หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 642 งานหมั้นที่น่าดีใจ

ตอนที่ 642 งานหมั้นที่น่าดีใจ

เขาในสูทชุดดำดูแล้วลึกลับ ไม่ได้เจอกันนานร่องรอยเขาดูลึกขึ้นมาก

ตอนที่เห็นเขา จิดาภาอึ้งไป

พันเดชก็คิดไม่ถึงว่าเปรมศักดิ์จะเซอร์ไพรส์เขาแบบนี้

สายตาที่มองมาทางพวกเขามีความเย็นชา

"ยินดีด้วย รักกันนานๆนะครับ" สงชัยพูด

เปรมศักดิ์รู้ว่าพันเดชกำลังมองมาทางนี้จึงจงใจชนแก้วกับสงชัย

หลังจากที่ทั้งคู่ชนแก้วกันเสร็จ สงชัยก็หันมามองจิดาภา นาทีที่สายตาหันไปเห็นเธอนั้นในใจก็เจ็บขึ้นมา

ไม่ว่าจะตอนไหน เธอก็ยังคงอยู่ในใจเขาเสมอ

เมื่อเห็นสงชัยมองมาทางนี้แถมยังมองจิดาภา พันเดชก็โอบจิดาภาแสดงความเป็นเจ้าของ

ไปรยายืนอยู่ตรงนั้น เธอรู้ว่าสงชัยชอบจิดาภา สถานการณ์แบบนี้ค่อนข้างประหลาด ดูเหมือนว่าจิดาภาคงจะต้องลำบากใจยิ่งกว่าเธอเสียอีก

เธอค่อยๆถอยหลัง

สงชัยเดินเข้ามา สายตามองจิดาภาอย่างอบอุ่นสุดๆ "ไม่เจอกันนานเลยนะ"

จิดาภายิ้มอย่างใจกว้าง "ไม่เจอกันนานเช่นกัน"

