หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 824 มีได้ก็มีเสีย

ตอนที่ 824 มีได้ก็มีเสีย

พันเดชยืนอยู่ข้างๆ แล้วมองไปที่เปรมศักดิ์ มุมปากก็ยังคงยกขึ้นยิ้มด้วยรอยยิ้มแบบสุภาพบุรุษอยู่เสมอ นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะรู้ข่าวเร็วขนาดนี้ แล้วถึงรีบตามมา เห็นได้ว่าเขาให้ความสำคัญต่อโครงการครั้งนี้มากเช่นกัน

ส่วน Frieda ก็หันหัวมองไปที่พันเดช “คุณพันเดช……”

ส่วนพันเดชก็ยิ้มอย่างสุภาพบุรุษและใจกว้าง “ถ้าอย่างนั้น Frieda ครับ หากคุณมีธุระ ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ !”

“ครับ รอข้อเสนอโครงการของคุณนะครับ หวังว่าเราจะมีโอกาสได้ร่วมมือกัน !” Frieda พูด

“จะทำแน่นอนครับ !” เมื่อพูดจบก็จับมือกัน พันเดชก็มองไปยังเปรมศักดิ์ที่อยู่ข้างๆ ยิ้มอย่างลึกลับแล้วขึ้นที่รถ กำลังจะไป

หลังจากเขาไปแล้ว เปรมศักดิ์ก็มองไปที่ Frieda “Frieda ครับ เราไปกันเถอะครับ !”

Frieda ยิ้มแล้วพยักหน้า จากนั้นก็ตามเปรมศักดิ์ขึ้นไปบนรถแล้วออกไป

บนรถ เจ๊กมองไปที่พันเดช “ประธานพันเดชครับ นี่……เขาจงใจอะไรขนาดนี้ครับเนี่ย !” ตอนแรก Frieda ไม่ยอมปรากฏตัว ถ้าไม่ใช่เพราะพันเดชก็ไม่สามารถเชิญเขาออกมาได้ แต่ตอนนี้กลับถูกเปรมศักดิ์เอาเปรียบได้

ส่วนพันเดชก็ยิ้มขึ้น ไม่ได้ใส่ใจสักนิดเดียว “แม้ว่าจะเป็นวิธีของเขา ยังไงก็ต้องได้เจอ Frieda อย่างแน่นอน !”

เจ๊กขมวดคิ้วขึ้น

ขณะนั้นพันเดชก็หรี่ตาขึ้น ดวงตาที่ลึกลับกระจายความเหี้ยมโหดอย่างทำให้หวาดหวั่น “ตราบใดที่เขาไม่ได้ทำอะไรลับหลังก็พอ !”

เจ๊กมองไปที่พันเดช สุดท้ายก็พยักหน้า

“เอาล่ะ ขับรถ !”

เจ๊กพยักหน้า จากนั้นก็ขับรถไป

เป็นเพราะสองสามวันนี้ต้องทำข้อเสนอโครงการ พันเดชจึงต้องออกตั้งแต่เช้าแล้วกลับดึก วันนี้หลังจากกลับไปแล้ว จิดาภายังไม่ได้พักผ่อนเลย

เมื่อมองเห็นเธอแล้ว พันเดชก็รู้สึกได้ว่าความเมื่อยล้าหายไปจนหมด เขาโน้มตัวจูบไปที่ริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง

“ที่รัก ดึกขนาดนี่ทำไมยังไม่นอนล่ะ ?”

“รอคุณอยู่ยังไงล่ะคะ ?”

“คิดถึงผมล่ะสิ !” เขายิ้มอย่างชั่วร้าย หน้าตาที่เปี่ยมเสน่ห์ทำให้คนปฏิเสธไม่ลง

จิดาภาก็มองไปที่เขาด้วยสายตาอ่อนโยน “ฉันได้ยินมาว่าช่วงนี้บริษัทยุ่งมาก !”

พันเดชถอดเสื้อโค้ตออกแล้วเอ่ยปากพูดขึ้นลอยๆ “ใช่แล้วล่ะ !”

