หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 648 สองคนคืนดีกัน

ตอนที่ 648 สองคนคืนดีกัน

เห็นพวกเขาวิ่งตามถึงเพียงแค่ประตู ไปรยาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เมื่ออารมณ์สงบลง ไปรยาก็หันหัวมองไปยังเอลิสต์ที่กำลังขับรถ ไม่ได้พูดอะไรเพราะไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

ถ้าไม่ใช่เอลิสต์ ชีวิตนี้เธอก็อาจจะไม่ได้พบเจอกับเรื่องแบบนี้

รถขับอยู่ตลอดจนกระทั่งถึงชั้นล่างคอนโดของไปรยา จากนั้นก็จอดลง

“ถึงแล้ว !” เอลิสต์เอ่ยปากพูดขึ้น

เสียงนี้เรียกสติของไปรยากลับคืนมา เธอเงยหน้าขึ้นแล้วมองออกไปข้างนอก จึงสังเกตได้ว่าถึงบ้านแล้ว

หันหัวมองไปที่เอลิสต์ “นายจะไปไหน ยังจะกลับไปอยู่เหรอ ?”

ได้ยินคำพูดของไปรยา เอลิสต์ก็หรี่ตาขึ้นเล็กน้อย “คุณไม่อยากให้ผมกลับไป ?”

“นายไม่รู้เลยเหรอว่ามันอันตรายมากแค่ไหน อยู่ตรงนั้นมีแต่คนที่ทิ้งชีวิตแล้ว มันต้องเซ็นสัญญาชีวิตและความตายนะ !” ไปรยาพูด

มุมปากของเอลิสต์ยกขึ้น “สำหรับผมแล้วมันไม่สำคัญหรอก ยังไงซะผมก็ตัวคนเดียว แม้ว่าตายไปแล้วก็ไม่มีคนรู้หรอก !”

ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อไปรยาได้ยินคำพูดนี้ก็รู้สึกเจ็บใจมาก มองไปที่เอลิสต์ เธอเป็นคนที่รู้ตัวตนของเขาชัดเจนที่สุด จากนั้นเมื่อทนไม่ได้จึงเอ่ยปากพูดขึ้น

“ใครว่าล่ะ ? นายไม่รู้เลยเหรอ ? ฉันช่วยคุณไว้ ชีวิตของคุณก็เป็นของของฉันแล้ว ก่อนที่ยังไม่ได้รับอนุญาตจากนั้น ใครอนุญาตให้คุณกลับไปตาย !” ไปรยาโกรธ

