หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 721 จูบตอนวันเกิด
ตอนที่ 721 จูบตอนวันเกิด
พอเห็นว่าเขาปรากฏตัวที่หน้าประตู เจมน่าก็เหมือนกับว่าเห็นแสงสว่างยังไงยังงั้น เธอคลี่ยิ้มออกมา “เดช มาแล้วหรอ? ”
พอเห็นหน้าเจมน่า เขาก็เดินเข้าไป “สุขสันต์วันเกิดนะ! ” พอพูด ทั้งสองคนก็กอดกันอย่างเรียบง่าย
เจมน่าก็กอดเขาเหมือนกัน “ขอบคุณนะ! ”
หลังจากนั้นก็มองหน้าเขา “เดช พวกนายคงไม่ได้คุยกันไว้แล้วใช่มั้ย ไม่มีใครเอาของขวัญมาซักคน! ”
พันเดชยิ้มออกมา แล้วก็มองไปรอบๆ แล้วก็เห็นว่าจิดาภานั่งอยู่ตรงมุมนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ภาพเมื่อกี้นี้ เธอเห็นแล้ว
หลังจากเห็นจิดาภา เขาก็ยิ้มมุมปาก “สบายใจเถอะ ขาดไม่ได้อยู่แล้ว! ”
เจมน่าก็ยิ้มออกมาอย่างเต็มใจ
ตอนนี้ พันเดชก็เห็นจิดาภา แล้วก็เดินเข้าไปหาเธอ
จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้น แต่ว่าไม่ได้ลุกขึ้นมา แล้วพันเดชก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ “ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ได้? ”
“เหนื่อย ไม่อยากขยับ! ”
“อย่างน้อยก็ควรจะพูดว่าสุขสันต์วันเกิดหน่อยสิ! ” พอพูด ก็จับมือจิดาภาอย่างเป็นธรรมชาติ
ทั้งสองคนก็เดินเข้าไปหาเจมน่า
เจมน่าเห็นหน้าจิดาภา ก็ตกใจเล็กน้อย “พี่จิดาภา พี่มาแล้วหรอ? ฉันไม่เห็นพี่เลย! ”
จิดาภายิ้ม แต่ว่าก็ไม่ได้สนใจอะไร
ในตอนนี้ พันเดชก็หยิบของขวัญมาจากมือผู้ช่วยที่อยู่ด้านหลังของเขา แล้วมอบให้เจมน่า “นี่คือของขวัญจากฉันกับจิ ขอให้เธอสวยวันสวยคืนนะ! ”
มือที่ยื่นไปหยิบของขวัญนั้นนิ่งไป ตอนแรกอยากจะแกะออกดู แต่ว่าก็นิ่ง หลังจากนั้นก็ยิ้มแล้วก็พูดออกมา “ขอบคุณค่ะ! ” หลังจากนั้นเธอก็โบกของขวัญไปมา
“สุขสันต์วันเกิดนะ! ”จิดาภาพูดออกมานิ่งๆ เธอเองก็ไม่ได้คิดว่า พันเดชจะซื้อของขวัญมาแค่ชิ้นเดียว
ตอนนี้ คุณชายทั้งสามคนก็ล้อมเข้ามาแล้วมอบของขวัญ
“ดูเหมือนว่าฉันได้รับสมบัติก้อนใหญ่เลยนะเนี่ย” เจมน่ายิ้มแล้วพูดออกมา พยายามปกปิดความผิดหวังของตัวเองเอาไว้
“ฉันว่า คนก็น่าจะมาเกือบครบแล้ว พวกเราควรเริ่มเลยมั้ย? ”
“หรือว่า ไปเต้นซักหน่อยดีมั้ย? ” เจมน่าเสนอ
ลาภิศพยักหน้า “ได้สิ เต้นก่อน แล้วค่อยกินเค้ก! ”
เจมน่ายิ้ม ตอนนั้น เสียงเพลงก็ดังขึ้น เจมน่าก็หันไปมองหน้าพันเดช
ใครจะไปรู้ว่า พันเดชกลับยื่นมือไปหาจิดาภา “เชิญเธอมาเต้นกับฉันได้มั้ย? ” จิดาภายิ้มออกมา ถึงแม้ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนแต่ก็ต้องเต้น ไม่ยังงั้นพันเดชก็จะเสียหน้า เธอวางมือลงบนมือของพันเดช แล้วทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในฟลอร์เต้นรำ ลาภิศเห็นว่าสถานการณ์ตรงหน้าไม่ค่อยถูกต้องเท่าไหร่ ก็ยื่นมือไปหาเจมน่า “เจมน่า ฉันเต้นกับเธอเพลงแรกเป็นไง? ” “ได้สิ! ” เจมน่ายิ้มออกมา แล้วก็เข้าไปในฟลอร์เต้นรำพร้อมกับลาภิศ ยังดีที่ได้ลาภิศช่วยกู้หน้าให้ เขาเป็นคนดีมากจริงๆ ในตอนนี้เอง พันเดชที่กำลังเต้นอยู่นั้นก็มองหน้าจิดาภา “ทำไมใส่รองเท้าคู่นี้มา? ” “เพราะว่ามันสบาย! ” พันเดชขมวดคิ้ว นี่มันไม่ใช่สไตล์ของจิดาภาเลย เธอรู้ว่าควรจะใส่อะไรในงานแบบนี้มากที่สุดแล้ว แต่ว่าตอนนี้… “ไม่พอใจอะไรรึป่าว? ” “เปล่า! ”จิดาภาตอบอย่างแน่วแน่ หลังจากนั้นก็พูดต่อ “ทำไมซื้อของขวัญมาแค่อย่างเดียว? ” “พวกเราสองคนซื้อของขวัญอันเดียวไม่พอหรอ? ” จิดาภาเข้าใจความหมายของพันเดชดี แต่ว่าก็ได้แต่ยิ้มออกมา ไม่ได้พูดอะไรต่อ ตอนนี้เอง ไปรยาที่กำลังกินอยู่นั้น ก็เห็นพันเดชกำลังเต้นอยู่กับจิดาภา ก็เลยพึงพอใจ เดี๋ยวอีกแป๊ปจะไปดูหน้าเจมน่าหน่อย แล้วเธอก็กินต่อ… ลาภิศเต้นอยู่กับเจมน่า แต่ว่าสายตาของเจมน่ากลับมองแต่พันเดชคนเดียวเท่านั้น ลาภิศมอง “ทำไม? ไม่งั้น ฉันให้เธอไปเต้นกับเดชดีมั้ย? ” “หืม? ” เจมน่าได้สติกลับมา แล้วก็มองหน้าลาภิศ “อะไรนพ? ” “หรือว่าให้เธอไปเต้นกับเดชดีมั้ย? ” “ไม่ต้อง เดี๋ยวพี่จิดาภาไม่พอใจ! ” “จะพูดยังไง เธอก็เป็นคนช่วยชีวิตของเดชเหมือนกัน จิดาภาไม่โกรธหรอก! ” พอพูด ตอนที่เจมน่ายังไม่ทันเตรียมตัวนั้น ลาภิศก็ปล่อยมือจากเธอ “เดช เปลี่ยนคู่เต้นกัน! ” พอได้ยินคำพูดของลาภิศ พันเดชก็เลยจำเป็นต้องปล่อยมือจิดาภา แล้วก็มาเต้นกับเจมน่าต่อ และจิดาภาก็ได้เปลี่ยนคู่มาเต้นกับลาภิศเหมือนกัน แต่ว่า เพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น จิดาภามองคนตรงหน้า แต่ลาภิศกลับยิ้มแล้วพูดว่า “คุณจิดาภา คงไม่ได้คิดมากหรอกใช่มั้ยครับ? ” คงไม่หรอ? จิดาภาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร บางทีอาจจะเพราะว่าแพ้ท้อง ตอนที่พันเดชปล่อยมือเธอนั้น เธอรู้สึกเหมือนหัวใจมันจมลง แต่ว่าเธอก็ต้องพยายามฝืนยิ้มออกมา “ไม่หรอก! ” ลาภิศมองออกว่าเธอผิดหวัง ก็พูดออกมา “ไม่ว่าจะยังไง เรื่องที่เจมน่าเคยช่วยพันเดชไว้ก็เป็นเรื่องจริง เธออยู่ที่บ้านตระกูลฐิตานันท์ ก็เพราะว่าพันเดช วันนี้เป็นงานวันเกิดของเธอ พันเดชเต้นเป็นเพื่อนเธอ ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ! ” นี่คือมุมมองของผู้ชาย แต่ว่าถ้าเกิดว่าคิดดีๆล่ะก็ มันก็เป็นแบบนี้จริงๆ จิดาภายิ้มออกมา “ก็ขอให้มันเป็นแค่แบบนั้นแล้วกันค่ะ! ” ลาภิศยิ้มออกมา แต่ว่าก็แอบกังวลแทนพันเดชอยู่นิดนึง เจมน่าไม่ใช่ตุลยา แล้วก็ไม่ใช่พยาบาลตัวน้อยคนนั้นด้วย เรื่องของเธอนั้น ลาภิศเข้าใจดีที่สุด เขากังวลเล็กน้อย ว่าพันเดชจะจัดการได้ไม่ดี… ในอีกฝั่งนึงนั้น เจมน่าเต้นอยู่กับเจมน่า เจมน่ามองหน้าพันเดช “แบบนี้จะกระทบถึงนายกับพี่จิดาภามั้ย? ” “ไม่หรอก