“ลำบากคุณเลยน้า !” จิดาภาโน้มตัวไป แล้วจูบไปที่ริมฝีปากของพันเดช

“หาเงินเลี้ยงเมียเลี้ยงลูกไม่ลำบากหรอกน่า !” การจูบนี้เหมือนเป็นการเพิ่มเลือดให้พันเดช จนทำให้เขามีพลังขึ้นทันใด

จิดาภาก็ยิ้มขึ้น

ขณะนั้นเหมือนว่าพันเดชจะคิดอะไรขึ้นมาได้กะทันหัน จึงเงยหน้ามองไปที่จิดาภา

“ภรรยา มีหนึ่งเรื่องที่ผมอยากจะบอกกับคุณ !”

“อะไรคะ ?”

“ก็คือโครงการที่บริษัทจะประมูล แล้วบริษัทธีร์อธิศก็ต้องการประมูลด้วย !”

เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ จิดาภาตกตะลึงเล็กน้อย สายตาก็มองไปที่พันเดช

“โครงการนี้สำคัญกับบริษัท CA แล้วก็สำคัญกับผมมาก……”

“ฉันเข้าใจ !” คำพูดของพันเดชยังไม่จบก็ถูกจิดาภาขัดจังหวะขึ้นมา เรื่องนี้เธอก็คาดไว้แล้ว แล้วเรื่องแบบนี้มันก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

“พันเดช เรื่องเเบบนี้มันหลีกเลี่ยงไม่ได้หรอก แต่ฉันอยากจะให้คุณสัญญากับฉันเรื่องหนึ่ง !” จิดาภามองไปที่เขาแล้วพูดขึ้น

“อะไรเหรอ ?”

“การแข่งขันที่เที่ยงธรรม ตราบใดที่เป็นการแข่งขันอย่างเที่ยงธรรม ไม่ว่าผลจะเป็นแบบไหนฉันก็รับได้หมด!” จิดาภาพูด

แม้ว่างานจะสำคัญ แต่ชีวิตสำคัญมากกว่า เธอไม่อยากให้งานเป็นสงครามที่เข่นฆ่ากัน ถ้าเป็นอย่างนั้น สุดท้ายมันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีผลกระทบต่อความรักของพวกเขาอย่างแน่นอน

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ พันเดชก็มองไปที่เธอแล้วยิ้มขึ้น “แม้ว่าจะเป็นธุรกิจก่อนหน้านี้ผมไม่ได้แข่งขันอย่างเที่ยงธรรมไปซะหมด แต่มันก็นับเป็นส่วนหนึ่งของจุดแข็งเช่นกัน แล้วตอนนี้คู่แข่งเป็นพี่เขยผม คุณวางใจได้เลยนะ ผมจะทำ !”

