หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 777 กชกรระบายความทุกข์

ตอนที่ 777 กชกรระบายความทุกข์

“งั้นก็รับไว้สิ เรื่องที่บริษัทตอนนี้ยังไม่ต้องการให้ลูกเข้ามาช่วยอะไร แต่แม่เชื่อว่า ถ้าบริษัทของลูกมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ลูกกับพี่ชายจะต้องร่วมมือกันแก้ปัญหาให้ผ่านไปได้ด้วยดีแน่นอน!” จันทนีพูดขึ้น

ในเมื่อพูดถึงเรื่องนี้แล้ว จิดาภาก็ไม่อยากจะพูดอะไรต่ออีก อีกอย่าง นี่ก็เป็นเรื่องที่หล่อนไม่คุ้นเคยเท่าไหร่

หล่อนพยักหน้า “พ่อ แม่ สบายใจได้นะ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไร หนูจำได้เสมอว่าหนูเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวตระกูลสวันนีย์ ถ้าพี่ชายต้องการหนู หนูจะกลับมาช่วยเขาอย่างแน่นอน!”

“นี่แหละคือสิ่งที่พ่อกับแม่อยากฟัง!” จันทนีพูดด้วยความดีใจ

จากนั้นจิดาภาลุกขึ้น เดินเข้าไปใกล้ๆจันทนี “แม่ ขอโทษนะคะ หลายปีมานี้ ทำให้แม่ต้องเป็นห่วงตลอดเลย!”

“เด็กน้อย พ่อแม่เป็นห่วงลูกถือเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว!”

“ต่อไป ให้หนูได้เป็นลูกกตัญญูตอบแทนบุญคุณพ่อแม่นะคะ!” จิดาภาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน สายตาส่องเป็นประกายด้วยความรัก ดื้อมานาน ความห่างไกลกับการันต์และจันทนีที่ผ่านมาเนิ่นนานกลับมลายหายไปในพริบตา

ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดแล้วยังไง?

ไม่รู้ว่าพ่อแท้ๆของหล่อนอยู่ที่ไหน ทำไมถึงทิ้งหล่อนไป ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคือคนที่เลี้ยงหล่อนให้เติบโตมาอย่างยากลำบาก รู้ดีอยู่แก่ใจว่าไม่ใช่ลูกในสายเลือด แต่ก็ยังอยู่รอดพ้น

จิดาภารู้สึกว่า หล่อนจะใช้นามสกุลสวันนีย์ตลอดไปทั้งชีวิต เป็นลูกสาวของการัต์และจันทนี

“แค่มีลูก พ่อกับแม่ก็ปลื้มใจมากแล้ว!” จันทนียิ้มและพูดขึ้น เงยหน้ามองไปที่การันต์ สายตาของทั้งสองเต็มไปด้วยความปลาบปลื้มอย่างสุขใจ

ที่ผ่านมากลัวว่าจิดาภาจะรู้ความจริงมาโดยตลอด แต่เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ในตอนนี้ ช่างกินใจพวกเขาเสียเหลือเกิน

ในขณะเดียวกันนั้น กชกรก็กำลังเดินลงมาจากด้านบนพอดี เมื่อเห็นจิดาภาจึงเอ่ยปากเรียกขึ้น “จิ เธอกลับมาแล้วเหรอ?”

หันไปมองตามเสียง กชกรกำลังเดินลงมา “พี่สะใภ้!” จิดาภายิ้มและพูดทักทาย

“เธอมาพอดีเลย ไปคุยกับฉันข้างบนหน่อยสิ พ่อแม่ หนูขอยืมตัวจิสักแปปนึงได้ไหมคะ?” กชกรถาม

ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา มีความสุขจนบรรยายออกมาไม่ได้

“ไปเถอะ แม่ไปดูก่อนว่าวันนี้เราจะกินอะไรกันดี!”

“ขอบคุณค่ะแม่!” จากนั้นกชกรก็จูงมือจิดาภาขึ้นไปด้านบน ส่วนการันต์หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านต่อ

ด้านบน กชกรยื่นน้ำร้อนให้จิดาภาหนึ่งแก้ว “ทำไมวันนี้เธอมาคนเดียว พันเดชล่ะ?”

“เขาอยู่ที่บริษัท!”

กชกรนั่งลงข้างหล่อน มองไปที่ท้องที่ยังไม่บวมนูนออกมา “ลูกเป็นยังไงบ้าง? ไปตรวจตามเวลานัดรึเปล่า!”

จิดาภาพยักหน้า “ไปมาแล้ว คุณหมอบอกว่าแข็งแรงดี!”

