หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 633การแยกกันของรางวัลกับโทษ
ตอนที่ 633การแยกกันของรางวัลกับโทษ
"เธอไม่กลัวจะถูกแย่งพันเดชไปจริงๆหรอ? ถึงแม้ถ้าฉันเป็นผู้ชายที่ชอบเธอ ไม่ได้ชอบยัยนั่น แต่ผู้ชายก็ไม่ได้มองผู้หญิงแค่ใบหน้า บางทีก็แค่เพราะเธอคนนั้นเป็นผู้หญิง……" แก้วแจกแจงอธิบายอย่างละเอียด
จิดาภายิ้ม "ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ฉันก็ควรจะยินดีด้วยนะสิ"
"ห๊ะ?"
"พอเห็นพันเดชปฏิบัติต่อคนอื่นแล้ว ก็จะได้หนีหลุดพ้นไปตั้งแต่เนิ่นๆไง"
แก้ว "……ขนาดนี้แล้วเธอยังมีอารมณ์มาพูดเล่นอีก"
จิดาภายิ้ม "ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ฉันคงห้ามอะไรไม่ได้ แต่ในทางกลับกันฉันกลับอยากเห็นว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นได้บ้าง" จิดาภาพูดถึงรูปการณ์ตอนนี้ เธอยังคงรักษาท่าทีสังเกตการณ์
เมื่อเห็นจิดาภาว่าอย่างงั้น แก้วก็ขมวดคิ้ว ถ้าเธอรู้แก่ใจสักครึ่งนึงของจิดาภาก็คงพอ……
กินข้าวเสร็จยังไม่ถึงเวลา จิดาภาก็ขึ้นตึกไป
พอเดินไปถึงหน้าประตูก็ได้ยินเสียงดังออกมา
จิดาภาย่นคิ้วแล้วเดินเข้าไป
"คุณพันเดชคะ อันนี้เป็นของที่ดิฉันเพิ่งเอาขึ้นมาให้ตอนที่ขึ้นมาค่ะ"
เมื่อมองปราดดูของสิ่งนั้น พันเดชก็พูดขึ้น "ขอบคุณ แต่ฉันไม่ดื่มกาแฟประเภทนี้"
"หรอคะ? งั้นดิฉันเอาไปทิ้งละกัน……"
"ว๊าย! ขอโทษค่ะ ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ……"
เมื่อได้ยินเสียงข้างใน จิดาภาย่นคิ้วแล้วเปิดประตู
เมื่อเห็นประตูที่จู่ๆก็ถูกเปิดออก ทั้งคู่ก็หันไปมองพร้อมกัน สายตาที่มองจิดาภานั้นปนไปด้วยความตกตะลึง"จิ มาได้ยังไงน่ะ?" พันเดชเอ่ยปากแล้วดึงกระดาษทิชชู่ของตนออกมา แล้วมองไปที่ตมิศา "ฉันทำเอง"เขาไม่ได้รีบร้อนที่จะแสดงอะไรยืนยันออกไปแต่กลับทำเรื่องที่ควรต้องทำต่ออย่างเป็นธรรมชาติตมิศามองจิดาภา "คุณจิดาภา……" จู่ๆก็นึกอะไรออกจึงพูด "ดิฉันไม่ทันระวังเลยทำกาแฟคว่ำ เมื่อกี้ก็เลย……"จิดาภาเดินเข้าไปมองพวกเขาแล้วยิ้มน้อยๆ "คุณตมิศา ไม่ต้องรีบแก้ตัวอะไร ฉันไม่ได้เข้าใจอะไรผิดอยู่แล้ว เธอรีบอธิบายแบบนี้เหมือนกำลังปิดบังความผิดอยู่""ฉัน……" ตมิศามองจิดาภา เธอพบว่าแม้จิดาภาจะดูไร้พิษสง แต่คำพูดที่พูดออกมากลับแทงใจคนฟังให้ไม่สามารถพูดอะไรต่อได้"ฉันออกไปก่อนนะคะ" ตมิศาไม่ได้พูดอะไรอีกแล้วหมุนตัวจากไปพอเธอพ้นจากห้องทำงานไปแล้ว จิดาภาก็ไม่ได้ขยับไปไหน สายตายังคงมองไปที่พันเดชอย่างนั้น ไม่เคืองไม่โกรธพันเดชเดินเข้าไปหาจิดาภาแล้วมองเธอ "ที่รักต้องให้อธิบายอะไรมั้ยจ๊ะ?""นายคิดว่าไงล่ะ?""