หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 668 ความทรงจำของพี่ฌัลล์

ตอนที่ 668 ความทรงจำของพี่ฌัลล์

พันเดชพยักหน้า วันนี้ตอนกินข้าว เขาคอยดูแลทุกขั้นตอน จิดาภาสำหรับพี่ฌัลล์แล้ว มี“ความสนใจ”เป็นอย่างมาก

จิดาภาหัวเราะ“เขาอาจจะรู้สึกว่าฉันช่วยเขาไว้ก็ได้ค่ะ！”

“อาจจะใช่！”พันเดชอุทานเบาๆ

ในขณะนี้ จิดาภาหัวเราะออกมา เอื้อมมือไปโอบพันเดชไว้ ขยับเข้าไปใกล้ๆเขา“คุณพันเดช คุณน่าจะไม่ได้หึงคุณลุงใช่ไหมคะ！？”

เห็นจิดาภาเข้ามาใกล้ พันเดชก็ยิ้ม“ถูกต้อง ฉันไม่ได้หึง ฉันกังวล！！”

“กังวลอะไร？”

“พี่ฌัลล์เป็นพวกมาเฟีย แต่เดิมทีเป็นุคคลอันตราย ถ้าเขามีความพยายามบางอย่างเกี่ยวกับเธอ ฉันกลัวว่าจะตั้งรับไว้ไม่ทัน ถ้าเธอเกิดเรื่องอะไรขึ้นจะทำอย่างไร？”พันเดชพูด จากนั้นก็คว้ามือจิดาภาไว้ กุมแน่นขึ้น

จิดาภารู้ว่าเขากังวล แต่แสร้งยิ้มออกมา“คุณคิดมากไปแล้ว เขาคงไม่สามารถลงมือกับคนที่มีบุญคุณของตัวเองหรอก？ยิ่งไปกว่านั้น ฉันไม่รู้สึกถึงความโหดร้ายของเขาเลย ถ้ามีจริงๆ ฉันสามารถรู้สึกได้！”

“คุณจิดาภา เธอเรียบง่ายเกินไปแล้ว！”

“คุณพันเดช คุณกรุณาเชื่อในสัมผัสที่หกของผู้หญิง！”

“ก็ได้ แต่ไม่ว่าจะยังไง เธอต้องรับปากกับฉัน ว่าจะอยู่ห่างๆเขา！”พันเดชพูด

จิดาภาคิด พลางพยักหน้า“ฉันคิดว่า ผ่านเรื่องครั้งนี้ไป ฉันกับเขาไม่น่าจะได้เจอกันอีกนะคะ！”

“แบบนั้นดีที่สุด！”