กชกรพยักหน้า สายตามองไปที่ท้องของจิดาภาด้วยสายตาอิจฉา

“จิ เธอช่างมีความสุขจริงๆเลยนะ!” กชกรค่อยๆพูดขึ้น แต่น้ำเสียงปิดบังความทุกข์ไว้ไม่ได้

จิดาภายิ้ม “เธอไม่มีความสุขหรือไง? ถ้าเธออิจฉาฉันนะ ก็รีบมีลูกกับพี่ชายสิ!”มีลูก…ทำไมหล่อนจะไม่คิดอยากมีล่ะแม้ว่าจะมีผู้หญิงหลายคนไม่อยากมีลูกทันทีหลังแต่งงาน แต่กชกรกลับไม่เหมือนคนพวกนั้น หล่อนชอบชีวิตแบบพ่อแม่ลูก ฝ่ายชายทำงานนอกบ้าน ผู้หญิงทำงานในบ้าน จะได้อยู่บ้านเฝ้ารอเปรมศักดิ์กลับมาทุกวัน…แต่…จะสมหวังเช่นนั้นที่ไหนกันล่ะ?เห็นได้อย่างชัดเจนว่ากชกรผิดปกติไป จิดาภาจึงมองหล่อน “เป็นอะไรไป?”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จู่ๆกชกรหันไปถามจิดาภาด้วยท่าทีจริงจัง “จิ เธอรู้สึกว่าฉันไม่มีเสน่ห์มากๆเลยใช่ไหม?”จิดาภากระพริบตาด้วยความงง “ทำไมถามแบบนี้ล่ะ?”“เธอตอบฉันมาก่อน!”“สวย หุ่นดี ฉลาด เอาใจใส่ อ่อนหวาน เป็นหญิงสาวในฝันของบรรดาผู้ชายเลยนะ!” จิดาภาพูดตามความจริง สำหรับกชกรแล้ว หล่อนรู้สึกเช่นนี้ แต่มีสิ่งที่ไม่สมบูรณ์เพียงอย่างเดียว หล่อนรู้สึกว่าชีวิตแต่งงานระหว่างหล่อนกับเปรมศักดิ์เร็วเกินไป ทำให้ควบคุมอะไรไม่ค่อยได้กชกรเพียงแค่ถามขึ้นมา ไม่คิดว่าจิดาภาจะพูดชื่นชมหล่อนมากมายขนาดนี้ หล่อนเขินเล็กน้อย “ฉันเป็นเหมือนกับที่เธอพูดมาจริงงั้นเหรอ?” จิดาภาพยักหน้าด้วยความจริงใจ “อย่างน้อย ที่ฉันเห็นก็เป็นแบบนี้แหละ!”“แต่ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แล้วทำไม…พี่ชายของเธอถึงไม่เคยคิดอะไรกับฉันบ้างเลยล่ะ!?” กชกรถามจิดาภาตกใจตะลึง ตอนแรกยังไม่เข้าใจ “เธอทะเลาะกับพี่ชาย?”กชกรส่ายหน้า “ถ้าทะเลาะกันก็ยังดี ฉันกับเขาถ้าไม่เจอกันก็ไม่คุยกัน รวมแล้วคุยกันไม่ถึงสิบประโยค…”จิดาภา “….พี่ชายฉันเป็นคนเฉื่อยชาน่ะ!” จิดาภาทำได้เพียงปลอบเช่นนี้“เขาไม่เคยคิดอะไรกับฉันเลยจริงๆ!” กชกรพูดขึ้นด้วยความลำบากใจ หล่อนไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ แต่นอกจากจิดาภาแล้ว หล่อนไม่เคยบอกใครเลยจิดาภายังคงไม่เข้าใจ เมื่อหล่อนตั้งสติขึ้นมาได้ จึงเพิ่งจะเข้าใจ “เธอหมายความว่า เธอกับพี่ชาย…”กชกรพยักหน้า “จิ ฉันไม่กลัวที่จะเล่าให้เธอฟัง แต่พี่ชายของเธอไม่เคยแตะต้องฉันเลย!” จิดาภาอึ้งตะลึง!มองงกชกรอยู่นานสักพัก! เหลือเชื่อมากกว่าจิดาภาจะตั้งสติขึ้นมาได้ หล่อนก็ยังคงรู้สึกไม่อยากเชื่อเรื่องนี้ หันไปมองหล่อน “พวกเธอ…” กชกรพยักหน้า ตอนนั้นเอง หล่อนไม่กลัวเขินอายอะไรอีกแล้ว หล่อนแค่อยากรู้ว่า ปัญหาเกิดขึ้นจากอะไรเมื่อจิดาภารู้เรื่องนี้ หล่อนรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก“จิ พี่ชายของเธอ มีคนที่ชอบอยู่แล้วรึเปล่า?” จู่ๆกชกรถามขึ้นมาจิดาภารู้สึกเจ็บปวดใจ จนขนตาเริ่มสั่น “ทำไมถามแบบนี้ล่ะ?”