่อไรล่ะ?"

น้ำเสียงสบายๆทำให้ซูเต๋ออานและฟู่เจิ้นต่างเสียวสันหลัง

ใบหน้าฟู่เจิ้นมีแต่รอยยิ้ม "ยังไม่ได้นัดแนะอะไรหรอกครับ แค่พูดคุยกันธรรมดา มันไม่จริงเลยครับ"

ฟู่เจิ้นก็ไม่ต้องการขัดลู่หรงเยียน ซูเซว่โดนตบจนหน้าบวมเหมือนหมูแบบนั้น เขาจะกล้าดียังไงไปยุ่งกับตระกูลซู หาเรื่องใส่ตัวชัดๆ

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ซูเต๋ออานก็รู้ได้เลยว่าไม่มีทางได้ปรองดองกันแล้ว

ลู่หรงเยียนที่นั่งรถเข็นเหลือบมองฟู่เจิ้นอย่างไม่ใส่ใจ "ลูกชายคุณฟู่น่าจะอายุ 30 กว่า คุณฟู่จะกังวลเรื่องของลูกก็เข้าใจได้ แต่ฉันคิดว่าลูกสาวคนโตของตระกูลซูไม่เหมาะกับลูกชายของคุณ น้องเล็กคนนี้น่าจะเหมาะมากกว่า"

คำพูดนี้ทำให้ทั้งห้องโถงเงียบลง ทั้งซูเต๋ออานและฟู่เจิ้นต่างก็คาดเดาได้ว่าลู่หรงเยียนหมายถึงอะไร

ซูเซว่แต่งงานกับตระกูลฉู่แล้ว จะแต่งงานใหม่ได้ยังไง?

ซูชิงไม่รู้ว่าที่คุณชายลู่พูดนั้นหมายถึงอะไร

เมื่อซูเซว่ได้ยินว่าจะให้เธอแต่งงานกับคนปัญญาอ่อนตระกูลฟู่ก็รีบพูดขึ้น "ฉันไม่แต่ง ตอนนี้ฉันเป็นคุณหญิงตระกูลฉู่แล้ว ฉันไม่มีทางไปแต่งกับคนปัญญาอ่อนนั่นหรอก"

เมื่อได้ยินคำว่าปัญญาอ่อน คุณหญิงที่นั่งก็พูดอย่างโกรธเคือง "เมื่อกี้เธอพูดว่าลูกชายของฉันดีเลิศ ทั้งหล่อและเก่ง นี่เป็นการแต่งงานที่ดี เธอจะมาพูดว่าลูกฉันปัญญาอ่อนได้ยังไง ผู้หญิงอย่างเธอทำไมถึงกิริยามายาทต่ำแบบนี้"

ซูเซว่อยากจะบ้าตาย เมื่อกี้อยากให้ซูชิงได้แต่งงานก็ต้องพูดอย่างนั้นออกไปน่ะสิ

"โอ้? ไม่คิดเลยว่าคุณหนูซูเล็กจะชอบลูกชายคนเล็กมากเท่านี้" ลู่หรงเยียนยิ้มอย่างขี้เล่น "คุณฟู่ ถ้าคุณพอใจ ฉันไปคุยกับตระกูลฉู่แทนได้นะ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซูเซว่ก็ตื่นตระหนก "ไม่นะ พ่อคะ พ่อรีบพูดอะไรหน่อยสิคะ หนูไม่แต่งกับไอ้คนปัญญาอ่อนนั่นหรอกนะคะ เมื่อกี้หนูก็แค่พูดไปเรื่อย"

ซูเต๋ออานไม่รู้ว่าควรทำยังไง ไม่สามารถทำอะไรได้

ถ้าไม่ระวัง ต้องทำให้ตระกูลฟู่และตระกูลลู่ขุ่นเคืองแน่

ฉินซู่ฉินก็กังวลเช่นกัน "ไม่ได้นะคะ เสี่ยวเซว่ได้แต่งงานไปแล้ว จะแต่งอีกได้ยังไงกันคะ คุณชายลู่คะ คุณอย่าล้อกันเล่นเลยค่ะ ปล่อยเสี่ยวเซว่ไปเถอะนะคะ เธอยังเด็ก ยังไม่ค่อยรู้เรื่องมากนัก"

ซูชิงหัวเราะเยาะในใจ อายุยี่ตั้งสิบหกแล้ว ยังเด็กอยู่เนี่ยนะ?