ตั้งแต่ครั้งนั้น พวกเขาไม่เคยติดต่อกันอีกเลย

พอมาเจอกันตอนนี้ ในใจของจิดาภาก็มีความรู้สึกที่บอกออกมาไม่ถูก ตอนที่อยู่ต่างประเทศสงชัยก็เคยดูแลเธออย่างนี้ ถ้าไม่ได้เกิดเหตุการณ์ในครั้งก่อนพวกเขาคงจะไม่อึดอัดเมื่อเจอกันแบบนี้แต่เธอก็ยังคงยิ้มอย่างใจกว้างเช่นเดิมราวกับเรื่องคราวก่อนไม่ได้เกิดขึ้นพันเดชกอดจิดาภาไว้ในอ้อมอกแล้วหันไปมองสงชัยด้วยรอยยิ้ม "คุณสงชัย สบายดีนะครับ"สงชัยเงยหน้ามองพันเดชที่กอดติดาภาอยู่ด้วยสายตาที่เข้าใจได้ยาก ถ้าบอกว่าไม่สบายใจนั่นถือเป็นเรื่องปกติ แต่มันกลับไม่มีเหตุผลเพราะจิดาภาเลือกเขาแล้ว"สบายดีครับ""ไม่คิดเลยนะครับว่าจะได้เจอคุณสงชัยที่นี่" พันเดชพูด"งานแต่งของคุณเปรมศักดิ์ทัเวที ผมก็ต้องมาสิครับ" สายตาเขายังคงมองไปที่จิดาภาแวบนึงแสดงถึงจุดประสงค์จริงๆที่มาพันเดชยิ้ม ขณะที่เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างก็มีเสียงนึงดังขึ้นจากด้านหลัง"ลีโอ!"ทุกคนรวมถึงส่งชัยหันไปพร้อมกันก็เห็นเบเบ้ในชุดราตรี สงชัยขมวดคิ้ว "เบเบ้? เธอมาที่นี่ได้ยังไง?"เอลล่าเดินตามหลังเบเบ้มา หน้าที่เธอคือรับผิดชอบดูแลเบเบ้เบเบ้ยิ้มแล้วเดินเข้าไปคล้องแขนสงชัย "ทำไมถึงไม่เรียกฉัน!?""เธอมาได้ยังไง?""นายมา ฉันก็มา……" เบเบ้พูดด้วยรอยยิ้ม ดวงตาเธออ่านง่ายไม่ได้ซับซ้อน ไม่ได้สนใจว่ามครจะมองเธอยังไงแต่ความสวยความสง่าของเธอยังคงดึงดูดสายตาคนอื่นไม่น้อยมีคนจำนวนไม่น้อยที่ทยอยกันมาดูผลสรุปจิดาภาก็มองเบเบ้แล้วขมวดคิ้วน้อยๆ นี่เป็นคนที่เจอที่ร้านอาหารนี่ใช่มั้ย?เธอรู้จักสงชัย?ความสัมพันธ์ของพวกเขาดูแล้วไม่ธรรมดา……พันเดชไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปจึงมองเขาแล้วพูดขึ้นว่า "ที่แท้คุณสงชัยก็มีคนรู้ใจแล้วนี่เอง"เมื่อได้ยินเช่นนั้นปฏิกิริยาตอบสนองแรกของสงชัยคือหันไปมองจิดาภาจิดาภายืนอยู่ตรงนั้นมองพวกเขาอย่างเงียบๆมีเพียงแค่ความสงสัยเมื่อเห็นสายตาและท่าทีของจิดาภา ใจของเขาก็แอบหดหู่ขึ้นมาถ้าหากเธอแสดงท่าทีที่ไม่ชอบใจหรือไม่สบายใจแม้แต่นิดเดียว เขาจะรีบอธิบายทันที แต่เธอกลับไม่มีเลย……สายตาที่เธอมองพวกเขาเหมือนสายตาที่มองคนทั่วๆไปในใจเขารู้สึกขมขื่น……กลับทำได้เพียงแค่ทนเอาไว้แค่นั้นเบเบ้มองจิดาภากับพันเดชก็นึกออกทันทีจากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้ม "ฉันโตมากับลีโอ ฉันชื่อเบเบ้" เธอแนะนำตัวแต่กลับไม่ได้แนะนำว่าเธอเป็นคู่หมั้นคู่หมายของสงชัยแต่ท่าทีใจกว้าง สวยแบบมีระดับแบบนั้นทำให้ผู้คนต่างเกลียดไม่ลงพันเดชกลับเลิกคิ้วขึ้นอย่างขี้เกียจ มุมปากก็ประดับด้วยรอยยิ้ม "คู่รักที่รักกันมาแต่เด็ก?"เบเบ้ยิ้มหวานไม่ได้พูดอะไร สายตากลับมองไปที่จิดาภาจิดาภาอึ้งเพราะสายตาที่เบเบ้มองเธอไม่เหมือนกับคนที่เคยเจอกันครั้งแรกเลยสักนิด"สวัสดี เจอกันอีกแล้วนะ" เบเบ้พูดจิดาภาชะงัก รู้ว่าเธอพูดถึงเหตุการณ์ในวันนั้น แล้วพยักหน้า "อื้ม บังเอิญจังเลยเนอะ"พันเดชหรี่ตามองจิดาภา "เธอรู้จักหรอ?""วันนั้นเจอกันที่ร้านอาหารน่ะ" เธอพูดอย่างใจกว้างพันเดชพยักหน้านึกถึงเหตุการณ์วันนั้นสงชัยมองเบเบ้แล้วขมวดคิ้ว เขาคิดไม่ถึงว่าเธอจะกระโดดมาด้วย เมื่อหันหน้าไปดูเอลล่า เอลล่ากลับก้มหน้าลงเหมือนไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นพันเดชเอ่ยปาก "คุณสงชัยช่างไม่เป็นสุภาพบุรุษเสียจริงนะครับ ทำไมถึงปล่อยเธอมาคนเดียวได้ล่ะ"สงชัยยืนเม้มปากอยู่ตรงนั้นไม่พูดอะไรเบเบ้พูดขึ้นอย่างอบอุ่น "เป็นเพราะดิฉันไม่ได้บอกเองค่ะว่าจะมา" พูดพลางสายตาเธอก็มองไปที่สงชัย คำพูดของเธอกำลังปกป้องสงชัยแต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าเธอตั้งใจทำ ในทางกลับกัน การที่เธอทำแบบนี้ทำให้คนอื่นๆรู้สึกดีขึ้นอย่างน่าประหลาด