มีการรับประกันนี้ จิดาภาก็วางใจมากแล้ว มองไปที่เขาพลางกุมใบหน้าของเขาแล้วจูบเบาๆ “ที่รัก ลำบากคุณเลยนะ !”พันเดชจะปล่อยโอกาสที่เธอส่งจูบมานี้ไปได้อย่างไร จึงจับเธอไปแล้วเรียกเอาอย่างรุนแรง ผ่านการทำกันวุ่นสักพัก ในที่สุดเขาก็ปล่อยไปภายใต้การประท้วงของจิดาภา“ผมไปอาบน้ำก่อนนะ !” จิดาภาพยักหน้า จากนั้นพันเดชก็เดินไปห้องน้ำอย่างไม่เต็มใจ จิดาภานอนอยู่บนเตียงแล้วมองไปที่เขา มุมปากยกขึ้นด้วยรอยยิ้มอันอ่อนโยน……พันเดชอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำเสียนาน จินตนาการไปทุกรูปแบบ แต่ความจริงคือหลังจากพันเดชออกมา จิดาภาก็นอนหลับอยู่ตรงนั้นแล้วเป็นการนอนหลับที่ดีมาก หลับจนทำให้คนไม่อาจจะไปรบกวนหลังจากพันเดชเห็นแล้ว ทั้งคนก็จนปัญญา แม้ว่าไม่อยากจะไปรบกวน แต่จะให้เขาข่มไว้ได้อย่างไรเมื่อจนปัญญา จึงทำได้แต่ถูไถ พยายามที่จะถูไถให้ตื่นขึ้น แต่ถูไถตั้งนานจิดาภาก็ไม่ขยับสักนิดเดียว หลับสนิทต่อไป……ทำกันวุ่นอยู่ตั้งนาน พันเดชจึงยอมแพ้ไป สุดก็แค่จูบไปที่หน้าผากของจิดาภา จากนั้นก็กอดแล้วหลับไป……ระหว่างที่หลับไปยังมีเสียงถอนหายใจอีกด้วย……ในห้องอ่านหนังสือ เปรมศักดิ์นั่งอยู่หน้าโต๊ะอ่านหนึ่ง ตรงหน้ามีบรั่นดีหนึ่งขวดและแก้วหนึ่งใบเขาดื่มไปทีละแก้วไร้ซึ่งสีหน้าเมื่อใดก็ตามที่นึกถึงพันเดช เขาก็จะนึกถึงเรื่องของเขากับกชกรขึ้นมาถ้าไม่ใช่เพราะเขา ทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้ก็คงไม่ได้กลายเป็นแบบนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นเพราะพันเดชเมื่อถึงสิ่งนี้ สีหน้าของเขาก็แย่ลงไปอีก เขาถือแก้วสีขาวใส แล้วยกเข้าปากแล้วดื่มลงไปจนหมดขณะนั้นโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น เมื่อมองไปที่เบอร์ ดวงตาก็มีหมอกควันขึ้นมา ดังอยู่ตั้งนาน สุดท้ายก็รับสายไป“ฮัลโหล……”“เรื่องเป็นอย่างไรบ้าง ?”เปรมศักดิ์ไม่พูด เพียงแค่จับโทรศัพท์ไว้ สีหน้าแปลกไปอยู่บ้าง“คุณใจดีกับเขา ก็ไม่เห็นว่าเขาจะใจดีกับคุณ โครงการ CS มันสำคัญต่อคุณมากแค่ไหน คุณก็ควรจะรู้ !”“ความจริงแล้วมีวิธีที่ดีหนึ่งวิธีที่ทำให้คุณสามารถเอาชนะเขาได้ แต่ไม่รู้ว่าคุณจะทำหรือไม่ !”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของเปรมศักดิ์ก็เริ่มมีการเคลื่อนไหวเล็กน้อย “อะไรเหรอ ?”อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินคำพูดทางโทรศัพท์ ใบหน้าของเปรมศักดิ์ก็จมลงไปเล็กน้อย……วันถัดไปเป็นวันก่อนการประมูลโครงการ CS เปรมศักดิ์กำลังยุ่งอยู่ในออฟฟิศ ขณะนั้นผู้ช่วยก็เข้ามาอย่างกะทันหัน “ประธานเปรมศักดิ์ครับ สายโทรศัพท์บริษัท CS อยู่ในสายแล้ว ตอนนี้ก็โอนสายเข้ามาแล้วครับ !”