“ถ้าไม่ได้เป็นเช่นนี้ แล้วทำไมเขาถึงเย็นชากับฉันขนาดนี้ล่ะ?” กชกรพูดด้วยความรู้สึกเสียใจหล่อนเป็นคนเริ่มพูดก่อนก็แล้ว แต่เปรมศักดิ์ก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม กชกรจะไม่คิดมากได้ยังไงล่ะจิดาภานั่งอยู่ตรงนั้น จู่ๆก็ไม่รู้ว่าจะพูดปลอบหล่อนเช่นไร ถ้าเป็นหล่อน หล่อนก็คงคิดมากเช่นกัน หล่อนไม่อยากจะคิดเลยว่า พวกเขาแต่งงานกันมานานขนาดนี้แล้ว ใช้ชีวิตผ่านมากันได้ยังไง“จิ เธอบอกฉันหน่อยสิ ต้องทำยังไงจึงจะมัดใจผู้ชายคนหนึ่งได้?” กชกรหันไปทางจิดาภาถามขึ้น สายตาอ้อนวอนขอความช่วยเหลือ ทำให้จิดาภาถึงกับตั้งตัวไม่ทันเรื่องนี้…หล่อนควรจะพูดเช่นไร หล่อนไม่เคยใช้วิธีไหนมัดใจผู้ชาย สำหรับหล่อนแล้ว ต้องสื่อสารกันผ่านใจ ต้องจริงใจก่อนถึงจะสำเร็จ…แน่นอน คำพูดพวกนี้ไม่สามารถพูดกับกชกรได้ ไม่เช่นนั้นจะกระทบจิตใจหล่อนมากเกินไป“พี่สะใภ้ พี่อย่าคิดมากนะ ฉันคิดว่า เรื่องแบบนี้ต้องค่อยเป็นค่อยไป เธอกับพี่ชายก็ยังรู้จักกันได้ไม่นาน ต้องมีช่วงเวลาที่เข้าใจกันได้อยู่แล้ว รอให้ผ่านช่วงนี้ไปก่อนอะไรๆก็คงดีขึ้นเยอะ!” จิดาภาพูดปลอบ เมื่อได้ยินเช่นนั้น กชกรมองหล่อน “งั้นเหรอ?”จิดาภาพยักหน้า จากนั้นคิดอะไรขึ้นมาได้ มองหน้าหล่อน “หรือให้ฉันคุยกับพี่สักหน่อยไหม?”“ไม่ต้อง!” หล่อนพูดขึ้นมาอย่างไม่ต้องคิด “เรื่องแบบนี้ จะคุยกันได้ยังไงล่ะ…”เมื่อเห็นกชกรมีท่าทีเคอะเขิน จิดาภาจึงยิ้มขึ้นหล่อนกำลังคิดว่า ชีวิตนี้เปรมศักดิ์ได้พบเจอกับกชกร ได้แต่งงานกับหล่อน ถือว่าเป็นเรื่องที่โชคดีมาก แม้ว่าจะรวดเร็วไปหน่อย ไม่มีเวลาให้พวกเขาได้ศึกษาดูใจกันและกัน แต่อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็อยู่ด้วยกันแล้ว ถ้าเปรมศักดิ์รู้จักดูแลถนอมหล่อน เขาจะต้องเห็นข้อดีในตัวกชกรแน่นอน แต่ทว่า เขาจะทำแบบนั้นรึเปล่า?หลังจากออกมาจากบ้านตระกูลสวันนีย์ จิดาภาลังเลอยู่นานสักพัก จากนั้นตัดสินใจไปที่บริษัทธีร์อธิศ ตั้งใจจะไปคุยกับเปรมศักดิ์เมื่อได้ยินเลขาบอกว่าจิดาภากำลังจะมา เปรมศักดิ์รู้สึกดีขึ้นมาทันที รีบให้จิดาภาเข้าไป“ดื่มอะไรดี?” เปรมศักดิ์ถามจิดาภา แม้ว่าจะอดกลั้นความรู้สึกไว้ แต่หน้าตาของเขาก็ไม่อาจปิดบังความดีใจไว้ได้“น้ำเปล่าก็พอ!”“เอานมมาเสิร์ฟหนึ่งแก้ว!” เปรมศักดิ์สั่งจิดาภา “…” ไม่ได้พูดคุยถึงเรื่องนี้มากมาย เปรมศักดิ์มองหล่อน “ทำไมจู่ๆก็มาที่นี่ล่ะ? มีเรื่องอะไรรึเปล่า?” “อ้อ ไม่มีอะไร ก็แค่วันนี้พ่อกับแม่ให้ฉันไปที่บ้าน เอาสัญญาหุ้นบริษัทมาให้ฉันหนึ่งฉบับ!” จิดาภาตอบเปรมศักดิ์พยักหน้า ไม่สนใจอะไร กลับย้อนถาม “เซ็นแล้วยัง? ถ้าเซ็นแล้ว ฉันจะส่งไปทำเรื่องต่อ!”