หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 767 ไปรยาหึงหวง

ตอนที่ 767 ไปรยาหึงหวง

ดื่มไปไม่น้อย สองคนก็สนุกพอแล้ว ถึงได้จากไป

หลังจากที่พวกเขาไป จิดาภาก็รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย แถมยังง่วงอีกต่างหาก จึงเข้านอน

ไปรยาโทรบอกให้เอลิสต์ไปรับ แต่เขากลับบอกว่ายุ่งจนปลีกตัวไม่ได้ ช่วยไม่ได้ ไปรยาต้องนั่งรถกลับมาเอง

มาถึงหน้าประตูร้าน ด้านในคนเต็มไปหมด หลังจากผ่านช่วงเวลานี้ไป ทุกวันร้านเต็มแน่น ไปรยาเองก็ไม่รู้สึกแปลกใจอะไรแล้ว จึงเดินเข้าไป

ในเวลานี้เอง หญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาเกาะแกะเอลิสต์“ถ่ายรูปกับฉันสักใบได้ไหมคะ แค่รูปเดียวได้ไหมคะ รูปเดียวเอง……”หญิงสาวผมยาวคนหนึ่ง ผอมมากสวยมาก กำลังยืนเกาะแกะเอลิสต์อยู่

เห็นคนเยอะขนาดนี้ เอลิสต์ก็จนใจ ได้แต่ตกปากรับคำ

ในเวลานี้เอง หญิงสาวรู้สึกดีใจมาก จึงรีบเบียดขึ้นไป ถึงขนาดเอามือไปแตะบ่าเอลิสต์……

ในเวลานั้น ไปรยาตาโตขึ้นมาทันที

เนื่องจากดื่มเหล้ามา ใบหน้าจึงแดงก่ำ น่ารักชะมัด

ถ่ายรูปก็ถ่ายไปสิ จะยืดอกทำไม จือปากหาอะไร……

ในเวลานี้เอง ไปรยาจึงเดินมา หยุดลงตรงหน้าเขา ดวงตาจ้องมองไปที่เอลิสต์“เวลางานไม่ต้องเข้างานหรือไง”

หลังจากที่เห็นไปรยา แววตาของเอลิสต์จึงอ่อนโยนขึ้นมาทันที จากนั้นจึงขมวดคิ้ว“กินเหล้ามาเหรอ”

“กลับมายังไง”

“เดินกลับมา！”พูดพลาง ไปรยาจึงเดินเข้าไปข้างใน ขี้เกียจใส่ใจเขา

เวลานี้ เอลิสต์จ้องมองหญิงสาวผู้นั้น“โทษทีนะครับ ผมต้องไปทำธุระแล้ว！”

อย่างไรเสียหญิงสาวผมยาวก็ได้ถ่ายรูปแล้ว จึงเดินหลบไปอีกทาง

เอลิสต์เดินไปทางไปรยา ไปรยากลับกำลังดูใบเสร็จอยู่ เธอเปิดดูทีละใบ แต่ว่าด้านบนคืออะไร เธออ่านแทบไม่เข้าหัวเลยสักตัว

“ทำไมดื่มเหล้าล่ะ”

“เกี่ยวอะไรกับเธอด้วย”ไปรยาถาม

เอลิสต์ตกตะลึง มองดูเงาหลังของไปรยา ขมวดคิ้วขึ้น“ในเมื่อดื่มเหล้ามา ก็ไปพักผ่อนก่อนเถอะ ตรงนี้มีฉันอยู่ก็พอ！”

“ว่าไงนะ กลัวฉันจะมาขัดจังหวะเหล่สาวล่ะสิ นายกุลิสร์ฉันจะบอกอะไรให้ อยากจะจีบสาวให้ไปที่อื่น ช่วยรักษาระเบียบที่นี่หน่อย！”พูดจบ ไปรยาก็เดินหมุนตัวเดินจากไป

ในเวลานี้เอง จีจ้าที่ยืนอยู่ข้างๆจึงพูดขึ้น “ดูเหมือนพี่ไปรยาจะโกรธแล้วสิ！”

“ยังไม่รีบตามไปอีก！”ในเวลานี้ คนที่อยู่อีกข้างก็พูดขึ้น

เอลิสต์ไม่ได้คิดอะไรมาก ถอดชุดฟอร์มที่ใส่อยู่ออกแล้ววิ่งตามไป

ไปรยาเดินตรงขึ้นรถ เอลิสต์วิ่งตามไป มองดูเธอ“เธอเป็นอะไรน่ะ”