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เปรมศักดิ์ก็พยักหน้า “ฉันรู้แล้ว !”ผู้ช่วยก็หันหลังเดินออกไป ขณะนั้นเปรมศักดิ์ก็ยกโทรศัพท์ตรงหน้าวางไปที่หู “ฮัลโหล สวัสดีครับ !”“ประธานเปรมศักดิ์ครับ ผมคือ Frieda เองนะครับ !”“Frieda สวัสดีครับ !” เสียงของเปรมศักดิ์น่าฟังมาก คำพูดยังเป็นสุภาพบุรุษมาก“คือแบบนี้นะครับประธานเปรมศักดิ์ สำหรับโครงการ CS ผมตัดสินใจที่จะร่วมมือกับบริษัท CA แล้ว ดังนั้นหวังว่าพวกเราจะมีโอกาสร่วมมือกันในครั้งต่อไปนะครับ !” Frieda พูดเมื่อได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของเปรมศักดิ์ก็เปลี่ยนไปทันที “ทำไมล่ะครับ ? จะประมูลพรุ่งนี้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ ?”“ขอโทษนะครับคุณเปรมศักดิ์ !”เปรมศักดิ์ถือโทรศัพท์พร้อมกับยืนขึ้น คิดอยู่ชั่วขณะจึงเอ่ยปากพูด “คุณ Frieda ครับ อย่างไรก็ตาม ทีมบริษัทของผมก็ได้เตรียมการประมูลมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว ถ้าไม่เช่นนั้นคุณก็ดูข้อเสนอโครงการของพวกผมแล้วค่อยตัดสินใจ เป็นอย่างไรบ้างครับ ?” เปรมศักดิ์พยายามที่จะข่มความโกรธที่อยู่ในใจ แล้วถามขึ้น“แต่……”“อย่างไรก็ตาม พรุ่งนี้ถึงจะหมดเขต ถ้าคุณดูแล้วไม่พอใจก็ไม่เป็นไรครับ !”ไมตรีจิตอันดีงามยากที่จะปฏิเสธ ส่วน Frieda เองก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก จึงพยักหน้า “โอเคครับ ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้คุณก็ส่งมาแล้วกันนะครับ !”“ขอบคุณครับ Frieda !” เปรมศักดิ์ยิ้มขึ้น จากนั้นก็วางสายไปเพิ่งจะวางสายไป รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็จางไป สีหน้าเปลี่ยนไปทันใด มองเอกสารที่อยู่บนโต๊ะ ทันใดนั้นทั้งหมดก็ร่วงลงสู่พื้นพร้อมกับเสียงดังพันเดช……สีหน้าย่ำแย่ ดวงตาคู่หนึ่งเต็มไปด้วยความโกรธคุณไร้ความปรานี แล้วอย่ามาโทษผมแล้วกันว่าผมไม่ยุติธรรม…..Frieda ตรงไปที่บริษัท CA นี่ทำให้พันเดชรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง ในออฟฟิศ ทั้งสองคนก็นั่งคุยกันอยู่ตรงนั้นโดยมีกาแฟสองแก้วอยู่ตรงหน้า “Frieda ครับ ผมอยากรู้ว่าทำไมถึงเป็นผมครับ !” เพราะจนถึงตอนนี้เขายังไม่ได้ดูข้อเสนอโครงการของพวกเขาเลย และตอนนี้กลับมาตัดสินใจแบบนี้“เพราะผมเชื่อในความสามารถของคุณ และสัญชาตญาณของผมบอกว่าคุณสามารถทำได้ดีที่สุด !” Frieda มองไปที่พันเดชแล้วพูดขึ้น แม่ว่าจะพูดจีนไม่ค่อยคล่อง แต่การสื่อสารก็ไม่ได้มีปัญหาสักนิดเดียวพันเดชยิ้มขึ้น ดูเป็นผู้ใหญ่และสงวนท่าที“ขอบคุณที่คุณไว้วางใจผมนะครับ Frieda แต่ผมก็หวังว่าจะชนะการประมูลในวันพรุ่งนี้ !”