หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 702 รู้จักมานานแล้ว

ตอนที่ 702 รู้จักมานานแล้ว

เมื่อคำพูดของพันเดชออกมา ผู้คนต่างก็พากันตกใจไปหมด แต่ก็นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

ทุกๆ คนต่างก็มองไปที่ ผู้อำนวยการนิศัพท์ ส่วนสีหน้าของผู้อำนวยการนิศัพท์ก็เปลี่ยนไปทันใด จากนั้นก็มองไปที่พันเดช “คุณพูดบ้าอะไรเนี่ย ?”

“ใช้โอกาสที่ผมไม่อยู่ คุณก็มายักยอกเงินของบริษัทเกือบห้าล้านโดยไม่ได้รับอนุญาต คุณคิดว่าผมไม่รู้จริงๆ เหรอ ? คุณคงดีใจมากเลยสินะ ที่รู้ข่าวว่าเครื่องบินขาดการติดต่อแล้วผมอยู่บนเครื่องบินด้วย แล้วยังอยากจะมาแทนที่ตำแหน่งของผม นึกไม่ถึงสินะว่าผมจะยังมีชีวิตกลับมา !” พันเดชพูดคำต่อคำ แต่ละคำล้วนทิ่มแทงไปยังเรื่องในใจของ ผู้อำนวยการนิศัพท์ เปิดเผยความคิดของเขาออกไปจนหมดสิ้น

“พันเดช พูดอะไรมันก็ต้องมีหลักฐานนะ !” ผู้อำนวยการนิศัพท์ตะโกนใส่

ขณะนั้นพันเดชก็ยื่นมือออกไป แล้วเจ๊กก็ยื่นเอกสารให้ทันที แล้วพันเดชจึงฟาดไปข้างหน้าของเขา

“นี่ก็คือหลักฐานที่คุณจะเอา คุณว่าถ้าผมไปเปิดเผยคุณที่สถานีตำรวจมันจะเกิดอะไรขึ้น ?”

สีหน้าของ ผู้อำนวยการนิศัพท์ ดูแย่มาก มองไปที่พันเดช ในตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้น สีหน้าไม่แยแส นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีเรื่องแบบนี้ด้วย

แต่ยังไงก็ตาม เธอก็ควรจะนึกได้มาตั้งนานว่าพันเดชเป็นคนแบบไหน ถ้ามีศัตรูก็จะต้องแก้แค้นอย่างแน่นอน อีกอย่างตัวเองก็ยังเตรียมทุกอย่างมาพร้อมอีกด้วย

ความผิดของผู้อำนวยการนิศัพท์นั้นผิดที่ทำโจ่งแจ้งเกินไป

“พันเดช คุณ–”

“ที่นี่มีเช็กหนึ่งใบ ถ้าคุณเอาหุ้นที่อยู่ในมือของคุณออกมาเรื่องนี้ก็จะจบลง แต่ถ้าคุณไม่ยอมเอาออกมา งั้นผมก็จะแจ้งตำรวจ !”

