หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 641 งานหมั้นที่น่าดีใจ

ตอนที่ 641 งานหมั้นที่น่าดีใจ

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนถ้าไปรยาได้ยินแบบนี้เกรงว่าจะจิตตกมาก แต่พอได้ยินในตอนนี้เธอกลับรู้สึกสบายใจ ไปรยายิ้ม "ฉันก็ไม่คิดว่าจะชอบนายมาสิบกว่าปี กลับมาพูดแบบนี้กับนาย ฉันรู้ว่าในสถานการณ์แบบนี้มันไม่เหมาะ แต่ฉันก็ตัดสินใจทำเพื่อทำสิ่งนี้ให้ตัวเอง"

เมื่อได้ฟังคำพูดของไปรยาทำให้เปรมศักดิ์รู้สึกประหลาดใจเพราะไม่คิดเลยว่าไปรยาจะพูดออกมาเอง "ไปรยา ขอโทษนะ" เปรมศักดิ์พูดด้วยความรู้สึกผิด

"นายไม่จำเป็นต้องขอโทษ นายไม่ได้ติดค้างอะไรฉันเพราะนายไม่เคยโกหกฉันเลย" ไปรยาขัดคำพูดของเขาขึ้น เธอมองเขาด้วยแววตาที่จริงจัง "ความจริงวันนี้ที่ฉันมาก็ตั้งใจอยากจะมาแสดงความยินดีให้พวกนายจริงๆ ที่ฉันพูดแบบนี้ไม่ได้อยากจะให้นายทำอะไร แต่แค่อยากจะให้โอกาสตัวเอง พอได้พูดออกมาก็รู้สึกสบายใจแล้ว อีกอย่างตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ชอบนายแล้ว ฉันอยากจะมีนายเป็นพี่ชายเหมือนกับจิ……"

ได้ฟังเช่นนั้นเปรมศักดิ์ก็ยิ้ม "ถ้าเธอเต็มใจจากนี้ไปเธอก็เรียกฉันว่าพี่เหมือนกับจิ ฉันมีความสุขที่จะมีน้องสาวอย่างเธอ"

ไปรยายิ้มออกมา "งั้นต่อจากนี้ฉันจะเรียกนายว่าพี่เหมือนกับจินะ"

เปรมศักดิ์พยักหน้า

ไปรยายกแก้วขึ้น "สุขสันต์วันแต่งงาน ขอให้รักกันนานๆนะคะพี่ชาย!"

"ขอบคุณนะ"

ทั้งคู่ชนแก้วกัน ยิ้มให้กันอย่างจริงใจแล้วยกดื่ม

ตอนนั้นเองจิดาภาก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลัง

"ไปรยา……" เธอเรียก

เมื่อได้ยินไปรยากับเปรมศักดิ์ก็หันไปมองพร้อมกัน จิดาภาใส่ชุดราตรีกระโปรงยาวสีม่วงตัดกับกระดูกไหปลาร้าสีขาวดูแล้วสง่า สวย ฉลาดหลักแหลม