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ Frieda ก็ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ทำไมล่ะ ? คุณก็รู้ว่าบริษัทธีร์อธิศเป็นคู่แข่งที่ใหญ่ที่สุดของคุณ ตอนนี้ผมจะร่วมมือกับคุณ ยังไงก็ถือว่าคุณชนะแล้ว !”“Frieda ครับ คุณอาจจะไม่รู้เรื่องนี้ แม้ว่าบริษัทธีร์อธิศเป็นคู่แข่งที่ใหญ่ที่สุดของผม แต่เขาก็พี่ชายคนโตของภรรยาผมด้วย ดังนั้นผมจึงต้องการโอกาสที่ยุติธรรม !”ก่อนหน้านั้นเขาไม่เคยที่จะไปสนใจเรื่องพวกนี้ เขาต้องการเพียงความสำเร็จและบรรลุเป้าหมายก็พอ แต่ตอนนี้ต่างกันไปแล้ว เขาไม่ได้คิดถึงเพียงแค่ตัวเองเท่านั้น แต่ยังรวมถึงจิดาภาด้วย แม้ว่าจิดาภาจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของตระกูลสวันนีย์ แต่ก็ถูกพวกเขาก็เลี้ยงขึ้นมาจนโต อีกอย่างพวกเขาก็ใส่ใจต่อจิดาภาไม่น้อยไปกว่าเปรมศักดิ์ เขาไม่มีทางที่จะเพิกเฉยต่อความรู้สึกของจิดาภาได้เมื่อได้ยินสิ่งนี้ Frieda ก็มองไปที่เขาประธานพันเดชครับ ผมเคยได้ยินมาก่อนว่าฝีมือของคุณนั้นดุเดือดรุนแรง แต่พอได้เห็นวันนี้แล้ว เหมือนจะไม่ใช่แบบข่าวลือนั้น เปรมศักดิ์ก็ยิ้มอย่างเจียมตัว “นั่นเป็นเพราะว่าผมมีภรรยาที่ดีคนหนึ่งครับ !”Frieda เลิกคิ้ว ราวกับว่าสงสัยในตัวภรรยาคนที่พันเดชพูดถึงมาก “เห็นได้ว่าความรักมันยิ่งใหญ่จริงๆ เลยนะครับ จนสามารถเปลี่ยนคนคนหนึ่งไปได้ ผมนับถือจริงๆ เลยครับ !”ส่วนพันเดชก็ยิ้มขึ้นอย่างไม่ได้หลีกเลี่ยงสักนิดเดียว “I love her very much !”ในความเป็นจริงแล้วพันเดชไม่ได้เปลี่ยนไป เพียงแค่ออมมือกับบริษัทธีร์อธิศเท่านั้น อีกอย่างเขาก็สัญญากับจิดาภาไปแล้วว่าจะแข่งขันกันอย่างเที่ยงธรรม แม้ว่าตอนนี้ Frieda จะเลือกพวกเขา แต่เขาก็ยังยืนทำตามที่ตกลงไว้กับจิดาภาถ้าเป็นเช่นนั้น Frieda ก็ไม่ได้บังคับ จากนั้นก็มองไปที่เขา “คนที่รู้จักรักและใส่ใจผู้อื่นจะได้รับความสุข หากเป็นเช่นนั้นผมก็เคารพข้อเสนอของคุณนะครับ พรุ่งนี้จะรอข้อเสนอโครงการของคุณนะ !” พูดจบ Frieda ก็ยืนขึ้นแล้วยื่นมือออกไป พันเดชก็ยืนขึ้นแล้วจับมือกับเขา “Thank you for trust ผมเชื่อว่าผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังนะครับ !”Frieda ก็ยิ้มจากนั้นจึงจากไปในความเป็นจริงแล้วพันเดชก็มีความมั่นใจในโครงการนี้มาก ถ้าเป็นเมื่อก่อนมีโอกาสแบบนี้ เคยจะรับมาโดยไม่สนใจอะไรเลย ทว่าตอนนี้เพื่อจิดาภาแล้ว เขาจึงปฏิเสธความดีที่ส่งมาให้ถึงประตูไป