หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 715 เป็นไอ้ระยำทั้งหมด

ตอนที่ 715 เป็นไอ้ระยำทั้งหมด

เห็นท่าทางกระวนกระวายของไปรยา ในที่สุดจิดาภาก็เลยบอกเธอ

“ดังนั้นก็คือไม่ได้เป็นผู้มีบุญคุณช่วยชีวิตธรรมดาๆ ?”

จิดาภาพยักหน้า

“งั้นยิ่งจะปล่อยไปไม่ได้เลยล่ะ ถ้าระหว่างพวกเขามีความสัมพันธ์อะไรที่ไม่สามารถเปิดเผยได้ล่ะ เธอไม่เคยถามพันเดชตรงๆ เลยเหรอ ?”

“เขาแค่บอกกับฉันว่าให้ฉันเชื่อใจเขา !”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ไปรยาก็สำลักหัวเราะออกมา “ผู้ชายมันก็เป็นพันนี้แหละนะ บอกแค่ให้คนอื่นเชื่อเขา แต่เรื่องที่เขาทำนั้นจะทำให้คนเชื่อได้ซะที่ไหนล่ะ ?”

จิดาภาขมวดคิ้วขึ้น ความรู้สึกที่มีต่อพันเดชเธอก็พูดออกมาไม่ได้ จะว่าเชื่อเธอก็เชื่ออยู่มาก จะว่าไม่เชื่อเธอก็ยังคงเชื่อ ทว่าตอนนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำ ทำให้จิดาภาพูดไม่ออกและไม่ค่อยเข้าใจ

จิดาภายิ้ม “สักวันหนึ่งก็จะรู้ !”

“กลัวว่าพอถึงวันนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็รั้งไว้ไม่ได้แล้ว !” ไปรยาพูด

จิดาภามองไปที่เธอ “นั่นก็พิสูจน์ได้ว่าไม่ใช่สิ่งของๆ ฉัน ส่วนฉันก็ไม่จำเป็นต้องไปบังคับ !”

“จิ ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเธอแปลกไป ?” ไปรยามองไปที่เธอแล้วถามขึ้น

“แปลกตรงไหนล่ะ ?”

“ฉันก็ไม่รู้ มันเป็นสิ่งที่พูดออกมาไม่ได้ !”

“คิดมากไปแล้ว !”

“เฮ้อ ฉันเป็นห่วงแทนเธอ แต่นึกไม่ถึงเลยนะว่าเธอไม่ห่วงสักนิดเดียว ในที่สุดฉันก็เข้าใจคำพูดนั้นแล้วนะ ฮ่องเต้ไม่ร้อน ขันทีร้อนแทน !”

