หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 651 เรื่องสิริมงคลต่อเนื่องกัน
ตอนที่ 651 เรื่องสิริมงคลต่อเนื่องกัน
เขาสวมผ้าขนหนู แล้วเช็ดผมเดินออกมา ส่วนกชกรก็ยังคงอยู่ในห้อง
เปรมศักดิ์ตกตะลึงเล็กน้อยแล้วเอ่ยปากพูดขึ้น “คุณไม่ต้องรอผมนะ ลงไปกินข้าวเช้าได้เลย !”
ใบหน้าของกชกรแดงขึ้นเล็กน้อย “ฉัน……ลงไปพร้อมคุณ !”
เปรมศักดิ์มองไปที่เธอ ไม่ได้พูดอะไรอีก
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยทั้งสองคนก็เดินลงไป
จันทนีกับการันต์ก็รออยู่ชั้นล่างแล้ว เมื่อเห็นพวกเขาลงมาด้วยกัน มุมปากก็ยกขึ้นด้วยรอยยิ้ม
“กินข้าวเช้ากันเถอะ !”
เมื่อเห็นการันต์กับจันทนี กชกรก็ยังคงเขินอายอยู่บ้าง ใบหน้าแดงขึ้น “คุณลุงการันต์คะ คุณป้าจันทนีคะ สวัสดีตอนเช้านะคะ !”
“สวัสดีตอนเช้าจ้ะ !”
ทั้งสองคนก็นั่งอยู่ตรงนั้น จันทนีมองไปที่กชกร “เมื่อวานนอนเป็นยังไงบ้าง ?”
กชกรพยักหน้า “ดีค่ะ ดีอยู่ค่ะ”
“งั้นก็ดีแล้ว งานหมั้นเมื่อวานยุ่งขนาดนั้นนี่ คงจะเหนื่อยมากสินะ กินเยอะๆ นะจ๊ะ !”
“ขอบคุณนะคะคุณป้า !” ความประพฤติของกชกรดีมากและเป็นที่ชื่นชอบมาก
ขณะนั้นตอนที่กำลังกินอาหาร ราวกับว่ากชกรคิดอะไรขึ้นมาได้อย่างกะทันหัน “ใช่แล้วเปรมศักดิ์ คุณเรียกหาจิ มีเรื่องอะไรเหรอคะ ?” การเคลื่อนไหวที่กำลังกินอาหารของเปรมศักดิ์ก็ชะงัก นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะพูดถึงจิดาภา เมื่อนึกถึงเรื่องที่พันเดชป่าวประกาศในเมื่อคืน ดวงตาของเขาก็ส่องประกายความมืดครึ้มออกมา “เป็นอะไรเหรอ ?” เขาถามอย่างเยือกเย็น “ไม่มีอะไรหรอก คือว่าเมื่อคืนคุณเรียกชื่อจิอยู่ตลอดเวลา ฉันเลยคิดว่าคุณมีเรื่องอะไรถึงตามหาเธอ !” กชกรพูดอย่างไม่ได้ตั้งใจ เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ การันต์กับจันทนีต่างก็ตกตะลึง ทั้งสองคนจ้องมองกันและกัน แต่ไม่มีใครพูด เปรมศักดิ์ก็ตกตะลึงเช่นกัน ดวงตาส่ายร่องรอยความรู้สึกผิดเล็กน้อย จากนั้นก็แกล้งทำเป็นสงบ แล้วเอ่ยปากพูด “เมื่อวานตอนแรกมีเรื่องจะพูดกับเธอนิดหน่อย แต่ก็มีเรื่องให้ต้องล่าช้าไป !” กชกร พยักหน้า “อ๋อ มันเป็นแบบนี้นี่เอง !” “จินี่คงมีความสุขมากเลยสินะ มีพี่ชายใหญ่แบบคุณที่รักเขาขนาดนี้ แม้แต่ในห้องก็ยังวางรูปคู่ของพวกคุณไว้ด้วย พี่ชายใหญ่ของฉันยุ่งอยู่กับงานบริษัททุกวัน ไม่มีเวลามาสนใจฉันสักนิดเดียว !” กชกรพูด น้ำเสียงเต็มไปด้วยความอิจฉา เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ในใจของเปรมศักดิ์ก็มีรสชาติที่ไม่สามารถพูดออกมาได้ อาหารที่กินเข้าไปในปากก็กลับกลายเป็นไร้รสชาติ “ที่บริษัทยังมีธุระอยู่ ผมไปก่อนนะ !” พูดจบเปรมศักดิ์ก็ลุกขึ้น กำลังจะไป กชกร นั่งอยู่ตรงนั้น “คุณไม่กินแล้วเหรอ ?” ทว่าเพียงแค่ตอบเปรมศักดิ์ก็ไม่ตอบ แล้วตรงออกไป การันต์กับจันทนีต่างก็จ้องมองกัน แล้วแลกเปลี่ยนข้อความในสายตา แต่ก็เงียบไปทั้งคู่ “กชกร หนูอย่าไปสนมากเลย เปรมศักดิ์ก็เป็นแบบนี้แหละ ตอนไหนที่ยุ่งก็จะไม่สนใจอะไรเลย !” จันทนีเอ่ยปากพูดขึ้นอย่างอึดอัด ทว่ากชกรกลับยิ้มอย่างใจกว้าง “ค่ะ ฉันรู้แล้ว พวกคุณวางใจได้เลยนะคะ ฉันไม่ได้กังวลหรอกค่ะ !” จันทนีก็ยิ้มออกมา แล้วมองไปยังการันต์ที่อยู่ด้านข้างอย่างมีนัย…… ในบริษัท เดิมทีข่าวในวันนี้ก็น่าตกใจมากพอแล้ว แถมเมื่อวานก็ยังมีสองสามคนได้รับเกียรติเข้าร่วมพิธีหมั้นของเปรมศักดิ์ด้วย ดังนั้นหลังจากที่กลับมา ในบริษัทต่างก็ครึกครื้น เห็นได้ว่าบริษัทอีกไม่นานบริษัทของพวกเขาจะมีเรื่องเป็นสิริมงคลเกิดขึ้น จิดาภาเข้าไปที่บริษัท เมื่อผู้คนเห็นเธอต่างก็พากันยิ้มและแสดงความยินดีกับเธอ เดิมทีจิดาภาก็รู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง แต่หลังจากเห็นข่าวในวันนี้ เธอจึงรู้ได้ว่าเป็นเรื่องอะไร ได้แต่ยิ้มตอบกลับไป แผนกออกแบบ จิดาภาเพิ่งจะเข้าไป ราวกับว่าจิดาภาเป็นดาวที่ถูกทุกคนอุ้มไปยังที่นั่ง “จิ ขอแสดงความยินดีด้วยนะ ได้ลงเอยกับประธานพันเดชสักที !” ไม่ว่าใครก็นึกไม่ถึงว่าจิดาภาจะได้อยู่ด้วยกันกับพันเดช แรกเริ่มเดิมทีตอนที่ทั้งสองคนเจอกันก็ตาต่อตาฟันต่อฟัน แต่ตอนนี้กลับมาแต่งงานกันแล้ว บุพเพสันนิวาสบนโลกใบนี้มันช่างมหัศจรรย์จริงๆ เลย จิดาภายิ้ม “ขอบคุณค่ะ ขอบคุณ !” “เธอจะแต่งงานกับประธานพันเดชแล้ว แล้ววันไหนกันแน่ !” “ยังไม่ตัดสินใจเลย !” “แล้วจองโรงแรมยังล่ะ ?” “ก็ยังเลย !” “ส่วนพวกฉันจะมีวันหยุดไหม ?” ในที่สุดก็ถามถึงสิ่งที่พวกเขาสนใจที่สุด จิดาภายิ้ม “อันนี้ก็ต้องดูอารมณ์ของประธานพันเดชนะ !” “งั้นพวกฉันเข้าร่วมด้วยได้ไหม ?” จิดาภาพยักหน้า “พวกเธอเป็นพนักงานของบริษัททั้งหมด ก็ต้องได้แน่นอนสิ !” “เย้ !” เพื่อนร่วมงานหญิงสองสามคนก็พูดอย่างตื่นเต้น เห็นท่าทีที่ดีใจของพวกเขา จิดาภาจึงรู้สึกไม่ค่อยเข้าใจ “สิ้นปีนี้จะมีการโบนัสอย่างแน่นอน !” ในตอนนี้เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งก็พูดด้วยรอยยิ้ม จิดาภากะพริบตาเล็กน้อย “จิ เธอไม่รู้หรอกว่า ตราบใดที่ประธานพันเดชมีความสุข ปลายปีก็จะมีโบนัส อีกอย่างยังใหญ่เชียวล่ะ !” เพื่อนร่วมงานพูดอย่างเพ้อฝัน เมื่อนึกถึงเงินหยวนสีแดงสด ก็ไม่มีอะไรที่ชื่นชอบมากไปกว่านั้นแล้ว เมื่อมองเห็นการแสดงออกของเธอ จิดาภาก็หัวเราะขึ้นมา ความจริงมันเป็นแบบนี้สินะ