“พี่ชาย พี่ไม่ถือสาอะไรเลยเหรอ?”“ถือสาอะไรกัน?”“พี่สร้างบริษัทนี้ขึ้นมาเอง ฉันไม่เคยออกแรงทุ่มเทช่วยอะไรเลยแม้แต่น้อย!”“เธอเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลสวันนีย์ ไม่ว่าเธอจะช่วยหรือไม่ช่วย ยังไงเธอก็เป็นเจ้าของสิ่งนี้อยู่แล้ว ไม่ต้องคิดมาก!” เปรมศักดิ์กล่าว แม้จะนำทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้จิดาภา เขาก็จะไม่พูดอะไรสักคำจิดาภามองไปมา ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม สวยจนทำให้คนประหม่า “ฉันจำได้เสมอว่าฉันเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลสวันนีย์!” คำพูดนี้ มีความหมายเป็นนัยแฝงอยู่ จิดาภาไม่รู้ว่าเปรมศักดิ์จะเข้าใจหรือไม่ เปรมศักดิ์ยิ้ม มองหล่อน “เธอมาหาฉัน ก็เพียงเพราะเรื่องนี้เหรอ?”“ก็ไม่ใช่ทั้งหมด แค่อยากมาพูดคุยกับพี่!”“คุยเรื่องอะไร?” เปรมศักดิ์เงยหน้าถาม น้ำเสียงอ่อนโยนจิดาภาเม้มปาก ครุ่นคิดอยู่นานว่าจะเริ่มพูดยังไง จะพูดยังไงไม่ให้เปรมศักดิ์รู้สึกไม่ดี ลังเลอยู่สักพักใหญ่ หล่อนจึงค่อยๆเอ่ยปากพูดขึ้น “จริงๆก็ไม่มีอะไร ฉันได้ยินกชกรบอกว่าพี่ยุ่งมาก ออกจากบ้านแต่เช้ากลับบ้านดึกทุกวัน อยากจะให้พี่ดูแลสุขภาพบ้าง!”เมื่อพูดถึงกชกร เปรมศักดิ์เกร็งขึ้นมาทันที สายตาจ้องมองไปที่จิดาภา “พี่ไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ต้องเป็นห่วง!”“พี่ก็อย่ามัวแต่หมกมุ่นกับเรื่องงาน ถ้าว่างก็หาเวลาอยู่กับกชกรบ้าง พวกพี่เพิ่งจะแต่งงานกันไม่นาน ให้เวลาหล่อนเยอะๆนะ!” จิดาภาพูดขึ้น“แน่นอนอยู่แล้ว!”ไม่ว่าจิดาภาจะพูดยังไง เปรมศักดิ์ยังคงนิ่งเหมือนเดิมจิดาภากำลังคิดว่า สิ่งที่หล่อนพูดไป ไม่รู้ว่าเปรมศักดิ์ฟังอยู่หรือไม่ น้ำเสียงของเขาฟังดูไม่ค่อยตั้งใจเท่าไหร่ “พี่ กชกรเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ถ้าพี่ลองสังเกตดูดีๆ พี่จะต้องเห็นข้อดีในตัวหล่อนแน่นอน ถ้าพี่พลาดหล่อนไป พี่คงเสียใจไปตลอดชีวิต!” จิดาภาพูดไปโดยไม่สนใจว่าเขาจะรำคาญหรือไม่ แต่หล่อนอยากจะพูดออกมา ไม่เช่นนั้น หล่อนเชื่อว่า เปรมศักดิ์คงจะได้เสียใจไปทั้งชีวิตจริงๆเห็นได้ชัดว่า จิตใจของเปรมศักดิ์ในตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่กชกร รอให้ถึงวันนั้น บางทีเขาคงจะต้องเสียใจ แต่ตอนนี้ เขาไม่มีทางไปชื่นชอบผู้หญิงคนอื่นนอกจากหล่อน“หล่อนพูดอะไรกับเธองั้นเหรอ?” จู่ๆเปรมศักดิ์ถามขึ้น น้ำเสียงเคร่งขรึม“หล่อนไม่ได้พูดอะไร แต่ฉันเห็นเอง พี่ทำตัวดีๆกับกชกรหน่อยสิ!” หล่อนเอ่ยปากพูดเปรมศักดิ์มองหล่อนอยู่นานสักพัก สายตาคลุมเครือ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ท้ายสุด เขาพยักหน้าลง “พี่ทำแน่นอน…”