ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ซูชิงเข้าห้องน้ำและเจอกับเจิ้งหมิงจูจริงๆ

คำพูดของเจิ้งหมิงจูเป็นข้อสรุป พวกเพื่อนร่วมงานต่างก็นินทาหนักขึ้น สายตามองซูชิงเต็มไปด้วยความดูถูก

"คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ปกติก็ดูโอเคนะ มองไม่ออกเลยว่าจะเป็นคนมือสกปรกแบบนี้"

"นั่นน่ะสิ บริษัทเราไม่เคยมีเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย ทำลูกสาวเจ้านายโกรธเคือง ดูซิตอนนี้ก็เธอจะอยู่บริษัทได้อย่างไร"

"พวกผู้ชายที่คอยตามเธอต้อยๆ แถมอวดว่าเธอเป็นเทพธิดาแห่งภูเขาน้ำแข็ง แต่ที่แท้กลับเป็นหัวขโมย"

"ตอนนี้รู้โฉมหน้าที่แท้จริงแล้ว จะรอดูว่าคนพวกนั้นยังจะคอยตามจีบเธออีกหรือเปล่า"

"สองวันก่อนฉันก็ทำลิปสติกหาย ไม่รู้ว่าใครขโมยไป"

คำพูดนี่เป็นการจุดประกายอย่างมาก

เมื่อเห็นซูชิงถูกทอดทิ้ง เจิ้งหมิงจูก็ยิ้มอย่างมีชัย "หลิวตง แจ้งความแล้วส่งไปที่สถานีตำรวจ แล้วก็หัวขโมยน่ะ ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำงานในบริษัทตระกูลฉัน ซูชิง เธอถูกไล่ออก"

ซูชิงไม่มีท่าทีตื่นตระหนก เธอไม่ได้ขโมยแล้วจะกลัวอะไร?

ขณะที่เจิ้งหมิงจูกำลังจะออกไปพร้อมกับสร้อยข้อมือ ซูชิงก็คว้าข้อมือของเธอไว้ เป็นการกระทำที่ทำให้ทุกคนต่างก็ตกใจ

ซูชิงคิดจะทำอะไรน่ะ?

คงจะไม่บ้าจนลงไม้ลงมือใช่ไหม?

เจิ้งหมิงจูเองก็ประหลาดใจเช่นกัน จ้องมองไปที่มือของซูชิงอย่างเยือกเย็นพร้อมเยาะเย้ย "ทำไม? จะอ้อนวอนงั้นเหรอ? สาย…" เกินไปแล้ว

เจิ้งหมิงจูยังไม่ทันพูดจบ ซูชิงก็เอาสร้อยข้อมือคืน "นี่คือสร้อยข้อมือที่แฟนฉันให้มา ไม่ว่าใครก็เอาไปไม่ได้ แจ้งความเลยค่ะ ให้ตำรวจมาดูความบริสุทธิ์ของฉัน"

นี่เป็นของขวัญชิ้นแรกที่ลู่หรงเยียนมอบให้เธอ แล้วเธอจะให้เจิ้งหมิงจูเอาไปได้อย่างไรกัน

เจิ้งหมิงจูเองก็รู้สึกประหลาดใจ "จับได้แล้วยังจะปากแข็งอีก ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาสินะ"

ไช่จิ้งเหมยช่วยพูด "ซูชิงไม่ใช่คนที่เหมือนจะเป็นคนขโมยเลยนะคะ สร้อยข้อมือมูลค่าหลายล้าน ไม่น่าจะเป็นไปได้ คุณหนูเจิ้ง ยังไงก็เรียกตำรวจมาตรวจสอบดีกว่า อย่าให้ผู้บริสุทธิ์ต้องรับผิดเลยค่ะ"

เมื่อได้ยินคนพูดเพื่อตัวเอง ซูชิงก็รู้สึกถึงความอบอุ่นใจ

"หมิงจู บริษัทเธอเกิดอะไรขึ้นน่ะ ทำไมดูครึกครื้นจัง?"

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ซูชิงก็ขมวดคิ้ว

คนที่มาไม่ใช่ใคร แต่เป็นซูเซว่

มีผู้หญิงอีกอีกคนที่มาพร้อมกับซูเสว่ ซึ่งซูชิงไม่เคยเจอมาก่อน

เจิ้งหมิงจูจ้องไปที่ซูชิงอย่างเดือด "ผู้หญิงคนนี้ขโมยสร้อยข้อมือของฉัน โดนจับได้แล้วยังจะเล่นลิ้นอยู่อีก"

ซูชิงไม่เคยปรากฏตัวต่อสาธารณชนในฐานะคุณหนูใหญ่ตระกูลซู น้อยคนนักที่จะรู้ว่าซู่เซว่และซูชิงเป็นพี่น้องต่างมารดากัน