“ฉันจะกลับไป！”

“ฉันขับให้ ！”

“ไม่ต้องหรอก ตอนนี้เป็นเวลางาน เธอจะโดดงานหรือไง”ไปรยาถามอย่างไม่สบอารมณ์

เอลิสต์มองดูเธอ“งั้นก็ถือว่าฉันโดดงานแล้วกัน！”คิ้วของไปรยาขมุ่นเข้าหากันเอลิสต์จะเดินขึ้นหน้า แต่ไปรยาไม่ให้ขับ“ฉันขับเองได้！”“เธออยากจะโดนตรวจจับแอลกอฮอล์หรือไง”เอลิสต์ยักคิ้วพูดถึงเรื่องนี้ ไปรยาจึงได้หันกลับไปมองเขา แล้วยอมให้เอลิสต์นั่งเข้าไป มองดูเธอ“จะไปไหน”“กลับไป！”ดังนั้น เอลิสต์จึงออกรถแล้วขับกลับไปไปรยาเงียบมาตลอดทาง แต่เนื่องจากใบหน้าน้อยๆแดงก่ำจากพิษเหล้า แถมตอนนี้ยังโกรธอีก ยิ่งดูน่ารักเข้าไปใหญ่เอลิสต์มองเธอลอดผ่านกระจก แต่ไม่ได้พูดอะไรจนกระทั่งถึงชั้นล่าง รถเพิ่งจอด ไปรยาปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วเดินจากไปเอลิสต์ลงจากรถ เดินตามหลังเธอไปรยาเพิ่งเดินเข้าประตู เอลิสต์ก็จะเดินตามเข้ามา ไปรยาดันเขาออกไปนอกประตู“เธอจะทำอะไร”เอลิสต์มองดูเธอ“เธอเป็นอะไรน่ะ”“หญิงสาวชายโสด ไม่สะดวก！”ไปรยาเน้นทีละคำเอลิสต์ดูออกว่าเธอโกรธ“เธอโกรธที่ฉันไม่ไปรับเธอ”ไปรยากระตุกมุมปากขึ้นยิ้มเย้ยหยัน“ฉันเป็นใคร ทำไมต้องให้เธอไปรับด้วย！”“หรือว่า……เธอกำลังโกรธที่ฉันถ่ายรูปกับคนอื่น！？”เอลิสต์ถามราวกับโดนจี้ใจดำ สีหน้าของไปรยาเปลี่ยนไปทันที หันกลับไปมองเขา“เธอคิดมากไปแล้ว เธอจะถ่ายรูปกับใครแล้วเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย ฉันจะพักผ่อนแล้ว ลาก่อน！”ว่าแล้ว ไปรยาจึงปิดประตูในเวลานั้นเอง เอลิสต์หูตาไวมือไว เขายื่นมือออกไปกั้นประตูไว้ ส่วนประตูก็หนีบเขาเอาไว้“โอ๊ย……”เอลิสต์ขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด ไปรยาตกใจ มองดูเขา“เธอ เธอบ้าไปแล้วหรือไง” “ถ้าแบบนี้แล้วเธอไม่โกรธ ฉันยอมโดนหนีบหลายๆทีเลย！”เอลิสต์กล่าวมองดูเขา ไปรยายิ่งโกรธขึ้นไปอีก“งั้นก็ออกไปโดนหนีบอีกสองสามทีเลยไป！”ว่าแล้ว จึงผลักเอลิสต์ออกไป ปิดประตูดังปังยืนอยู่ด้านใน จู่ๆไปรยาเกิดโมโหอะไรขึ้นมาไม่รู้แต่ว่าด้านนอก……เหมือนจะไม่มีเสียงอะไรแล้ว！ไปรยายืนอยู่ตรงนั้น จะว่าไป เขาน่าจะเคาะประตูหรือทำอะไรบางอย่างสิ ทำไมถึงไม่มีเสียงอะไรเลยล่ะไปรยาเดินไป มองลอดประตูตาแมวออกไปด้านนอก……ดังนั้น เธอจึงโกรธหนักเข้าไปอีก！ข้างนอกไม่มีใครเลย！ความโกรธของไปรยา เป็นระลอกขึ้นมา！เมื่อมาถึงห้องโถง จึงนั่งลง อยากระบายโทสะก็ระบายไม่ออก！