หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 695 ประธานแทนชั่วคราว

ตอนที่ 695 ประธานแทนชั่วคราว

“สัญญาชุดนี้ของคุณมันไม่จริง !” ผู้อำนวยการนิศัพท์ไม่เชื่อความจริงนี้ ความฝันอันเนิ่นนานเกือบจะเป็นความจริงแล้วเชียว นึกไม่ถึงเลยว่าระหว่างทางจิดาภาจะโผล่เข้ามา

ส่วนในมือของเขาก็มีหุ้นเพียงสิบห้าเปอร์เซ็นต์เท่านั้น

จิดาภามองไปที่เขา “ผู้อำนวยการนิศัพท์ เป็นจริงหรือไม่ คุณก็สามารถไปถามทนายดู !” เธอพูดอย่างใจเย็นมาก แม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับผู้ถือหุ้นยี่สิบคน แต่จิดาภาก็ไม่ได้ประหม่าสักนิดเดียว ตอนนี้เธอมีความคิดเพียงอย่างเดียวก็คือช่วยพันเดชรักษาตำแหน่งนี้เอาไว้

เธอก็นึกไม่ถึงเลยว่าพันเดชได้โอนหุ้นให้เธอตั้งสิบห้าเปอร์เซ็นต์ นี่เป็นสิ่งที่เจ๊กนำออกมาในวันนี้ เธอเองก็เพิ่งรู้

ดังนั้นเธอต้องช่วยพันเดชรักษาไว้อย่างแน่นอน นี่มันเป็นความมานะบากบั่นที่ทุ่มเทของเขา

ไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่ เธอก็ต้องลองดู

ผู้อำนวยการนิศัพท์มองไปที่เธอ “แม้ว่าจะเป็นเรื่องจริง มันจะเป็นอะไรไปล่ะ หุ้นของคุณก็เท่ากับหุ้นที่ผมมีเท่านั้น อีกอยากคุณก็เป็นแค่นักออกแบบ หรือว่าอยากจะเป็นประธานของบริษัท CA กันล่ะ ?”

“มีหุ้นสิบห้าเปอร์เซ็นต์ของบริษัท CA ฉันก็มีสิทธิ์ออกเสียงลงคะแนน แบบนี้ใช่ไหมคะผู้อำนวยการนิศัพท์ ?” จิดาภามองไปที่เขาแล้วถามขึ้น

สายตาของเธอไม่ได้อ่อนโยนเหมือนปกติ แต่มีความแหลมคมมากขึ้น มีรัศมีที่คนไม่สามารถมองข้ามไปได้

จิดาภาที่เป็นแบบนี้ และรัศมีแบบนี้ ถ้าไม่ใช่อยู่ด้วยกันกับพันเดชบ่อยๆ แล้วจะคล้ายคลึงกับเขาได้ยังไง

ในที่สุดผู้อำนวยการนิศัพท์ก็หัวเราะเยาะขึ้นมา “แน่นอน !” พูดจบเขาก็หันหัวไปมองไปยังผู้ถือหุ้นที่อยู่ “แต่ว่าผมรู้ว่าทุกคนก็จะเลือกอย่างระมัดระวังอย่างแน่นอน จะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยมาจัดการบริษัทหรอกนะ !”

แน่นอนว่าคำพูดนี้พูดให้คนที่อยู่ข้างล่างฟัง

จิดาภายืนอยู่ตรงนั้น เธอเองก็รู้ว่าคนส่วนมากในที่นี้ต่างก็ติดสินบนผู้อำนวยการนิศัพท์ไปแล้ว

ทว่าตอนนี้ถ้าในมือของเธอมีหุ้นก็คงจะดี คงจะไม่มีเรื่องอะไรมากมายขนาดนี้

ตอนนี้เธอเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองผู้อำนวยการนิศัพท์ ได้หรือไม่ แล้วเธอก็ไม่รู้ว่าในตอนนี้ตัวเองมีอารมณ์แบบไหน เพียงแค่อยากพยายามรักษาไว้ให้พันเดชอย่างเต็มที่ ไม่ปล่อยให้ใครก็ตามมาละเมิดสิ่งของของเขา

