หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 751 มีเธอก็เพียงพอ

ตอนที่ 751 มีเธอก็เพียงพอ

ไปรยากลับนั่งตัวตรง มองเอลิสต์“ฉันตอบรับไปหรือยัง？ใครให้คุณไปตอบรับ？”ถึงจะพูดขนาดนี้แล้ว แต่ในใจก็เบิกบานใจมาก

“อือ ผมตอบรับไป！”

“ชิ……”ไปรยาหันหน้าไป ไม่มองเขา แต่ปกปิดอย่างไรก็ปิดรอยยิ้มที่ยกขึ้นมาไม่ได้

ถึงจะพูดแบบนี้ แต่ใครก็มองออก ไปรยาไม่ได้โกรธขนาดนั้นแล้ว

คุยกับจิดาภาแล้วก็แก้ว ตอนที่พันเดชพูด เธอก็เบะปาก ถึงน้ำเสียงจะไม่พอใจ มากน้อยแค่ไหน แต่เธอก็ไม่โกรธขนาดนั้นแล้ว

ผู้หญิงสามคนมาอยู่ร่วมกันช่างวุ่นวาย ไม่ผิดเลย

แก้วกับไปรยา และยังมีจิดาภา ทั้งสามคนคุยกันอย่างมีความสุข จิดาภาควรจะคิดนานแล้ว พวกเขาสองคนนิสัยตรงไปตรงมา จะต้องคุยกันรู้เรื่องแน่นอน ทั้งสามเลยนัดไปเดินเล่นกันครั้งหน้า

ก็เป็นการตัดสินใจที่มีความสุขกัน

เอลิสต์กับพันเดชกลับดื่มเหล้าคุยกันเบาๆ จากนั้นก็มองพวกเขา ยิ้มเล็กน้อย

พอกินข้าวเสร็จ ก็แยกย้าย

“พันเดช ฉันจะบอกคุณนะ ถ้าคุณทำให้จิดาภาเจ็บอีก ฉันไม่ปล่อยคุณแน่！ฉันไม่ใช่พนักงานของคุณ ฉันไม่กลัวคุณหรอก！”ไปรยาเตือน

พันเดชยกคิ้วขึ้น“แต่ถ้าผมลงทุนสำเร็จ แป๊บเดียวคุณก็กลายเป็นลูกน้องผมแล้ว！”

“ฉัน……”ไปรยาคิด ก็จริง

มองเขา“งั้นฉันก็จะดำเนินการกิจการเล็กๆของฉัน ฉันไม่มีทางให้โอกาสคุณทำร้ายจิดาภาอีก！”

มีเธอมีใจคิดถึงจิดาภาแบบนี้ พันเดชก็ดีใจมาก

ตอนนี้เอง หันไปมองจิดาภา ใบหน้าที่หล่อเหลานั้นก็ยิ้มออกมา “ตอนนี้กลับมีแค่เธอที่รังแกผม！”

มองสายตาพวกเขาสบตาอย่างลึกซึ้ง ไปรยาจึงยิ้มออกมา

เอลิสต์มองไปรยา“พอแล้ว กลับได้แล้ว ไม่งั้นที่ร้านจะยุ่งอีกจนปลีกตัวมาไม่ได้！”

ไปรยาจึงคิดขึ้นได้“อ้ออ้อใช่！”จากนั้นก็มองพวกเขา“ฉันไปก่อนนะเอลิสต์เป็นขุนทรัพย์ของร้านเชียว ฉันต้องพาเขากลับไป เราไว้เจอกันอีกนะ！”

“โอเค ขับรถกันดีๆล่ะ！”

ไปรยาพยักหน้า จากนั้นมองไปที่แก้ว“หาวันอื่นไปเดินเล่นกัน！”

“โอเค ขับรถดีๆ！”