"น้าฉิน เมื่อกี้พวกคุณก็บอกว่านี่เป็นการแต่งงานที่ดี ฉันเห็นว่าน้องสาวก็อยากแต่งเข้าตระกูลฟู่ ก่อนหน้านี้แต่งผิดไป ตอนนี้คุณชายลู่ก็เอ่ยปากแทนแล้ว มีโอกาสก็แต่งอีกก็ได้ นี่เป็นเรื่องที่ดีเลยนะ"

ซูเซว่โมโหและจ้องมองซูชิงอย่างเกลียดชัง "ถ้าอยากแต่ง เธอก็แต่งเองสิ"

"คนปัญญาอ่อนนั่นจะไปคู่ควรกับลูกสาวฉันได้ยังไงกัน" ฉินซู่ฉินพูดจบก็นึกเสียใจ

เมื่อได้เห็นฝีปากฉินซู่ฉินกับซูเซว่ ฟู่เจิ้นกับคุณหญิงฟู่ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

"เป็นแค่ตระกูลซูก็ไม่เหมาะกับลูกชายฉันหรอก ถ้าไม่ใช่เพราะพวกคุณขอร้อง พวกเราก็ไม่มาหรอก" คุณหญิงฟู่พูดอย่างโกรธเคือง "อายุยังน้อยแต่ฝีปากร้ายแบบนี้ ไม่เหมาะจะมาเป็นลูกสะใภ้ตระกูลฟู่หรอก บ้านตระกูลฉู่ช่างโชคร้ายเสียจริงที่มีลูกสะใภ้แบบนี้"

สีหน้าฟู่เจิ้นเองก็ดูไม่ดี "คุณซู คุณนี่ทั้งเลี้ยงลูกออกมาได้ดี ทั้งยังได้ภรรยาดีจริงๆ"

ซูเต๋ออานรีบขอโทษ "คุณฟู่ คุณหญิงฟู่ ใจเย็นๆก่อนนะครับ"

ซูเต๋ออานเองก็กำลังโกรธแม่ลูกคู่นี้อยู่ พูดอะไรไม่มีการผ่านสมองออกมาจนทำให้ตระกูลฟู่ขุ่นเคือง

"ผมว่าเมื่อกี้ที่ร่วมมือก็จบกันเถอะ ลาก่อน" ฟู่เจิ้นพูดพร้อมกล่าวลาลู่หรงเยียน "คุณลู่ หากว่างเรามาดื่มชาด้วยกันนะครับ ผมยังมีธุระ ต้องขอตัวก่อน"

น้ำเสียงของลู่หรงเยียนราบเรียบ "กลับดีๆนะครับคุณฟู่"

ซูเต๋ออานพูดอย่างร้อนรน "คุณฟู่ คุณฟู่…"

ฟู่เจิ้นพาภรรยาของเขาและจากไปด้วยความโกรธ

เมื่อเห็นว่าตระกูลฟู่ขุ่นเคืองใจ ซูเต๋ออานก็จ้องฉินซู่ฉินอย่างมาดร้าย

ฉินซูฉินและซูเซว่ก็โมโหจนไฟสุมอก พยายามผลักซูชิงกองไฟอยู่ชัดๆ แต่กลับโดนไฟโหมจนเผาตัวเองแทน แต่ซูชิงกลับไม่เป็นอะไร

ทั้งสองโทษทุกอย่างไปยังซูชิง และความเกลียดชังก็เพิ่มมากขึ้น

แม้ว่าซูเต๋ออานจะโมโหมากแต่ก็ไม่กล้าระเบิดตอนนี้ เพราะลู่หรงเยียนยังอยู่

เขาไม่สามารถทำให้ตระกูลฟู่เคืองใจได้ ยิ่งตระกูลลู่ยิ่งแล้วใหญ่

หลังจากฟู่เจิ้นจากไป ซู่เต๋ออานก็ประหม่าจนฝ่ามือเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น และพูดอย่างสั่นเทา "คุณชายลู่ วันนี้มาด้วยเรื่องอะไรงั้นเหรอครับ?"

จนถึงตอนนี้ซูเต๋ออานก็ยังคงไม่รู้ว่าคุณชายลู่มาทำอะไร

ลู่หรงเยียนจ้องไปยันซูชิง

ซูเต๋ออันมองซูชิงอย่างสงสัย

หรือมาเพื่อซูชิงจริงๆ?

ลู่หรงเยียนยังอยากจะแต่งกับเธอ?