หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 110 หลอกแล้วหลอกอีก(3)

ตอน 110 หลอกแล้วหลอกอีก(3)

“แล้วเป็นยังไงบ้าง เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม!?” เปรมศักดิ์มองจิดาภาแล้วถามด้วยความเป็นกังวล

“ฉันไม่เป็นอะไร!” จิดาภาตอบ จากนั้นมองไปที่เปรมศักดิ์ “พี่ใหญ่ พี่มีเศษเงินติดตัวมาบ้างไหม? ”

“ทำไมหรอ?”

จิดาภาชี้นิ้วไปที่รถแท็กซี่ “กระเป๋าเงินฉันหาย!”

เปรมศักดิ์มองไปที่รถแท็กซี่ที่อยู่ข้างตัว เข้าใจแล้ว พยักหน้า รีบเดินไป หยิบเงินออกจากกระเป๋าให้คนขับรถ

“ไม่ต้องหาแล้ว!” เปรมศักดิ์พูด

คนขับรถพยักหน้า จากนั้นก็ขับรถออกไป

เวลานี้ เปรมศักดิ์เดินมาอยู่ตรงหน้าจิดาภา “ไม่เป็นอะไรจริงๆใช่ไหม!?”

“อื้อ!” จิดาภาพยักหน้า

เปรมศักดิ์มองชุดที่จิดาภากำลังใส่ “ค่อยขึ้นไปคุยกันข้างบนไหม?”

จิดาภาพยักหน้า ครั้นแล้วคนทั้งสองก็ขึ้นไปยังด้านบน

เกือบจะเดินถึงในห้อง จิดาภาเอ่ยปาก “พี่ใหญ่ พี่เชิญนั่งตามสบาย เดี๋ยวฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน!”“อื้อ!” เปรมศักดิ์พยักหน้า ครั้นแล้ว จิดาภาก็กลับไปยังห้องเป็นครั้งแรกที่เปรมศักดิ์ได้ขึ้นมาข้างบนนี้ ดูจากการจัดวาง ยังคงความเรียบง่าย กว้างขวาง แลดูสะดวกสบายเขาเดินไปที่โซฟา นั่งอยู่ตรงนั้นเมื่อจิดาภาถึงในห้อง เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างว่องไวแล้วก็เดินออกมา“พี่ใหญ่ ดื่มอะไรหน่อยไหม?” จิดาภาเอ่ยปากถาม“ได้หมดเลย!”จิดาภาไม่พูดอะไรอีก รีบตรงดิ่งไปหยิบแก้วกาแฟมาสองใบ“พี่ใหญ่ พันเดชรู้ตัวตนของฉันแล้ว!” จิดาภามองไปที่เขาแล้วพูดได้ฟังคำพูดของจิดาภา เปรมศักดิ์ก็ไม่ได้แปลกใจ พยักหน้า “พี่รู้แล้ว เขาลากเธอไป ไม่ได้ทำอะไรเธอใช่ไหม!” เปรมศักดิ์ถามพวกเขาเดินไปข้างหน้า เขาเดินไล่อยู่ตามหลัง แต่หารู้ไม่ว่าพันเดชกำลังตามรอยอยู่พันเดชมีแหล่งเยอะมาก เขาหมดหนทางในการตามหาคนหนึ่งคน จึงหวนกลับมารอจิดาภาอยู่ที่นี่จิดาภาส่ายหัว “ฉันไม่เป็นอะไร เขาไม่ได้ทำอะไรฉัน ก็แค่ แล้วพี่รู้ได้อย่างไร?” จิดาภามองเขาแล้วถามถึงตอนนี้ เธอยังไม่รู้ว่าพันเดชรู้ได้อย่างไร มองไปยังจิดาภา เปรมศักดิ์คิดแล้วคิดอีก “ฉันคิดว่า เป็นเพราะว่าวันนี้พ่อกับแม่ไป พวกเขาเห็นเธอ เวลาคุยกัน พันเดชคงได้ยินแหละ!”ฟังถึงตรงนี้ จิดาภาตะลึงงันที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เองมิน่าเล่าตอนก่อนหน้า เขากับตุลยาตอนออกไปยังดีดีกันอยู่ กลับมาก็เปลี่ยนเป็นแบบนั้น“พ่อกับแม่ก็ไปแล้ว?” จิดาภาถามเปรมศักดิ์พยักหน้า “สองปีมานี้ จีดีกับซีเอมีกิจกรรมอะไรร่วมกัน ก็มักเชิญธีร์อธิศด้วย มีเพียงแค่ฉันที่เป็นตัวแทนเข้าร่วมการประชุม ฉันไม่คิดว่าวันนี้พ่อกับแม่ก็มาด้วย! ” เปรมศักดิ์พูดได้ฟังแบบนี้ จิดาภาตกอยู่ในภวังค์แห่งความคิดไปพักหนึ่งในเมื่อเรื่องก็ได้เกิดขึ้นไปแล้ว ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงได้ และหมดหนทางในการจะไปตำหนิใครโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เวลาเห็นพันเดช เธอก็รู้ ต้องมีสักวันที่เขาจะรู้ แค่ไม่คาดคิดว่าจะกะทันหันถึงเพียงนี้ เร็วขนาดนี้คิดไปถึงตอนที่พวกเขาเต้นรำกัน พันเดชโอบเธอไว้แน่นเหมือนคิดอยากจะบีบเธอให้ตายอย่างสาสม!จิดาภาถอนใจออกมา“เรื่องนี้เป็นความผิดฉันเอง!” เปรมศักดิ์พูดอย่างตำหนิได้ฟังคำพูดของเปรมศักดิ์แล้ว จิดาภามองไปที่เขา “พี่ใหญ่ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของพี่เลย พี่ไม่ต้องโทษตัวเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉันกลับมาแล้ว ช้าเร็วยังไงก็ต้องเจอพันเดชอยู่ดี ตอนนี้เขารู้แล้วก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องอกสั่นขวัญหาย!”“ก็แค่………”เธอเป็นห่วงก็แค่ธีร์อธิศเธอไม่อยากให้ธีร์อธิศต้องมาเดือดร้อนเพราะเธอเลยพอเห็นทีท่าเป็นกังวลของจิดาภาเช่นนั้น เปรมศักดิ์เอ่ยปาก “เธอเป็นห่วงธีร์อธิศใช่ไหม?”เงยตาขึ้น สบกับแววตาของเปรมศักดิ์ จิดาภาพยักหน้า “ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะเดือดร้อนไปถึงธีร์อธิศหรือเปล่า!”