แบบนี้ ไปรยากับเอลิสต์ก็จากไป

พวกเขาสามคนก็กลับไปเช่นกัน ไปรยานั่งอยู่ด้านหลังพันเดช พอถึงบริษัท ก็ไปทำงานเลย

ส่วนจิดาภากลับตามพันเดชขึ้นไปข้างบนในห้องทำงานจิดาภานั่งบนโซฟา หันไปมองพันเดช“คุณอยากลงทุนร้านไปรยาจริงๆเหรอ？”พันเดชก็นั่งข้างๆเธอ“เป็นอะไรไป？”“ทรัพย์สินคุณมากมายขนาดไหน ร้านเล็กๆเข้าตาคุณตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？”จิดาภาถาม ดังนั้นเอรู้ว่าพันเดชทำแบบนี้ เพราะว่าตัวเอง ไม่ใช่แค่โอกาสทางธุรกิจ！พันเดชกลับพูดนิ่งๆ“ความคิดของเธอไม่เลว เปิดสาขาคงไม่เป็นปัญหา อีกอย่าง เธอก็มีความคิดของตัวเองและความทะเยอทะยาน แค่ขาดคนมาช่วยเท่านั้น อีกอย่าง เธอเป็นเพื่อนที่ดีของคุณ ผมควรจะช่วย อีกอย่างนะ มองออก เธอกังวลแทนคุณจริงๆ！”พันเดชพูดสมัยนี้ มีคนที่เอาใจใส่แบบนี้ มันไม่ง่ายเลยจิดาภายิ้ม พยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ใช่ ฉันกับไปรยาโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ถึงจะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ แต่ก็ไม่ต่างอะไรเลย！”“พอลงทุนเสร็จ ก็ให้คุณดูแล เป็นไง？”ใบหน้าที่หล่อเหลาของพันเดช หล่อจนทำให้คนกรีดร้อง“ฉัน！？”จิดาภาชี้ไปที่ตัวเองจิดาภาพยักหน้า “แบบนี้ พวกคุณจะได้คุยกันอย่างสะดวกด้วยไง！”“ช่างเถอะ ฉันไม่เคยศึกษาเรื่องนี้！”จิดาภาพูด“คุณไม่จำเป็นต้องศึกษาใดๆ แค่นั่งรอรับเงินปันผลก็พอ！”“งั้นไม่ใช่ว่าไปรยาจะไม่เท่าเทียมเกินไปเหรอ？”จิดาภาเลิกคิ้วถามอย่างยิ้มๆ“เธอเป็นกรรมการบริหารร้านในเครือ จะต้องบรรลุผลอย่างพึงพอใจมากแน่！”จิดาภายิ้ม“ค่อยว่ากันละกัน！”“อือ！”พันเดชไม่ว่าอะไร ที่จริง ในใจเขาเหตุผลที่สำคัญที่พันเดชลงทุนให้ไปรยา ก็เพราะจิดาภา อีกอย่าง นี่คือโอกาสทางธุรกิจร้านก็ไม่แย่ แต่เปรียบเทียบกับพันเดชคนที่ชอบเงินก้อนโตที่รับเข้ามาแล้ว เธอชอบเครื่องประดับ หุ้น ที่ดิน ทรัพย์สินพวกนี้มากกว่าดังนั้น ลงทุนนี้ เขาใช้ชื่อของจิดาภาและท่ามกลางสิ่งที่มองไม่เห็น ก็ช่วยเธอสร้างทรัพย์สินได้มากมาย“เป็นไงบ้าง ง่วงไหม พักหน่อยไหม？！”พันเดชมองเธอแล้วถามใครจะรู้ว่าจิดาภากลับหาท่าสบายๆ เอนลงที่อ้อมแขนพันเดช “นิดหน่อย！”“งั้นคุณก็พักสักหน่อย！”“คุณล่ะ？”“ดูคุณพักผ่อน！”จิดาภา“……งั้นฉันจะพักผ่อนดีๆได้ไง！？”จิดาภาถามสุดท้ายพันเดชก็ขำ“โอเค คุณพักไป ผมยังมีเอกสารต้องดู！”ใครจะรู้ จิดาภายื่นมือไปกอดเอวเขาแน่น “เดี่ยวค่อยดูสิ อยู่กับฉันก่อน！”น้อยมากที่จิดาภาจะอ้อน ในตอนนี้ พันเดชมองเธอ ใจก็เต้นพักหนึ่งจึงพูด“โอเค！”จิดาภายิ้ม หาตำแหน่งที่สบายๆเอนลงไป เธอก็ไม่รู้ตัวเองเป็นอะไรไป ในตอนนี้ อยากจะพัวพันกับพันเดช อยากให้เขาอยู่กับเธอความรู้สึกที่มีเขาอยู่ ดีมาก！พันเดชลูบผมเธอ มองเธอ“จิดาภา……”“หือ？”“ตอนนี้คุณหรือไม่คุณกำลังทำอะไรอยู่？”“ทำอะไร？”“คุณกำลังยั่วผม！”พันเดชพูดแก้มจิดาภาแดงเล็กน้อย“ที่ไหนล่ะ ฉันก็แค่พึ่งพาปกติ！”