จิดาภาถูกคำพูดของเธอทำให้หัวเราะขึ้นมา

“เอาล่ะ อย่าคิดมากขนาดนั้นเลย วันนี้กินข้าวอยู่ที่นี่เลยนะ อยากกินอะไร ฉันจะทำให้เธอกิน ?” “จริงเหรอ ?” “ตราบใดที่เธอยอมทิ้งเอลิสต์ของบ้านเธอได้ !” เมื่อพูดถึงเอลิสต์ ใบหน้าของไปรยาก็แดงขึ้น โดยเฉพาะประโยคที่ว่าเอลิสต์ของบ้านเธอที่ทำให้ใบหน้าของไปรยาแดงขึ้นมาก “เธอพูดอะไรก็ไม่รู้ !” จากนั้นก็ดื่มเครื่องดื่มในมือของตัวเอง ในเวลาเดียวกัน สายตาของเธอก็สังเกตเห็นนมครึ่งแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะ จากนั้นก็ขมวดคิ้วขึ้น เธอเริ่มดื่มนมตั้งแต่ตอนไหนกันเนี่ย ? อยู่ในด้านเครื่องดื่มของเธอ จิดาภาเป็นคนที่จะดื่มน้ำเปล่าและไวน์แดง…… ดื่มนม……มันไม่ค่อยพบจริงๆ นะ อีกอย่างยังดื่มเวลานี้ด้วย ยิ่งทำให้คนรู้สึกแปลกใจมาก ขณะนั้นจิดาภาก็เดินไปยังห้องครัว ราวกับว่าบังเอิญสัมผัสโดนอะไรบางอย่าง มือของเธอก็ปกป้องท้องไว้ การกระทำนั่นดูเหมือนว่าจะไม่ได้ตั้งใจ แต่วันนี้ไปรยาก็ไม่ได้เห็นเธอลูบท้องเพียงครั้งเดียว…… หรือว่า…… ไปรยามองไปที่จิดาภา “จิ เธอ……” เมื่อได้ยินคำพูดของไปรยา จิดาภาก็หันหัวไปมองเธอ “เกิดอะไรขึ้นเหรอ ?” ไปรยาเดินไปหาเธอ แล้วสายตาก็มองไปที่เธออย่างถี่ถ้วน สวมเสื้อผ้าหลวมๆ ไม่ได้แต่งหน้า แล้วยังดูท่าทางระมัดระวังตัวมาก “เธอ เธอมีแล้วใช่ไหม ?” ไปรยามองไปที่เธอแล้วถามขึ้น การกระทำที่กำลังทำกับข้าวของจิดาภาก็ชะงัก จากนั้นก็มองไปที่ไปรยา “เธอรู้ได้ยังไง ?” สิ่งที่เธอถามกลับ เกือบจะทำให้ไปรยาเป็นลมในทันที ในหนึ่งวันจะทิ้งลูกระเบิดให้เธอกี่ลูกถึงจะพอใจเนี่ย “มีจริงๆ เหรอ ?” จิดาภาไม่ได้ปฏิเสธ จากนั้นก็พยักหน้า…… “ทำไมเธอถึงไม่บอกฉัน ?” จิดาภา “……ยังนึกไม่ออกว่าจะพูดยังไง !” ในตอนนี้เธอก็ได้เข้าใจแล้วว่าทำไมจิดาภาถึงพูดว่า เพราะสถานการณ์ต่างกันก็ต้องจัดการเป็นพิเศษ เมื่อท้องแล้ว สิ่งที่ต้องห้ามคือทำให้อารมณ์ไม่ดี “งั้นเธอยังจะทำกับข้าวอะไรเนี่ย ในช่วงสามเดือนแรกของการท้องมันสำคัญมากนะ เธอๆๆ เธอออกมา ฉันจะทำกับข้าวเอง !” ไปรยาพูด จากนั้นก็พยุงจิดาภาเหมือนพระพันปีออกมาอย่างระมัดระวัง เห็นเธอระมัดระวังขนาดนี้ จิดาภาจึงยิ้มขึ้น “ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ ว่าแต่เธอรู้ได้ยังไง ?” “ก็เธอดื่มนม แล้วก็ใช่ชุดหลวมๆ พวกนี้อย่าพูดถึงเลย ฉันก็เห็นเธอลูบท้องตั้งหลายครั้ง มันผิดปกติ !” จิดาภา “……” ผู้หญิงก็ยังเป็นคนช่างสังเกต แค่การกระทำนิดๆ หน่อยๆ ของเธอ ไปรยาก็สังเกตได้แล้ว “ว่าไง ? ไปตรวจหรือยังเนี่ย ?” ไปรยาถามขึ้นอย่างเป็นห่วง จิดาภาพยักหน้า “อืม ไปแล้ว !” “คุณหมอว่ายังไง ?” “การตั้งครรภ์ยังไม่นิ่ง สองสามวันที่ผ่านมาก็เพราะเรื่องนี้แหละเลยเข้าโรงพยาบาล !” จิดาภาพูด เมื่อไปรยาก็ยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก “แล้วเธอยังกล้าอยู่ที่บ้านคนเดียวอีก เธอรู้ไหมว่าแบบนี้มันอันตรายมาก เธอควรจะนอนพักผ่อนอยู่บนเตียง ไม่ต้องทำเรื่องอะไรทั้งนั้น !” ไปรยาสั่งเตือน “ตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรแล้ว แม้แต่บริษัทฉันก็ไม่ได้ไป !” จิดาภาพูดด้วยรอยยิ้ม “มาๆ เธอมานอนตรงนี้ !” ไปรยาจัดที่นอนให้จิดาภาที่หนึ่งอย่างระมัดระวัง ให้เธอนอนอยู่บนโซฟาอย่างสบาย “ฉันไม่เป็นอะไรหรอกน่า !” หลังจากจัดการให้จิดาภาเรียบร้อยแล้ว ไปรยาก็โกรธขึ้นมาอีก “ตอนนี้เธอก็ท้องแล้ว พันเดชก็ยังออกไปเตร็ดเตร่ข้างนอกอีก มันช่างเป็นไอ้ระยำจริงๆ เลยนะ ฉันก็ดูเขาผิดไปแล้วนะ !” มือของไปรยาทั้งคู่เท้าสะเอว แทบจะอยากด่าพันเดชเอามากๆ เมื่อท่าทางที่โมโหของไปรยา จิดาภาคิดอยู่ชั่วขณะแล้วเอ่ยปากพูดขึ้น “เขาก็ยังไม่รู้เลย !” “อะไรนะ ?” “ฉันก็เพิ่งรู้เมื่อสองสามวันที่แล้ว ดังนั้นยังไม่ได้บอกเขาเลย !” ไปรยามองไปที่จิดาภา มองอยู่นานจึงเอ่ยปากพูดขึ้น “คือยังไม่ได้บอกเขาหรือว่ายังไม่อยากจะบอกกันแน่ !” จิดาภา “……” “จิ บอกความจริงมา ระหว่างพวกคุณไม่มีปัญหากันจริงๆ เหรอ ?” ไปรยาถาม การมีมือที่สามปรากฏขึ้นมา มันเป็นปัญหาที่สำคัญที่สุดเสมอ ไปรยาจำได้เสมอว่า ตอนพันเดชหายไปเมื่อสองสามวันนั้น จิดาภาเป็นห่วงเขายังไง ทว่าตอนนี้เห็นจิดาภาอยู่ที่บ้านคนเดียว ส่วนพันเดชก็ไปอยู่ข้างนอกกับผู้หญิงคนอื่น เธอจึงรู้สึกว่าโลกนี้มันไม่ยุติธรรม จิดาภาส่ายหัว “เธอวางใจได้เลย ไม่มีปัญหาจริงๆ !” เมื่อจิดาภายืนยันว่าจะไม่มีปัญหาขนาดนี้แล้ว มันก็ไม่ดีที่ไปรยาจะพูดอะไรอีก “โอเค งั้นถ้ามีเรื่องอะไรก็ต้องบอกฉันนะ บางทีเด็กคนนั้นก็อาจจะเป็นลูกชายบุญธรรมหรือลูกสาวบุญธรรมของฉันก็ไม่แน่ !” พูดจบมือของเธอก็ไม่ลืมที่จะไปลูบท้องของจิดาภา จิดาภายิ้มแล้วพูดขึ้น “เธอไว้ใจได้เลย ฉันจะไม่เกรงใจหรอก !” “เธอนอนไปเถอะ ฉันจะไปทำอาหารให้เธอกิน !”