หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 647 สองคนคืนดีกัน

ตอนที่ 647 สองคนคืนดีกัน

เพิ่งจะเดินเข้าไป ก็มีสายตาที่ไม่น้อยจับจ้องมาที่ตัวของเธอ แม้ว่าจะเป็นกระโปรงยาวกลับกลายเปลี่ยนเป็นกระโปรงสั้น แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนบุคลิกที่บริสุทธิ์แบบเดิมของเธอได้

เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก หลังจากเดินเข้าไปก็ตามหาเงาหลังที่คุ้นเคยนั้น

คนที่มาที่นี่ไม่ใช่เพื่อแสวงหาที่ระบาย แต่เพื่อแสวงหาความตื่นตาตื่นใจ แน่นอนว่าผู้หญิงที่มาต่างก็สวมเสื้อหนังและกางเกงขาสั้น มีใครที่จะใส่แบบบริสุทธิ์เหมือนไปรยาขนาดนี้ อีกอย่างยังสวยมากอีกด้วย จึงเป็นจุดสนใจอย่างไม่ต้องสงสัย มีผู้คนไม่น้อยผิวปากให้กับเธอ ส่วนไปรยาก็มองข้ามไปทั้งหมด ในใจอยากจะตามหาเพียงเงาหลังนั้น

เสียงข้างในอึกทึกครึกโครม มีชีวิตชีวามาก ขณะที่ไปรยาเบียดเสียดเข้าไปแล้วเห็นคนที่อยู่บนเวทีก็ตกใจขึ้นทันที

นักมวยสองคนที่อยู่บนเวที เหมือนว่าจะต่อสู้กันอย่างหนักหน่วง ใบหน้าปกคลุมไปด้วยเลือด มองเห็นใบหน้าไม่ชัดสักนิดเดียว

ขณะนั้นไปรยาจึงนึกขึ้นได้ว่าเธอเคยเห็นการแข่งขันชกมวยตลาดมืดทางทีวีอยู่บ่อยๆ

งั้น……เอลิสต์มาที่นี่ทำไม ?

ขณะที่เธอกำลังตกอยู่ในภาวะมึนงง ก็มองไปเห็นบนเวทีว่ามีคนหนึ่งน็อกอีกคนหนึ่ง ส่วนคนคนนั้นก็นอนอยู่บนพื้น ไม่สามารถลุกขึ้นได้แล้ว ในที่สุดก็ถูกลากออกไป ส่วนอีกคนหนึ่งก็กลายเป็นผู้ชนะในเกมนี้

ไปรยามองขึ้นไปข้างบน เธอกำลังคิดว่าทำไมถึงมีคนยอมที่จะมาทำอะไรแบบนี้ด้วยนะ ?

ขณะนั้นก็มีใครบางคนกระโดดขึ้นไป “ต่อไป นักชกที่จะขึ้นมา……ก็คือ คนเก่าแก่ของพวกเรา เชิญเอลิสต์ !”

ในตอนนั้นหูของไปรยาก็รู้สึกอื้อขึ้นมา ในสมองก็สับสนอยู่บ้าง เมื่อได้ยินชื่อนี้ ยังไม่ทันจะตอบสนองกลับมา และเมื่อมองไปเห็นคนที่อยู่บนเวทีก็ตกตะลึงสุดขีด

