หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 650 เรื่องสิริมงคลต่อเนื่องกัน

ตอนที่ 650 เรื่องสิริมงคลต่อเนื่องกัน

“ฉันไปแล้วนะ เดี๋ยวถ้านายออกไปก็ล็อกประตูด้วยล่ะ !” ไปรยาบอก แล้วกำลังจะออกไป

“เดี๋ยวก่อน !” เอลิสต์ลุกขึ้นแล้วเดินไปหาไปรยา จากนั้นก็เอาของที่อยู่ในมือยื่นให้เธอ “อันนี้เอาไว้กินระหว่างทางนะ !”

มองไปยังอาหารเช้าที่ถูกเอลิสต์ห่อเรียบร้อย ไปรยามองแล้วก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “จ้า ฉันรู้แล้ว !” รับอาหารเช้ามาแล้วก็ลงไปชั้นล่างอย่างรีบเร่ง

เมื่อมองไปที่เธอ เอลิสต์จึงรู้ว่าดวงอาทิตย์ขึ้นมาแล้ว

ไปรยาเพิ่งเข้าไปในลิฟต์ เมื่อถึงชั้นแปดก็หยุด แล้วมีสองคนเดินเข้ามา

เมื่อพวกเขาเห็นไปรยาก็ยิ้มให้ ไปรยาก็แบ่งพื้นที่ให้แล้วเดินไปด้านข้าง

“วันนี้คุณเอาข่าวสารไปติด แล้วดูว่าจะมีคนมาเช่าไหม !”

“ฉันรู้แล้ว ฉันจะหาคนเช่าให้ได้เร็วที่สุด !”

ทั้งสองคนคุยกันไป ไปรยาได้ยินว่าพวกเขาจะปล่อยเช่าบ้าน แต่ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่จึงถามออกไปว่า “พวกคุณจะปล่อยเช่าบ้านเหรอ ?”

คนชราสองคนหันหัวแล้วมองไปที่ไปรยา จากนั้นก็ยิ้มแล้วพยักหน้า “ใช่แล้ว !”

“เช่าระยะยาวหรือว่าระยะสั้นคะ ?”

“ระยะยาวจ้ะ พวกเราจะไปดูแลลูกชายที่สิงคโปร์ ดังนั้นน่าจะนานที่จะไม่ได้กลับมา !”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ราวกับว่าไปรยามีความคิดอะไรบางอย่าง มุมปากก็ยกขึ้นมา……