จิดาภาเดินไป มุมปากพยายามที่จะดึงยิ้มออกมา “ตอนนี้เครื่องบินแค่ขาดการติดต่อ ตอนนี้ประธานพันเดชเป็นยังไงบ้างยังไม่มีใครรู้ แต่ว่าถ้าเขากลับมาอย่างปลอดภัย……” เมื่อพูดถึงตรงนี้เธอก็หันหัวมองไปที่ผู้อำนวยการนิศัพท์ “ฉันเชื่อว่าเขาจะขอบคุณทุกคนที่รักษาบริษัทไว้ให้ดีอย่างแน่นอน !” คำพูดของเธอผสมไปด้วยการเสียดสีและการข่มขู่ แต่ต้องยอมรับว่าคำพูดของเธอมีประโยชน์สำหรับบุคคลบางส่วนอย่างมาก พันเดชจะเป็นยังไงสุดท้ายก็ไม่มีใครรู้ได้ แต่ถ้าหากเขากลับมาอย่างปลอดภัยจริงๆ ตามนิสัยของเขาแล้วจะต้องเริ่มจัดการคนอย่างแน่นอน คนที่อยู่ข้างล่างทั้งลังเลและวุ่นวายอยู่บ้าง จากนั้นก็เริ่มลงคะแนน จิดาภายืนอยู่ตรงนั้น ดูราวกับสงบมาก แต่ก็มีเพียงแค่เจ๊กคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าเธอไม่ได้สงบ คือไม่สามารถผละออกจากเรื่องอันหมองมัวของประธานพันเดชได้ เธอยังคงอยู่ในบรรยากาศที่ซึมเศร้า แม้ว่าจะดูเหมือนว่าไม่ได้ต่างจากวันปกติทั่วไป แต่คนที่เข้าใจเธอก็รู้ดีว่านี่เธอก็แค่แกล้งทำเป็นว่าไม่เป็นอะไรเพียงเท่านั้น คุ้นชินกับการทำตัวเข้มแข็งแสดงให้ผู้คนเห็น เริ่มลงคะแนน สิบนาทีอันแสนสั้นนี้ผ่านไปทีละหนึ่งนาที ทีละหนึ่งวินาที กลับเหมือนศตวรรษที่ยาวนาน เจ๊กมองไปที่เงาหลังที่ผอมบางของจิดาภาอยู่ตลอดเวลา แต่เข้มแข็งมาก เขาเห็นแล้วก็รู้สึกสงสารอย่างมาก ถ้าประธานพันเดชอยู่คงจะต้องเจ็บปวดจนตายแน่เลย ในที่สุดก็ลงคะแนนเสียงเรียบร้อยแล้ว ผลสรุปสุดท้ายก็ออกมา ผู้อำนวยการนิศัพท์ชนะจิดาภาไปสามคะแนน กล่าวอีกนัยหนึ่งคือเขาจะเป็นประธานของบริษัท CA ชนะกับแพ้ก็ถูกแบ่งออกมาแล้ว ในเวลาเดียวกันผู้อำนวยการนิศัพท์ก็มองไปที่จิดาภา “คุณจิดาภา ตอนนี้ผลสรุปออกมาแล้ว ผมคิดว่าไม่จำเป็นที่จะให้ผมพูดอะไรอีกแล้วล่ะมั้ง ?” ผู้อำนวยการนิศัพท์มองไปที่จิดาภาแล้วเอ่ยปากพูดขึ้น สายตาของจิดาภากวาดมองไปที่เขา เห็นท่าทางที่เขายิ้มราวกับประสบความสำเร็จ จิดาภาก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไร เจ๊กที่อยู่ข้างหลังก็รู้สึกวิตกกังวลอยู่มาก ในความเป็นจริงผลลัพธ์แบบนี้เขาก็คิดไว้แล้ว เพียงแค่…… ในขณะเดียวกันโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมา เจ๊กหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรับสายไป “ฮัลโหล……” หลังจากได้ยินคำพูดแล้วก็ตกตะลึง จากนั้นจึงพยักหน้า “ผมทราบแล้วครับ !” พูดจบก็วางสายไปแล้วเดินไปที่ประตู