หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 796 ร้องเพลงแอปเปิลน้อย

ตอนที่ 796 ร้องเพลงแอปเปิลน้อย

เหมือนกับว่าจะมองออกว่าไปรยาใจสั่น กชกรกับแก้วมองหน้าเธอ แล้วเอ่ยปากเตือน “อย่าไปเชื่อคำพูดของเขา นี่มันเป็นกลยุทธ์! ”

ไปรยากะพริบตา แล้วก็ได้สติทันที “ใช่ กลยุทธ์! ”

“ลาภิศ อย่าคิดจะเอากลยุทธ์อะไรมาหลอกฉัน ฉันไม่ตกหลุมหรอก! ”

ลาภิศ “……”

“เคล็ดลับนี้ควรจะใช้ได้กับเธอนี่ ทำไมถึงไม่ได้ล่ะ! ”ลาภิศตอบ แต่ว่าสายตากลับมองไปที่จัสตินกับปาณชัย

จัสตินยิ้ม “ตอนนี้เรื่องอะไรสำคัญกว่า เธอสามารถแยกแยะได้อย่างชัดเจน! ”

“ถ้ายังงั้นพวกเธอลองบอกสิ ว่าสรุปแล้วจะให้ทำยังไง? ”จัสตินมองไปด้านในแล้วถามออกมา

“คนนึงวิดพื้น50ครั้ง! ” ไปรยายืนยัน

“ไม่มีทางอื่นแล้วหรอ? ”

“ไม่มี! ” ไปรยายืนยันอีกครั้ง

“แล้วซองแดงล่ะ? ”

“ไม่ต้องรีบ เดี๋ยวอีกหน่อยก็จะเอา! ”

คนด้านนอกทุกคน “……”

ดังนั้น คนด้านนอกมองหน้ากันไปมา สุดท้ายก็จำเป็นต้องทำ

จัสตินถอดเสื้อคลุมออก ลาภิศมองหน้าเขา “จะทำจริงๆ หรอ? ”