“เอลิสต์……” เขามาแข่งที่นี่ ? ในตอนนี้มือของเขาก็ใส่นวมที่ใช้ในการแข่งขันเรียบร้อยแล้ว ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน มองไปก็เห็นอย่างชัดเจนมาก ฝ่ายตรงข้ามดูเหมือนจะเป็นครูฝึกฟิตเนส มีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ในทางกลับกันเอลิสต์ดูค่อนข้างธรรมดามาก ไปรยาเป็นห่วงมากว่าเขาจะโดนตบจนตายหรือไม่ เหมือนกับคนเมื่อกี้ ขณะที่กำลังคิดไปรยาก็โพล่งออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ “อย่า……” เสียงกรี๊ดของเธอดังไปทั่วทั้งเวที ทุกคนถึงกับตกตะลึง แล้วมองไปที่ไปรยาทั้งหมด แม้แต่คนที่อยู่ตรงกลาง เอลิสต์ เมื่อเห็นรูปร่างเล็ก จึงขมวดคิ้วขึ้น เธออยู่ที่นี่ได้ยังไงเนี่ย ? ไปรยาวิ่งไปอีกฝั่งหนึ่งท่ามกลางสายตาที่ประหลาดใจของผู้คน เธอไม่สามารถขึ้นไปได้ จึงได้แต่มองไปที่เอลิสต์ “ลงมานะ อย่าแข่งกันเลย !” เธอเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไป แต่เธอไม่สามารถเห็นเขาทำแบบนี้ต่อไปได้ เอลิสต์ยืนอยู่ตรงนั้น ขมวดคิ้วขึ้นแล้วมองไปที่เธอ “คุณมาที่นี่ได้ยังไง ?” “คำพูดนี้ควรจะเป็นฉันถามนายถึงจะถูก นายไม่รู้เหรอว่าการบาดเจ็บของตัวเองเพิ่งดีเหรอ นายไม่ห่วงชีวิตเลยเหรอ ?” ไปรยาตะโกนถาม ในที่สุดจนปัญญาจึงมุดเข้าไป แล้วจับมือของเอลิสต์ไว้ “ไปกับฉัน !” ผู้ตัดสินยืนอยู่ข้างๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เอลิสต์ไม่ได้ขยับ ไปรยาก็หันหัวกลับแล้วมองไปที่เอลิสต์ “ไป !” ทว่าเอลิสต์ไม่ได้อยากจะไป “นายไม่อยากไปใช่ไหม ?” ไปรยาขมวดคิ้วขึ้นแล้วถามกลับ เอลิสต์ยังไม่ได้เอ่ยปากพูด ขณะนั้นข้างๆ ก็มีคนเดินมาแล้วอยากจะไล่ไปรยาออกไป ในเวลาเดียวกันเอลิสต์ก็ยื่นมือขวางแล้วคุยอะไรบางอย่างกับพวกเขา จากนั้นพวกเขาก็ถอยไปข้างๆ ขณะนั้นไปรยาก็มองไปที่เขา “นายไม่อยากไป ?” “ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่คุณควรจะมา !” เอลิสต์พูด “แต่ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่นายควรจะมาเหมือนกัน !” ไปรยาพูดอย่างตื่นเต้น เอลิสต์หัวเราะเย้ยหยัน “ก่อนที่คุณจะรู้จักผม ผมก็โตอยู่ในสถานที่แบบนี้แหละนะ สำหรับผมแล้ว ผมไม่รู้ว่าอะไรที่เรียกว่าควรหรือว่าไม่ควร เพราะสำหรับผมแล้ว วันพรุ่งนี้มันเป็นสิ่งที่ขอมากเกินไป……” หัวใจของไปรยาเหมือนถูกอะไรบางอย่างทิ่มแทง “ฉันไม่รู้หรอกว่าเมื่อก่อนเกิดอะไรขึ้นกับนายมาบ้าง แต่นายอย่าลืมสิว่าฉันเคยช่วยชีวิตของนาย ตอนนี้ชีวิตของนายเป็นของของฉัน ดังนั้นฉันไม่อนุญาตให้นายเอาชีวิตมาเล่นอยู่ตรงนี้ ไปกับฉันเถอะ !” ไปรยาพูดอย่างร้อนรน ผู้คนไม่น้อยได้เห็นฉากนี้และได้ยินสิ่งนี้ เอลิสต์ก็ขมวดคิ้วขึ้น “คุณไม่โกรธผมแล้วเหรอ ?” “ฉันโกรธมันจะมีประโยชน์อะไรถ้านายตายไปแล้ว !” ไปรยาพูดด้วยความโกรธ เห็นได้ชัดว่าเทียบกับรูปร่างหน้าตาเล็กๆ ของเธอแล้วมันตรงกันข้ามอย่างชัดเจน ในตอนนี้มีผู้คนไม่น้อยเริ่มทนไม่ไหว แล้วเริ่มขับไล่ ส่วนเอลิสต์ไม่ได้สนใจสักนิดเดียว แล้วมองไปที่ไปรยา ยิ้มขึ้นที่มุมปาก “คุณเป็นห่วงผม !?” “ไร้สาระ ถ้าไม่งั้นนายจะมาตายอยู่ที่นี่เหรอ ? นายไม่เห็นเหรอว่าคนเมื่อเปลี่ยนเป็นแบบไหน ?” ไปรยาโกรธมาก “มันจะแข่งไหม ถ้าไม่แข่งก็รีบลงๆ ไปซะ !?” “ที่นี่ไม่ใช่สถานที่จีบสาว ถ้าไม่แข่งก็ลงไป !” …… ผู้คนไม่น้อยเริ่มตะโกนใส่ ไปรยามองไปที่เอลิสต์แล้วขมวดคิ้ว ราวกับกลัวว่าเขาจะไม่ไปกับเธอ “มานี่สิ โยนหล่อนลงไป !” ขณะนี้ก็มีคนขึ้นมา เพิ่งจับไปรยาได้ ในตอนนั้นเอลิสต์ก็พุ่งไปอย่างกะทันหัน แล้วผลักสองคนนั้นออกต่อหน้าไปรยา วินาทีต่อมาก็ดึงไปรยาแล้วรีบพุ่งออกไป ขณะที่ไปรยายังอยู่ในสภาวะมึนงง แต่เมื่อเห็นว่าเอลิสต์จับมือ ในความเป็นจริงมันเป็นสถานการณ์ที่อันตรายและน่าตื่นเต้น แต่มุมปากก็ยังยกขึ้นเล็กน้อย…… ในขณะนี้ก็มีสองคนวิ่งตามพวกเขาไป เอลิสต์จับมือของไปรยาจนวิ่งออกไปได้ เมื่อมาถึงข้างนอกแล้วเห็นรถของไปรยา เอลิสต์จึงเอ่ยปากพูดขึ้น “กุญแจ !” ไปรยาส่งกุญแจตรงไปให้เขา หลังจากทั้งสองคนขึ้นไปบนรถก็ขับรถออกตรงไปทันที