แต่ไม่ว่าจะเป็นวันนี้หรือว่าพรุ่งนี้เขาก็มีความมั่นใจมากส่วนเปรมศักดิ์อาจจะต้องผิดหวังแล้วจริงๆ ……ในตอนกลางคืนพันเดชกำลังจัดการกับสิ่งต่างๆ ในครัว ขณะนั้นจิดาภาก็ถือนมหนึ่งแก้วเข้าไป ในตอนนี้ท้องของจิดาภาก็ค่อยๆ ป่องขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ก็ไม่ได้ชัดเจนมาก โดยเฉพาะตอนที่สวมเสื้อผ้าหลวมๆ อยู่บ้านก็จะมองไม่ค่อยออก ตอนนี้จิดาภาก็เกือบจะได้สี่เดือนแล้ว ในตัวก็มีอุปนิสัยอ่อนโยนมากขึ้น“เป็นยังไงบ้างคะ เหนื่อยไหม ?” จิดาภาถาม พันเดชมองไปที่เธอแล้วยิ้มขึ้น “ก็ยังดีโอเคอยู่ !” จิดาภานั่งอยู่ตรงข้ามเขา “พรุ่งนี้จะประมูลแล้ว เป็นยังไงบ้าง มั่นใจไหม ?”มุมปากของพันเดชยกขึ้นอย่างมีเสน่ห์แล้วมองไปที่จิดาภา สายตาเต็มไปด้วยความมั่นใจ “คุณเคยเห็นผมแพ้ซะที่ไหนล่ะ ?” ส่วนจิดาภาก็ยิ้มขึ้น “หลงตัวเอง !”“แต่……” ขณะที่กำลังพูดพันเดชก็มองไปที่จิดาภา แล้วยื่นมือไปประกบมือของเธอ “ถ้าผมชนะแล้ว คนที่แพ้ก็จะเป็นเปรมศักดิ์นะ !”เรื่องนี้จิดาภาจะไม่รู้ได้ยังไง เธอก็มองไปที่พันเดชแล้วตบมือของเขา “ตราบใดที่คุณจะแข่งขันอย่างยุติธรรม ไม่ว่าผลจะเป็นแบบไหน ฉันก็รับได้หมดค่ะ พันเดช ฉันรู้ว่าคุณใส่ใจฉัน ถ้าผลจะเป็นแบบนั้นจริงๆ งั้นฉันก็เชื่อคุณค่ะ !”เมื่อได้ยินคำพูดนี้พันเดชก็วางใจไปมาก ยกมือของจิดาภาขึ้นแล้วจูบไปหนึ่งครั้ง “ภรรยามีเหตุผลจังเลย ให้รางวัลคุณนะ”จิดาภาก็ยิ้มขึ้น “อย่ามาพูดเลย คุณไปทำงานต่อเถอะ ฉันจะไม่รบกวนคุณแล้วนะ !”“คุณจะนอนแล้วเหรอ ?”“อีกสักพักก็จะนอนแล้วล่ะ ฉันจะกลับไปที่ห้องแล้วนะ กลัวว่าจะรบกวนคุณ !” จิดาภาพูดพันเดชดึงจิดาภาไว้ สายตารักใคร่ทำให้จิดาภาไม่สามารถปฏิเสธได้ “งั้นก็อยู่เป็นเพื่อนผมตรงนี้นะ ผมอยากจะมองคุณตลอดเวลาเลย !”“โอเคค่ะ !” จิดาภาพยักหน้าพันเดชจูบไปที่เธอ จากนั้นก็ทำงานต่อ ส่วนจิดาภาก็หาหนังสือสักเล่ม แล้วเดินไปยังโซฟา ถอดรองเท้าแล้วอ่านหนังสือไปด้วยพักผ่อนไปด้วยอยู่ข้างบนจิดาภาเงยหน้ามองไปที่พันเดชเป็นระยะๆ เห็นร่างของเขาที่กำลังยุ่ง หน้าตาด้านข้างดูมีศิลปะ ช่างเป็นคนที่สมบูรณ์แบบอย่างไร้ที่ติจริงๆ บางทีเขาก็ส่งสายตามองมา ซึ่งมันทำให้คนรู้สึกอบอุ่นใจมากความจริงแล้ว ชีวิตที่เป็นแบบนี้มันดีมาก สูดดมกลิ่นดอกไม้ ไม่พูดถึงที่มีสุขหรือเศร้า ดื่มชาอ่านหนังสือ ใช้ชีวิตอย่างผ่อนคลาย สิ่งที่ดีเลิศมากไปกว่านี้คือ คนที่เคยแปลกหน้ากันที่คิดว่าจะไม่มีวันได้พบกันอีก แล้วเขาก็กลายเป็นโลกทั้งใบของเธอขึ้นมากะทันหัน……มุมปากก็ยกขึ้นด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น