พอนั่งลง ก็ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ จนกระทั่งฟ้ามืด สุดท้ายเธอรู้สึกหิวนิดหน่อย ไปรยาจึงคิดหาอะไรกิน แต่ว่าในบ้านไม่เหลืออะไรแล้วถ้างั้น ออกไปกินข้างนอกซะก็หมดเรื่อง！พอคิดแบบนี้ จึงคว้าผ้าพันคอ แล้วออกนอกประตูไปเมือง A ยามราตรีสวยงามมากต่อให้มืดค่ำแล้ว ข้างนอกก็ยังมีคนอยู่มากคู่รักก็มีไม่น้อย ไปรยาไม่ได้ขับรถมา จึงได้แต่เดินไปช้าๆไม่รู้เหมือนกันว่าเดินไปนานแค่ไหน จู่ๆไปรยาก็รู้สึกว่าด้านหลังมีคนเดินตามมาหันกลับไป เวลานี้เอง เขาเห็นเอลิสต์เขายืนอยู่ด้านหลังเธอไม่ไกลนัก ราวกับว่า กำลังตามเธออยู่“เธอตามฉันมาทำไม”ไปรยาถามเขาอย่างไม่สบอารมณ์ ไหนว่าไปแล้วไง เดินตามมานี่หมายความว่าไง！เมื่อเห็นว่าเธอเห็นตนเองเข้าแล้ว เอลิสต์จึงเดินขึ้นหน้าไป“ฉันกลัวว่าเธอจะเกิดเรื่องน่ะ！”“กลัวว่าจะเกิดเรื่องเหรอ เธอห่วงฉันขึ้นมาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”แม้ว่าปากจะพูดแบบนี้ แต่เห็นได้ฉันว่า ไปรยาไม่ได้โกรธขนาดนั้นแล้วเอลิสต์กลับมองเธอ“ฉันเป็นห่วงเธอมาตลอด！”ไปรยา“……เชอะ ใครจะเชื่อ！”“ฉันพูดจริงนะ！”เอลิสต์พูดเน้นทีละคำ น้ำเสียงนั้น ทำให้คนไม่เชื่อไม่ลงไปรยาไม่พูดไม่จา เดินขึ้นหน้า ในเวลานี้ เอลิสต์ยื่นมือไปดึงเธอไว้“เธอโกรธเรื่องที่ฉันถ่ายรูปกับคนอื่นในวันนี้น่ะเหรอ”ไปรยากระพริบตา รู้สึกร้อนตัวขึ้นมา“หรือว่าฉันไม่สมควรโกรธล่ะ เธออย่าลืมสิว่า เธออยู่ที่นั่นคือต้องทำงาน ไม่ใช่จีบสาว เธอทำแบบนี้ทำให้ฉันเสียเวลาหาเงิน！”ไปรยากล่าว เธออธิบายข้างๆคูๆ แต่ยิ่งแก้ตัว ก็เหมือนยิ่งร้อนตัว“เป็นเพราะแบบนี้น่ะเหรอ”เอลิสต์ถาม“ถ้าไม่ใช่แล้วอะไรล่ะ ถ่ายรูปก็ถ่ายรูปสิ ยืดอกทำไม จือปากเพื่ออะไร คนที่ไม่รู้จะคิดว่าฉันให้เธอไปยืนขายเซ็กส์ ……”ไปรยากล่าวนี่เป็นเรื่องที่เธอยืนกรานมาตลอดไม่ใช่เหรอ……เอลิสต์มองดูเธอ วินาทีถัดไป จึงดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด เชยหน้าเธอขึ้น จุมพิตลงไป……ไปรยาเซ่อไปเลย ！เธอลืมตาโต ราวกับไม่เชื่อในภาพที่เห็น！เป็นเรื่องจริงหรือนี่！？ความเย็นจากริมฝีปาก ทำให้เธอตื่นขึ้น เป็นความจริง！！！ไปรยาตัวแข็งราวกับถูกสตาฟ รอจนเธอได้สติ เธอจึงผลักเขาออกเต็มแรง“เธอ เธอทำอะไรน่ะ เธอรู้ตัวไหม ว่าทำแบบนี้น่ะลวนลามเจ้านายชัดๆ ฉันจะบอกเธอให้！”ไปรยากล่าว น้ำเสียงเธอตะกุกตะกัก มองดูเอลิสต์ ความสูงใหญ่ของเขา ความข่มของเขา ทำให้หัวใจน้อยๆของไปรยาเต้นไม่เป็นระส่ำเอลิสต์ยกมุมปากขึ้น“OK งั้นฉันไม่แตะต้องเธอก็ได้！”