หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 62 แรงบันดาลใจ
ตอนที่ 62 แรงบันดาลใจ
ส่วนคนอื่น จบการประชุมก็แยกย้ายกลับที่ทำงานของตัวเอง
มาถึงห้องทำงานของพันเดช พันเดชข้ามผ่านโต๊ะไปแล้วนั่งที่ที่นั่งพิเศษของเขา
“ประธานพันเดช เรียกฉันมามีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?”จิดาภาถามแบบตรง ๆ หลังจะเข้าไปถึง
พันเดชนั่งอยู่ตรงนั้น เงยหน้าขึ้นมามองทันทีนั้นกำลังจะพูดอะไร แต่พอเห็นหน้าจิดาภาที่ไม่เหมือนเดิมขมวดคิ้วแล้วถามว่า “หน้าเธอเป็นอะไร?”
พอได้ยินพันเดชถาม จิดาภาก็ไม่ได้ปิดปัง“ไม่เป็นอะไรคะ แค่เมื่อวานไม่ระวังถูกคนบ้าจับโดนหน้าไปนิดหนึ่ง!”
คนบ้า?
พันเดชมองไปที่จิดาภา ฟังออกว่าสิ่งที่เธอพูดมาหมายถึงอะไร
“คนอย่างเธอยังมีคนเอาเปรียบได้หรือ ?”พันเดชพูดขึ้นมา
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาจากพันเดชทั้งหมดเลย ถ้าไม่ใช่เขาตุลยาจะเหมือนคนบ้า มาถึงก็ตบหน้าเธอโดยที่ไม่พูดสักคำก่อนเลย!
“ฉันจะคุยรู้เรื่องกับคนบ้าเข้าใจได้ยังไงคะ?”จิดาภาถามกลับ
จิดาภาปากจัดไม่แพ้ใครอยู่แล้
พันเดชเงยหน้าขึ้นมามองเธอ “ทำยังไงให้ตัวเองไม่ถูกเอาเปรียบจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด!”“คำพูดของประธานพันเดชฉันจำไว้แล้ว ถ้ามีครั้งหน้าฉันจะไม่ให้เรื่องจบง่าย ๆ อย่างนี้เลยค่ะ!”ทำไมพันเดชรู้สึกได้ว่า คำที่เธอพูดมาเหมือนทุ่งเข้าไปที่เขาเลยละ?ไม่ทันที่จะถามต่อจิดาภาก็พูดอีกครั้ง“ประธานพันเดชเรียกฉันมามีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?”พูดไปพูดมากลับมาที่หัวข้อเติม พันเดชก็ไม่ได้ยุ่งกับเรื่องนั้นต่อไปแล้วพูดว่า“ได้มีการตกลงเวลาในการแข่งขันเรียบร้อยแล้ว!”พูดถึงเรื่องนี้ จิดาภายกคิ้วขึ้น“เมื่อไหร่คะ?”“วันเสาร์นี้!”“ยังมีเวลาเหลืออีก 5 วันใช่ไหม!?”จิดาภาถามพันเดชพยักหน้า “ถูกต้อง ต้องส่งแบบมาภายในห้าวันนี้!”จิดาภาคิดสักพักแล้วพยักหน้า “ได้ค่ะ รู้แล้วค่ะ!”“ไม่ต้องกังวลมากเกินไป ทำให้ดีที่สุดก็พอ!”พันเดชพูดมา ไม่อยากให้เธอรู้สึกกดดันหลังจากได้ยินประโยคนี้ จิดาภายิ้มและคิดว่า คิดไม่ออกเลยพันเดชยังมีความเกรงใจต่อลูกน้อยด้วย“เข้าใจค่ะ!”จิดาภายิ้มอ่อน ๆ“ถ้าไม่อะไรไม่เข้าใจ มาถามฉันได้เลย!”ถามเขาหรือ?เขารู้เรื่องการออกแบบด้วยหรือ?จิดาภาคิดในใจขณะนี้ เห็นพันเดชเงยหน้ามองยิ้มพร้อมพูดว่า “อย่างน้อย ฉันก็สามารถให้เธอมีความคิดและแรงบันดาลใจ….”ในขณะที่มองดูรอยยิ้มของพันเดช ภาพที่อยู่ในรถเมื่อวานก็ปรากฏขึ้นมาอีกในหัวของเธอจิดาภา รีบพูดว่า “ประธานพันเดชค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ!”พูดจบหันหลังออกไปโดยไม่ให้พันเดชมีโอกาสพูดอีกครั้งพันเดชมองไปที่สีหน้าของจิดาภา แล้วอดที่จะหัวเราะไม่ไหวอาจจะตัวเขาเองยังไม่รู้เลยว่าตัวเองยิ้มอย่างธรรมชาติ……หลังจากจิดาภาได้เดินออกแล้ว ทันใดนั้นพันเดชก็นึกอะไรขึ้นมา หยิบโทรศัพท์พร้อมโทรเข้าสายภายใน“ฮัลโหล ช่วยซื้อยาให้ฉันหน่อย!”“อืม ถูกต้อง!”“เดี๋ยวส่งมาที่ห้องทำงานของฉันได้เลย!”หลังพูดจบวางสายโทรศัพท์ จินตนาการถึงภาพเมื่อกี้ พันเดชมุมปากยิ้มขึ้นเล็กน้อย แล้วเริ่มทำงาน……แล้วจิดาภาหลังเดินออกมา ก็เริ่มออกแบบ แต่คำพูดของนิสได้วนเวียนในหัวสมองเธอไปเรื่อย ๆการออกแบบที่มีเรื่องราวถึงจะได้รับการยอมรับ……แต่สำหรับเธอ มีแค่ประสบการณ์ ไม่มีเรื่องราวสิ่งเดียวที่ได้เกิดขึ้นในตัวเธอก็คือพันเดช ผู้ชายคนนี้ล่ะ!แต่ว่าพวกเขาก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไร ฉะนั้น จิดาภาไม่รู้จะลงมือยังไงนี่คือครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าการออกแบบต้องการแรงบันดาลใจจริง ๆ