หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 617 มีคนแจ้งความ

ในคุก

เอลิสต์ปรากฏตัวที่นั่น

เมื่อเห็นเอลิสต์ ตุลยาก็งงไม่คิดว่าจะเห็นเขา คนแรกที่มาเยี่ยมเธอคือเอลิสต์

“นั่นคุณเหรอ” ตุลยามองเขา

ไม่มีใครอยากเห็นเธอแต่เขาเป็นคนแรกที่เข้ามา

เอลิสต์ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าที่เย็นชา อารมณ์ตอนนั้นหายไปนานตอนที่เขาได้รู้จักเธอ เขาเปลี่ยนไปเหมือนคนอื่น “ใช่ผมเอง”

คิดว่าคืนนั้นเมื่อเขาคุยโทรศัพท์อย่างเยือกเย็น ใบหน้าตุลยาก็ขรึมทันที “คุณมาที่นี่เพื่อดูเรื่องตลกของฉันเหรอ”

เอลิสต์ยืนอยู่ข้างนอก “ผมไม่ได้มาหัวเราะเยาะคุณ”

“แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เอลิสต์ขมวดคิ้วขึ้น “ผมไม่ได้มาเพื่อหัวเราะคุณ ผมจะเรียกทนายความให้คุณ”

ตุลยามองเขาอย่างไม่น่าเชื่อ

ไม่คิดว่าเวลานี้คนแรกที่ช่วยเธอคือตุลยา

“ผมไม่มีธุระแล้ว กลับก่อนนะ” เอลิสต์พูดพลาง หันไปรอบๆและเดินออกไป

“เอลิสต์……….” ตอนนี้ ตุลยากังวลที่จะตะโกนใส่เขา ดวงตาของเขาถูกล็อคในร่างกายของเขา

ฝีเท้าของเอลิสต์ชะงัก แต่ไม่หันกลับมา

“ขอโทษนะ…” จู่ๆเธอก็เริ่มพูด

เอลิสต์งง และพูดว่า “จำเป็น”

“นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะช่วยคุณ และจะไม่มีอีกต่อไป ไม่มีอนาคต” เอลิสต์พูด

ตุลยาชะงักมองหลังของเขา ดวงตาเบิกกว้างไม่รู้จะพูดอะไรดี

เอลิสต์ไม่ได้พูดอะไรอีกแต่ก้าวออกไป

มองด้านหลังของเอลิสต์ ตุลยาที่ยืนอยู่ที่นั่น เป็นครั้งแรกรู้สึกสิ้นหวังหรือเธอพลาดอะไรไป