ซูเซว่เหลือบมองซูชิง จากนั้นก็มองสร้อยข้อมือในมือของซูชิงพร้อมกล่าวว่า "นี่ไม่ใช่หัวใจเทพธิดาเหรอ ราคาแปดล้านที่ถูกซื้อไปไม่กี่วันก่อน ฉันก็คิดว่าเป็นใครเสียอีก ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเธอนะ หมิงจู"

เจิ้งหมิงจูกล่าวอย่างโกรธเคือง "หัวใจเทพธิดานี่เป็นของขวัญที่หลิวตงให้ แต่ผู้หญิงคนนี้บอกว่าเป็นของเธอ"

ซูชิงขมวดคิ้ว "นี่ไม่ใช่สร้อยข้อมือของคุณเจิ้งค่ะ แฟนฉันเป็นคนให้ต่างหากค่ะ"

"แฟนที่ยากจนและถือดีของเธอน่ะเหรอ?" ซูเซว่พูดอย่างขบขัน: "เขาจ่ายไหว?"

ซูเซว่ยังคงคิดว่าลู่หรงเยียนเป็นคนยากจนที่อวดดี เมื่อคืนเธอให้คนไปสืบมาแล้วว่าคนที่จองทั้งพื้นที่คือคุณชายของตระกูลว่านฟิล์มกรุ๊ป

เจิ้งหมิงจูถาม "เซว่เอ๋อร์ รู้จักกันเหรอ?"

"แค่เคยเจอกันน่ะ ไม่สนิทหรอก" ซูเซว่กล่าวต่อ "จริงสิ แอนดี้เป็นผู้ช่วยของเฟเดอร์ผู้ออกแบบหัวใจเทพธิดาก็มากับฉัน ให้เธอดูว่าเป็นของแท้หรือของปลอม มีแค่เส้นเดียวบนโลก เดี๋ยวตรวจสอบก็รู้"

หากตรวจสอบว่าสร้อยข้อมือนี้เป็นของปลอมก็จะยิ่งพิสูจน์ให้เห็นว่าซูชิงได้แฟนเป็นคนจน แค่ข้อนี้ก็พอทำให้ซูเซว่หัวเราะเยาะไปได้ตลอดชีวิตแล้ว

หลิวตงที่เห็นว่าจะตรวจสอบก็รีบเอ่ยปากพูดอย่างรวดเร็ว "หมิงจู ช่างมันเถอะ ซูชิงอาจไม่ได้ตั้งใจ แจ้งความก็จะเป็นทำลายเธอและทำลายภาพลักษณ์ของบริษัท ไล่ออกก็พอแล้วล่ะ ยังไงก็ได้สร้อยคืนแล้ว"

คำพูดของหลิวตงเหมือนจะช่วย แต่ซูชิงกลับได้ยินเป็นความหมายอื่น

หลิวตงกลัวและกำลังหลีกเลี่ยงเรื่องสำคัญ

กลัวอะไรกันน่ะ?

เจิ้งหมิงจูพูดอย่างเย็นชา "ตรวจสอบเลย ฉันอยากจะรู้จริงว่าผู้หญิงคนนี้จะเล่นลิ้นได้อีกไหม"

เมื่อเห็นว่ากำลังจะถูกตรวจสอบจริงๆ หลิวตงก็ประหม่าจนเหงื่อตามหน้าผาก

แอนดี้มองสร้อยข้อมืออย่างละเอียด ซู่เซว่ก็ถามอย่างอดใจไม่ไหว "แอนดี้ เป็นยังไงบ้าง?"

เจิ้งหมิงจูก็พูดขึ้น "บนสร้อยมีชื่อฉันกับหลิวตงสลักไว้ อยู่ด้านในน่ะ"

แอนดี้ขมวดคิ้ว "ไม่เห็นตัวอักษรที่สลักไว้น่ะ และสร้อยข้อมือนี้จริงๆแล้ว…"

"คุณหนูเจิ้งคะ พบสร้อยข้อมือของคุณแล้วค่ะ"

ขณะนั้น เสี่ยวฉินจากแผนกเลขาก็เดินมาพร้อมกับสร้อยข้อมือที่เหมือนกันทุกประการ "ฉันพบมันตกอยู่ใต้อ่างล้างมือในห้องน้ำ คุณหนูเจิ้งดูสิคะว่าใช่ไหม"

เจิ้งหมิงจูหยิบสร้อยข้อมือขึ้นมาดู และด้านในก็มีตัวอักษรสลักไว้ "นี่คือสร้อยข้อมือของฉันนี่"

และนี่ยังแสดงให้เห็นว่าซูชิงไม่ได้เอาสร้อยข้อมือของเจิ้งหมิงจูไป

"คุณแอนดี้คะ ช่วยคืนสร้อยข้อมือให้ฉันได้ไหมคะ?" น้ำเสียงของซูชิงค่อนข้างสุภาพ

เมื่อเห็นว่าพิสูจน์ว่าซูชิงเป็นขโมยไม่ได้ ซู่เซว่ก็พูดอย่างไม่เต็มใจ "ซูชิง ถ้าไม่มีเงินก็อย่าให้แฟนคิดว่าใหญ่โตสิ ซื้อสร้อยข้อมือปลอมจนเป็นเรื่องซะได้"