“ไม่ยังงั้นล่ะ? ”จัสตินถามกลับ ดังนั้น คนพวกนั้นก็เริ่มเอนตัวลงไปทำ ลาภิศก็จำเป็นต้องจำใจ ก็เลยจำเป็นต้องทำเหมือนกัน พันเดชมองหน้าพวกเขา แล้วก็เริ่มเอนตัวลงไปทำเหมือนกัน “อย่าขี้เกียจนะ ด้านนอกมีคนของเราคอยจับตามองอยู่นะ! ” พันเดช “……” ยังมีคนคอยจับตามองอยู่อีกงั้นหรอ อย่างไรก็ การวิดพื้น50ครั้งสำหรับคุณชายทั้งสี่คนแล้วนั้น มันก็เหมือนเค้กชิ้นนึง ผ่านไปแป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว คนในห้องอดขำไม่ได้ แก้วพูดออกมา “อีกหน่อยคงจะไม่ได้ไม่มีแรงไปอุ้มเจ้าสาวแล้วใช่มั้ย? ” “วางใจเถอะ พันเดชไม่ปล่อยให้ตัวเองอับอายหรอก! ” ไปรยาพูดอย่างมั่นใจมาก แก้วเห็นท่าทางที่ฮึกเหิมตอนที่พันเดชอยู่ที่บริษัทนั้น ก็พยักหน้าเห็นด้วย เธอน่าจะคิดมากไปเอง อย่างที่คิด หลังจากผ่านไปแป๊บเดียว ทั้งสี่คนก็ลุกขึ้นหลังจากวิดพื้น50ครั้งเสร็จ “เสร็จแล้ว เปิดประตูได้รึยัง? ” พันเดชถาม “นี่เป็นแค่ข้อเรียกร้องเบื้องต้นของเรา เปิดประตูอะไรกัน! ข้อเรียกร้องเบื้องต้นงั้นหรอ? แค่ฟังก็รู้แล้วว่าน่าจะต้องการอะไรอีก ถ้าเกิดว่าพันเดชรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ ก็น่าจะติดสินบนไปรยาก่อนหน้าวันแต่งงานซักสองวัน ไม่ยังงั้นก็จะได้ภรรยามาอยู่ในกำมือตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่หรอ? “ยังมีเรื่องอะไรอีก? ” “ซองแดง มีเพื่อนเจ้าสาวสองคน พี่สะใภ้หนึ่งคน แล้วก็ของเจ้าสาวด้วย นอกนั้นก็ยังมีพวกช่างแต่งหน้าอะไรอีก บวกกันไปก็มีทั้งหมดเจ็ดคน เตรียมซองมาดีรึยัง? ” ไปรยาถาม “แน่นอน เปิดประตูเถอะ ซองแดงได้ถูกเตรียมไว้พร้อมหมดแล้ว! ”สำหรับพวกเขาแล้ว เรื่องที่สามารถใช้เงินแก้ปัญหาได้ คือเรื่องที่ดีที่สุด มีความสุขมากที่สุด “คิดมากไปแล้ว เสียบซองมาตรงช่องประตูก็พอแล้ว! ” ไปรยายิ้มแล้วพูด ด้านนอกเงียบเชียบไร้เสียง…… เพื่อเจ้าสาวนี่ปลิ้นปล้อนเกินไปรึเปล่า? ลาภิศมองหน้าพันเดช “ปกติแล้วนายเคยทำให้เธอขุ่นเคืองรึเปล่า? ” “ก็เหมือนจะนิดหน่อยนะ……” “ยอมรับเถอะ เสียบเลย! ” ตอนนี้เจ้าสาวไม่ถึงมือซักที ใครพูดอะไรก็ทำแบบนั้นเถอะ ดังนั้น ระหว่างช่องประตูก็มีซองแดงเสียบเข้ามาเจ็ดซอง แก้วหยิบมา หลังจากนั้นก็แบ่งกัน ช่างแต่งหน้าดีใจมาก แล้วก็น่าอิจฉามากด้วย มาแต่งหน้ายังได้ซองแดงกลับบ้านไปอีก! “ตอนนี้เปิดประตูได้รึยัง? ”พันเดชถาม “หึๆ คุณพันเดช มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอก ตอนนี้ ยังมีอีกสองด่าน ขอแค่คุณผ่านไปได้ คุณก็จะสามารถเข้ามาแล้วพาเจ้าสาวไปได้! ”ไปรยายิ้มแล้วเก็บซองแดงมา กชกรก็ยิ้มอยู่ด้านข้างเหมือนกัน เพราะฉะนั้นจะบอกว่า อย่าทำผิดต่อเพื่อนเจ้าสาวเด็ดขาด ไม่ยังงั้นตอนที่จะแต่งงานนั้นก็จะรู้สิ่งที่เกิดขึ้นแน่นอน พันเดชทำอะไรไม่ได้ ได้แต่พูดว่า “คุณภรรยา เธอจะปล่อยให้คนอื่นกลั่นแกล้งฉันแบบนี้จริงๆ หรอ? ” จิดาภานั่งอยู่บนเตียง พอได้ยินเสียงตะโกนที่จำใจ ก็ยิ้มอย่างมีความสุข “ขอโทษด้วยนะ ตอนนี้ฉันช่วยนายไม่ได้จริงๆ! ” พอได้ยินคำพูดของจิดาภา ไปรยากับแก้วก็หัวเราะออกมา “ได้ยินรึยัง? คุณพันเดช เจ้าสาวก็ช่วยคุณไม่ได้นะ! ” พันเดชถอนหายใจออกมา “ก็ได้ ไปรยา ยังมีกลอุบายอะไรอีก ปล่อยมาเลยดีกว่า! ” ให้ได้เจ้าสาวมาก่อนค่อยว่ากัน! “เอ่อ พูดประโยคที่น่าฟังซัก20ประโยคให้ฉันฟังหน่อย! ” ทำไมคนภายนอกถึงคิดว่า ไปรยากำลังแก้แค้นต่อหน้าสาธารณชน! “20ประโยค? ” “ทุกคน20ประโยค! ” พันเดช “……！”นี่มันจงใจแกล้งกันชัดๆ! ประโยคที่น่าฟัง20ประโยคฟังแล้วเหมือนจะง่าย แต่ว่าถ้าจะให้พูดจริงๆ ก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แล้วอีกอย่าง คนส่วนมากก็ประจบสอพลอเขาจะตายไป เขาเคยพูดอะไรดีๆ กับคนอื่นที่ไหนกัน แต่ว่า นี่มันก็คือเป้าหมายของไปรยา ใครใช้ให้เขายโสโอหังแบบนั้นล่ะ ถึงเวลาให้เขาวางท่าลงแล้ว! แก้วกับกชกรก็รู้สึกชื่นชอบเหมือนกัน