ไปรยากวาดตามองเขาอย่างดุดัน“เธอ——”ชั่วขณะนั้น เธอโกรธจนพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรเอลิสต์เดินไปทางไปรยา ยื่นมือออกไปโอบเอวเธอเข้า“ดูท่า เธอยังอยากให้ฉันแตะต้องตัวเธอ！”“ซี๊ซัวะพูด！”“ก็ได้ ฉันซี๊ซัวะพูด！”เอลิสต์เลยพูดโพล่งออกไป ขอแค่เธอพูดยังไงแล้วมีความสุข ก็พูดแบบนั้นเถอะ“แบบนี้โอเคแล้วนะ ไม่โกรธแล้วนะ”น้ำเสียงอันอ่อนโยนของเขาดังก้องอยู่ข้างหูของเธอ ไปรยารู้สึกไม่ค่อยคุ้นชิน แต่สิ่งที่เธอปฏิเสธไม่ได้คือ เธอไม่โกรธแล้ว นอกจากนี้ยังมีความรู้สึกแอบดีใจด้วย“ถ้าไม่อยากให้ฉันโกรธจริงๆ ก็ช่วยรักษาระเบียบในร้านหน่อย！”“OK ต่อไปฉันจะรักษาระยะห่างกับพวกเขา ไม่พูดคุยด้วย ตกลงไหม ”ไปรยาพยักหน้า จากนั้นจึงคิดขึ้นมาได้“ไม่ ไม่ได้！ถ้าเธอไม่พูดอะไร แล้วจะทำธุรกิจยังไง！”ไปรยารู้ดี คนพวกนั้นไม่ได้มุ่งมาทางเธอ แต่มุ่งไปทางเอลิสต์ต่างหาก……ดูสิ ยัยผู้หญิงเห็นแก่เงินคนนี้ ยังวางเงินในมือตัวเองไม่ลง！“งั้นเธอว่ามาจะเอายังไง”“ห้ามยักคิ้วหลิ่วตาให้พวกสาวๆเวลาอยู่ในร้าน ถ่ายรูป ให้รักษาระยะห่าง ห้ามประชิดตัวต่อตัว……”“ไม่เคยประชิดตัวต่อตัวนะ！”“ยังจะบอกว่าไม่เคยอีก หน้าอกของยัยนั่นแทบจะติดตัวเธออยู่แล้ว สบายสินะ！？”ไปรยาพูด จากนั้นยังไม่ลืมที่จะจ้องเขาเขม็ง“เรื่องนี้……”เอลิสต์ทำท่าครุ่นคิด“งั้นเหรอ ตอนนั้นแทบไม่ได้สังเกต ตอนนี้มาจินตนาการดู สบายนิดหน่อยนะ！”“นายกุลิสร์！！！”ไปรยาเรียกชื่อสกุลเต็มยศเอลิสต์กลับยิ้มให้ มองดูเธอ“แต่ว่า ฉันไม่ชอบอกใหญ่ ฉันชอบอกเล็กๆ แบบว่า……”พูดพลางเขากวาดสายตาไปที่ไปรยาอย่างไม่ตั้งใจ“ฉันชอบคนอกแบน！”อกแบนอย่างนั้นเหรอมีคนชอบคนอกแบนด้วยไปรยาครุ่นคิดมองไปทางเขา จากนั้น สายตาเขาก็เหมือนจ้องกลับเธอเช่นกัน รอจนเธอรู้สึกตัว ไปรยาจึงใช้มือปิดปากตัวเอง เพื่อรักษากิริยาไว้“นายกุลิสร์ เธอมองไปทางนั้นหรอกเหรอ นายมันคนลามกชัดๆ！”พูดพลาง เธอจึงปล่อยกำปั้นน้อยๆไปทางเอลิสต์จะว่าไงดีล่ะ กำปั้นน้อยๆของเธอนั้น สำหรับเอลิสต์แล้ว ก็เป็นแค่หมัดน้อยๆอรชรอ้อนแอ้น ไม่ได้มีพลังอะไรเลย เอลิสต์ยื่นมือออกไป รับไว้อย่างสบาย โต้กลับเบาๆ ไปรยาก็ถูกดึงเข้ามาในอ้อมกอดแล้ว……ไปรยาเงยหน้าจ้องตา สบตากับเอลิสต์ในช่วงเวลานั้น ในเต้นราวกลองรัว พูดได้ยากว่าความรู้สึกกำลังอบอวลอยู่ภายในร่างกายส่วนเอลิสต์ก็มองเธออย่างอบอุ่น จากนั้นจึงบอกเธอด้วยท่าทีจริงจัง“ฉันพูดจริงนะ！”