จิไม่ใช่คนแบบนั้น! ” “ถ้าแบบนั้นก็ดี! ”เจมน่ายิ้มออกมา แล้วก็เต้นกับพันเดชต่อ หลังจากนั้นก็ยิ้มแล้วพูดต่อว่า “เดช จำตอนที่พวกเราเรียนเต้นครั้งแรกกันได้มั้ย? ฉันมักเหยียบเท้านายเป็นประจำเลย แต่ว่าพอนายเรียนแล้ว…” “แน่นอนว่าต้องจำได้สิ เด็กบ้าวันนั้น ตอนนี้โตแล้ว! ” เจมน่ายิ้ม “ฉันคิดถึงตอนที่พวกเราเด็กจริงๆ! ” “แต่ว่าโตขึ้นก็คือโตขึ้น ถึงแม้ว่าจะคิดถึง และคิดกลับไป แต่ก็ย้อนกลับไปไม่ได้แล้ว! ”พันเดชพูดออกมา คำพูดนี้มันคลุมเครือมาก ทำให้คนอื่นไม่เข้าใจว่าหมายความว่ายังไง แม้แต่เจมน่าเองยังรู้สึกว่ามันคลุมเครือ แต่ว่าพันเดชก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ได้แต่รักษาท่าทีสง่างามและเต้นต่อไปแบบนั้น จนมาถึง เพลงแรกก็จบไป คนรอบข้างต่างพากันปรบมือ เจมน่ายิ้มออกมา “นี่คือครั้งที่สองตั้งแต่ฉันเกิดมา ที่ฉันมีความสุขที่สุดในวันเกิด! ” “ชีวิตนี้ยังอีกยาว ต้องมีความสุขรออยู่ในวันหน้าอีกแน่นอน! ” ตอนที่กำลังพูดอยู่นั้น เพลงวันเกิดก็ดังขึ้น แล้วพ่อบ้านก็เข็นเค้กวันเกิดเข้ามา แล้วก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าของเจมน่า สีหน้าของเจมน่า ยิ้มเหมือนกับดอกไม้บาน “นายเป็นคนเตรียมหรอ? ” “วันเกิดจะไม่มีเค้กดีๆ ได้ยังไงกัน? ” “ขอบคุณนะ! ” คนรอบๆ นั้นต่างเดินเข้ามา ปรบมือให้เธอ แล้วก็อวยพรเธอ หลังจากเพลงจบ พันเดชก็มองหน้าเธอ “เจ้าของวันเกิด เธออยากจะเป่าเทีนยนรึยัง! ” เจมน่าพยักหน้า หลังจากนั้น เธอก็พนมมือไว้ตรงคาง หลับตาลง แล้วก็อธิษฐาน หลังจากผ่านไปซักพัก เจมน่าก็ลืมตา “เสร็จแล้ว! ” “เป่าเทียนได้! ” “พวกเรามาเป่าด้วยกันเถอะ! ” เธอกอดแขนพันเดชอย่างเป็นธรรมชาติ แล้วก็คล้องแขนลาภิศ แล้วก็เป่าเทียน “สุขสันต์วันเกิด! ” “สุขสันต์วันเกิด! ” “สุขสันต์วันเกิด! ” มีเสียงอวยพรดังขึ้นมาจากรอบข้างเธอ เจมน่ายิ้มอย่างมีความสุขมาก แขนหนึ่งคล้องแขนพันเดช อีกแขนหนึ่งคล้องแขนลาภิศ เหมือนกับว่าจะประกาศว่าตัวเองมีสิทธิ์ “สุขสันต์วันเกิด!” พันเดชมองหน้าเธอแล้วก็พูดออกมาอย่างจริงใจ แต่ในตอนนี้เอง เจมน่าก็เขย่งปลายเท้า แล้วก็จุ๊บไปที่แก้มของพันเดช “ขอบคุณนะ! ” ทั้งรอบข้างไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับ มีแค่ญาติๆ เท่านั้น ที่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเป็นยังไง ทุกคนอึ้งไป พันเดชเองก็อึ้งเหมือนกัน เขาหันไปมองหน้าจิดาภาโดยอัตโนมัติ และจิดาภาเองก็ยืนอยู่ตรงนั้น พอเห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา มองหน้าพวกเขานิ่งมาก แต่ว่าในใจเธอคิดอะไรอยู่นั้น คนอื่นก็มองไม่ค่อยออกเท่าไหร่นัก ในตอนนี้เอง เจมน่าก็หันหน้าไปมองหน้าลาภิศ แล้วก็จุ๊บลงที่แก้มเขาเหมือนกัน “พี่ลาภิศ ขอบคุณนะ! ”