หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 667 ความทรงจำของพี่ฌัลล์

ตอนที่ 667 ความทรงจำของพี่ฌัลล์

“ไม่เป็นไร ชินแล้วครับ！”พี่ฌัลล์ไม่ได้สนใจอะไร กินอาหารไปพลาง มองพวกเขาไปพลางแล้วเอ่ยถาม“ใช่แล้ว มาถึงตอนนี้ยังไม่ได้ถามเลย พวกคุณ……？”

พันเดชรู้ได้โดยธรรมชาติว่าที่เขาถามหมายถึงอะไร ยิ้มพลางเอ่ยปากแนะนำ“คู่หมั้นของผมครับ！”

พูดแบบนี้ พี่ฌัลล์พยักหน้าอย่างรู้แจ้ง“ถ้าเป็นแบบนี้ ดูเหมือนว่า ผมต้องดื่มอีกแก้ว แสดงความยินดีกับพวกคุณด้วย！”

“อีกไม่นานก็จะแต่งงานแล้ว เรื่องนี้ออกข่าวไปทั่ว คุณฌัลล์คุณไม่ได้ข่าวมาก่อนเลยเหรอครับ？”พันเดชถาม

พี่ฌัลล์อึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วบอกว่า“ขอโทษด้วยครับ ผมไม่เคยอ่านพวกนิตยสารซุบซิบ！”

พันเดชพยักหน้า พลางพูดออกไปหนึ่งประโยค“อย่างนี้ก็ต้อง！”สองมือถือแก้ว มองไปที่พี่ฌัลล์แล้วจิบไวน์แดง

“พวกคุณจะแต่งงานกันเมื่อไร？”พี่ฌัลล์ถามไถ่

“วันเวลายังไม่แน่นอนครับ ตอนนี้ทุกอย่างอยู่ในขั้นเตรียมการ！”พันเดชพูด

พี่ฌัลล์พยักหน้า“ดูแล้วพวกคุณเหมาะสมกันมาก ถ้ามีอะไรที่ต้องการ รีบบอกได้เลยนะครับ！”

“ขอบคุณครับ！”

“มา ยินดีกับพวกคุณด้วย คำอวยพรที่มาช้าของผม！”พูดพลาง พี่ฌัลล์ยกแก้วเหล้าขึ้น

จิดาภาและพันเดชก็ยกแก้วขึ้น“คุณฌัลล์พูดตลกแล้ว ถึงตอนนั้นขอเชิญไปร่วมฉลองด้วยกัน！”

“ตกลง ผมไปแน่นอน！”

