หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 676 ห่อมาด้วย
ตอนที่ 676 ห่อมาด้วย
“ผมเสียใจที่ไม่ได้ห่อคุณมาด้วย!”
จิดาภาหัวเราะออกเสียง “เสียใจไปก็ไม่มีประโยชน์ คุณถึงสิงคโปร์แล้วนี่!”
พันเดชถอนหายใจ “ครั้งหน้า ผมจะพาคุณมาให้ได้!”
จิดาภายิ้ม “โอเค!”
“เป็นไงบ้าง ทำงานเหนื่อยไหม? ถ้าเหนื่อยก็ให้คนขับรถไปส่งคุณ”
“ประธานพันเดช นี่คุณให้สิทธิพิเศษกับฉันเหรอ?” จิดาภายิ้มแล้วถามออกไป
“แน่นอน เพราะคุณเป็นเถ้าแก่เนี้ย คุณมีสิทธิ์ที่จะได้รับสิทธิพิเศษ” พันเดชพูด
จิดาภาหัวเราะ
“จิ”
“หืม?”
“ผมกลับไปเราแต่งงานกันดีไหม?” พันเดชพูด
จิดาภาอึ้งไปครู่หนึ่ง ก็พยักหน้า ตอบไป “อื้ม!”
พันเดชที่อยู่ปลายสายก็ยิ้มออกมา “เอาล่ะ ไม่คุยกับคุณแล้ว ผมขอเตรียมตัวก่อน อีกเดี๋ยวมีประชุม”
“อื้ม โอเค”
“ไว้ค่อยโทรหาคุณนะ”
“โอเค”
หลังจากพูดอีกสองสามคำ ก็วางสาย
จิดาภาเก็บโทรศัพท์ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้จะไม่ได้เห็นหน้ากัน แต่เธอกลับรู้สึกถึงความคิดถึงอย่างบอกไม่ถูก ทำให้เธอเข้าใจอย่างชัดเจนว่า พันเดชมีความหมายต่อเธออย่างไร
เมื่อเธอจัดแจงตัวเองเสร็จ ก็เดินกลับไปทำงาน
จนกระทั่งเลิกงาน เธอคิดอยู่ว่าจะโทรชวนไปรยาไปหาอะไรกินด้วยกันดีไหม
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออก รอสักพักจึงจะมีคนรับ
“ฮัลโหล จิ…. นี่ขนมหวานของคุณ”
พอรับสายก็ได้ยินเสียงของไปรยาที่กำลังยุ่งดังออกมาจากปลายสาย “เธอยุ่งอยู่เหรอ?” “อื้ม ตอนนี้อยู่ในร้าน ยุ่งจะตายอยู่แล้ว ทำไมเหรอ เธอมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?” “ตอนแรกกะว่าจะชวนเธอไปกินข้าวด้วยกัน แต่เธอทำงานให้เสร็จก่อนเถอะ” “ได้ งั้นเปลี่ยนเป็นวันอื่นนะ” “อื้ม!” หลังจากวางสายแล้ว จิดาภาคิดถึงสภาพที่ไปรยากำลังวุ่นอยู่ในร้านแล้วขำ เธอเก็บของเสร็จก็เตรียมตัวกลับ ตอนที่กำลังจะเดินออกจากบริษัท โทรศัพท์เธอก็ดังขึ้น เมื่อเห็นเบอร์ที่โชว์ตรงหน้าจอ เธอยิ้มและกดรับสาย “ฮัลโหล แม่” “จิ เลิกงานแล้วหรือยัง?” “ค่ะ เลิกแล้ว” “งั้น ชวนพันเดชกลับมากินข้าวด้วยกัน” “ทำไมเหรอคะ?” “วันนี้กชลงมือทำอาหาร บอกว่าให้ลูกกับพันเดชกลับมากินด้วยกัน” “แม่ ขอฉันคุยกับจิหน่อย” ได้ยินเสียงกชกรดังแทรกเสียงของจันทนีขึ้นมา “จิ!” “พี่สะใภ้!” “วันนี้เธอกับพี่พันเดชกลับมากินข้าวด้วยกันที่บ้านสิ ฉันลงมือทำอาหารเองเลย!” “งั้นดีเลย ฉันจะรีบกลับไป” “อื้ม โอเค ฉันจะรอนะ” “โอเค” เธอยิ้มและวางสายลง ตอนที่เธอจะเดินออกไป ขณะนั้นก็มีคนโผล่มาตรงประตู “คุณจิดาภา” “เคน?” จิดาภามองไปยังเคน