พี่งพาทำให้ใจเขาสั่นยิ่งขึ้นทันใดนั้นพันเดชก็โน้มตัว จูบลงไปที่ริมฝีปากเธอตำแหน่งของจิดาภา สบายมากที่พันเดชจะทำอะไรจิดาภาไม่ปฏิเสธ แต่ยื่นมือออกไป โอบที่คอเขา ไม่ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร จะเกิดอะไรขึ้น เธอแค่รู้ว่า ถึงเวลาจะผ่านไปทีละนิด แค่ยังคงมีความสวยงามพันเดชเห็น ทุกครั้งที่สัมผัสจิดาภา คือการทรมานตัวเองอย่างหนึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอนนี้เธอแตะต้องอะไรไม่ได้ ทนไม่ไหว ความรู้สึกนี้ ทรมานจนเขาจะบ้าอยู่แล้วผิวสีทองแดงมีความร้อนแดงเล็กน้อย สายตาเขาเต็มไปด้วยความปรารถนา ถึงจะเป็นแบบนี้ เขาก็ยังคงนิ่งมาก“โอเค คุณพักเถอะ ผมไปดูเอกสารแล้ว！”พันเดชพูดแก้มของจิดาภาแดงเล็กน้อย เพราะว่าเธอก็รู้สึกถึงปฏิกิริยาของพันเดช เธอพยักหน้าพันเดชลูบผมเธอ แล้วจึงปล่อยเธอ ลุกขึ้นไปทำงานเขาออกไป มุมปากจิดาภาก็ยิ้มออกมาอย่างซ่อนไม่ไหว ……แอบมองไป พันเดชนั่งอยู่ตรงนั้น ก้มหน้า มองเอกสาร ท่าทางจริงจังสุดๆ หัวใจของเธอ เหมือนมีสิ่งของ ค่อยๆนุ่มลงก็แบบนี้ จิดาภามองจนหลับไปเพราะว่าท้อง อาการนอนของเธอควบคุมไม่ได้ แต่ว่าคุณภาพของการนอน ก็ดีเกินความคาดหมาย การนอนเมื่อก่อนเบาบางมาก ตอนนี้ได้แค่นอนหลับ สี่สัปดาห์สำหรับเธอแล้ว คือความว่างเปล่า ไม่มีเรื่องอะไรสำคัญกว่าการนอนระหว่างนั้นพันเดชประชุม และยังตั้งใจให้คนซื้อนมมาให้ รอเธอตื่นมาดื่มดังนั้น พอตื่นมา ก็สี่โมงแล้วจิดาภานับถือตัวเอง นอนอีก ก็กลัวว่าจะมืดมองห้องทำงานที่โล่งโจ้ง ไม่มีคน บนโต๊ะกลับวางนมไว้ ไม่ต้องพูด ก็ต้องเป็นพันเดชให้คนเตรียมให้ มุมปากเธอยิ้ม ไม่ยอมรับไม่ได้ ตอนนี้พันเดชเอาใจใส่มากหยิบนมขึ้นมา จิดาภาดื่มไม่กี่คำ ทันใดนั้นก็รู้สึกมีแรงไปทั้งตัวส่วนด้านนอกพันเดชหยิบโทรศัพท์ ฟังที่ตำหนิด้านใน สีหน้าหม่น“ผมรู้แล้ว เธอไม่เป็นไรแน่ ผมจะต้องหาทางช่วยเธอ ……”พอวางสาย พันเดชก็มองโทรศัพท์ หันไป จากนั้น จิดาภาก็ยืนอยู่หลังเขามุมปากมีรอยยิ้มอ่อนโยน พันเดชเดินเข้าไป“ตื่นแล้ว？”จิดาภาพยักหน้า มองเขา“สายของพ่อเจมน่าเหรอ？”ฉลาดอย่างเธอ จะทายไม่ออกได้อย่างไร หลังจากสัญญาไปก็ต้องตรงไปตรงมา พันเดชก็ไม่ได้ปิดบัง พยักหน้าจิดาภาคิด มองพันเดช“ตอนเย็นเราไปเยี่ยมเจมน่าที่โรงพยาบาลกันเถอะ！”พันเดชตะลึง ก็พูดไปงั้นๆ“ไม่ต้องหรอก ผมไปเองได้！”“พันเดช ฉันไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผล ที่ฉันต้องการคือความจริงใจ แต่ไม่ใช่ให้คุณไร้ความรู้สึก เจมน่าเคยช่วยคุณ เพราะว่าคุณเลยเป็นแบบนี้ ส่วนตอนนี้เธออยู่โรงพยาบาล คุณเป็นห่วงคือเรื่องปกติ ไปเยี่ยมเธอคือเรื่องปกติ！”จิดาภาพูดวันนี้ เธออยู่กับพันเดช เอาเรื่องของเจมน่าลืมไว้ข้างหลัง ไม่ได้ไตร่ตรองถึงอารมณ์เขา เขากังวล เป็นเรื่องปกติเปลี่ยนเป็นตัวเอง ถ้าคนหนึ่งช่วยตัวเองจนเป็นแบบนี้ เธอก็ต้องกังวลมากตอนนี้ ก็ไม่เกี่ยวกับความรักแล้วฟังที่เธอพูด พันเดชมองเธอ มองเธอ และก็มองเธอสุดท้าย พยักหน้า“อือ！”มีจิดาภาแบบนี้ เขาก็เพียงพอแล้ว！