ออร่าความสวยที่แผ่ออกมาได้แผ่ออกมาจากภายในสู่ภายนอกเมื่อเห็นจิดาภา สายตาของเปรมศักดิ์ก็พลอยถูกดึงดูดไปด้วย"จิ……" ไปรยามองเธอด้วยรอยยิ้มจิดาภาเดินเข้ามาสวมกอดไปรยา "พูดอะไรกันอยู่น่ะ?""ขอให้พี่มีความสุขวันแต่งงานนะคะ!" ไปรยาพูดด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นรอยยิ้มของไปรยา จิดาภาก็อึ้งไปชั่วขณะแล้วหันไปเรียกบริกรเพื่อหยิบไวน์มาแก้วนึง "สุขสันต์วันแต่งงานนะคะพี่!"เปรมศักดิ์ถึงได้สติ "ขอบคุณนะ"หลังจากชนแก้วกันเสร็จกชกรก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นเธอจิดาภาก็ยิ้มให้ "กชกร อ้อ ไม่สิ จากนี้ไปฉันต้องเรียกเธอพี่สะใภ้ วันนี้พี่สะใภ้สวยมากๆเลยค่ะ"พอได้ยินจิเรียกตัวเองว่าพี่สะใภ้กชกรก็รู้สึกเขิน "เธอสิที่สวยสะดุดตาที่สุด ต้องยอมรับเลยว่าจิดาภาเธอสวยมากจริงๆ""ไม่หรอก เธอต่างหากที่สวยที่สุด เอ่อฉันไม่รบกวนพวกเธอละ ฉันกับไปรยาจะไปฝั่งนั้นเสียหน่อย"กชกรกับเปรมศักดิ์พยักหน้า จิดาภากับไปรยาจึงเดินไปอีกฝั่งไปรยาหันไปมองจิดาภา "แล้วพันเดชล่ะ?""อยู่ตรงนั้นแหนะ เธอยังไม่ต้องไปสนใจเขา บอกฉันมานะว่าตะกี้เกิดอะไรขึ้น?" จิดาภาถามไปรยามองเธอด้วยรอยยิ้ม "จะมีเรื่องอะไรได้?""เธอกับพี่ฉัน……" จิดาภามองไปรยาไปรยาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ "เมื่อกี้ฉันพูดกับเขาออกไปตรงๆ……""ห๊ะ?""จากนี้ฉันกับเขายังคงเป็นเพื่อนกัน เหมือนความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาไง" ไปรยาพูดจิดาภามองไปรยา ไปรยาก็ยิ้มออกมา "เธอวางใจได้เพราะฉันไม่ได้ชอบพี่เธอแล้ว……อีกอย่างฉันเชื่อว่าจะเจอคนที่ดีกว่านี้แน่" ไปรยาพูดคำพูดก่อนหน้านี้ของเธอ ทำเอาจิดาภายังคงไม่สบายใจแต่พอเธอพูดแบบนี้มาจิดาภากลับสบายใจอย่างประหลาด"ไปรยา ฉันต้องขอโทษแทนพี่ชายด้วยนะ……" จิดาภาพูดด้วยความรู้สึกผิด ก่อนหน้านี้เธอคิดมาเสมอว่าพวกเขาจะสามารถคบกันได้แต่ผลมันกลับไม่ออกมาเป็นเช่นนั้น ทำให้เธอรู้สึกกังวล ไปรยาเป็นแบบนี้ทำให้จิดาภารู้สึกปลื้มใจไปรยาพูดด้วยรอยยิ้ม "พี่เธอก็คือพี่เธอ เธอก็คือเธอ มันแทนกันไม่ได้หรอก อีกอย่างไม่จำเป็นต้องขอโทษฉัน พี่ชายเธอไม่ได้หลอกอะไรฉัน" ไปรยาพูด ดังนั้นเธอจึงปล่อยวางได้ไม่ได้เจ็บปวดอะไรอีกจิดาภามองไปรยาแล้วยิ้ม"หวังว่าอีกหน่อยจะสามารถเผชิญหน้าได้อย่างสบายใจ""แน่นอน"ทั้งคู่ชนแก้วแล้วยิ้มให้กันตอนนั้นเองพันเดชเดินเข้ามาจากด้านหลังแล้วหยุดข้างหลังของจิดาภาเหมือนบอดี้การ์ดที่คอยมาปกป้อง"คุยอะไรกันน่ะ?"จิดาภาหันหลังไปมองพันเดชแล้วยิ้มไปรยาพูด "แน่นอนว่าต้องพูดเรื่องที่เมื่อไรนายจะแต่งงานกับจิสักทีน่ะสิ" ไปรยาพูดด้วยรอยยิ้มดวงตาของพันเดชมองจิดาภาแล้วรอยยิ้มขึ้นมา "ฉันมีแผนของฉัน"เมื่อได้ยินเช่นนั้นไปรยาก็เลิกคิ้วขึ้นด้วยท่าทางประหลาดใจ "ดูเหมือนว่างานมงคลใกล้เข้ามาแล้วสินะ เมื่อไรๆ? ฉันขอเป็นเพื่อนเจ้าสาว" ไปรยาพูดจิดาภายิ้มอย่างมีความสุขไม่ได้ปฏิเสธอะไรตอนนั้นเองมีความเคลื่อนไหวที่ประตูจิดาภากับพันเดชหันไปมองพร้อมกัน พวกเขาเห็นสงชัยเดินเข้าไปหาเปรมศักดิ์มาจากด้านนอก