ก็รู้สึกประหลาดใจ ตั้งแต่วันที่เธอเข้าบ้านตระกูลสวันนีย์โดยไม่ได้รับอนุญาตหลังจากที่เหวี่ยงเขาออกมาก็ไม่เจอเขาอีกเลย “ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่?” “ประธานพันเดชให้ผมมารอคุณหลังเลิกงาน” จิดาภาอึ้งๆ เธอเพิ่งรู้เจตนาของพันเดช จึงพูดออกไป “ฉันว่าจะกลับบ้าน” “ประธานสั่งให้ผมมารับส่งคุณในช่วงสองสามวันนี้” “…” เธอรู้ว่าปฏิเสธไปไม่ได้ จิดาภาจึงเดินขึ้นรถด้วยความจำใจ เคนเป็นคนขับรถ จิดาภานั่งตรงเบาะหลัง เธอคิดและพูดออกไป “ครั้งก่อนที่ฉันทิ้งนายไว้ ขอโทษนะ” เคนขับรถออกไปโดยสีหน้าไม่ได้แสดงอาการอะไร พูดออกไป “ไม่เป็นไรครับ” เขาพูดต่อ “แค่ต่อไปคุณจิดาภาอย่าทำแบบนั้นอีกก็พอแล้ว” จิดาภากระอักกระอ่วน แต่รู้สึกว่ามีอะไรแฝงอยู่ในคำพูดของเขา เธอมองเขา “มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?” เคนไม่ตอบ ยังคงขับรถต่อไป แต่สัญชาตญาณของเธอบอกว่ามันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน! แต่เมื่อเคนไม่พูดอะไร เธอจึงไม่ถามอะไรออกไป ไม่นานก็ถึงบ้านตระกูลสวันนีย์ จิดาภามองเคน “ฉันน่าจะอยู่ที่นี่จนถึงค่ำๆ ฉันจะโทรบอกนายตอนจะกลับนะ” เคนพยักหน้า “ครับ” “นายกลับไปก่อนเถอะ” เคนพยักหน้าแล้วขับรถออกไป จิดาภาเดินเข้าไปในบ้าน เมื่อเดินถึงหน้าประตู จันทนีที่เห็นจิดาภากลับมาจึงถามขึ้น “ทำไมลูกกลับมาคนเดียวล่ะ?” “พันเดชไปทำงาน” “ทำงาน เมื่อไร?” “เขาไปวันนี้ตอนเช้า” จันทนีพยักหน้า กชกรเดินออกมาจากห้องครัว “จิ มาแล้วเหรอ?” “อื้ม” “พี่พันเดชล่ะ” “ทำงานน่ะ” กชกรอึ้งๆ ไป “งั้นเขาคงไม่มีบุญ ถึงไม่ได้กินอาหารที่ฉันทำ” จิดาภายิ้ม “วันนี้เธอทำอะไรเหรอ?” “รอเดี๋ยวเธอก็รู้!” กชกรพูดพลางยิ้ม เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอแล้วรู้สึกมีความสุข “ได้ ฉันจะรอ” “ใกล้จะเสร็จแล้ว” พูดพลางเธอก็เดินเข้าไปในครัว จิดาภายิ้ม เห็นจันทนีเดินมา “แม่ แล้วพ่อล่ะ?” “อยู่ข้างบน ในห้องหนังสือน่ะ อีกแป๊ปก็น่าจะลงมา” จิดาภาพยักหน้า “พี่ล่ะ?” “กำลังขับรถกลับมา” จิดาภายิ้มแล้วก็นั่งอยู่กับจันทนี “พี่สะใภ้ดูมีความสุขนะ” จันทนียิ้ม “กชเป็นเด็กดี” จิดาภาพยักหน้า “เธอเหมาะกับพี่มาก” จันทนียิ้มแล้วพยักหน้า ตอนนั้นเองประตูก็เปิดออก เปรมศักดิ์เดินเข้ามา เมื่อเขาเห็นจิดาภา ก็ดูอึ้งไปเล็กน้อย “พี่!” จิดาภายิ้มแล้วทักทาย “เธอมาได้ยังไง?” เปรมศักดิ์ถาม กวาดตามองไปรอบๆ ไม่เห็นพันเดช แม้ไม่รู้ว่าทำไมเขาไม่มา แต่ยอมรับเลยว่าตอนพันเดชไม่อยู่ เขารู้สึกโล่งมาก
YOU MAY ALSO LIKE