เรื่องการแต่งงานของพันเดชกับจิดาภาแพร่กระจายไปทั่วทุกที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พันเดชยังปรากฏตัวอยู่ในงานหมั้นของเปรมศักดิ์อีกด้วย รู้ได้เลยว่ามันต้องมีนักข่าวและบุคคลชั้นสูงมากมายขนาดไหน แถมยังมีลาภิศเพื่อนเลวอีก เขากับจิดาภาถึงได้ขึ้นพาดหัวข่าวหน้าแรกอย่างเป็นเกียรติ ในตอนเช้า เมื่อพันเดชตื่นมา พอลืมตาก็เห็นว่าจิดาภาตื่นขึ้นมาแล้ว “ทำไมตื่นเช้าขนาดนี้เนี่ย ?” พันเดชถาม เสียงแหบเล็กน้อย แต่ก็น่าฟังอย่างมาก “นอนไม่หลับก็เลยตื่น !” จิดาภาพูดอย่างราบเรียบ เมื่อได้ยินสิ่งนี้พันเดชก็พยายามลืมตาขึ้น แล้วโอบกอดไปที่จิดาภา “โอเค คุณคิดอะไรอยู่เหรอ ?” จิดาภาหันหัวมองไปที่พันเดช “คุณว่าพวกเราจะมีอาถรรพ์ 7 ปีไหม ?” เมื่อได้ยินสิ่งนี้พันเดชก็ยิ้มขึ้น “ทำไมถามสิ่งนี้ขึ้นมากะทันหันล่ะ ?” “นึกขึ้นมาได้ก็เลยถามเฉยๆ !” “มี !” พันเดชมองไปที่เธอด้วยสายตาจริงจังมาก “อาถรรพ์ 7 ปีทุกคนก็มีอยู่แล้วล่ะ ผมไม่สามารถรับปากได้ไหมว่าตอนนั้นจะยังรักคุณแบบตอนนี้ แต่ผมสามารถรับประกันได้ว่า ในตอนนั้นผมจะรักษาและทะนุถนอมคุณเหมือนตอนนี้ !” คำพูดครึ่งแรกทำให้ใจของคนสั่นเครือ คำพูดครึ่งหลังนั้นทำให้คนรู้สึกอบอุ่น คำถามนี้จิดาภาก็รู้ว่าทุกคนต้องมีอยู่แล้ว พันเดชก็แค่พูดความจริง อย่างไรก็ตามการที่พูดความจริงแบบนี้ ทำให้จิดาภาเชื่อว่าเธอไม่ได้ดูผิดคน เขาไม่ได้เป็นนักพูดที่ปากหวานก้นเปรี้ยว ถึงแม้เขาจะพูดความจริง แต่ก็ทำให้คนไม่ค่อยสบายใจอยู่บ้าง แต่จิดาภาเป็นข้อยกเว้น เธอไม่ได้ต้องการนักพูดที่ปากหวานก้นเปรี้ยวนี่นา จิดาภาพยักหน้า เมื่อมองไปที่เธอ พันเดชก็ยิ้มอ่อนขึ้นมา “แต่บางทีพวกเราอาจจะเป็นข้อยกเว้นก็ได้ ผมเชื่อว่าคุณมีความสามารถที่จะทำให้ผม……” พูดจบเขาก็เข้าใกล้ไปที่หูของเธอแล้วพูดไปสี่คำ หลังจากจิดาภาได้ยินแล้ว แก้มก็แดงระเรื่อขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุมได้ มองไปที่พันเดชแล้วพูดไปสี่คำ “ไอ้คนบ้ากาม !” “ได้โปรดอย่าทำลายธรรมชาติของผู้ชายเลย !” จิดาภาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย นี่ก็เป็นความจริง “คุณภรรยาที่รัก ดูออกน้าว่าคุณเห็นด้วยกับผม ถ้าไม่งั้นพวกเราก็มาลองดูหน่อยไหมล่ะ……” เขาเพิ่งเข้ามาใกล้ จิดาภาก็ยื่นนาฬิกาที่อยู่บนเตียงพุ่งไปให้เขา “คุณพันเดช ตื่นได้แล้ว !” พูดจบเธอก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปชำระร่างกายที่ห้องน้ำด้วยรอยยิ้ม พันเดชนั่งอยู่บนเตียง มองไปที่เงาหลังของจิดาภา แล้วถอนหายใจอย่างจนปัญญา เมียนี่จัดการยากจริงๆ เลย จนปัญญา ! ส่วนเปรมศักดิ์ที่อยู่ตรงนั้น เมื่อเขาตื่นขึ้นมา ดวงอาทิตย์ก็สาดแสงส่องเข้ามาผ่านบานหน้าต่าง เขาขมวดคิ้วขึ้นแล้วมองไปยังสภาพแวดล้อมรอบๆ ถึงได้รู้ว่าตนอยู่ที่บ้านแล้ว ส่วนกลับมาได้ยังไงเขาไร้ความทรงจำ เพิ่งจะยันให้ตัวนั่งขึ้นมาได้ ขณะนั้นกชกรก็เดินเข้ามา ที่ตัวสวมเสื้อเชิ้ตผ้าฝ้าย แล้วเผยขาที่เรียวยาวทั้งสอง “คุณตื่นแล้วเหรอ ?” เมื่อเห็นกชกรเปรมศักดิ์ก็ตกตะลึงเล็กน้อย เมื่อก้มหัวลงก็เห็นเสื้อผ้าของตัวเอง…… กชกรยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเขินอายอยู่บ้าง “เมื่อวานคุณดื่มมากเกินไป ฉันอยู่ดูแลคุณจนดึก แล้วดึกมากเกินไปฉันก็เลยเหนื่อยจนหลับไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้กลับไป ฉัน……ก็ไม่มีชุดนอนด้วย ก็เลยใส่ของคุณค่ะ……” แม้ว่าจะหมั้นกันแล้ว แต่กชกรก็ยังคงดูเหนียมอาย หลังจากนั้นจนกระทั่งถึงตอนนี้ เปรมศักดิ์ก็ไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวเธอเลยสักนิด เปรมศักดิ์สูดหายใจด้วยความโล่งอกแล้วพยักหน้า “ขอโทษนะ ดื่มเยอะไปหน่อย……” กชกรยิ้ม “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เป็นยังไงบ้าง คุณยังปวดหัวอยู่ไหมคะ ? ต้องการให้ฉันบอกป้าแม่มให้ช่วยต้มอะไรให้คุณไหมคะ ?” “ไม่ต้องเลย ผมไม่เป็นอะไรหรอก !” พูดจบเปรมศักดิ์ก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปยังห้องน้ำ แต่เมื่อผ่านด้านข้างของกชกรทันใดนั้นกชกรก็ยื่นมือออกมาแล้วกอดเขาจากข้างหลัง เปรมศักดิ์ชะงัก ยืนอยู่ตรงนั้นโดยที่ไม่ได้ขยับ นี่เป็นการกระทำที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของกชกรและเป็นการใช้ความกล้าหาญอย่างเต็มที่ที่สุดในการทำแบบนี้ “เปรมศักดิ์ ฉันมีความสุขมากเลย !” ใบหน้าของเธอแนบชิดกับแผ่นหลังของเขา เปรมศักดิ์ตกตะลึง ในใจมีรสชาติหลากหลายเล็ดลอดผ่านไป ในที่สุดเขาก็เอามือของกชกรออกไป “เอาล่ะ ผมเข้าไปชำระร่างกายก่อนนะ !” กชกรยิ้มออกมาแล้วปล่อยเขา เปรมศักดิ์เดินเท้าเปล่าเข้าไปในห้องน้ำ หลังจากออกมาก็ผ่านไปยี่สิบนาทีแล้ว