หลังจากเปิดประตูแล้วก็ซุบซิบกับคนด้านนอกสองสามคำ แล้วหยิบเอกสารหนึ่งชุดกลับมา “คุณจิดาภา แม้ว่าตอนนี้คุณจะมีหุ้นของบริษัทสิบห้าเปอร์เซ็นต์……” “ผู้อำนวยการนิศัพท์ !” ขณะนั้นคำพูดของเขายังไม่จบ เจ๊กก็เดินขึ้นมาแล้วขัดจังหวะคำพูดของเขา ผู้อำนวยการนิศัพท์ หันหัวไปพลางมองไปที่เขาแล้วขมวดคิ้วขึ้น “ผู้อำนวยการนิศัพท์ ตอนนี้คุณจิดาภาไม่ได้มีหุ้นเพียงแค่สิบห้าเปอร์เซ็นต์แล้วนะครับ !” “หมายความว่าไง ?” เจ๊กถือเอกสารชุดหนึ่งเดินไป “นี่เป็นสัญญาโอนหุ้นครับ หุ้นของประธานวรชิตโอนให้คุณจิดาภาจนหมดแล้วครับ ดังนั้นในตอนนี้เธอมีหุ้นของบริษัทยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ครับ เป็นผู้ถือหุ้นที่มีหุ้นเยอะที่สุดครับ !” “คุณพูดอะไรเนี่ย ?” ผู้อำนวยการนิศัพท์ตะโกนถามอย่างไม่พอใจมาก สำเร็จมาอย่าง่ายดาย แต่ตอนนี้ก็ดับไปอีกครั้ง เขาจะไม่เดือดร้อนได้ยังไง ? “นี่คือสัญญาโอนหุ้น ประธานวรชิตเพิ่งให้คนส่งมา !” เจ๊กพูด เมื่อคิดว่าแผนการของผู้อำนวยการนิศัพท์ ไม่สำเร็จ เจ๊กก็ร่องรอยแห่งความดีใจจากในใจ ผู้อำนวยการนิศัพท์ ก้มหัวมองไปที่ลายเซ็น สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าพวกเขาตั้งใจทำ แต่แม้ว่าจะเป็นคนอื่นตั้งใจทำ แล้วคุณอยากจะครอบครองบริษัทของคนอื่น ส่วนการที่คนอื่นทำแบบนี้มันก็เป็นสิ่งที่สมควร แต่…… กำกำปั้นแน่นขึ้น มีความไม่พอใจที่พูดออกมาไม่ได้ ! เห็นเป็ดมาถึงปากแล้วบินหนีไปใครมันจะไปยอมได้ ! จิดาภาเห็นสถานการณ์แบบนี้ จึงเอ่ยปากพูดขึ้นทันที “ตอนนี้ฉันเป็นถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของบริษัท CA ดังนั้นก็ถือว่าไม่จำเป็นต้องเลือกก็เป็นได้โดยปริยาย ผู้อำนวยการนิศัพท์ขอโทษนะที่ทำให้คุณเปลืองแรง !” สีหน้าของผู้อำนวยการนิศัพท์แย่มาก แล้วมองไปที่จิดาภา แล้วเอ่ยปากพูดอย่างไร้มารยาท “คุณไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญจะไปรู้อะไร ? คุณรู้ไหมว่าบริษัทเขาดำเนินการกันยังไง ?” “รู้หรือไม่รู้มันก็เป็นเรื่องของฉัน ผู้อำนวยการนิศัพท์ ถ้าฉันเป็นคุณที่ไม่ได้มีหุ้นเยอะขนาดนั้น ก็จะไม่พูดเยอะขนาดนี้นะ !” พูดจบเธอก็มองไปยังผู้ถือหุ้น “ตอนนี้ฉันจะดำรงตำแหน่งประธานแทนชั่วคราว ในระหว่างนี้ปัญหาทุกๆ อย่างก็ให้เจ๊กส่งให้ฉันจนกว่าประธานพันเดชจะกลับมา ฉันหวังว่าในระหว่างนี้ทุกคนไม่มีการกระทำเล็กๆ น้อยๆ !” แม้จะรู้ว่าพูดแบบนี้ไม่ค่อยดี แต่จิดาภาก็ยังอยากบอกพวกเขาว่าเธอก็ใช่จะให้คนรังแกง่ายๆ