เจิ้งหมิงจูเองก็พูดอย่างดูถูก "ถ้าวันนี้เธอไม่รักในศักดิ์ศรีและซื้อของเลียนแบบคุณภาพสูง เรื่องมันคงไม่เป็นอย่างนี้ ช่างน่าขันเสียจริง ซูชิง แฟนเธอก็ไม่ได้ดีอะไรนี่นา"

ทันทีที่สิ้นเสียง ก่อนที่ซูชิงจะได้พูด แอนดี้ก็พูดขึ้นทันทีว่า "สร้อยข้อมือในมือคุณซูเป็นของจริง"

คำพูดของแอนดี้ทำให้สีหน้าของทั้งซูเซว่และเจิ้งหมิงจูเปลี่ยนไป รวมทั้งบรรยากาศก็นิ่งเฉียบพลัน

ซูชิงเองก็ประหลาดใจเช่นกัน

นี่เป็นของเลียนแบบไม่กี่ร้อย จะเป็นของจริงได้ยังไง?

เพื่อนร่วมงานต่างก็ตะลึงโดยเฉพาะเพื่อนร่วมงานหญิง

ซูชิงได้คบกับแฟนระดับเทพแถมยังใจกว้างอีกด้วย

ทำให้คนอิจฉาริษยา

"จะเป็นไปได้ยังไง" ซู่เซว่ที่ได้สติก่อนก็ถามอย่างอารมณ์ไม่ได้จนน้ำเสียงก็แหลมขึ้น "แอนดี้ มองให้ละเอียดกว่านี้สิ ของซูชิงจะเป็นของจริงไปได้ยังไง"

เจิ้งหมิงจูเองก็กล่าวอีกว่า: "บนโลกนี้มีหัวใจเทพธิดาเส้นเดียว คือของขวัญวันเกิดที่หลิวตงซื้อให้ฉัน ซูชิงจะไปซื้อไหวได้ยังไง"

แอนดี้ขมวดคิ้ว "ฉันเป็นผู้ช่วยของคุณเฟเดอร์นะ แค่ดูว่าสร้อยเป็นของจริงของปลอม แค่แวบเดียวก็ดูออกแล้ว และหัวใจเทพธิดาก็ไม่สามารถสลักอะไรได้ด้วย"

เจิ้งหมิงจูมองไปทางหลิวตงทันที ขณะนี้หลิวตงที่มีความผิดก็เต็มไปด้วยเหงื่อ "หมิงจู ผม ผมก็ไม่รู้เรื่องนะ ผมให้คนไปจัดการซื้อมา ต้องถูกเขาหลอกแน่"

หลิวตงจะไปรู้ได้ยังไง แค่ซื้อมาแบบไม่ได้ตั้งใจ แต่ดันเจอสร้อยข้อมือของแท้เสียได้

เจิ้งหมิงจูโกรธและปาสร้อยข้อมือใส่ใบหน้าของหลิวตง "ขายขี้หน้าชะมัด"

คำพูดที่เสียดสีซูชิงเมื่อกี้ ไม่ใช่ว่าเป็นการตบหน้าตัวเองหรอกเหรอ?

เจิ้งหมิงจูแทบรอไม่ไหวที่จะขุดหลุมหนี ไม่มีหน้าให้อยู่ที่นี่ต่อแล้วก่อนจะหันหลังเดินจากไปอย่างโกรธเคือง

"หมิงจู หมิงจู" หลิวตงตามออกไป

ซูเซว่ยังไม่อยากจะเชื่อว่าของในมือซูชิงจะเป็นของแท้

นั่นคือหัวใจเทพธิดา มูลค่าแปดล้านเลยนะ เธออยากได้มาโดยตลอด ใช้เส้นมากมายก็ยังซื้อไม่ได้

ทำไมมันถึงตกไปอยู่ในมือของซูชิงได้?

แอนดี้คืนสร้อยข้อมือให้ซูชิง "คุณซู เก็บไว้ให้ดีนะคะ หัวใจเทพธิดาเป็นการแสดงถึงความรักนิรันดร์ ดูเหมือนว่าแฟนของคุณจะรักคุณมาก ขอให้พวกคุณมีความสุขนะคะ"

"ขอบคุณค่ะ"

ซูชิงไม่เชื่อว่ามันเป็นของแท้ บางทีอาจจะไม่มีคนดูออกก็ได้

ซูเซว่กัดฟันด้วยความอิจฉา "ซูเซว่ แฟนจนๆของเธอจะไปซื้อได้ยังไง ใครเป็นคนซื้อสร้อยเส้นนี้ให้เธอกันแน่? ไปอ่อยใครเขาอีกล่ะ"