ได้ยินสิ่งนี้เอลิสต์ก็หันหัวมองไปที่ไปรยา ขอบตาของเขาแดงขึ้นเล็กน้อย “คุณสนใจด้วยเหรอ ?” “ยังไงก็ตามเริ่มตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ก่อนที่ยังไม่ได้รับการอนุญาตจากฉัน จะไม่อนุญาตให้คุณทำในสิ่งที่อันตรายขนาดนี้ หากคุณไม่รักษาสัญญา ฉันก็จะไปขุดสุสานบรรพบุรุษของคุณ ทำให้ครอบครัวของคุณอยู่ไม่สงบ ให้พวกเขาได้รู้ว่าคุณเป็นคนแบบไหน !” ไปรยาโกรธและตะโกน วินาทีต่อมาเอลิสต์ก็ยื่นมือของเขาออกมาแล้วดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมอกของเขา “ผมสัญญากับคุณนะ……” เขาพูด ส่วนไปรยาก็ร้องไห้ออกมาอย่างไม่มีเหตุผล เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องร้องไห้ แต่ถูกกอดอยู่ในอ้อมอกแบบนี้ มันมีความรู้สึกว่าปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน “ผมก็ไปหาตุลยาเพื่อขีดเส้นแบ่งขอบเขต แล้วก็ไม่ได้มีอะไรอีกเลย !” เอลิสต์อธิบาย เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องอธิบายด้วย แต่เขารู้สึกว่าจำเป็นที่จะต้องให้ไปรยาได้รับรู้ ได้ยินสิ่งนี้ไปรยาก็ตกตะลึง แต่ต้องยอมรับว่าอารมณ์ของเธอดีขึ้นมากแล้ว “ถ้าเป็นแบบนี้ทำไมต้องย้ายบ้านด้วยล่ะ ?” ไปรยาถาม เอลิสต์มองไปที่เธอ “คุณเคยมาหาผมด้วยเหรอ ?” “ไร้สาระ นายติดหนี้ฉันมากมายขนาดนี้ ฉันไม่ควรจะเอากลับมาคืนเหรอ ?” ไปรยาตะโกน “ผมคิดว่าคุณไม่อยากจะเห็นผมซะอีก ดังนั้นก็เลยย้ายออก……” “คนขี้โกง นายมันเป็นคนต้อยต่ำ ติดหนี้เยอะขนาดนี้ก็ยังจะหนีไปเหรอ !” ไปรยาตบไปที่เขา เอลิสต์ปล่อยให้เธอตบตามอำเภอใจ “แต่ตอนนี้ผมตัดสินใจแล้ว สิ่งที่ติดคุณไว้ ผมจะใช้ชีวิตนี้มาคืนให้นะ !” พูดจบเขาก็จับมือของเธอที่กำลังตบเปาะแปะ ไปรยาตกตะลึงอยู่ชั่วขณะ จากร้องไห้ก็กลายเป็นยิ้ม “งั้นเหรอ ? งั้นเห็นได้ว่านายจะต้องเป็นคนรับใช้ บอดี้การ์ด รวมถึงงานพาร์ทไทม์ทุกประเภท !” “ผมยอมรับ !” ไปรยายิ้มขึ้นแล้วมองไปที่เอลิสต์ ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกว่าจิตใจสงบลงอย่างอธิบายไม่ได้…… ชั้นบน เอลิสต์ตามไปรยาขึ้นไป นี่เป็นครั้งแรกที่เอลิสต์มาที่ของไปรยา สามห้องนอน สองห้องนั่งเล่น สองห้องน้ำ ไม่เล็ก แต่ก็ไม่ได้ถือว่าใหญ่มาก แต่ทุกที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของไปรยา มันมีชีวิตชีวามาก “วันนี้นายพักอยู่ห้องนี้ก่อนนะ ทุกๆ อย่างข้างในก็เป็นของที่สะอาดอยู่ ตรงนั้นเป็นห้องน้ำ นายก็ใช้อันนั้นไปก่อนละกัน ที่ข้างในของฉันมีอยู่ เดี๋ยวฉันจะใช้อันข้างใน !” ไปรยาพูด “ผมพักอยู่ตรงนี้ไม่รบกวนคุณเหรอ ?” เอลิสต์ถาม ได้ยินสิ่งนี้ไปรยาก็ยิ้มขึ้นมา “นายท่อนไม้ นายคิดมากไปแล้วนะ ฉันไม่ได้ให้นายอยู่ฟรีๆ สักหน่อย ต้องจ่ายค่าเช่านะยะ อีกอย่างก็สะดวกที่นายจะทำตามสัญญา เช่น ทำกับข้าว ถูพื้น เก็บห้อง ดูแลฉัน นี่เป็นเรื่องของนายทั้งสิ้น !” ไปรยาพูด เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เอลิสต์ไม่ได้รู้สึกลำบากใจอะไร จึงยิ้มออกมา “OK ?” ไปรยาเลิกคิ้วขึ้น เอลิสต์พยักหน้า ไปรยายิ้มขึ้น ในสายตาเต็มไปด้วยแผนการ “แล้วยังมีเรื่องหนึ่งต้องคุยกับคุณ แต่ก่อนอื่นรอให้ฉันไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า ออกมาแล้วค่อยคุย !” ไปรยาพูดด้วยรอยยิ้ม เอลิสต์พยักหน้า ยอมตามใจให้กับไปรยาทั้งหมด ไม่ว่าจุดประสงค์ของเธอจะเป็นอะไร เขาก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ครับ !” ไปรยากำลังจะไป ทว่าตอนนี้ก็พลันเห็นสายตาของเอลิสต์ที่แปลกมาก อีกอย่างยังยิ้มแปลกๆ “นายยิ้มอะไรเนี่ย ?” เอลิสต์ยืนขึ้นแล้วเดินไปที่ไปรยา ไปรยาขมวดคิ้วขึ้น ไม่ได้ถอยหลัง แต่กลับเงยหน้ามองไปยังผู้ชายร่างใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า “นายกำลังจะทำอะไรเนี่ย ?” แต่เอลิสต์เอื้อมมือไปด้านหลังเอวของเธอ แล้วดึงซิปขึ้น “คุณกล้ามากจริงๆ เลยนะ กล้าแต่งตัวแบบนี้แล้วไปที่นั่น ต้องรู้ไว้นะ ผู้ชายที่นั่นจะกินคุณได้ตลอดเวลา……” แต่สิ่งที่ยอมรับก็คือไปรยาที่บริสุทธิ์ขนาดนี้เมื่ออยู่ข้างในก็จะเป็นที่ล่อตาล่อใจ ไม่งั้นคงไม่สามารถมองเห็นเธอได้อย่างรวดเร็ว เมื่อรู้สึกได้ว่ามือของเขาดึงอยู่ด้านหลังเอวของเธอ ใบหน้าของไปรยาจึงแดงขึ้นทันที แต่ก็ยังพยายามที่จะอดกลั้นไว้ “แล้วมันจะเป็นอะไรไปล่ะ ?ไม่ใช่มีคุณอยู่เหรอ ? คุณจะปกป้องฉันไงล่ะ !” พูดจบไปรยาก็ฮึมสองครั้ง แล้วหันหลังเดินไปที่ห้อง เมื่อเห็นเงาหลังของไปรยา มุมปากของเอลิสต์ก็ยกขึ้น…… เชื่อเอลิสต์เถอะว่า มันจะไม่เป็นแบบนี้ต่อไปอย่างแน่นอน……