ตลอดทางทั้งสองคุยกันเรื่องนี้ จากนั้นกลับถึงแล้ว

ไม่รีบร้อนที่จะไปนอน ทั้งสองนั่งอยู่ที่ระเบียง มีเก้าอี้สองตัว เก้าอี้เอนนอนหนึ่งตัว ทั้งสองนั่งอยู่ตรงนั้นดื่มไวน์แดงด้วยกัน “ฉะนั้น คุณยังยืนยันที่จะร่วมงานกับเขา？”จิดาภาถาม “ทำไมต้องไม่ล่ะ？ฉันดูโครงการแล้ว ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย ถ้าคิดว่าจะขาดทุน ฉันก็ขาดทุนไม่เยอะ ยิ่งไปกว่านั้น บริษัทRLก็เป็นบริษัทใหญ่ ฉันเชื่อว่าการร่วมงานกันครั้งนี้ ไม่มีปัญหาแน่นอน！”พันเดชพูด จิดาภาฟังอยู่ ก็พยักหน้า ถึงแม้เธอจะไม่รู้ชัดว่าการร่วมงานเกี่ยวกับอะไร แต่เขาชัดเจนกว่า ถ้าเกิดว่าไม่มีผลกำไร พันเดชคงไม่ตัดสินใจทำ ถ้าสามารถทำกำไรหาเงินได้ เขาไม่ปล่อยผ่านแน่！ ดังนั้นพูดได้ว่า พันเดชเป็นนักธุรกิจ อีกทั้งยังเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จมากคนหนึ่ง จิดาภายิ้ม“คุณพันเดช งั้นฉันคงพูดกับคุณได้แค่คำว่า Good?luck！”พูดจบ สองมือหยิบไวน์แดงขึ้นมา พันเดชมองดูเธอ จากนั้นชนแก้วกับเธอ ทั้งสองคนต่างจิบไวน์ ขณะนี้ หลังจากที่พันเดชดื่มหมดแล้ว มองไปที่จิดาภา“คุณจิดาภา จู่ๆฉันก็เจอปัญหาหนึ่ง！” “อะไรหรอก？” “เธออ้วนขึ้นรึเปล่า？” จิดาภา“……”จิดาภามองดูรูปร่างตัวเองทันที“อ้วนหรอก？” พันเดชพยักหน้า“อ้วน！” จิดาภาขมวดคิ้ว ก้มดูตัวเอง มองไม่เห็นว่ามีปัญหาอะไร“หลายวันมานี้ฉันกินอะไรไม่ค่อยลง ทำไมอ้วนขึ้นได้นะ？” ในตอนนี้ พันเดชเข้าไปใกล้เธอทันที กระซิบที่ข้างหูของเธอเบาๆว่า “เธอมีแล้วรึเปล่า？” “มีแล้วอะไรเหรอ？” จิดาภาอึ้งนิ่งไปครู่นึง พันเดชยิ้มมุมปาก เอาไปมือลูบที่หน้าท้องของจิดาภา“ในนี่จะมีพันเดชตัวน้อย หรือจิดาภาตัวน้อยรึเปล่านะ ……” พูดแบบนี้ จิดาภาก็เข้าใจแจ่มแจ้ง หน้าแดงก่ำขึ้นทันที“พูอะไรของคุณ ไม่มีค่ะ！” “จริงเหรอ？” จิดาภาพยักหน้า“แน่นอน！” “เธอว่าไหมพวกเราอยู่ด้วยกันมาตั้งนาน ฉันก็ไม่เคยทำอะไรผิดขั้นตอน ทำไมไม่มีนะ？”พันเดชถาม จิดาภายิ้มพลางส่ายหน้า“ไม่รู้ค่ะ……” “ไม่รู้？เอ่อะ？” จิดาภาพยักหน้า “ดูไปดูมา เป็นเพราะพวกเราขยันยังไม่พอ วันนี้ ฉันจะขยันขันแข็งเลยเชียว！”พูดพลาง เอาแก้ววางลง แล้วก็อุ้มจิดาภาขึ้นจากเก้าอี้ “ห๊ะ！คุณทำอะไรคะเนี้ย？”จิดาภาหัวเราะไปถามไป “แน่นอนว่านี่เพื่อพันเดชตัวน้อยหรือไม่ก็จิดาภาตัวน้อยต้องขยันหน่อยแล้ว！”พูดจบ ไม่ว่าจิดาภาจะทักท้วงอย่างไร เขาก็อุ้มเธอตรงเข้าไปในห้อง หนึ่งคืนที่แสนพิเศษ อีกด้านหนึ่ง ในห้องที่ใหญ่โตโอ่อ่า พี่ฌัลล์นั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน บนโต๊ะยุ่งเหยิง มีรูปถ่ายวางอยู่ระเกะระกะ แน่นอนว่า มีหนึ่งชุด เป็นไฟล์เกี่ยวกับจิดาภา มองดูรูปเหล่านั้น คิ้วของเขาขมวดขึ้น ยากที่คิด คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนที่มีเสน่ห์อย่างนี้ ทันใดนั้น ประตูถูกเปิดออก พี่ปวีร์เดินเข้ามา ตอนที่เห็นพี่ฌัลล์ ก็เอ่ยปาก“พี่ฌัลล์ ดึกมากแล้ว ควรพักผ่อนเถอะ！” “พี่ปวีร์ นายว่า คนเรามันเหมือนกันได้ขนาดนี้จริงๆเหรอ？”ฝั่งหนึ่งเป็นรูปถ่ายของฉัตรชัย อีกฝั่งเป็นรูปของจิดาภา ถึงแม้คนละช่วงเวลากัน แต่ก็ดูออกว่า ใบหน้านั้น เหมือนอยู่ถึงแปดสิบเปอร์เซ็น พี่ปวีร์รู้ความหมายของพี่ฌัลล์ได้โดยธรรมชาติ หลังจากเห็นรูปเหล่านั้นก็พูดว่า“พี่ฌัลล์ ไม่ใช่ว่าพี่ตรวจเช็คประวัติของคุณจิดาภาแล้วเหรอ？ไม่มีปัญหาอะไร ฉะนั้น พี่ก็อย่าคิดมากเลย！” เมื่อพูดอย่างนี้ พี่ฌัลล์ก็ถอนหายใจ สีหน้ามีความเสียใจซ่อนอยู่ มองดูรูปถ่ายของฉัตรชัย“ยี่สิบกว่าปีแล้ว ตอนนั้นเป็นฉันขอโทษเธอ ถ้าไม่ใช่ฉัน ตอนนี้อาจจะ……”