พูดจบ ทั้งสามคนก็ชนแก้วกัน แล้วก็ดื่ม

คนข้างนอกล้วนพูดว่าพี่ฌัลล์แข็งแกร่งกว้างขวาง อีกทั้งเป็นพวกมาเฟีย สิ่งเหล่านี้จิดาภาก็ได้ยินมา แต่เมื่อได้พูดคุยกับพี่ฌัลล์คนนี้ ไม่รู้สึกว่าเขาเป็นคนในสังคมแบบนั้นเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกัน……เป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ง่าย “คุณจิดาภา เป็นไงบ้างอาหารโอเคไหมครับ？” “ไม่เลวเลยค่ะ สดไม่มันไม่เลี่ยน！” “งั้นดีครับ ผมกลัวว่าคุณจะไม่ชอบ！” “มันดีมาก！” พันเดชนั่งอยู่อีกฝั่ง ดูออกว่า สายตาของพี่ฌัลล์เฝ้ามองดูตัวของจิดาภาอยู่เสมอ และคอยถามไถ่สองสามประโยคเป็นครั้งคราว พันเดชดื่มเครื่องดื่มเท่านั้น เขากำลังคิดว่า คุณฌัลล์คนนี่ตกลงแล้วคิดอะไรอยู่กันแน่？ ถ้าจะบอกว่าเป้าหมายของเขาคือจิดาภา ก็ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีการแบบนี้เลย แต่ถ้าไม่ใช่……เขาทำให้เขามีความรู้สึกที่แปลกมาก หน้าประตูร้านอาหาร “คุณฌัลล์ ขอบคุณสำหรับการต้อนรับ ครั้งหน้าผมขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงคุณ！”พันเดชพูด “ตกลง งั้นก็ตามนี้แล้วกัน！”พี่ฌัลล์ก็ไม่เกรงใจ “อื้ม！” ในเวลานี้ มีรถคันนึงขับเข้ามา จอดข้างๆพี่ฌัลล์ มีคนลงมาจากรถ ช่วยเปิดประตูรถให้เขา ขณะนี้ พี่ฌัลล์มองมาที่พวกเขา“ว่าไง ต้องการให้ไปส่งพวกเธอกลับไหม！？” “ไม่ต้อง รถจอดอยู่ฝั่งนั้น พวกเรากลับกันเองได้ครับ！” “โอเค งั้นผมไปก่อนละ！” “เดินทางปลอดภัย！” พี่ฌัลล์พยักหน้า ดวงตายังชำเลืองมองไปที่จิดาภา จากนั้นก็ขึ้นรถ จิดาภายืนอยู่ตรงนั้น มุมปากมีรอยยิ้มที่เรียบง่าย เฝ้ามองรถขับออกไป พันเดชเอ่ยปากพูดว่า“พอแล้ว เลิกมองได้แล้ว พวกเราก็ควรกลับได้แล้ว！” จิดาภาพยักหน้า ทั้งสองขึ้นรถ แล้วขับออกไป ระหว่างทาง พันเดชไม่พูดไม่จา ใช้มือข้างเดียวจับพวงมาลัยรถ หน้าตานิ่งเฉย ทำให้เดาใครก็ไม่ออกว่าในใจคิดอะไรอยู่ โดยปกติ ถ้าพันเดชไม่พูดจามีอยู่สองอย่าง อย่างแรกคือมีเรื่องต้องคิด อีกอย่างคืออารมณ์ไม่ดี แต่เห็นได้ชัดมากว่า พันเดชเป็นแบบอย่างแรก “คิดอะไรอยู่？”จิดาภาถาม ตอนนี้ พันเดชหันหน้ามองมาที่เธอ“เธอลองทายสิ？” “ให้ฉันเดาเหรอ？” พันเดชไม่ปฏิเสธ แล้วพยักหน้า บนท้องถนนเส้นทางยาวนาน ทั้งสองมักจะหาหัวข้อมาเพื่อเป็นการฆ่าเวลา จิดาภาครุ่นคริด แล้วเอ่ยปากพูด“ถ้าฉันเดาไม่ผิดละก็ ต้องเกี่ยวกับคุณฌัลล์คนนั้น？” พูดอย่างนี้ขึ้นมา พันเดชหรี่ตา มองไปที่จิดาภา“เธอกลายเป็นพยาธิตัวกลมในท้องของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่？” “งั้นแสดงว่าฉันทายถูก！” พันเดชพยักหน้า “คุณกำลังคิดอะไรเกี่ยวกับเขาคะ？”จิดาภาถาม พันเดชครุ่นคิด“แค่มีความรู้สึกว่า การปรากฎตัวของเขามันค่อนข้างกะทันหัน！” ได้ยินอย่างนี้ จิดาภาก็นึกเรื่องบางอย่างออก“วันนี้ฉันก็ได้ยินพนักงานคุยกัน จู่ๆเขาก็อยากเข้ามาร่วมงานกับCA คุณเองก็รู้สึกสงสัยในตัวเขา แล้วทำไมคุณยังอยากร่วมงานกับเขาคะ！” พูดอย่างนี้ออกมา พันเดชยิ้มมุมปาก“ที่ฉันสงสัยไม่ได้เกี่ยวกับการร่วมงานกัน ในส่วนการร่วมงานฉันดูแล้ว ไม่มีปัญหา อีกทั้งยังได้ผลประโยชน์กันทั้งคู่！” “งั้นคุณคือสงสัยในตัวเขาเหรอ？” พันเดชไม่ได้พูดอะไร จากที่เห็นก็พอรู้ได้ว่าคือประเด็นนี้ “ถ้าตัวคนมีปัญหา ก็เป็นไปไม่ได้ที่การร่วมงานจะไม่มีปัญหา งานคือสิ่งที่สร้างขึ้นจากตัวบุคคล！” “ฉันไม่ได้สงสัยในตัวตนของเขา……”พันเดชหันหน้าไปแล้วชำเลืองมองจิดาภา สายตามีความลังเลอยู่เล็กน้อย “เธอไม่รู้สึกบ้างเหรอ ดูเหมือนว่าเขาจะสนใจในตัวเธอ？” “ในตัวฉันเหรอ！？”จิดาภาขมวดคิ้ว