พูดจบ เจ๊กก็เดินไปแล้วเอาเช็กให้กับผู้อำนวยการนิศัพท์ เมื่อเห็นตัวเลขด้านบน สีหน้าของผู้อำนวยการนิศัพท์ก็เปลี่ยนไปจนหมด “พันเดช แค่ห้าแสนคุณก็จะอยากซื้อหุ้นของผม คุณคิดว่าผมเป็นคนโง่เหรอ ?” “ห้าแสนก็ยังเป็นสิ่งที่ผมให้คุณมากเกินไปแล้ว คุณอย่าลืมสิว่าคุณยังติดหนี้เงินของบริษัทห้าล้าน เงินส่วนนั้นพอซื้อหุ้นที่อยู่ในมือของคุณได้แล้ว !” “หุ้นที่อยู่ในมือของไม่ได้เพียงแค่ห้าล้านนะ !” “งั้นนี่คุณหมายความว่าจะไม่ขาย ?” ผู้อำนวยการนิศัพท์ไม่ได้พูดอะไร พันเดชก็มองไปที่เจ๊กแล้วส่งสายตาให้กับเขา เจ๊กก็หยิบมือถือออกมาทันทีแล้วแกล้งทำเป็นโทรออก “พันเดช เป็นคนอย่าทำเกินไปสิ หรือเหลือทางไว้ให้ตัวเองสักสายก็ยังดี !” ผู้อำนวยการนิศัพท์โกรธจนตะคอกใส่ “ผู้อำนวยการนิศัพท์ ถ้าคุณคิดได้แบบนี้ในตอนที่เรื่องนี้ขึ้นมา ก็จะไม่มีชะตากรรมแบบนี้หรอก !” “คุณ–” ผู้อำนวยการนิศัพท์จ้องมองไปที่พันเดชอย่างอาฆาต ส่วนพันเดชก็นั่งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อยู่ตรงนั้น ท่าทีที่มีกลยุทธ์นั้นทำให้ผู้อำนวยการนิศัพท์โกรธมาก ในที่สุด ผู้อำนวยการนิศัพท์ก็ยอมให้แจ้งตำรวจเพราะไม่อยากเสียหุ้นที่อยู่ในมือ ไม่นานนักตำรวจก็มาถึงและนำผู้อำนวยการนิศัพท์ออกไป ก่อนที่จะไปผู้อำนวยการนิศัพท์ก็มองไปที่พันเดชอย่างพยาบาท “คุณทำขนาดนี้ ใจไม้ไส้ระกำ ไม่เร็วก็ช้าเวรกรรมจะตามทัน !” พันเดชมองไปที่เขา “ถ้าคุณยังพอมีจิตสำนึกสักหน่อยก็คงจะเซ็นชื่อไปแล้ว คุณยังไม่กลัวว่าจะได้รับกลับ ส่วนผมจะต้องไปกลัวอะไร ?” ผู้อำนวยการนิศัพท์โกรธจนเกือบจะต่อย แต่โชคดีที่ตำรวจก็อยู่ตรงนั้น แล้วพาเขาออกไป หลังจากผู้อำนวยการนิศัพท์ถูกนำตัวไปแล้ว พันเดชก็มองไปยังผู้ถือหุ้นที่ยังอยู่ “ขอโทษด้วยนะครับที่วันนี้ให้ทุกคนมาดูละครตั้งแต่เช้าเลย !” “นึกไม่ถึงเลยว่าผู้อำนวยการนิศัพท์จะทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้ด้วย !” “ใช่แล้ว ยักยอกเงินโดยไม่ได้รับอนุญาต !” “โชคดีแล้วที่บริษัทไม่ได้ตกอยู่ในน้ำมือของเขา ไม่งั้นนะมันต้องตายแน่เลย !” ที่นั่นเต็มไปด้วยเสียงพูดตามกันๆ พันเดชรู้ว่าเสียงแบบนี้ส่วนมากเป็นเพราะผู้อำนวยการนิศัพท์ถูกนำตัวออกไปแล้ว สายตาของเขามองไปข้างหน้า ไม่ได้พูดอะไรมาก ตอนนี้ก็ถือว่าเชือดไก่ให้ลิงดู ให้พวกเขาได้รับรู้ว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ “ถ้าอย่างนั้น หวังว่าทุกคนจะทำหน้าที่อันพึงทำของตัวเองให้ดีนะครับ วันนี้ก็แค่นี้แหละ เลิกประชุมครับ !” พูดจบพันเดชก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป เมื่อเลิกประชุมแล้ว จิดาภาก็จัดการอะไรเรียบร้อยแล้วจึงออกไป ในออฟฟิศ จิดาภามองไปที่พันเดช “ผู้อำนวยการนิศัพท์จะถูกฟ้องจริง เหรอ ?” “คนตายเพราะความร่ำรวย นกตายเพราะความตะกละ นี่เป็นทางเลือกของเขา ไม่ใช่ว่าผมก็ไม่ให้โอกาสเขานี่ เขายอมจะเข้าไป ไม่ยอมเซ็นชื่อ นี่ก็คือชะตากรรมของเขา !” พันเดชพูด จิดาภาพยักหน้า เธอก็เห็นด้วยคำพูดแบบนี้ที่แสดงจากตัวเขามันไม่ได้เกินไปสักนิดเดียว ขณะนั้นพันเดชก็มองไปที่จิดาภา แล้วยื่นมือไปให้เธอ จิดาภาก็เอามือวางลงบนฝ่ามือของเขาแล้วเดินไป “ว่าไง ? คุณเป็นห่วงเขาเหรอ ?” “ฉันแค่เป็นห่วงว่าเขาจะไม่ปล่อยไปเพียงเท่านี้ !” พันเดชยิ้มออกมา “วางใจเถอะ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก !” “คนแบบเขานี่นะ ผมอยากจะเตะเขาออกไปตั้งนานแล้ว เพียงแค่เมื่อเคยมีโอกาสเลย ในที่สุดก็รอมาจนถึงวันนี้สักที !” “ยังไงก็ตาม ฉันสนับสนุนการตัดสินใจนี้ !” พันเดชยิ้มขึ้น จับมือของจิดาภาแล้วจูบลงไป “การแสดงออกของคุณในการประชุมผู้ถือหุ้นนั้น ตอนนี้ก็กระจายออกไปยังบริษัทแล้ว !” จิดาภายิ้ม “ในตอนนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าแรงจูงใจมาจากไหน ได้ยินเจ๊กพูดขนาดนั้นแล้วก็เลยอยากจะช่วยคุณปกป้องบริษัทไว้ เพราะฉันรู้ว่าคุณจะกลับมา จะไม่ทิ้งฉันไปอย่างแน่นอน !” เมื่อพูดถึงสิ่งนี้พันเดชก็ยิ้มขึ้นแล้วมองไปที่เธอ สายตาก็กลับกลายเป็นลึกซึ้งขึ้นมาทันที เขาพยักหน้า “อืม จิ ยังไงก็ตาม สัญญากับผมนะว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต ถ้าสักวันหนึ่งผมไม่อยู่แล้ว คุณก็รักษาภาวะแบบนี้ไปต่อนะ !”