สายตาเธอบอกว่าเธอเชื่อใจฉัน" พันเดชเดินเข้าไปหาจิดาภา จิดาภาชี้ให้เขาออกห่าง "นายไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ""เธอเปลี่ยนให้ฉันสิ"จิดาภายิ้ม "ขอโทษนะคะ ฉันยุ่งมาก ไม่อยู่ด้วยละ บ๊ายบาย" พูดพลาง จิดาภาก็ทำท่าจะเดินจากไปพันเดชจึงยื่นมือออกมาดึงจิดาภาเข้าไปในอ้อมกอดอย่างฉับพลัน เขามองเธอแล้วยิ้มออกมา "คุณจิครับ ถ้าหึงก็ช่วยจริงจังกว่านี้อีกได้มั้ย""อย่างเช่น?"พันเดชเข้าไปประกบจูบปากของเธอทันที……ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร พันเดชถึงปล่อยเธอไป เมื่อเห็นจิดาภาหน้าแดงแจ๋ก็ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์จิดาภามองเขาอย่างหงุดหงิด "นี่คือคำอธิบายของนายรึไงพันเดช?""ถ้าเธอหึงฉันแรงกว่านี้ ฉันคิดว่าฉันจะยิ่งชอบเธอ" พันเดชพูดจิดาภายิ้มออกมา "ฉันก็อยากเห็นนายตอนหึงเหมือนกัน"ใบหน้าพันเดชช็อกทันที "เธอกล้า!""ฉันกล้าไม่กล้า นายก็คงรู้ดี"พันเดชพบว่าตัวเองทำอะไรจิดาภาไม่ได้"ฉันจะจัดการเอง""โอเค ฉันรอข่าวจากนายอยู่นะ" พูดพลาง จิดาภาก็ออกไปด้วยรอยยิ้มเดิมทีคิดว่าพอเจอเรื่องนี้เข้าไปตมิศาจะรักษาหน้าไว้บ้าง แต่บอกได้แค่ว่าพวกเขาคิดมากเกินไปแล้ววันต่อมาตอนบ่ายตมิศาก็เพิ่งจะหยิบแฟ้มขึ้นตึกไปตามที่คนเขาพูดกันเธอนั้นไม่ปล่อยให้โอกาสที่จะได้ขึ้นตึกไปหลุดมือเลยพอเธอเพิ่งเดินไป แก้วก็อดที่จะพูดขึ้นไม่ได้ "นี่มันก็โจ่งแจ้งเกินไปมั้ย" แต่ว่าในห้องทำงานไม่มีเสียงตอบกลับ ตมิศาขึ้นตึกไปแล้วจึงไม่ได้ยินจิดาภานั่งอยู่ตรงนั้นมองแผ่นหลังตมิศาแต่ปราดเดียวเหมือนมองไม่เห็นในห้องทำงานตมิศาวางแฟ้มลงตรงหน้าพันเดช"คุณพันเดชคะ ต้องเซนต์ชื่อตรงนี้ค่ะ" ตมิศาเอ่ยพูด วางแฟ้มลงแล้วถอยหลังหนึ่งก้าว ยืนรออยู่ตรงนั้นพันเดชกำลังวางแขนนั่งทำงาน เมื่อเห็นเอกสารก็ย่นคิ้วน้อยๆเขาเงยหน้ามองคนตรงหน้า ตมิศายืนยิ้มหวานอยู่ตรงนั้น"งานแบบนี้เป็นงานของเลขา" พันเดชบอกเธอด้วยเสียงเคร่งขรึมแล้วมองตมิศาอย่างสุขุมตมิศาอึ้งแล้วยิ้มออกมาอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ตรงนั้น "แต่ว่าเอกสารพวกนี้เป็นของฝ่ายออกแบบ……""เอกสารพวกนี้ควรมีผู้ช่วยที่จะส่งเอกสารให้เลขาแล้วค่อยส่งมาให้ผม คุณตมิศา คุณไม่จำเป็นต้องลงแรงทำ" พันเดชพูดด้วยน้ำเสียงห่างเหินเย็นชา"ฉัน……" ตมิศาอึ้งค้าง ไม่คิดว่าพันเดชจะเอ่ยปากพูดเรื่องนี้"ฉันเข้าใจแล้วค่ะ" เธอพูดขึ้นอย่างอึดอัด"งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ" พูดจบตมิศาก็หมุนตัวออกไป"เดี๋ยว" จู่ๆพันเดชก็พูดขึ้นตมิศาชะงักค้างอยู่ตรงนั้นแล้วหันหน้ามามองพันเดชด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดี "มีเรื่องอะไรคะคุณพันเดช?""คุณตมิศา คุณได้นึกถึงตำแหน่งอื่นไว้บ้างรึยัง?""หืม?"