วันต่อมา

พันเดชเพิ่งมาถึงที่บริษัทเมื่อเขาได้ยินข่าว

ข่าวที่ทำให้พันเดชเกือบจะโกรธทั้งกลุ่มรู้สึกสั่นและไม่มีใครกล้าที่จะไปทุกแผนกก็เครียดไม่มีใครกล้าที่จะไปหาพันเดช แม้ว่ามีลายเซ็นด่วน คนของแผนกยังเป็นกังวลอยู่ที่ประตูไม่กล้าเข้าไปพันเดชไม่ค่อยโกรธแต่โกรธจริงๆไม่มีใครกล้าพูดจิดาภากำลังจะขึ้นไปข้างบนเพื่อตามหาพันเดช เธอจึงเห็นผู้ชายที่ประตูมาและไปที่นั่นเขาไม่กล้าเข้าไปจิดาภาขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้นกับคุณคะ”เห็นจิดาภา ราวกับเห็นดาวผู้ช่วยให้รอด พนักงานเอาเอกสารที่ต้องเซ็นเข้าไปทันที“คุณจิดาภาคุณช่วยอะไรฉันหน่อยได้มั้ย นี่เป็นข้อมูลที่ต้องได้รับการอนุมัติคุณสามารถช่วยให้คุณพันเดชเซ็นได้ไหมคะ”“คุณจิดาภาตอนนี้มันสิ้นเดือนแล้ว และได้รับการอนุมัติทางการเงินนี้จะต้องลงนามด้วยครับ รบกวนคุณด้วย”หลังจากนั้นทุกคนต่างมองจิดาภาด้วยสายตาที่โหยหาจิดาภามองพวกเขา “พวกคุณเป็นอะไร”เป็นเลขาที่เข้ามาดูจิดาภา “วันนี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คุณพันเดชอารมณ์ไม่ดีมาก ทุกคนที่เข้ามาได้ถูกตำหนิ ดังนั้น…….”ดังนั้นคนที่อยู่ข้างนอกมองจิดาภาที่ทุกคนต้องการมากที่สุดเธอพยักหน้าและหัวเราะแล้วพูดว่า “โอเคให้ฉันทั้งหมด”“ขอบคุณคุณจิดาภา”“ขอบคุณคุณจิดาภา คุณใจดีมาก”“ขอบคุณครับขอบคุณครับ…”ข้อมูลทั้งหมดที่ได้รับในมือจิดาภา จิดาภามองพวกเขาและยิ้มและลุกขึ้นเข้าไปไม่รู้ว่าพันเดชเป็นเพราะเรื่องอะไรที่ทำให้เขาเสียอารมณ์มากเพิ่งมาถึงประตู เมื่อเจ๊กออกมาจากข้างใน ใบหน้าของเขาก็ไม่ค่อยดีเขาพยักหน้าอย่างหงุดหงิดเมื่อเขาเห็นจิดาภา “คุณก็………… โดนตำหนิเหมือนกันเหรอ” จิดาภาถามมองจิดาภาเจ๊กก็พยักหน้า……………เห็นเจ๊กพยักหน้า ผู้คนที่อยู่เบื้องหลังเขาถอนหายใจ แม้ว่าเขาจะถูกตำหนิ พวกเขาต้องเข้าไป ยังไม่ได้ตัดสินใจอ่า“เพราะมีเรื่องบางอย่างที่คุณรู้ใช่ไหม” จิดาภาถามเจ๊กคิดไปคิดมา และลากจิดาภาไปข้างหนึ่งมองไปที่ความลึกลับของเขา จิดาภายิ่งอยากรู้อยากเห็น“คุณพันเดชได้รับโทรศัพท์เมื่อเช้านี้”“แล้วยังไงล่ะ”เจ๊กจิบริมฝีปากของเขา “มันเป็นโทรศัพท์แจ้งว่าที่คุณท่านเป็นลมในโรงพยาบาลมีความสัมพันธ์ธ์กับตุลยา”ได้ยินอย่างนี้จิดาภาก็ตะลึงสักพัก หัวใจก็ไม่สามารถหยุดสั่นได้“ดังนั้นตอนนี้คุณพันเดชโกรธมาก” เจ๊กพูดเมื่อได้ยินอย่างนั้นจิตใจของจิดาภาก็ว่างเปล่าและไม่ได้พูดถึงพันเดชแม้แต่เธอยังตกใจและโกรธที่ได้ยินข่าว และคุณท่านก็เลี้ยงพันเดชมาตั้งแต่เล็ก เขาย่อมต้องโกรธ“ใครเป็นคนแจ้ง” จิดาภาอ่านข้อความของเขา“พยาบาลของโรงพยาบาลครับ”ได้ยินแบบนี้จิดาภาพยักหน้าและตอนนี้เธอรู้แล้วว่าทำไมพันเดชโกรธมากถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงจิดาภาไม่กล้าจินตนาการว่าพันเดชจะทำอะไรจิดาภาพยักหน้า “แล้วมีคนเจอไหม” จิดาภาถาม“ผมได้ยินว่า ตอนบ่ายจะมาเอง” เจ๊กพูดได้ยินแบบนี้จิดาภาพยักหน้า “เมื่อถึงเวลาที่คนมา อย่าลืมบอกกับฉัน”เจ๊กพยักหน้า “โอเคครับ ไม่มีปัญหา”“คุณไปทำงานก่อนเถอะ”เจ๊กพยักหน้าและหันไปรอบๆจิดาภายืนอยู่ตรงนั้นเห็นเจ๊กไป เธอสูดลมหายใจลึกๆและมองไปที่ประตูห้องทำงานของพันเดช และเดินไปมีความเงียบในห้องทำงานจิดาภาเคาะประตูและเดินเข้ามา“เมื่อคุณเรียนรู้ที่จะเดินเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผมตั้งแต่เมื่อไหร่………….”“คุณต้องการให้ฉันออกไปและเคาะประตูอีกครั้งไหม”จิดาภาพูดเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย พันเดชตะลึงหันไปรอบๆและเห็นจิดาภา เมื่อบรรจบกับใบหน้าที่โกรธไม่ว่าเขาจะโกรธแค่ไหนเขาจะไม่ปล่อยให้ลมหายใจโกรธของเขาผ่านจิดาภา“คุณมาที่นี่ได้ยังไง”พันเดชมองเธอและถาม ยื่นมือออกไปและจิดาภาเดินผ่านไปข้อมูลที่วางอยู่บนโต๊ะของเขาถ้าผมไม่ได้มาผมก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนคุณพันเดช แต่คนที่อยู่ข้างนอกรอลายเซ็นของคุณดีกว่า ขอบคุณ”ฟังเพลงจิดาภา พันเดชมองเธอบอกว่า “เจ๊กบอกคุณแล้วเหรอ”พันเดชหายใจลึกๆมองออกไปนอกหน้าต่าง “ผมไม่คิดว่าเธอจะทำอย่างนั้น”เขาคิดว่าตุลยาจะไม่ย้ายความคิดนี้แม้ว่าจะไม่ดีอีกแต่ตอนนี้เขาดูถูกเธอ“มันเป็นเพียงโทรศัพท์แจ้งให้ทราบว่าไม่เพียงพอที่จะอธิบายสิ่ง”ถามชัดเจนจิดาภาพูดได้ยินอย่างอย่างนี้ พันเดชมองจิดาภาคิ “คุณกำลังช่วยเธอพูด”“ฉันแค่อยากให้คุณใจเย็นเมื่อวานนี้คุณตุลยามาเยี่ยมมบ้านคนคนหนึ่ง”ถูกจับข้อหายาเสพติดวันนี้ บางคนบอกว่ามันเป็นสิ่งที่เธอทำ ไม่ว่าจะเป็นความจริงหรือเท็จ จิดาภามองเขาและถามมองลึกเข้าไปในดวงตาของจิดาภา ต้องยอมรับว่าที่จิดาภาบอกมีเหตุผล ปัญหานี้เขายังต้องมีการแต่ความโกรธครอบครองความคิด“คุณพูดถูก แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริงงั้นก็…………” แล้วเขาก็ไม่ได้พูดจบแต่จิดาภาก็เข้าใจพันเดชเป็นมนุษย์ แม้ว่าความรักเก่าแต่ยังกล้าที่จะรักกล้าที่จะเกลียดและสิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือคนอื่นย้ายครอบครัวของเขานั่นคือบรรทัดด้านล่างของเขาและตอนนี้………….ถ้าสิ่งที่เป็นจริงแล้วมันชัดเจนว่าตุลยาได้สัมผัสเส้นด้านล่างของเขา“ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ฉันจะสนับสนุนคุณ แต่ฉันหวังว่าคุณจะคิดให้ดี” จิดาภาจับตาดูเขาไว้