ขอบคุณที่ได้พบเจอกันนะวันที่สองวันนี้บอกได้เลยว่าเป็นวันที่ทำให้คนตื่นเต้นมาก เพราะว่าวันนี้จะมีฝ่ายหนึ่งต้องพ่ายแพ้ ความพยายามทั้งสัปดาห์ก็จะถือว่าเสียเปล่า ในบริษัท CS หลังจากผ่านการต่อสู้กันอย่างหนักมาหนึ่งชั่วโมงแล้ว ก็ไม่น่าแปลกใจ เป็นฝ่ายของพันเดชที่ชนะ สามารถพูดได้เลยว่าครั้งนี้น่าสนมากจะยืนดูพันเดชมากกว่า ความแข็งแกร่งของเขาทุกคนต่างก็เห็นๆ กันอยู่ เพียงแค่เวลาสองปีก็สามารถทำให้บริษัทพัฒนาไปสู่ห้างเครื่องประดับชั้นนำได้ ฝีมือแบบนี้ไม่ใช่คนธรรมดาที่สามารถทำได้แม้ว่าบริษัทธีร์อธิศจะมีความก้าวหน้าในสองปีนี้ แต่เมื่อเทียบกับบริษัท CA และฝีมือของพันเดชแล้ว ก็ยังคงมีระยะห่างยิ่งไปกว่านั้นเบื้องหลังของบริษัท CA คือบริษัท จีดี ดราก้อน ตอนนี้พันเดชไม่ได้พัฒนาเพียงแค่เครื่องประดับ อสังหาริมทรัพย์ โรงแรม ตราบใดที่สามารถสร้างรายได้ มีสิ่งไหนบ้างที่เขาไม่ได้แทรกเท้าเข้าไป ?ดังนั้นมูลค่าของพันเดชยังมากกว่ากำไรที่บริษัทได้ซะอีกเมื่อเดินออกจากบริษัท CS พันเดชกับเปรมศักดิ์ก็ยืนอยู่ที่ประตู สวมชุดสูทสีเข้มเหมือนกัน แต่ทั้งสองคนใส่แล้วมีรสนิยมต่างกันพันเดชดูสุขุมและมีความดื้อรั้นอยู่บ้าง ส่วนเปรมศักดิ์ก็ดูสงบเสงี่ยม ผิวขาวอ่อนโยนราวกับหยกพันเดชก็มองไปที่เขา มุมปากยกขึ้นด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ “ประธานเปรมศักดิ์ ขอบคุณที่ทำให้ชนะนะ !” เขาไม่เคยมองข้ามความสำเร็จของตัวเอง แม้ว่าจิดาภาจะเรียกเปรมศักดิ์ว่าพี่ชายใหญ่ แต่พันเดชไม่เคยเรียกแบบนี้ เขาสามารถรู้สึกได้ถึงความเป็นปรปักษ์ของเปรมศักดิ์ และสิ่งที่ไม่ชอบเขา แล้วทำไมเขาต้องเอาใจคนอื่นด้วยล่ะ เขามั่นใจว่าจิดาภารักเขาก็เพียงพอแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดของพันเดช มุมปากของเปรมศักดิ์ก็ยกขึ้นอย่างเยาะเย้ย “ประธานพันเดช อย่างดีใจเกินไปเลยนะ มีได้ก็มีเสีย ระวังไว้หน่อยก็ดี !” คำพูดนี้เป็นคำเตือนอย่างเต็มที่“ขอบคุณในความเป็นห่วงของประเทศเปรมศักดิ์ด้วยนะครับ ผมรู้แล้วนะ !” พันเดชพูดไปลอยๆ เปรมศักดิ์มองไปที่เขาแล้วหึไปหนึ่งคำ จ้องมองเขาด้วยความโกรธ จากนั้นก็หันหลังจากไปส่วนพันเดชก็มองไปที่เงาหลังของเขา มุมปากก็ยกขึ้นยิ้มอย่างเย้ยหยัน เจ๊กก็ยืนอยู่ด้านข้าง “ช่างไร้มารยาทเอาซะจริงๆ !”ส่วนพันเดชก็หันหัวไปแล้วยักคิ้วอย่างภาคภูมิใจ “จะให้คนแพ้ยิ้มให้นายหรือไง เอาล่ะ อย่าไปฝืนคนอื่นเลย พวกเรากลับกันเถอะ !”หลังจากเจ๊กฟังแล้วก็ยิ้มออกมา ประธานพันเดชเป็นคนที่เย่อหยิ่งและขี้อวดอยู่แล้ว เขาก็ควรจะชินมาตั้งนานแล้ว รถโรลส์รอยซ์จอดอยู่ตรงหน้าพวกเขา ทั้งสองคนก็เดินขึ้นไปบนรถแล้วกลับไป